Φιλελεύθερο Κόμμα της Ανδόρρας
Το Φιλελεύθερο Κόμμα της Ανδόρρας (καταλανικά: Partit Liberal d'Andorra ή PLA) είναι συντηρητικό-φιλελεύθερο[1] πολιτικό κόμμα στην Ανδόρρα. Είναι μέλος της Φιλελεύθερης Διεθνούς και της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη.
Φιλελεύθερο Κόμμα της Ανδόρρας | |
|---|---|
 | |
| Πρόεδρος | Ζορντί Γκαγιάρντο Φερνάντεζ |
| Ίδρυση | 1992 |
| Έδρα | Ανδόρρα λα Βέλια |
| Ιδεολογία | Συντηρητικός φιλελευθερισμός, Ευρωσκεπτικισμός |
| Πολιτικό φάσμα | κεντροδεξιά |
| Ευρωπαϊκή προσχώρηση | Κόμμα Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη |
| Διεθνής προσχώρηση | Φιλελεύθερη Διεθνής |
| Ιστότοπος | |
| www | |
| Πολιτικό σύστημα Ανδόρρα Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Ιστορία Επεξεργασία
Το κόμμα ιδρύθηκε ως Φιλελεύθερη Ένωση το 1992 από τον Μαρκ Φορνέ Μολνέ. Στις εκλογές του 1993 έλαβε το 22% των ψήφων και κατείχε 5 έδρες, καθιστώντας το το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο Γενικό Συμβούλιο.[2] Αν και το κόμμα βρισκόταν στην αντιπολίτευση μετά τον σχηματισμό μιας προοδευτικής κυβέρνησης συνασπισμού από τον Όσκαρ Ρίβας Ρετς, ο Ρίβας αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το αξίωμά του, αφού έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης και ο Φορνέ έγινε πρωθυπουργός στις 7 Δεκεμβρίου 1994.[3]
Μετά από δύο ψήφους δυσπιστίας, ο Φορνέ συγκάλεσε πρόωρες εκλογές το 1997.[3] Πριν τις εκλογές, η Ένωση σχημάτισε συμμαχίες με πολλά τοπικά κόμματα, όπως η Φιλελεύθερη Ένωση - Φιλελεύθερη Ομάδα του Ενκάμ, η Ομάδα Φιλελεύθερης Γνώμης (GOL), η Ενότητα και Ανανέωση (UiR) και η Λωρεντιανή Ένωση (UL), με τα τοπικά κόμματα που συμμετέχουν μόνο σε επίπεδο ενορίας.[4] Η Ένωση έλαβε 16 έδρες, εκ των οποίων η GOL πήρε 4, η UL 2 και η UiR 2, με τον Φορνέ να παραμένει πρωθυπουργός.
Λίγο πριν τις εκλογές του 2001 το κόμμα μετονομάστηκε σε Φιλελεύθερο Κόμμα της Ανδόρρας.[4] Έλαβε το 46,1% των ψήφων και 15 έδρες, με τον Φορνέ να παραμένει και πάλι πρωθυπουργός. Στις εκλογές του 2005 το κόμμα έχασε μια άλλη έδρα, αλλά ήταν ακόμη σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση, αυτή τη φορά με επικεφαλής τον Αλμπέρτ Πιντάτ. Ο Πιντάτ παραιτήθηκε από την ηγεσία, η οποία πέρασε στον Ζοάν Γκαμπριέλ ι Εστάνι, πριν από τις εκλογές του 2009.
Στις εκλογές, το κόμμα συμμετείχε στο Μεταρρυθμιστικό Συνασπισμό παράλληλα με τη Λωρεντιανή Ένωση, το κόμμα Αιώνας 21, και δύο άλλα πολιτικά κόμματα. Ο Συνασπισμός έλαβε 11 έδρες, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες έλαβαν14 έδρες και απέκτησαν τον έλεγχο της κυβέρνησης.[5]
Πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2011, το Φιλελεύθερο Κόμμα και τα άλλα μέλη του Μεταρρυθμιστικού Συνασπισμού υποστήριξαν τους Δημοκράτες για την Ανδόρρα (DA). Το νέο κόμμα επέλεξε τον Αντόνι Μαρτί ως ηγέτη και κέρδισε τις εκλογές στις 3 Απριλίου 2011 λαμβάνοντας 20 από τις 28 έδρες του Γενικού Συμβουλίου.[6]
Στα μισά της πρώτης θητείας στο αξίωμα, μια ομάδα ακτιβιστών του κόμματος άρχισε να πραγματοποιεί ενέργειες ώστε το Φιλελεύθερο Κόμμα να συμμετάσχει ξεχωριστά στις εκλογές του 2015.[7] Παρουσίασαν το νέο τους όνομα Φιλελεύθεροι της Ανδόρρας και ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να ορίσουν υποψηφίους στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.[8]
Στις βουλευτικές εκλογές του 2015 που πραγματοποιήθηκαν την 1η Μαρτίου 2015, το Φιλελεύθερο Κόμμα έλαβε το 27,7% των ψήφων και 8 έδρες στο Γενικό Συμβούλιο.[9]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ismayr, Wolfgang (2013). Die politischen Systeme Westeuropas. Wiesbaden: Springer-Verlag. σελ. 762. ISBN 978-3-322-97575-1.
- ↑ Nohlen & Stöver 2010, σελ. 164.
- ↑ 3,0 3,1 Nohlen & Stöver 2010, σελ. 166.
- ↑ 4,0 4,1 Nohlen & Stöver 2010, σελ. 162.
- ↑ Lansford, Tom (2013). Political handbook of the world 2013. Washington, District of Columbia: SAGE Publications. σελ. 37. ISBN 978-1-4522-5825-6.
- ↑ «Toni Martí obté una victòria aclaparadora amb 20 escons». DiariAndorra.ad (στα Καταλανικά). 3 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «El PLA comença les reunions per reactivar-se». Diari d'Andorra. 18 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «El PLA concorrerà en solitari a les generals del 2015». Diari d'Andorra. 4 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Eleccions al Consell General 2019». www.eleccions.ad. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2020.
Πηγές Επεξεργασία
- (Αγγλικά) Nohlen, Dieter· Stöver, Philip (2010). Elections in Europe: A Data Handbook. Nomos Verlagsgesellschaft. ISBN 978-3-8329-5609-7.