Χιλδέριχος Γ΄
Ο Χιλδέριχος Γ΄ (Childéric III, περί το 714 – περί το 755) ήταν Βασιλιάς των Φράγκων (741 - 751), εκθρονίστηκε τον Μάρτιο του 751 από τον Πάπα Ζαχαρία με την υποκίνηση του Πεπίνου του Βραχύ. Αν και η καταγωγή του είναι αβέβαιη, θεωρείται ότι είναι ο τελευταίος βασιλιάς από την Δυναστεία των Μεροβίγγειων. Μόλις εκθρονίστηκε ο Χιλδέριχος, ο Πεπίνος ο Βραχύς, ο οποίος ήταν ο πατέρας του αυτοκράτορα Καρλομάγνου, στέφτηκε ο πρώτος βασιλιάς των Φράγκων από τη Δυναστεία των Καρολιδών[1].
| Χιλδέριχος Γ΄ | |
|---|---|
_-_Child%C3%A9ric_III_roy_de_France_(754).jpg) Φανταστική προτομή του Χιλδέριχου του 18ου από τον Jean Dassier (1676-1763). | |
Βασιλιάς των Φράγκων | |
| Προκάτοχος | Κάρολος Μαρτέλος (ντε φάκτο) |
| Διάδοχος | Πεπίνος ο Βραχύς |
Βασιλιάς των Φράγκων | |
| Περίοδος | 743–751 |
| Γέννηση | περ. 714 |
| Θάνατος | περ. 755 |
| Επίγονοι | Θεοδώριχος |
| Οίκος | Δυναστεία Μεροβίγγειων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Υπόβαθρο Επεξεργασία
Από τη βασιλεία του Δαγοβέρτου Α΄ (629-634), η εξουσία των Μεροβίγγειων βασιλιάδων σταδιακά περιορίστηκε σε τελετουργικό ρόλο, ενώ την πραγματική εξουσία στο Φραγκικό βασίλειο την ασκούσαν οι μαγιορδόμοι. Το 718, ο Κάρολος Μαρτέλος συνδύασε τους ρόλους του μαγιορδόμου της Νευστρίας και της Αυστρασίας, ισχυροποιώντας έτσι τη θέση του ως τον πιο ισχυρό άντρα στην Φραγκία. Μετά το θάνατο του βασιλιά Θευδέριχου Δ΄ το 737, ο θρόνος παρέμεινε κενός, και ο Κάρολος Μαρτέλος έγινε ντε φάκτο βασιλιάς.
Μετά το θάνατο του Κάρολου το 741, ο Καρλομάν και ο Πεπίνος, γιοι του από ην πρώτη του γυναίκα Ροτρούδη, έγιναν συν-κύριοι του παλατιού. Όμως, σύντομα ήρθαν αντιμέτωποι με εξεγέρσεις από τον νεότερο ετεροθαλή αδελφό τους Γκρίφο και τον γαμπρό τους Οντίλο. Οι εξεγέρσεις αυτές μπορεί να έπαιξαν ρόλο στην απόφασή τους το θρόνο να πάρει Μεροβίγγειος βασιλιάς μετά από 6 χρόνια που ήταν κενός, για να ενισχύσουν τη νομιμοποίηση της βασιλείας τους.
Ζωή Επεξεργασία
Η γενεαλογία του Χιλδέριχου και η σχέση του με την οικογένεια των Μεροβίγγειων είναι ασαφής. Μπορεί να είναι είτε γιός του Χιλπεριχου Β΄ ή του Θευδέριχου Δ΄[2].
Ο Χιλδέριχος δεν συμμετείχε στην δημόσια ζωή, η οποία ήταν, όπως και πριν, κατευθυνόμενη από τους μαγιορδόμους. Μία φορά το χρόνο μεταφερόταν με κάρο που το τραβούσαν βόδια που το οδηγούσε ένας χωρικός, και προήδρευε σε δικαστήριο, δίνοντας απαντήσεις τις οποίες είχαν προετοιμάσει οι μαγιορδόμοι, σε πρέσβεις που έκαναν επίσκεψη[3].
Μετά την απόσυρση του Καρλομάν σε μοναστήρι το 747, ο Πεπίνος ήταν αποφασισμένος να πάρει το βασιλικό στέμμα για τον εαυτό του. Ο Πεπίνος έστειλε επιστολές στον Πάπα Ζαχαρία, ρωτώντας αν ο τίτλος του βασιλιά ανήκει σε αυτόν που είχε ασκήσει την εξουσία, ή σε αυτόν που είχε βασιλική καταγωγή. Ο πάπας απάντησε ότι αυτός που είχε την πραγματική εξουσία πρέπει να έχει επίσης και τον τίτλο του βασιλιά. Στις αρχές του Μαρτίου του 751 ο Χιλδέριχος εκθρονίστηκε από τον Πάπα Ζαχαρία και του έγινε κουρά[4]. Τα μακριά του μαλλιά ήταν το σύμβολο της δυναστείας του και έτσι και των βασιλικών δικαιωμάτων και μαγικών δυνάμεων. Με την κουρά τους, του αφαιρέθηκαν όλα τα βασιλικά του δικαιώματα. Αφού εκθρονίστηκε, αυτός και ο γιος του Θευδέριχος μπήκαν στο Μοναστήρι του Σεν Μπερτέν (Saint-Bertin) ή εκείνος στο Σεν Ομέρ και ο Θευδέριχος στο Saint-Wandrille.
Υπάρχουν αντικρουόμενες πληροφορίες για το πότε ακριβώς πέθανε, με κάποιες αναφορές να παραθέτουν από το 753 και μετά, και άλλες μέχρι και το 758. Υπό τη Δυναστεία των Καρολιδών δυσφημίστηκε, αποκαλούμενος rex falsus, ψεύτικος βασιλιάς, παρόλο που ήταν ο Πεπίνος μέσω του Πάπα Ζαχαρία και του Πάπα Στέφανου Β΄ που τον ανέβασε στο θρόνο του.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Claudio Rendina & Paul McCusker, The Popes: Histories and Secrets, (New York : 2002), pg. 145.
- ↑ Barbara H. Rosenwein, A Short History of the Middle Ages, (University of Toronto : 2009), pg. 84.
- ↑ Michael Frassetto (1 Ιανουαρίου 2003). «Childeric III». Encyclopedia of Barbarian Europe: Society in Transformation. ABC-CLIO. σελίδες 118–19. ISBN 978-1-57607-263-9.
- ↑ Charles Knight, The English Cyclopaedia: Volume IV, (London : 1867); pg. 733.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Junghans, W. Die Geschichte der fränkischen Konige Childerich und Clodovech. Göttingen, 1857.
- Jean-Jacques Chifflet, Anastasis Childerici I Francorum regis. Antwerp, 1655.
- Cochet, J. B. D. Le Tombeau de Childeric I, roi des Francs. Paris, 1859.
- Ernest Lavisse Histoire de France, Vol. II. Paris, 1903.
- John Michael Wallace-Hadrill, translator. The Fourth Book of the Chronicle of Fredegar with its Continuations. Greenwood Press: Connecticut, 1960.
- John Michael Wallace-Hadrill The Long-Haired Kings. London, 1962.
- Einhard. Annales Regni Francorum.