Θεόφιλος Χάνσεν

Δανός αρχιτέκτονας


Ο Τέοφιλ Χάνσεν, γνωστός με το εξελληνισμένο όνομα Θεόφιλος Χάνσεν (γερμανικά: Theophil Edvard Freiherr[13] von Hansen, δανικό όνομα: Theophilus Hansen), (13 Ιουλίου 1813 - 17 Φεβρουαρίου 1891) ήταν Δανός αρχιτέκτονας, εκπρόσωπος του νεοκλασικισμού και του ιστορικισμού.

Θεόφιλος Χάνσεν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Theophil von Hansen (Γερμανικά)
Γέννηση13  Ιουλίου 1813[1][2][3]
Κοπεγχάγη
Θάνατος17  Φεβρουαρίου 1891[1][2][4]
Βιέννη[5]
Τόπος ταφήςΚεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[2][6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[7][8][9]
διδάσκων πανεπιστημίου
καθηγητής[8][5]
ΕργοδότηςΒασιλική Δανέζικη Ακαδημία Καλών Τεχνών
Περίοδος ακμής1833[10] - 1891[10]
Οικογένεια
ΑδέλφιαΧανς Κρίστιαν Χάνσεν[11]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Ακαδημίας Αθηνών
ΒραβεύσειςΒασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (1888)
Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα για τις Επιστήμες και Τέχνες (1875)
επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Βιέννης[12]
Επίτιμος πολίτης της Βιέννης (1883)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τέοφιλ Έντβαρντ Χάνσεν γεννήθηκε στην Κοπεγχάγη. Μαθήτευσε κοντά στον Καρλ Φρήντριχ Σίνκελ και σπούδασε στη Βιέννη. Το 1837 μετακόμισε στην Αθήνα όπου σπούδασε αρχιτεκτονική και σχέδιο με ενδιαφέρον στη βυζαντινή αρχιτεκτονική. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τις κατασκευές του στη Βιέννη, καθώς και για τα έργα του στην Αθήνα, μεταξύ των οποίων είναι η Σιναία Ακαδημία (Ακαδημία Αθηνών)[14] και η Βαλλιάνειος Εθνική Βιβλιοθήκη[15], τα οποία, μαζί με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, έργο τού αδελφού του, Χανς Κρίστιαν Χάνσεν, απαρτίζουν τη λεγόμενη «νεοκλασική τριλογία της Αθήνας». Συνεργάστηκε με γνωστούς αρχιτέκτονες της εποχής του όπως ο Όττο Βάγκνερ. Το 1884 ο Φραγκίσκος Ιωσήφ της Αυστρίας του απένειμε τον τίτλο του Βαρόνου (Freiherr).

Πέθανε στη Βιέννη σε ηλικία 77 ετών.

Στην Ελλάδα:

Στο εξωτερικό:

Φωτογραφίες έργων

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11955777m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 (Δανικά, Αγγλικά) Kunstindeks Danmark. 2242. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. «Theofilus Edvard Hansen» (Ολλανδικά) 35896.
  5. 5,0 5,1 Research Library in Olomouc: (Τσεχικά) REGO. aleph.vkol.cz/F/?func=find-c&ccl_term=sys%3D000008550&local_base=svk04. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2024.
  6. CONOR.SI. 18120035.
  7. «Hansen, Theophil» (Γερμανικά) σελ. 330.
  8. 8,0 8,1 The Fine Art Archive. 27053. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. arch-pavouk.cz/index.php/architekti/102-103-hansen-theophilus-edvard-von. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2023.
  10. 10,0 10,1 10,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 35896. Ανακτήθηκε στις 22  Σεπτεμβρίου 2022.
  11. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 1  Δεκεμβρίου 2017. 500008153. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  12. geschichte.univie.ac.at/en/persons/theophil-hansen-prof.
  13. Ο τίτλος Freiherr (Φράιχερ) αποδίδεται ως "βαρώνος". Ιστορικά αποτελούσε την κατώτερη βαθμίδα ευγενείας, που επέτρεπε στον κάτοχό του να φέρει το πρόθεμα "φον". Μετά την κατάργηση των τίτλων ευγενείας το 1919, ενίοτε φέρεται ως μέρος του επιθέτου για λόγους παράδοσης. Η γυναικεία του μορφή απαντάται ως Freifrau (Φράιφραου) ή Freiin (Φράιϊν).
  14. «Ακαδημια Αθηνων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2006. 
  15. «Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος - Κεντρικό κτίριο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2007. 
  16. Αναστασίου Μαρία. Η Επίδραση του Νεοκλασικισμού στην Αθήνα: Το Μέγαρο Μαυρομιχάλη.