Ιάκωβος Πολυλάς
Ο Ιάκωβος Πολυλάς (13 Οκτωβρίου 1825-5 Αυγούστου 1896) ήταν Επτανήσιος συγγραφέας και κριτικός, διάσημος μαθητής και εκδότης του έργου του Σολωμού. Το λογοτεχνικό του έργο (ποιητικό και πεζογραφικό) είναι μικρής έκτασης. Έκανε επίσης μεταφράσεις αλλά είναι πιο γνωστός για τα κριτικά του έργα.
| Ιάκωβος Πολυλάς | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιάκωβος Πολυλάς (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 13 Οκτωβρίου 1825 Κέρκυρα |
| Θάνατος | 5 Αυγούστου 1896 Κέρκυρα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | πολιτικός και συγγραφέας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βίος
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Κέρκυρα την 1η Οκτωβρίου 1825 (13 Οκτωβρίου με το νέο ημερολόγιο), από ευγενή οικογένεια με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος Πολυλάς και η Έλενα Πολυλά, κόρη του κόμη Νικόλαου Βούλγαρι[1].
Έλαβε εξαιρετική μόρφωση, όπως άρμοζε σε έναν ευγενή, αλλά το πιο αποφασιστικό γεγονός για την εξέλιξή του ήταν η γνωριμία του με τον Σολωμό. Ο ποιητής επισκεπτόταν συχνά το σπίτι του Πολυλά, ως τον θάνατο της μητέρας του τελευταίου το 1841. Από τότε ως το 1847 οι σχέσεις του Πολυλά με τον Σολωμό διακόπηκαν προσωρινά κυρίως λόγω των υποχρεώσεων του Πολυλά για θέματα της πατρικής του περιουσίας.
Από το 1847 επανασυνδέεται με τον Σολωμό και αποτελεί μέλος του λογοτεχνικού κύκλου που συγκροτείται στην Κέρκυρα γύρω από τον εθνικό ποιητή, μαζί με τους Στέλιο και Γεράσιμο Μαρκορά, Ιούλιο Τυπάλδο, Κάρολο Μάνεση και άλλους, που αποτελούν την ομάδα των "σολωμικών ποιητών" της Επτανησιακής Σχολής. Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Αιμιλία Σορδίνα, η οποία σύντομα αρρωσταίνει και το 1851 μεταβαίνουν στην Ιταλία για θεραπεία. Εκεί ο Πολυλάς συνεχίζει τη μελέτη του (ξένες φιλολογίες και αρχαιοελληνικά κείμενα). Το 1853 επιστρέφει για λίγο καιρό στην Κέρκυρα και ο Σολωμός - ιδιόρρυθμος και μονήρης τύπος- τον αντιμετωπίζει με ψυχρότητα, κάτι που πικραίνει τον Πολυλά. ΤΟ 1854 η σύζυγός του πεθαίνει και εκείνος επιστρέφει οριστικά στην Ελλάδα. Όταν το 1857 ο Σολωμός πεθαίνει, ο Πολυλάς εκφωνεί τον επικήδειο λόγο. Από τότε ως το 1859 αφοσιώνεται στη συγκέντρωση και έκδοση των χειρογράφων του "δασκάλου", έργο ιδιαίτερα δύσκολο.
Ο Πολυλάς ήταν υποστηρικτής της ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Το 1862 ίδρυσε τον πολιτικό σύλλογο Αναγέννησις και εξέδιδε ομώνυμη εφημερίδα. Από το 1869 ως το 1879 εξελέγη τέσσερις φορές βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, με την Ριζοσπαστική παράταξη του Χαρ. Τρικούπη. Το 1884 στράφηκε για λίγο προς την παράταξη του Δηλιγιάννη αλλά το 1890 προσέγγισε ξανά την τρικουπική ριζοσπαστική παράταξη. Το 1892 εγκατέλειψε οριστικά την πολιτική. Πέθανε στις 25 Ιουλίου (5 Αυγούστου με το νέο ημερολόγιο) του 1896.
Έργο
ΕπεξεργασίαΠοιητικό
ΕπεξεργασίαΕίναι περιορισμένης έκτασης. Τα πιο σημαντικά είναι 3 σονέτα και η Ωδή εις τον θάνατον του Διονυσίου Σολωμού. Έγραψε και άλλα στιχουργήματα μικρότερης αξίας.
Πεζογραφικό
ΕπεξεργασίαΤρία διηγήματα τύπου ηθογραφικού[2]:
- Ένα μικρό λάθος, 1891
- Η συγχώρεσις, 1892
- Τα τρια φλωριά, 1892
Κριτικό και φιλολογικό
Επεξεργασία- Έκδοση των Απάντων ποιημάτων του Δ.Σολωμού, 1859. Τα προλεγόμενα του Πολυλά θεωρούνται σημαντικό μνημείο φιλολογικής κριτικής.[3]
- Δοκίμιο: "Πόθεν η μυστικοφοβία του κ.Σπυρίδωνος Ζαμπελίου". (απάντηση στο δοκίμιο του Ζαμπελίου για τον Σολωμό "Πόθεν η κοινή λέξις τραγουδώ" ), 1860
- Η φιλολογική μας γλώσσα, 1892 . Δοκίμιο στο οποίο υπερασπίζεται τη δημοτική.
- Η Χρυσή Βίβλος(Libro DÓro), 1894 . Δοκίμιο στο οποίο υπερασπίζεται τη δημοτική.
Μεταφράσεις
Επεξεργασία- Η Τρικυμία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, 1855[2] Αρχειοθετήθηκε 2020-09-18 στο Wayback Machine. Ο Πολυλάς είναι ο πρώτος που εξέδωσε αυτοτελή μετάφραση έργου του Σαίξπηρ στην Ελλάδα.[4]
- Ομήρου Οδύσσεια. 1875-1881
- Άμλετ του Σαίξπηρ. 1889
- Ιλιάδος Ραψωδία Ζ, 1890
- Ολόκληρη η μετάφραση της Ιλιάδας δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του, το 1923.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Οκτάβιος Μερλιέ, Έκθεση Σολωμού, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, Αθήναι 1957, σελ. 167.
- ↑ Λίνος Πολίτης, Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα 1989, σελ. 163
- ↑ «...από τις πολυτιμότερες μαρτυρίες που έχουμε για την ποίηση και την προσωπικότητα του Σολωμού», όπ.π., σελ.162
- ↑ Πάνος Καραγιώργος, Το Έργο των Επτανήσιων Μεταφραστών[1]
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Γεώργιος Βαλέτας, (επιμ.) Πολυλάς. Άπαντα τα λογοτεχνικά και κριτικά, Αθήνα 1950.
- Δημήτρης Πολυχρονάκης, Ο κριτικός ιδεαλισμός του Ιάκωβου Πολυλά, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2002.
- Δημήτρης Πολυχρονάκης, "Ο ερασιτεχνισμός του Ιακώβου Πολυλά", Πόρφυρας 84-85 (1998): σελ. 313-337.
- Δημήτρης Πολυχρονάκης, "Η μεταφραστική ηθική του Ιακώβου Πολυλά", εισαγωγή στο Αμλέτος. Τραγωδία Σαικσπείρου. Έμμετρος Μετάφρασις Ιακώβου Πολυλά, Αθήνα, Ιδεόγραμμα 2000, σελ. 11-61.
- Παναγιώτης Νούτσος, "Ο I. Πολυλάς ως πολιτικός διανοούμενος", Πόρφυρας 84-85 (1998): σελ. 153-160.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Νικόλαος Τωμαδάκης, "Ο Πολυλάς ποιητής και σονεττογράφος", Νέα Εστία 20 (1936): σελ. 1418-1421 Αρχειοθετήθηκε 2020-09-18 στο Wayback Machine..
- Ανδρέας Καραντώνης, Φαναριώτικη και επτανησιακή ποίηση[νεκρός σύνδεσμος], εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα 1987, σελ. 167-170
- Πάνος Καραγιώργος, "Το Έργο των Επτανήσιων Μεταφραστών".