Ινετζίρο Ασανούμα
Ο Ινετζίρο Ασανούμα (ιαπωνικά: 浅沼 稲次郎, Ασανούμα Ινετζίρο) (27 Δεκεμβρίου 1898 – 12 Οκτωβρίου 1960) ήταν Ιάπωνας πολιτικός, ο οποίος ηγήθηκε του Ιαπωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο Ασανούμα ήταν ένθερμος υποστηρικτής του σοσιαλισμού στην Ιαπωνία της μεταπολεμικής εποχής. Διακρίθηκε για τη στήριξή του προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας και την κριτική που άσκησε στις αμερικανοϊαπωνικές σχέσεις, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενες.
| Ινετζίρο Ασανούμα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 浅沼稲次郎 (Ιαπωνικά) |
| Γέννηση | 27 Δεκεμβρίου 1898[1][2] Miyakejima |
| Θάνατος | 12 Οκτωβρίου 1960[3][1][2] Τσιγιόντα |
| Αιτία θανάτου | τραύμα από μαχαίρι |
| Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
| Τόπος ταφής | νεκροταφείο Τάμα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ιαπωνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Ουασέντα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Japan Socialist Party, Japan Labour-Farmer Party και Shakai Taishūtō |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Kyōko Asanuma (άγνωστη τιμή–1960) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ιαπωνίας (1946–1960, Tokyo 1st district) γενικός γραμματέας (1955–1960, Japan Socialist Party) Αρχηγός πολιτικού κόμματος (Μάρτιος 1960 – Οκτώβριος 1960, Japan Socialist Party) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ασανούμα δολοφονήθηκε με ένα παραδοσιακό κοντό ξίφος τύπου γουακιζάσι[4] από τον υπερεθνικιστή Οτόγια Γιαμαγκούτσι, ενώ μιλούσε σε μια τηλεοπτική πολιτική συζήτηση στο Τόκιο. Ο βίαιος θάνατός του προβλήθηκε με παραστατικές λεπτομέρειες από την κρατική τηλεόραση, προκαλώντας εκτεταμένο σοκ και οργή στο κοινό.
Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία
Ο Ασανούμα γεννήθηκε στο Μιγιάκε-τζίμα, ένα απομακρυσμένο ηφαιστειακό νησί που ανήκει διοικητικά στο Τόκιο, στις 27 Δεκεμβρίου 1898. Η μητέρα του πέθανε κατά τη γέννησή του, αφήνοντάς τον να τον μεγαλώσει ο πατέρας του, ο οποίος αργότερα πέθανε από καρκίνο, αφήνοντας τον Ασανούμα ορφανό.[5] Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, ο Ασανούμα έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο Γουασέντα, αποφοιτώντας το 1923.[6] Ενώ σπούδαζε ακόμα, ο Ασανούμα εντάχθηκε στο νεοσύστατο Αγροτοεργατικό Κόμμα και συμμετείχε σε διάφορες μορφές αριστερού ακτιβισμού.[6][7] Μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων, ίδρυσε την Ενωση Οικοδόμων, η οποία μελέτησε τα έργα Άγγλων σοσιαλιστών και διαμαρτυρήθηκε για τη στρατιωτική έρευνα που διεξαγόταν στο Γουασέντα.[8] Το 1924, ο Ασανούμα εγκατέλειψε το Αγροτικό Εργατικό Κόμμα, αφού το κόμμα χωρίστηκε σε τρεις διαφορετικές φατρίες, και ενεπλάκη στο Εργατοαγροτικό κίνημα.[9][10]
Πολιτική καριέρα Επεξεργασία
Το 1926, ο Ασανούμα ήταν ένας από τους κύριους ιδρυτές του Ιαπωνικού Εργατοαγροτικού Κόμματος, στο πλαίσιο των προσπαθειών του να συνδέσει τα αστικά εργατικά κινήματα με τα κινήματα των αγροτών της υπαίθρου.[11] Το 1929, ο Ασανούμα έθεσε υποψηφιότητα για το Δημοτικό Συμβούλιο του Τόκιο, εκπροσωπώντας την περιοχή Φουκαγκάουα,[8] αλλά δεν εξελέγη μέχρι το 1933. Το 1936, ο Ασανούμα εξελέγη στην Εθνική Δίαιτα της Ιαπωνίας για πρώτη φορά ως μέλος του νεοσύστατου Κόμματος Κοινωνικών Μαζών και επρόκειτο να υπηρετήσει στη Δίαιτα για 20 χρόνια συνολικά.[6]
Ως μέλος της Δίαιτας, ο Ασανούμα απομακρύνθηκε από τις προηγούμενες αντιιμπεριαλιστικές του απόψεις και έγινε ένθερμος υποστηρικτής του «ιερού πολέμου» της Ιαπωνίας στην Ανατολική Ασία, ισχυριζόμενος ότι ήταν απαραίτητος να «απελευθερωθεί» η Ασία από τις δυνάμεις του δυτικού ιμπεριαλισμού.[9] Οργάνωσε ακόμη και την προσπάθεια να μεμφθεί ο Σαΐτο Τακέο και να εκδιωχθεί από το Κόμμα Κοινωνικών Μαζών μετά την αντιπολεμική ομιλία του τελευταίου στο βήμα της της Δίαιτας το 1940.[12] Ωστόσο, ο ίδιος ο Ασανούμα αποφάσισε να μην είναι υποψήφιος για επανεκλογή το 1942.[13]
Αμέσως μετά την ήττα της Ιαπωνίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ασανούμα ήταν ένας από τους ιδρυτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιαπωνίας (JSP), του οποίου αναδείχθηκε γενικός γραμματέας (για το διάστημα 1955-1960) και τελικά πρόεδρος (1960).[6] Ως πολιτικός, ο Ασανούμα καλλιέργησε μια εικόνα «καθημερινού ανθρώπου».[14] Έζησε με μετριοπάθεια σε κρατικές κατοικίες για όλη του τη ζωή και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους απλούς εργάτες, τους μικρούς καταστηματάρχες καθώς και σε άλλα μέλη της εργατικής τάξης.[6][15]
Σε αντίθεση με τη φιλοπολεμική του στάση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στη μεταπολεμική περίοδο, ο Ασανούμα ηγήθηκε της σθεναρής αντίθεσης του Κόμματος στην αναθεώρηση του άρθρου 9 του μεταπολεμικού συντάγματος της Ιαπωνίας και στην εκ νέου στρατιωτικοποίηση της Ιαπωνίας.[15] Ωστόσο, ο ιστορικός Άντριου Γκόρντον υποστηρίζει ότι ο Ασανούμα ήταν συνεπής στην αντιπάθεια του προς τον δυτικό ιμπεριαλισμό και στην επιθυμία να χαράξει η Ασία τη δική της πορεία στις παγκόσμιες υποθέσεις.[15]
Το 1959, ο Ασανούμα επικρίθηκε ευρέως για ένα περιστατικό κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, όπου αποκάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες «κοινό εχθρό της Κίνας και της Ιαπωνίας» κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας μπροστά από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα στο Πεκίνο.[6] Όταν επέστρεψε από αυτό το ταξίδι φορούσε ένα σακάκι με γιακά τύπου Μάο κατά την αποβίβασή του από ένα αεροπλάνο στην Ιαπωνία, πυροδοτώντας την κριτική ακόμη και από τους σοσιαλιστές ηγέτες.[5] Εκείνη την εποχή, η Ιαπωνία, ο σύμμαχός της οι Ηνωμένες Πολιτείες και πολλές άλλες χώρες αναγνώρισαν τη Δημοκρατία της Κίνας ως τη νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας.[16] Υπό την ηγεσία του Ασανούμα, το JSP έπαιξε ηγετικό ρόλο στις μαζικές διαμαρτυρίες κατά της αναθεώρησης της Συνθήκης Ασφαλείας ΗΠΑ-Ιαπωνίας το 1960, εξοργίζοντας τους δεξιούς που υποστήριξαν τη συνθήκη.[15]
Δολοφονία Επεξεργασία
Στις 12 Οκτωβρίου 1960, ο Ασανούμα δολοφονήθηκε από τον 17χρονο δεξιό υπερεθνικιστή Οτόγια Γιαμαγκούτσι κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής πολιτικής συζήτησης ενόψει των επερχόμενων εκλογών για τη Βουλή των Αντιπροσώπων.[4] Ενώ ο Ασανούμα μιλούσε από το βήμα στην αίθουσα Χιμπίγια του Τόκιο, ο Γιαμαγκούτσι όρμησε στη σκηνή και πέρασε ένα παραδοσιακό κοντό σπαθί σαμουράι[4] στα πλευρά του Ασανούμα, στην αριστερή πλευρά, τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Το κρατικό ιαπωνικό τηλεοπτικό δίκτυο NHK κατέγραφε τη συζήτηση για μεταγενέστερη μετάδοση και η κασέτα της δολοφονίας του Ασανούμα προβλήθηκε πολλές φορές μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατές.[17][18] Η φωτογραφία της δολοφονίας του Ασανούμα χάρισε στον φωτογράφο της Γιασούσι Ναγκάο τόσο το Βραβείο Πούλιτζερ όσο και τον τίτλο της Φωτογραφίας της Χρονιάς στον Παγκόσμιο Τύπο.[19]
Ο Γιαμαγκούτσι συνελήφθη στον τόπο του εγκλήματος και λίγες εβδομάδες αργότερα αυτοκτόνησε με απαγχονισμό ενώ βρισκόταν υπό κράτηση από την αστυνομία.[4]
Μνήμη Επεξεργασία
Ο Ασανούμα ήταν σεμνός και εργατικός και είχε κερδίσει τον σεβασμό από τους συναδέλφους του σε όλο το πολιτικό φάσμα. Η δολοφονία του συγκλόνισε πραγματικά το πολιτικό κατεστημένο της Ιαπωνίας. Λίγο μετά το θάνατό του, ο συντηρητικός πρωθυπουργός και πρώην εκλογικός του αντίπαλος Χαγιάτο Ικέντα εκφώνησε έναν εγκάρδιο επικήδιο για τον Ασανούμα στο βήμα της Δίαιτας.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ εκείνης της εποχής, η σύντομη ομιλία του Ικέντα έγινε δεκτή με βροντερά χειροκροτήματα και έκανε πολλούς βουλευτές να ξεσπάσουν σε κλάματα.[14]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6q97gv3. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 19840. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Kapur 2018, σελ. 254.
- ↑ 5,0 5,1 鶴崎友亀『浅沼稲次郎小伝』（たいまつ新書、1979年）1998年に新時代社より復刻。(ISBN 4167209047)（復刻版）
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Hoover 2018, σελ. 31.
- ↑ 私の履歴書 (浅沼 稲次郎 日本経済新聞社 ) (στα Ιαπωνικά).
- ↑ 8,0 8,1 Hastings 1995, σελ. 183.
- ↑ 9,0 9,1 Huffman 2013, σελ. 15.
- ↑ «资讯_凤凰网». news.ifeng.com. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ Victoria 2020, σελ. 16.
- ↑ Huffman 2013.
- ↑ Drea 1979, σελ. 79.
- ↑ 14,0 14,1 Kapur 2018, σελ. 86.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Huffman 2013, σελ. 16.
- ↑ Michael Y.M. Kao, "Taiwan's and Beijing's Campaigns for Unification," in Harvey Feldman, Michael Y.M. Kao, eds., Taiwan in a Time of Transition (New York: Paragon House, 1988), 188.
- ↑ Chun, Jayson Makoto (2006). A Nation of a Hundred Million Idiots?: A Social History of Japanese Television, 1953–1973. Routledge. σελίδες 184–185. ISBN 978-0-415-97660-2. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2014.
- ↑ Langdon, Frank (1973). Japan's Foreign Policy. Vancouver: University of British Columbia Press. σελ. 19. ISBN 0774800151. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2012.
- ↑ TEAM, ΦΩΣ. «Η δολοφονία με σπαθί σαμουράι κατά τη διάρκεια τηλεοπτικού ντιμπέιτ». Fosonline.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2021.
Βιβλιογραφικές πηγές Επεξεργασία
- Drea, Edward J. (1979). «The 1942 Japanese General Election: Political Mobilization in Wartime Japan». International Studies East Asian Series Research Publication (Center for East Asian Studies, University of Kansas) 11.
- Hastings, Sally Ann (1995). Neighborhood and Nation in Tokyo, 1905–1937. Pittsburg, PA: University of Pittsburg Press. ISBN 978-0822938842.
- Hoover, William D. (2018). Historical Dictionary of Postwar Japan. Lanham, MD: Rowman and Littlefield. ISBN 978-1538111567.
- Huffman, James L., επιμ. (2013). Modern Japan: An Encyclopedia of History, Culture, and Nationalism. Routledge. ISBN 978-0815325253.
- Kapur, Nick (2018). Japan at the Crossroads: Conflict and Compromise after Anpo. Cambridge, MA: Harvard University Press. ISBN 978-0674984424.
- Victoria, Brian Daizen. Zen Terror in Prewar Japan: Portrait of an Assassin. Rowman & Littlefield. ISBN 978-1538131664.