Ζοάν Μαραγάλ
Ο Ζοάν Μαραγάλ ι Γκορίνα (Joan Maragall i Gorina, Βαρκελώνη, 10 Οκτωβρίου 1860 - 20 Δεκεμβρίου 1911) ήταν Καταλανός λογοτέχνης, ένας εκ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων της σύγχρονης καταλανικής λογοτεχνίας και του καταλανικού μοντερνισμού και ο πρώτος κλασικός ποιητής των καταλανικών γραμμάτων του 20ού αιώνα.[1]
| Ζοάν Μαραγάλ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 10 Οκτωβρίου 1860 Βαρκελώνη |
| Θάνατος | 20 Δεκεμβρίου 1911, 1910 Βαρκελώνη |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | ποιητής, μεταφραστής, συγγραφέας και δημοσιογράφος |
| Υπηκοότητα | Ισπανία |
| Σύζυγος(οι) | Clara Noble i Malvido |
| Τέκνα | Jordi Maragall i Noble, Ernest Maragall i Noble, Joan-Anton Maragall i Noble, Helena Maragall Noble, Maria Maragall i Noble, Eulàlia Maragall i Noble, Josep Maragall i Noble, Clara Maragall i Noble, Anna Maragall i Noble, Guillem Maragall i Noble, Raimon Maragall i Noble, Elvira Maragall i Noble και Gabriel Maragall i Noble |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Υπήρξε μέλος της καταλανικής διανόησης της Βαρκελώνης της Καταλανικής Αναγέννησης. Είναι γνωστός ως ποιητής αλλά στην πραγματικότητα έγραψε πάνω από 450 πεζά κείμενα μεταξύ των οποίων πρόλογοι, βιογραφίες, άρθρα και δοκίμια. Ως δημοσιογράφος συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Diario de Barcelona και La Veu de Catalunya και κατάφερε να έχει μεγάλη κοινωνική απήχηση τόσο στα ανώτερα και μέσα όσο και στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα της Βαρκελώνης των τελών του 19ού αιώνα. Οι επιρροές του στην καταλανική λογοτεχνία εντοπίζονται στους περισσότερους ποιητές του 20ού αιώνα όπως ο Σαλβαδό Εσπρίου και ο Ζοζέπ Μαρία Σεγάρα.[1]
Με τη μετάφραση στα καταλανικά των Γκαίτε, Νίτσε, Νοβάλις και έτερων Γερμανών ποιητών έφερε πιο κοντά την Καταλονία στην Ευρωπαϊκή ποίηση. Όσον αφορά τις ατομικές του πεποιθήσεις, ο Μαραγάλ ήταν χριστιανός και υπέρ της πολιτικής δράσης και συμμετοχής στην πολιτική ζωή. Ταυτιζόταν με τον ιβηρισμό, την ιδέα ένωσης όλων των λαών της Ιβηρικής και τον αμοιβαίο σεβασμό των διαφορετικών εθνικών και γλωσσικών χαρακτηριστικών του καθενός.[2] Το αρχείο του ποιητή φυλάσσεται σε ειδικό τομέα της Βιβλιοθήκης της Καταλονίας.
Έργο
ΕπεξεργασίαΕν ζωή του λογοτέχνη
Επεξεργασία- Poesias. Originals i traduccions, La Ilustració Catalana, Barcelona, 1891.
- Poesies. L'Avenç, Barcelona, 1895.
- Joan Sardà. Estudi necrològic, L'Avenç, Barcelona, 1900.
- Visions & Cants, L'Avenç, Barcelona, 1900.
- El sentimiento catalanista. Trágico conflicto. La Patria Nueva. Con la síntesis del Programa de Manresa, B. Rodríguez Serra, Madrid, [1902].
- Les disperses. Poesies originals i traduccions de Goethe, pròleg de Lluís Via, Joventut, Barcelona, 1904.
- De les reials jornades, L'Avenç, Barcelona, 1904.
- Artículos (1893-1903), Fidel Giró, Barcelona, 1904.
- Enllà. Poesies, L'Avenç, Barcelona, 1906.
- Elogi de la poesia, Bartomeu Baixarias, Barcelona, 1909.
- Tria. Llibre de lectures selectes, en prosa i vers, per als nois i noies de les escoles i col·legis de Catalunya, Dalmau Carles, Girona, 1909.
- Seqüències. Poesies, L'Avenç, Barcelona, 1911.
Άπαντα
Επεξεργασία- Obres completes, 11 vols., Edició de la Viuda, Gustau Gili, Barcelona, 1912-13 (dels dos primers volums, que contenen l'obra en vers, se'n féu una segona edició el 1918). Amb pròlegs de Joaquim Ruyra i Oms (al vol. I de Poesies, 1912) iMiquel dels Sants Oliver (al vol. I d'Artículos, 1912).
- Obres completes. Edició definitiva, 25 vols., direcció: Joan Estelrich, Edició dels Fills de Joan Maragall, Sala Parés llibreria [tret del vol. XXV: Edimar], Barcelona, 1929-55.
- Obres completes, 1 vol., Selecta, Barcelona, 1947.
- Obres completes, 2 vols., Selecta, Barcelona, 1960-61 (ο πρώτος τόμος με το έργο του στα καταλανικά επανεκδόθηκε το 1970 και το 1981; ο δεύτερος με το έργο του στα ισπανικά το 1981).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Glòria Casals: «Joan Maragall». στο LletrA του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης
- ↑ Nicolau d'Olwer, Luís (1994). «Joan Maragall» στο Els Marges: revista de llengua i literatura.