Ιωάννης Β΄ της Βρετάνης
Ο Ιωάννης Β΄ της Βρετάνης (Γαλλική γλώσσα : Jean II de Bretagne, 3 ή 4 Ιανουαρίου 1239 – 18 Νοεμβρίου 1305) από τον Οίκο του Ντρε-Βρετάνης ήταν Δούκας της Βρετάνης και κόμης του Ρίτσμοντ (1286 - 1305). Ο Ιωάννης Β΄ ήταν μεγαλύτερος γιός και διάδοχος του δούκα Ιωάννη Α΄ της Βρετάνης και της Λευκής, πριγκίπισσας της Ναβάρρας. Πριν την άνοδο του στον δουκικό θρόνο συμμετείχε σε δυο Σταυροφορίες, κατόπιν αναμείχτηκε σε μια σειρά από συγκρούσεις ανάμεσα στους βασιλείς της Αγγλίας και της Γαλλίας. Σκοτώθηκε στις τελετές στέψης του νέου πάπα Κλήμη Ε΄ (18 Νοεμβρίου 1305) όπου στο συνωστισμένο πλήθος ένας θεατής του συνέτριψε το κεφάλι όταν περνούσε το άρμα.
| Ιωάννης Β΄ της Βρετάνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3 Ιανουαρίου 1239 |
| Θάνατος | 18 Νοεμβρίου 1305 ή 16 Νοεμβρίου 1305[1] Λυών |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Τόπος ταφής | Church Saint-Armel in Ploërmel |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Αξιοσημείωτο έργο | Συνθήκη των Παρισίων |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βεατρίκη της Αγγλίας (από 1260)[2] |
| Τέκνα | Αρθούρος Β΄ της Βρετάνης Μαρία της Βρετάνης Ιωάννης της Βρετάνης Λευκή της Βρετάνης Ελεονώρα της Βρετάνης (1275-1342) Henry de Dreux[3] Pierre de Dreux, Comte de Léon[3] |
| Γονείς | Ιωάννης Α΄ της Βρετάνης και Λευκή της Ναβάρρας, δούκισσα της Βρετάνης |
| Αδέλφια | Αλίκη της Βρετάνης, κυρία του Πονταρσύ |
| Οικογένεια | Οίκος του Ντρε |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιωάννης παντρεύτηκε την Βεατρίκη κόρη του βασιλιά Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας (22 Ιανουαρίου 1260), είχε πολύ στενές σχέσεις με τον κουνιάδο του Εδουάρδο Α΄ της Αγγλίας με τον οποίο ήταν και συνομήλικοι.[4] Συνόδευσε τον Εδουάρδο στην Θ΄ Σταυροφορία (1271) στην οποία συμμετείχαν επίσης ο Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας και ο πατέρας του. Ο Γάλλος βασιλιάς υπέκυψε από επιδημία δυσεντερίας που θέρισε τον στρατό του στην Τύνιδα (1270) και ο πατέρας του επέστρεψε στο Δουκάτο της Βρετάνης. Ο Ιωάννης συνόδευσε ξανά τον Εδουάρδο σε νέα Σταυροφορία του στο Κράτος της Παλαιστίνης αλλά ξανά με ελάχιστες επιτυχίες. Αργότερα (1285) συμμετείχε στην Σταυροφορία της Αραγωνίας στο πλευρό του Γάλλου βασιλιά Φίλιππου του Τρομερού.[5]
Δούκας της Βρετάνης
ΕπεξεργασίαΜε τον θάνατο του πατέρα του (8 Οκτωβρίου 1286) ο Ιωάννης Β΄ ανέβηκε στον θρόνο της Βρετάνης, κληρονόμησε επίσης την κομητεία του Ρίτσμοντ σαν Αγγλικό δώρο. Την εποχή που ο ομώνυμος γιος του κυβερνούσε την Γκιγιέν στο όνομα του θείου του Εδουάρδου Α΄ ο Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας αποφάσισε να την κατασχέσει, ο Ιωάννης Β΄ υποστήριξε τον κουνιάδο του αλλά είχε πολλές ήττες. Την εποχή που ο Εδουάρδος Α΄ λεηλάτησε το Βρετονικό αβαείο του Σαιντ-Μάθιου ο Ιωάννης Β΄ τον εγκατέλειψε, ο Άγγλος βασιλιάς του στέρησε σε απάντηση την κομητεία του Ρίτσμοντ. Ο Ιωάννης Β΄ της Βρετάνης αποφάσισε να συμμαχήσει με τους Γάλλους προτείνοντας τον γάμο του εγγονού του Ιωάννη Γ΄ με την ξαδέλφη του Φιλίππου Δ΄ Ισαβέλλα των Βαλουά, τον Σεπτέμβριο του 1297 ο Φίλιππος ο Ωραίος τον ανέδειξε στην Γαλλική ιεραρχία.[5] Την περίοδο 1294-1304 ο Ιωάννης Β΄ υποστήριξε τον βασιλιά της Γαλλίας στις εκστρατείες του εναντίον του Γκυ, κόμη της Φλάνδρας.[5] Μετά την μεγάλη νίκη ακολούθησε τον Φίλιππο τον Ωραίο στην Λυών για να παραστεί στην στέψη του νέου Κλήμη Ε΄, ο ίδιος οδηγούσε το άρμα του πάπα στην διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων. Το πλήθος που βρισκόταν στα τείχη ήταν τεράστιο, δεν άντεξαν το βάρος και κατέρρευσαν, μια πέτρα χτύπησε τον Ιωάννη Β΄ στο κεφάλι και τον τραυμάτισε θανάσιμα, πέθανε 4 μέρες αργότερα (18 Νοεμβρίου 1305).[5] Το σώμα του τοποθετήθηκε σε ένα φέρετρο και απεστάλη στην Κοιλάδα του Λίγηρα τάφηκε σε μια μονή Καρμελιτών που είχε ιδρύσει ο ίδιος (16 Δεκεμβρίου 1305).[5]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΜε τη σύζυγό του Βεατρίκη της Αγγλίας, κόρη του Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας, απέκτησε:
- Αρθούρος Β΄ 1261-1312, δούκας της Βρετάνης.[6]
- Ιωάννης 1266-1334, κόμης του Ρίτσμοντ.[6]
- Μαρία 1268–1339, σύζυγος του Γκυ Γ΄ των Σατιγιόν κόμη του Σαιν-Πολ.[7]
- Πέτρος 1269–1312, υποκόμης του Λεόν.[6]
- Λευκή 1271–1327, σύζυγος του Φιλίππου του Αρτουά κυρίου των Κονς, Νοναρκούρ & Ντομφρόν.[6]
- Ελεονώρα 1274–1329, ηγουμένη στο αββαείο του Φοντεβρώ.[6]
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2019.
- ↑ p10223.htm#i102228. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Waugh 1988, σ. 179
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 La Borderie 1906, σσ. 359–381
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Morvan 2009, Πιν. 2
- ↑ Golden 2002, σ. 73
Πηγές
Επεξεργασία- Golden, Judith K. (2002). "Instructional Images and the Life of St. Eustace". In Hourihane, Colum (ed.). Insights and Interpretations. Princeton University Press.
- La Borderie, Arthur Le Moyne de (1906). Histoire de Bretagne. J. Plihon et L. Hommay.
- Morvan, Frederic (2009). La Chevalerie bretonne et la formation de l'armee ducale, 1260-1341 (in French). Presses Universitaires de Rennes.
- Waugh, Scott L. (1988). The Lordship of England: Royal Wardships and Marriages in English Society and Politics, 1217-1327. Princeton University Press.