Θεοδόσιος Ρεβελιώτης (στρατιωτικός)
Ο Θεοδόσιος Δ. Ρεβελιώτης (1771, Νεστάνη Αρκαδίας - ;;) ήταν στρατηγός του Ρωσικού Στρατού και από τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες της Κριμαίας. Στα κτήματά του υπάγονταν οι περιοχές Αλούπκα, Oρεάντα και λιβάδια.
| Θεοδόσιος Ρεβελιώτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Θεοδόσιος Δ. Ρεβελιώτης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1771 |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά Ρωσικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Συγγενείς | d:Q119575266 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ρωσοτουρκικός πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη |
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ήταν Διοικητής του ελληνικού τάγματος της Μπαλακλάβα. Έχει λάβει παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου 4ου βαθμού και υπήρξε αγωνιστής του ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος κατά του τουρκικού ζυγού.
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Θεοδόσιος Δ. Ρεβελιώτης γεννήθηκε το 1771 στο χωριό Νεστάνη Μαντινείας στην Αρκαδία και ήταν ο μεγαλύτερος από τους τρεις αδελφούς Ρεβελιώτη.
Σε νεαρή ηλικία, ο Θεοδόσιος πήρε μέρος στον αγώνα των Ελλήνων Κλεφτών εναντίον των Οθωμανών. Αναγκάστηκε να καταφύγει στο νησί της Ιθάκης, το οποίο ήταν υπό τον έλεγχο των Βενετών. Εδώ συναντήθηκε με τον Λάμπρο Κατσώνη και τον Αντρέα Ανδρούτσο, τον πατέρα του μελλοντικού οπλαρχηγού της ελληνικής επανάστασης, Οδυσσέα Ανδρούτσου. Ο Ρεβελιώτης παραβρέθηκε στη βάφτιση του Οδυσσέα, κατόπιν πρόσκλησης της νονάς του Οδυσσέα και της συζύγου του Λάμπρου Κατσώνη, Μαρίας.
Ο Ρεβελιώτης ακολούθησε τον Κατσώνη και τον Αντρέα Ανδρούτσο, παίρνοντας μέρος στον αγώνα εναντίων των Τούρκων, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην απελευθέρωση του Ελληνικού Έθνους.
Στις 11 Αυγούστου του 1791, η Ρωσία υπέγραψε εκεχειρία με τους Τούρκους και στις 29 Δεκεμβρίου υπέγραψαν το σύμφωνο ειρήνης. Η Ελλάδα δεν αναφέρθηκε καν σε αυτή τη συνθήκη. Ο στρατηγός Ταμάρα διέταξε τον Κατσώνη να αποσύρει τα πλοία του στην Τεργέστη και να τα αφοπλίσει. Αλλά ο Κατσώνης, οργισμένος ότι οι Ρώσοι, όπως και στην πρώτη εκστρατεία του Αρχιπελάγους, έλυσαν τα δικά τους προβλήματα και εγκατέλειψαν τους Έλληνες, αρνήθηκε να αφοπλίσει τον στόλο και συνέχισε τον αγώνα. Ο αγώνας έγινε ελληνικός.
Ο Ρεβελιώτης έλαβε μέρος στη μάχη στο νησί της Άνδρου, όπου «η ήττα ήταν άξια της νίκης».
Στη Ρωσία Επεξεργασία
Ο Ρεβελιώτης ακολούθησε τον Λάμπρο Κατσώνη στη Ρωσία. Έχοντας περάσει στρατιωτική επανεκπαίδευση στη Ρωσία, ανέλαβε την διοίκηση του ελληνικού τάγματος της Μπαλακλάβα. Επικεφαλής του ελληνικού τάγματος ο Ρεβελιώτης έλαβε μέρος στην καταστολή των εξεγέρσεων των Τατάρων της Κριμαίας και τραυματίστηκε δύο φορές . Για τις ικανότητες και τον ηρωισμό του, στον Ρεβελιώτη απονεμήθηκε το Παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου και έλαβε τον βαθμό του Στρατηγού.
Ο ερευνητής Νικόλαος Ρηγόπουλος γράφει ότι για αρκετό καιρό (χωρίς να αναφέρει το έτος) ο Ρεβελιώτης υπηρέτησε στην αυτοκρατορική αυλή. Κάτω από το πορτρέτο του από ελληνικές πηγές, αναγράφεται: «Θεοδόσιος Δ. Ρεβελιώτης, Ρώσος στρατηγός, έμπιστος της Μεγάλης Αικατερίνης».
Ο Στρατηγός είχε στην ιδιοκτησία του γη συγκρίσιμη με την ιδιοκτησία του πρίγκιπα Ποτέμκιν.
Στα χέρια των απογόνων του Ρεβελιώτη, όλα αυτά τα τεράστια ακίνητα δεν μπορούσαν να διατηρηθούν ούτε κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Αναδιανεμήθηκαν και πωλήθηκαν.
Ο Θεοδόσιος Ρεβελιώτης δεν έσπασε τους δεσμούς με την πατρίδα του και ως Ρώσος στρατηγός έγινε μέλος της μυστικής ελληνικής επαναστατικής οργάνωσης, της Φιλικής Εταιρείας. Οι ιστορικοί ανέφεραν ότι η πρώτη αποστολή χρημάτων, για την ενίσχυση του αγώνα στην Ελλάδα έγινε το 1820.
Ελληνική Επανάσταση Επεξεργασία
Η Ελληνική επανάσταση ξέσπασε το 1821. Ακολουθώντας το πνεύμα και το γράμμα της Ιεράς Συμμαχίας Ευρωπαίων Μοναρχών, ο Αυτοκράτορας Αλέξανδρος ο 1ος αποστασιοποιήθηκε από τη στάση του Αλέξανδρου Υψηλάντη και έθεσε ως στόχο την τήρηση της αυστηρής ουδετερότητας. Οι ιστορικοί σημείωσαν ότι παρά το γεγονός αυτό, ο Ρεβελιώτης, ενώ ακόμα βρισκόταν στην αυτοκρατορική αυλή, έστειλε το 1823 χρήματα στον Παπαφλέσσα, ο οποίος ήταν τότε υπουργός πολέμου της επαναστατικής κυβέρνησης της Ελλάδας. Όμως, σύμφωνα με έναν βετεράνο του αγώνα, έναν ιερέα και ιστορικό, τον Αμβρόσιο Φραντζή, τα χρήματα αυτά ξοδεύτηκαν στη διαμάχη των ελληνικών αστικών κομμάτων.
Εν τω μεταξύ, οι μικρότεροι αδελφοί του Ρεβελιώτη, ο Γιάννης και ο Νικόλαος, συμμετείχαν στις μάχες στην Πελοπόννησο με τον Δημήτριο Υψηλάντη κατά την πολιορκία της Τριπολιτσάς. Υπό τη διοίκηση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη οι αδελφοί έλαβαν μέρος στις μάχες στα Δερβενάκια ενάντια στον Δράμαλη και στο Τρίκορφο, εναντίον των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ-πασά. Τα αδέλφια του πήραν μέρος και στη μάχη με τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι.
Με την ενθρόνιση του Νικολάου του 1ου , η πολιτική της Ρωσίας στο ελληνικό ζήτημα έγινε πιο ενεργή. Στο τέλος του Ρωσοτουρκικού Πολέμου το 1829, ο στρατηγός Θεοδόσιος Ρεβελιώτης ήταν μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας, με επικεφαλής τον Αλεξέι Φιοντόροβιτς Ορλόφ και υπέγραψε την συνθήκη ειρήνης της Αδριανούπολης. Η υπογραφή του Ρεβελιώτη, μαζί με τις άλλες υπογραφές, είναι στο κείμενο της συνθήκης, με την οποία αναγνωρίζεται η ανεξαρτησίας της Ελλάδας από τους Τούρκους.