Ιωάννης Αντώνιος Ορσίνι ντελ Μπάλτσο
Ο Ιωάννης-Αντώνιος, ιταλ.: Giovanni Antonio (Giannantonio) Orsini del Balzo (9 Σεπτεμβρίου 1401 – 15 Νοεμβρίου 1463) από την Οικογένεια Ορσίνι ήταν νότιος Ιταλός ευγενής και στρατιωτικός ηγέτης. Ήταν πρίγκιπας του Τάραντα, δούκας του Μπάρι, κόμης του Λέτσε, της Ατσέρα, του Σολέτο και του Κονβερσάνο, καθώς και κόμης της Ματέρας (1433–63) και του Ουτζέντο (1453–63).
| Ιωάννης Αντώνιος Ορσίνι ντελ Μπάλτσο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1386[1][2][3] Λέτσε |
| Θάνατος | 15 Νοεμβρίου 1463[2] Αλταμούρα |
| Τόπος ταφής | Altamura Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Νεαπόλεως |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ραϊμόνδος Ορσίνι ντελ Μπάλτσο και Μαρία του Ανγκιάν (κόρη του Ιωάννη) |
| Αδέλφια | Αικατερίνη του Τάραντα |
| Οικογένεια | οικογένεια Ορσίνι |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννημένος στο Λέτσε, ήταν γιος του Ραϊμόνδου Ορσίνι ντελ Μπάλτσο πρίγκιπα του Tάραντα, και της Mαρίας του Ανγκιάν, κληρονόμου του κύριου κλάδου των Μπριέν. Όταν απεβίωσε ο πατέρας του, ήταν ενός έτους και η μητέρα του παντρεύτηκε τον βασιλιά Λαδίσλαο Α΄ της Νάπολης, ο οποίος απέκτησε όλες τις ιδιοκτησίες της οικογένειας (1407).
Το 1417 ο Ιωάννης-Αντώνιος νυμφεύτηκε την ανιψιά τού πάπα Μαρτίνου Ε', την Άννα Κολόνα, κόρη του πρίγκιπα του Αμάλφι. Μετά την αποκήρυξη του Ιακώβου Β΄ του Λα Μαρς, έλαβε το πριγκιπάτο του Τάραντα από τη βασίλισσα Ιωάννα Β' της Νάπολης στις 4 Μαΐου 1421. Αυτή η πράξη τον έκανε τον πιο ισχυρό βαρωνικό κύριο του βασιλείου της Νάπολης, με εδάφη που περιλάμβαναν 7 αρχιεπισκοπές, 30 επισκοπές, 300 κάστρα και εκτείνονται από το Σαλέρνο έως τον Τάραντα.
Ο Ιωάννης-Αντώνιος ήταν επίσης μέλος της ναπολιτανικής Αυλής με επιρροή, και παρέμεινε φανατισμένος στον αγώνα της Ιωάννας Β΄ και του Αλφόνσο Ε' της Αραγόνας, τους οποίους υποστήριξε στον εμφύλιο πόλεμο εναντίον του Ιωάννη Β' των Βαλουά δούκα του Ανζού. Όταν ο Αλφόνσος Ε΄ έγινε βασιλιάς της Νάπολης, ο Ιωάννης-Αντώνιος αύξησε περαιτέρω τη δύναμή του με τους τίτλους του μεγάλου κοντόσταυλου και του δούκα του Μπάρι.
Ωστόσο, όταν ο Αλφόνσος Ε΄ απεβίωσε, υποχώρησε στον Τάραντα για να ηγηθεί μίας ομάδας βαρόνων εναντίον τού γιου τού πρώτου, Φερδινάνδου Α', υπέρ του Ιωάννη Β'. Μετά από πολλά πολεμικά κατορθώματα, ο Ιωάννης-Αντώνιος και η πλευρά του ηττήθηκαν, αλλά στο τέλος κατάφερε να συμφιλιωθεί με τον βασιλιά της Αραγόνας. Απεβίωσε στο κάστρο της Αλταμούρα το 1463, [4] στραγγαλισμένος από κάποιον Πάολο Τρικάρικο, ίσως βασιλικό δολοφόνο. Ο βασιλιάς Φερδινάνδος Α΄ δήμευσε τα περισσότερα από τα εδάφη του. Η ανιψιά του Ισαβέλλα, η νόμιμη κληρονόμος των εδαφών του Ιωάννη-Αντωνίου, απεβίωσε αμέσως μετά το 1465. Κληρονόμος της ήταν ο πρωτότοκος γιος της, ο μελλοντικός Αλφόνσος Β' της Νάπολης.
Παράνομα παιδιά Επεξεργασία
- (νόθη) Αικατερίνη, κόμισσα του Κονβερσάνo, κυρία της Καζαμασίμα και Τούρι. Παντρεύτηκε τον Τζιουλιαντώνιο Aκουαβίβα ντ'Αραγόνα, 7ο δούκα του Άτρι, 1456.
- (νόθη) Mαρία Κονκουέστα (απεβ. μετά το 1487), κόμισσα του Ουγκέντo, Sκυρία του Ναρντό και Κάστρο από το 1463. Παντρεύτηκε τον Aνγκιλμπέρτο ντελ μπάλτσο, κόμη της Tρικάζε και 1ο δούκα του Nάρντo περί το 1463.
- (νόθη) Mαργκερίτα, παντρεύτηκε τον Aντόνιο Καντέλες, κόμη του Κατάντσαρο και δικαστή της Καλαβρίας.
- (νόθη) Φραντσέσκα, παντρεύτηκε τον Jacopo Sanseverino, κόμη της Saponara.
- (νόθος) Μπερτόλντo (απεβ. μετά το 1488), βαρόνος της Σαλίτσε. Κάποιοι απόγονοι. Κόμης του Λέτσε 1463–64.
- (νόθη) μία άλλη κόρη (άγνωστο όνομα), παντρεύτηκε τον Τζάκομο ντι Σανσεβερίνο, κόμη του Μιλέτο. Προφανώς αυτός ο γάμος δεν απέφερε παιδιά, που επέζησαν.
Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Faceted Application of Subject Terminology. 1801364. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16732932d.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/52703.
- ↑ storie-inedite p. 50 - note n. 63
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Berloco, Tommaso (1985). Storie inedite della città di Altamura (στα Italian). ATA - Associazione Turistica Altamurana Pro Loco.[νεκρός σύνδεσμος]