Επαμεινώνδας Κριεζής

Ο Επαμεινώνδας Κριεζής (1834 - 1894) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, βουλευτής και Υπουργός της νεοσύστατης Ελλάδας του 19ου αιώνα.

Επαμεινώνδας Κριεζής
Ο Επαμεινώνδας Κριεζής στην Ποικίλη Στοά του 1895
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Επαμεινώνδας Κριεζής (Ελληνικά)
Γέννηση	1834 Ύδρα (πόλη)
Θάνατος	1894 Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Ελένη Κριεζή Αντώνιος Ε. Κριεζής
Γονείς	Αντώνιος Κριεζής και Κυριακούλα Βούλγαρη
Αδέλφια	Δημήτριος Α. Κριεζής Δημήτριος Ι. Κριεζής
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Αντιπλοίαρχος/Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων (1874–1875, εκλογική περιφέρεια Ύδρας) Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας (15  Μαΐου 1893 – 17  Μαΐου 1893) Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας (Μαΐου 1893 – Νοέμβριος 1893)

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1834. Πατέρας του ήταν ο Αντώνιος Κριεζής που επανειλημμένα διετέλεσε πρωθυπουργός επί Όθωνα. Από τη μητέρα του Κυριακούλα, κόρη του Δημητρίου Βούλγαρη, ήταν μέλος της επιφανούς Υδραϊκής Οικογένειας Βούλγαρη

Ο πατέρας του τον προώθησε στην ναυτική σταδιοδρομία και τον εισήγαγε στην Στρατιωτική Σχολή των Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε με τον βαθμό του δόκιμου, λίγες ημέρες μετά την έξωση του Όθωνα.

Με τον βαθμό του ανθυποπλοίαρχου το 1868 υπηρέτησε σε γαλλικό πλοίο για να συμπληρώσει την εκπαίδευσή του. Από το 1874 άρχισε να αναμιγνύεται στην πολιτική, βάζοντας υποψηφιότητα βουλευτή στην Ύδρα. Εκλέχτηκε το 1874 και αργότερα πολλές ακόμα φορές, μέχρι που έγινε Υπουργός των Ναυτικών κατά την Πρωθυπουργία του Σωτηρίου Σωτηρόπουλου τον Μάιο του 1893 (Κυβέρνηση Σωτηρίου Σωτηρόπουλου 1893).

Στο ναυτικό έφερε τον βαθμό του αντιπλοιάρχου.

Απεβίωσε στην Αθήνα το 1894.

Πηγές

• Επαμεινώνδας Κριεζής βιογραφικά στοιχεία από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
• Παύλος Διομήδης (1894). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. σελίδες 169. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2010.