Ιμπραήμ Ρουγκόβα

(Ανακατεύθυνση από Ιμπραχίμ Ρουγκόβα)

Ο Ιμπραήμ Ρουγκόβα (Ибрахим Ругова, 2 Δεκεμβρίου 1944 - 21 Ιανουαρίου 2006) ήταν Κοσοβάρος συγγραφέας, πανεπιστημιακός και πολιτικός αφοσιωμένος στον ειρηνικό αγώνα για την ανεξαρτησία των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Διετέλεσε πρώτος πρόεδρος του Κοσσυφοπεδίου.[8]

Ιμπραήμ Ρουγκόβα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ibrahim Rugova (Αλβανικά)
Προφορά
Γέννηση2  Δεκεμβρίου 1944[1][2][3]
Τσέρρκα
Θάνατος21  Ιανουαρίου 2006[4][1][2]
Πρίστινα
Αιτία θανάτουκαρκίνος του πνεύμονα
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΠρίστινα
Χώρα πολιτογράφησηςΚοσσυφοπέδιο
ΘρησκείαΙσλάμ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑλβανικά[5][6]
ΣπουδέςΦιλοσοφική Σχολή των Παρισίων
Πανεπιστήμιο της Πρίστινα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
συγγραφέας
κριτικός λογοτεχνίας[7]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΔημοκρατική Ένωση του Κοσόβου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαPresident of the Republic of Kosova (1992–2000)
Πρόεδρος του Κοσόβου (2002–2006)
ΒραβεύσειςΒραβείο Ζαχάρωφ (1998)
Βραβείο Homo Homini (1998)
τιμητικό διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο των Τιράνων
honorary doctor of Paris 8 University
Order of the National Flag
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Γεννήθηκε στην Τσέρρκα (Cerrca) του Κοσσυφοπεδίου, στην τότε Γιουγκοσλαβία, και σπούδασε στην Πρίστινα και στη Σορβόννη. Δίδαξε λογοτεχνία, έγραψε 10 βιβλία και διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Ένωσης Συγγραφέων Κοσσυφοπεδίου, η οποία βρισκόταν στην καρδιά του ενισχυόμενου ρεύματος εναντίωσης των Αλβανών στην εξουσία των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο.[8]

Το 1989 ίδρυσε τον Δημοκρατικό Σύνδεσμο του Κοσσυφοπεδίου, το πρώτο πολιτικό κόμμα που αμφισβήτησε ευθέως το κομμουνιστικό καθεστώς, καθώς ο γιουγκοσλάβος ηγέτης Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ανακάλεσε το καθεστώς αυτονομίας της περιφέρειας του Κοσσυφοπεδίου και επέβαλε σερβικό έλεγχο. Αντιμέτωπος με την ολοένα και μεγαλύτερη καταπίεση, ο Ρουγκόβα ηγήθηκε του πολιτικού κινήματος που οδήγησε στην αυτοανακηρυχθείσα Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου. Το 1992 εξελέγη πρόεδρος μιας δημοκρατίας αναγνωρισμένης μόνον από την Αλβανία. Ενόψει της επακόλουθης καταστολής από σερβικής πλευράς, εισήγαγε ένα σύστημα εκπαίδευσης, υγειονομικής περίθαλψης και φορολόγησης για τον αλβανικό πληθυσμό του Κοσσυφοπεδίου που λειτουργούσε παράλληλα με το σερβικό σύστημα.[8]

Ο πράος πολιτικός με το χαρακτηριστικό μεταξωτό φουλάρι αντιπροσώπευε το μετριοπαθές, διανοούμενο πρόσωπο της αλβανικής αντιπολίτευσης στο καθεστώς του Βελιγραδίου καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Το 1998 εξασφάλισε τη δεύτερη θητεία του ως προέδρου, ακόμη και καθώς κλιμακωνόταν η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των σερβικών δυνάμεων και του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου (UÇK), μιας αλβανικής αντάρτικης ομάδας, και οδηγούσε με ταχύ ρυθμό σε βίαιη στρατιωτική καταστολή από τους Γιουγκοσλάβους.[8]

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απένειμε στον Ρουγκόβα το Βραβείο Ζαχάρωφ το 1998 ως φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο προσηλωμένο στην αρχή της ειρηνικής αντίστασης κατά της βίας. Ο Ρουγκόβα θεώρησε ότι το βραβείο αντιπροσώπευσε «για εμένα και για όλους τους ανθρώπους στο Κοσσυφοπέδιο την αναγνώριση του ειρηνικού αγώνα και των θυσιών μας».[8]

Παρέμεινε σταθερός στη θέση του υπέρ μιας αντίστασης χωρίς βία κατά του σερβικού καθεστώτος, δηλώνοντας πάντοτε την προθυμία του για διάλογο με το Βελιγράδι, γεγονός που τον έφερνε σε αντίθεση με τον πιο εθνικιστή Άντεμ Ντεμάτσι, κύριο πολιτικό του αντίπαλο. Ο «Γκάντι των Βαλκανίων» προσπαθούσε να κερδίσει τη συμπάθεια της παγκόσμιας κοινής γνώμης, καθώς παρότρυνε τη διεθνή κοινότητα να προσφέρει προστασία στο Κοσσυφοπέδιο.[8]

Ο Ρουγκόβα, ως αρχηγός της διαπραγματευτικής ομάδας του Κοσσυφοπεδίου, υπέγραψε στις 18 Μαρτίου 1999 την ειρηνευτική συμφωνία του Ραμπουγέ, με τη μεσολάβηση της διεθνούς κοινότητας, αλλά η άρνηση του Βελιγραδίου να την κυρώσει είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν νατοϊκοί βομβαρδισμοί. Καθώς το Κοσσυφοπέδιο βρέθηκε υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ, ο Ρουγκόβα, ο οποίος είχε φύγει προσωρινά από το Κοσσυφοπέδιο το 1999 και βρισκόταν στην Ιταλία, επέστρεψε στην πολιτική σκηνή έχοντας την εξουσία από κοινού με τους ηγέτες του UÇK, που κρατούσαν τώρα τα ηνία του Δημοκρατικού Κόμματος. Το 2002 ο Ρουγκόβα επανεξελέγη και διετέλεσε πρόεδρος μέχρι τον θάνατό του από καρκίνο των πνευμόνων το 2006, μόλις μερικές ημέρες πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων για το τελικό καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου.[8]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12451512s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 13083821. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. «Kosovo leader Ibrahim Rugova dies». 21  Ιανουαρίου 2006.
  5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12451512s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. CONOR.SI. 207084643.
  7. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 66-67 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ibrahim Rugova στο Wikimedia Commons