Εμμανουήλ Μαυρίκιος του Ελμπέφ
Ο Εμμανουέλ Μωρίς, γαλλ. Emmanuel Maurice, (30 Δεκεμβρίου 1677[1] - 17 Ιουλίου 1763) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν δούκας του Ελμπέφ (1748-1763).
| Εμμανουέλ Μωρίς | |
|---|---|
 Ο θυρεός των Γκιζ-Ελμπέφ | |
δούκας του Ελμπέφ | |
| Περίοδος | 1748 - 1763 |
| Προκάτοχος | Ερρίκος |
| Διάδοχος | Κάρολος-Ευγένιος |
| Γέννηση | 30 Ιανουαρίου 1677 Οτέλ ντ' Ελμπέφ, Παρίσι |
| Θάνατος | 17 Ιουλίου 1763 (86 ετών) Γαλλία |
| Σύζυγος | Μαρία-Θηρεσία ντε Στραμπόνι Ιννοκεντία-Αικατερίνη ντυ Πλεσσί |
| Οίκος | Λωρραίνης-Ελμπέφ |
| Πατέρας | Κάρολος Γ' |
| Μητέρα | Ελισάβετ ντε Λα Τουρ ντ' Ωβέρν |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο Οτέλ ντ' Ελμπέφ στο Παρίσι και ήταν ο 4ος γιος του Καρόλου Β' δούκα του Ελμπέφ και της 2ης συζύγου του Ελισάβετ ντε Λα Τουρ ντ' Ωβέρν, κόρης του Μαυρίκιου δούκα του Mπουαγιόν. Η μητέρα του ήταν ανιψιά του Ερρίκου υποκόμη του Τουρέν, στρατάρχη της Γαλλίας. Ο ίδιος ήταν ευγενής της Γαλλίας.[2] Η αδελφή του Σουζάνα-Ενριέττα είχε παντρευτεί τον Φερδινάνδο-Κάρολο δούκα της Μάντουα. Ο θείος του Φραγκίσκος-Μάριος είχε κόρες την Βεατρίκη-Ιερωνύμη, ηγουμένη του αβαείου στο Ρεμιρεμόν και την Ελισάβετ-Θηρεσία, μάμμη του Καρόλου πρίγκιπα του Σουμπίζ, στρατάρχη της Γαλλίας.
Το 1692 απεβίωσε ο πατέρας του και τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Ερρίκος ως δούκας του Ελμπέφ, που η σύζυγός του ήταν κόρη του Λουδοβίκου-Βίκτωρα δούκα του Μορτεμάρ, στρατάρχη της Γαλλίας και ανιψιά της μαντάμ ντε Μοντεσπάν.
To 1706 υπηρέτησε στο στρατό του Ιωσήφ Α' των Αψβούργων ως αντιστράτηγος του Ιππικού· ως αποτέλεσμα ο Λουδοβίκος ΙΔ' τον διέγραψε. Καθώς ζούσε στη Νάπολη, ανέθεσε στον εκεί αρχιτέκτονα Φερντινάντο Σανφελίτσε να κατασκευάσει μία ιδιωτική κατοικία στο προάστιο Πόρτιτσι το 1711. Έζησε εκεί στη βίλα ντ' Ελμπέφ ως το 1716. Το 1719 ανακάλυψε τα ερείπια της πόλης Ηράκλειον (Herculaneum, Ercolano). Τη βίλα επισκέφθηκε ο Κάρολος βασιλιάς της Νάπολης με τη σύζυγό του Μαρία-Αμαλία των Βέττιν το 1738 και τόσο εντυπωσιάστηκαν από την περιοχή, που ξεκίνησαν το ίδιο έτος την κατασκευή του ανακτόρου του Πόρτιτσι. [3]
Από το 1715 είχε αποβιώσει ο Λουδοβίκος ΙΔ' και το 1719 επέστρεψε στη Γαλλία. Καθώς ήταν ο 4ος (από τους επιζήσαντες της ενηλικίωσης) γιος δεν αναμενόταν να διαδεχθεί τον πατέρα του· αλλά ο πρωτότοκος αδελφός, ο Κάρολος είχε αποβιώσει από το 1690 και ο τρίτος, ο Λουδοβίκος ήταν ηγούμενος στο αβαείο του Ορκάμ, έτσι όταν το 1748 απεβίωσε ο δευτερότοκος Ερρίκος τον διαδέχθηκε ως δούκας του Ελμπέφ, μια και οι δύο γιοί του Ερρίκου είχαν αποβιώσει σε μάχη νέοι.
Απεβίωσε το 1763 σε ηλικία 85 ετών και τον διαδέχθηκε ο δισεγγονός του 2ου εξαδέλφου του Ερρίκου, ο Κάρολος-Ευγένιος.
Οικογένεια Επεξεργασία
Το 1713 νυμφεύτηκε στη Νάπολη τη Μαρία-Θηρεσία ντε Στραμπόνι, αλλά δεν είχαν απογόνους.[1]
Το 1745 απεβίωσε η Μαρία-Θηρεσία και δύο έτη μετά ο Εμμανουήλ-Μαυρίκιος νυμφεύτηκε, σε 2ο γάμο, την Ιννοκεντία-Αικατερίνη ντε Ρουζέ ντυ Πλεσί-Μπελιέρ. Δεν απέκτησαν απογόνους.[1]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 van de Pas, Leo. «Emmanuel Maurice de Lorraine, Duke of Elbeuf». Genealogics .org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2010.
- ↑ Ο τίτλος του δούκα του Γκιζ δόθηκε το 1528 από τον Φραγκίσκο Α' της Γαλλίας στον Κλαύδιο (Κλωντ), έτσι αυτός και οι απόγονοί του έγιναν ευγενείς της Γαλλίας. Στην Αυλή ήταν ξένοι πρίγκιπες και στην ιεραρχία ήταν μετά τους πρίγκιπες εξ αίματος.
- ↑ Ο Κάρολος των Βουρβόνων έγινε αργότερα βασιλιάς της Ισπανίας ως Κάρολος Γ'.
Πηγές Επεξεργασία
- Georges Poull, La maison ducale de Lorraine, 1991