Ιστορικό κέντρο της Κόρδοβας
Συντεταγμένες: 37°52′45.1″N 4°46′47″W / 37.879194°N 4.77972°W
Το Ιστορικό κέντρο της Κόρδοβας στην Ισπανία, είναι το μεγαλύτερο ιστορικό κέντρο της Ευρώπης. Το 1984 καταχωρήθηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το Τέμενος-Καθεδρικός της Κόρδοβας (γνωστό ως «Μεθκίτα») και μια δεκαετία αργότερα επεκτάθηκε ώστε να συμπεριλαμβάνει και ένα μεγάλο μέρος της παλιάς πόλης.[1] Περιλαμβάνει εκτός από την Μεθκίτα της Κόρδοβας, τη Ρωμαϊκή Γέφυρα, το Αλκαζάρ των Χριστιανών Μοναρχών, το επισκοπικό παλάτι, αρκετές εκκλησίες και εκκλησάκια, την συναγωγή, τον ρωμαϊκό ναό και αρκετά ακόμη μνημεία.
| Ιστορικό Κέντρο της Κόρδοβας | |
|---|---|
| Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ. | |
 | |
 | |
| Χώρα μέλος |  Ισπανία |
| Τύπος | Πολιτιστικό |
| Κριτήρια | i, ii, iii, iv |
| Ταυτότητα | 313 |
| Περιοχή | Ευρώπη και Βόρεια Αμερική |
| Ιστορικό εγγραφής | |
| Εγγραφή | 1984 (8η συνεδρίαση) |
| Επεκτάσεις | 1994 |
Ιστορία Επεξεργασία
Αρχικά ως πόλη Καρχηδονίων, η Κόρδοβα κατελήφθη από Ρωμαίους το 206 π.Χ. και σύντομα έγινε η πρωτεύουσα της επαρχίας της Εκείθεν Ιβηρίας (Hispania Ulterior) και στη συνέχεια της Βαιτικής με εκλεπτυσμένα κτίρια και επιβλητικές οχυρώσεις. Τον 6ο αιώνα, με την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η πόλη έπεσε στα χέρια των Βησιγότθων μέχρι τις αρχές του 8ου αιώνα όπου και κατακτήθηκε από Μαυριτανούς. Το 716 η Κόρδοβα έγινε επαρχιακή πρωτεύουσα και το 766 πρωτεύουσα των μουσουλμανικών εμιράτων της αλ-Άνταλους. Τον 10ο αιώνα, ως χαλιφάτο της Κόρδοβας είχε γίνει μια από τις ποιο προηγμένες πόλεις στον κόσμο, αναγνωρισμένη για την πολιτισμική, μαθησιακή και θρησκευτική ανοχή της. Η πόλη εκτός από μια τεράστια βιβλιοθήκη, έχει 300 τζαμιά και πλήθος παλατιών και διοικητικών κτιρίων.[2][3]
Το 1236 ο βασιλιάς Φερδινάνδος Γ´ της Καστίλης κατέλαβε την πόλη, την οχύρωσε με νέες άμυνες και μετέτρεψε το Μεγάλο Τέμενος σε καθεδρικό. Η χριστιανική πλέον πόλη άρχισε να αναπτύσσεται γύρω από τον καθεδρικό με παλάτια, εκκλησίες και οχυρά. Αν και η πόλη έχασε την πολιτική της σημασία με τη χριστιανική κυριαρχία, συνέχισε να παίζει σημαντικό ρόλο στο εμπόριο, χάρη στα γειτονικά ορυχεία χαλκού της Σιέρρα Μορένα.[2][3]
Γεωγραφικά όρια Επεξεργασία
Το ιστορικό κέντρο όπως ορίζεται από την UNESCO, περιλαμβάνει τα κτίρια και τα στενά δρομάκια γύρω από τον καθεδρικό. Στα νότια φτάνει μέχρι τον ποταμό Γουαδαλκιβίρ ώστε να συμπεριλαμβάνει τη Ρωμαϊκή Γέφυρα και τον πύργο Καλαχόρα, ανατολικά τον δρόμο Σαν Φερνάνδο (Calle San Fernando) και βόρεια μέχρι το κέντρο εμπορίου. Στα δυτικά περιλαμβάνει το Αλκαζάρ των Χριστιανών Μοναρχών και τη συνοικία του Αγίου Βασιλείου.[3]
Μνημεία Επεξεργασία
Στοιχεία της ρωμαϊκής περιόδου φαίνονται στην ρωμαϊκή γέφυρα με τις 16 αψίδες, στον ποταμό Γουαδαλκιβίρ, στα μωσαϊκά του Αλκαζάρ, στις κολόνες από τον ρωμαϊκό ναό και σε κάποια ερείπια από το ρωμαϊκό τοίχος. Εκτός από τα λουτρά του χαλιφάτου, η μαυριτανική επιρροή στην αρχιτεκτονική της πόλης είναι εμφανής στους κήπους του Αλκαζάρ δίπλα στο πρώην Μεγάλο Τέμενος. Μιναρέδες από αυτή την περίοδο σώζονται στις εκκλησίες του Santiago, San Lorenzo, San Juan και Santa Clara. Η εβραϊκή παρουσία κατά τη μουσουλμανική κυριαρχία είναι εμφανής στη συνοικία La Judería όπου η συναγωγή λειτουργούσε μέχρι το 1492.[3]
Το Αλκαζάρ ήταν αρχικά κάστρο Μαυριτανών και προσαρμόστηκε ώστε να χρησιμεύσει ως κατοικία για τους χριστιανούς βασιλείς του 14ου αιώνα, ενώ ο πύργος Καλαχόρα χτίστηκε από Αλμοχάδες και ανακαινίστηκε πλήρως από τον Ερρίκο Β΄ το 1369[4] Το μικρό εκκλησάκι γοτθικού και μουδέχαρ ρυθμού του Άγιου Βαρθολομαίου ολοκληρώθηκε το 1410. Το νοσοκομείο του San Sebastián, που ήταν αρχικά εκκλησία, έχει στοιχεία γοτθικού ρυθμού, μουδεχάρ καθώς και στοιχεία της Αναγέννησης. Λειτουργεί σήμερα ως Συνεδριακό Κέντρο.[5] Άλλες εκκλησίες αυτής της περιόδου είναι αυτές του Αγίου Νικόλαου (San Nicolás) και του Αγίου Φραγκίσκου (San Francisco).[3]
Υπάρχει επίσης μεγάλος αριθμός από κτίρια του 16ου αιώνα που συμπεριλαμβάνουν τη σχολή San Pelagio, την Puerta del Puente και το παλάτι Palacio del Marqués de la Fuensanta del Valle σχεδιασμένο από τον Hernán Ruiz το νεότερο[6] Αξιοσημείωτο επίσης είναι το νοσοκομείο του καρδινάλιου Salazar, του 18ου αιώνα, με την μπαρόκ πρόσοψή του.[7]
Άλλα ιστορικά μνημεία στην παλιά πόλη περιλαμβάνουν το Επισκοπικό Παλάτι που είναι χτισμένο στα ερείπια ενός Βησιγοτθικού παλατιού και λειτουργεί στις μέρες μας ως Επισκοπικό Μουσείο Καλών Τεχνών,[8] και οι βασιλικοί στάβλοι κατασκευασμένοι από τον Βασιλιά Φίλιππος Β΄ το 1570 ως μέρος του Αλκαζάρ.[9]
Έκθεση Επεξεργασία
-
-
Puerta del Puente -
-
Συναγωγή της Κόρδοβα -
Εκκλησάκι του Αγίου Βαρθολομαίου (San Bartolome) -
Εκκλησία του Αγίου Νικολάου (San Nicolás) -
Λουτρά του χαλιφάτου -
Παλιό νοσοκομείο του San Sebastián. -
Παλιό νοσοκομείο του καρδινάλιου Salazar -
-
Πύργος Καλαχόρα -
Επισκοπικό Παλάτι -
Ρωμαϊκό μωσαϊκό -
Ρωμαϊκές κολόνες
.JPG)
.jpg)
,_C%C3%B3rdoba.jpg)
_-_2023-04-29_-_5.jpg)
.jpg)
.jpg)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Ιστορικό κέντρο της Κόρδοβα». UNESCO. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκ. 2013.
- ↑ 2,0 2,1 «Córdoba en la Historia» (στα Ισπανικά). Córdoba: Patrimonio de la Humanidad. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «Historic Centre of Cordoba». UNESCO. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ «Torre de la Calahorra». Córdoba24. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ «El Hospital de San Sebastián» (στα Ισπανικά). Artencordoba.com. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ «Conservatorio Superior de Música Rafael Orozco de Córdoba» (στα Ισπανικά). Gobierno de España. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ «Hospital del Cardenal Salazar, Córdob» (στα Ισπανικά). Córdoba: ciudad de encuentro. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ «Episcopal Palace». Córdoba: ciudad de encuentro. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ «Royal Stables». Córdoba: ciudad de encuentro. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2013.