NGC 1365

NGC 1365
	Ο NGC 1365
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
Αστερισμός	Κάμινος
Ορθή Αναφορά	03h 33m 36.4s
Απόκλιση	-36° 08′ 25″
Μετατόπιση στο ερυθρό	1636 ± 1 km/s
Απόσταση	56.2 ± 2.6 Mly (17.2 ± 0.8 Mpc)
Τύπος Γαλαξία	(R')SBb(s)b
Φαινόμενη διάμετρος (V)	11′.2 × 6′.2
Φαινόμενο μέγεθος (V)	10.3
Άλλες ονομασίες
	PGC 13179
	Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Συντεταγμένες: 3^h 33^m 36.7^s, −36° 8′ 27″

Ο NGC 1365 (γνωστός και ως Μεγάλος Ραβδωτός Σπειροειδής Γαλαξίας)^[3] είναι ραβδωτός σπειροειδής γαλαξίας ο οποίος απέχει 56 εκατομμύρια έτη φωτός και βρίσκεται στον αστερισμό Κάμινο. Ο πυρήνας του έχει οβάλ σχήμα και γωνιακή διάμετρο περίπου 50″ × 40″.^[4]

Οι βραχίονες του σχηματίζουν μεγάλες καμπύλες βόρεια και νότια από τα άκρα της ραβδωτής δομής που εκτείνεται σε άξονα ανατολικό-δυτικό.^[4] Έχουν ανιχνευθεί οι υπερκαινοφανείς αστέρες 2012fr, 2001du, 1983V και 1957C στον NGC 1365.

Τον Φεβρουάριο του 2013, βάσει παρατηρήσεων από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ NuSTAR, προέκυψε ότι στο κέντρο του γαλαξία υπάρχει υπερμεγέθης μαύρη τρύπα (περίπου δύο εκατομμυρίων ηλιακών μαζών) η οποία περιστρέφεται με ταχύτητα που προσεγγίζει αυτή του φωτός.^[5]

Πολυμέσα Επεξεργασία

Η κεντρική περιοχή του NGC 1365.
Ο Μεγάλος Ραβδωτός Σπειροειδής Γαλαξίας.
Credit: ESO/IDA/Danish 1.5 m/ R. Gendler, J-E. Ovaldsen, C. Thöne, and C. Feron..
Εικόνα στο υπεριώδες από το GALEX.
Credit: GALEX/NASA.
Υπέρυθρη εικόνα του NGC 1365.
Credit: ESO/P. Grosbøl.

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 1365. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2006.
↑ Jensen, Joseph B.; Tonry, John L.; Barris, Brian J.; Thompson, Rodger I. και άλλοι. (February 2003). «Measuring Distances and Probing the Unresolved Stellar Populations of Galaxies Using Infrared Surface Brightness Fluctuations». Astrophysical Journal 583 (2): 712–726. doi:10.1086/345430. Bibcode: 2003ApJ...583..712J.
↑ Garlick, Mark A. (2004). Astronomy: A Visual Guide. Firefly Books. σελ. 293. ISBN 978-1-55297-958-7.
↑ ^4,0 ^4,1 Kepple, George Robert· Glen W. Sanner (1998). The Night Sky Observer's Guide, Volume 1. Willmann-Bell, Inc. σελ. 198. ISBN 0-943396-58-1.
↑ Reynolds, Christopher (2013). «Astrophysics: Black holes in a spin». Nature 494: 432–433. doi:10.1038/494432a. Bibcode: 2013Natur.494..432R.

Αναφορές Επεξεργασία

Ανίχνευση υπερκαινοφανούς αστέρα.

Δεδομένα για το NGC 1365 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά)
Εικόνες του NGC 1365 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 1365 στο Wikimedia Commons

Αυτό το λήμμα σχετικά με την αστρονομία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.

[ned-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 1365. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2006.

[jensenetal2003-2] Jensen, Joseph B.; Tonry, John L.; Barris, Brian J.; Thompson, Rodger I. και άλλοι. (February 2003). «Measuring Distances and Probing the Unresolved Stellar Populations of Galaxies Using Infrared Surface Brightness Fluctuations». Astrophysical Journal 583 (2): 712–726. doi:10.1086/345430. Bibcode: 2003ApJ...583..712J.

[AVG-3] Garlick, Mark A. (2004). Astronomy: A Visual Guide. Firefly Books. σελ. 293. ISBN 978-1-55297-958-7.

[NSOG-4] 4,0 ^4,1 Kepple, George Robert· Glen W. Sanner (1998). The Night Sky Observer's Guide, Volume 1. Willmann-Bell, Inc. σελ. 198. ISBN 0-943396-58-1.

[5] Reynolds, Christopher (2013). «Astrophysics: Black holes in a spin». Nature 494: 432–433. doi:10.1038/494432a. Bibcode: 2013Natur.494..432R.

[3]

[4]

[1]

[2]

[5]