Ιωάννης του Ηνωμένου Βασιλείου

Ο Ιωάννης του Ηνωμένου Βασιλείου (John of the United Kingdom, 12 Ιουλίου 1905 – 18 Ιανουαρίου 1919) ήταν ο πέμπτος γιος και το νεότερο παιδί του Γεωργίου Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Μαρίας του Τεκ. Έπασχε από επιληψία και, σύμφωνα με πολλούς, από αυτισμό και νοητική υστέρηση. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Οικία Σάντριγχαμ, όπου και απεβίωσε σε ηλικία 13 ετών.

Ιωάννης
Ο πρίγκιπας Ιωάννης σε φωτογραφία του Έρνεστ Μπρουκς (1913).
Γέννηση	12 Ιουλίου 1905 Οικία Γιορκ, Οικία Σάντριγχαμ
Θάνατος	18 Ιανουαρίου 1919 (13 ετών) Γουντ Φαρμ, Οικία Σάντριγχαμ
Τόπος ταφής	Εκκλησία της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής, Οικία Σάντριγχαμ
Πλήρες όνομα
Ιωάννης Κάρολος Φραγκίσκος
Οίκος	Ουίνδσορ (ως το 1917) Σάξεν-Κόμπουργκ και Γκότα (από το 1917)
Πατέρας	Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου
Μητέρα	Μαρία του Τεκ
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Βιογραφία

Ο Ιωάννης Κάρολος Φραγκίσκος γεννήθηκε στην Οικία Γιόρκ του Σάντριγχαμ στις 12 Ιουλίου 1905. Κατά τη γέννησή του ήταν έκτος στη γραμμή διαδοχής για το βρετανικό θρόνο, πίσω από τον πατέρα του και τους τέσσερις μεγαλύτερους αδελφούς του. Η βάπτισή του έγινε στις 3 Αυγούστου του ίδιου έτους στην Εκκλησία της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής της Οικίας Σάντριγχαμ και τελέστηκε από τον κληρικό Τζον Νηλ Ντάλτον. Ανάδοχοί του ήταν ο Κάρολος Α΄ της Πορτογαλίας, ο Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας, ο Χάακον Ζ´ της Νορβηγίας, ο Ιωάννης του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γκλύξμπουργκ, o Αλεξάντερ Νταφ, Δούκας του Φάιφ, η Σοφία, Βασίλισσα της Ελλάδας, και η Αλίκη, Κόμισσα του Αθλόουν. Για τους παραπάνω ορίστηκαν ως πληρεξούσιοι στη βάπτιση ο πατέρας του Ιωάννη, Γεώργιος, και η θεία του, Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ο Ιωάννης το πέρασε στο Σάντριγχαμ μαζί με τα αδέλφια του Εδουάρδο, Αλβέρτο, Ερρίκο, Γεώργιο και Μαρία, υπό την επίβλεψη της γκουβερνάντας Σάρλοτ "Λάλλα" Μπιλ.

Στην ηλικία των τεσσάρων ετών ο Ιωάννης υπέστη την πρώτη επιληπτική κρίση και παρουσίασε σημάδια νοητικής υστέρησης και πιθανώς αυτισμού. Όταν ο πατέρας του ανήλθε στο θρόνο, μετά το θάνατο του παππού του, το 1910, ο Ιωάννης απέκτησε τον τίτλο «Αυτού Βασιλική Υψηλότητα ο Πρίγκιπας Ιωάννης». Ωστόσο, δεν ήταν δυνατόν να παραβρεθεί στην τελετή ενθρόνισης των γονέων του, που έγινε στις 22 Ιουνίου 1911, καθώς αυτό θεωρήθηκε επικίνδυνο για την υγεία του.

Παρά το γεγονός ότι πολλοί θεώρησαν ότι ο Ιωάννης κρυβόταν από τους πολίτες, εκείνος είχε συχνές δημόσιες εμφανίσεις, τουλάχιστον μέχρι τα ενδέκατα γενέθλιά του. Μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ιωάννης έβλεπε σπάνια τους γονείς του, οι οποίοι απασχολούνταν με τα δημόσια καθήκοντά τους, ενώ απομακρύνθηκε και από τα αδέλφια του, τα οποία είτε είχαν εισαχθεί σε κάποιο οικοτροφείο, είτε υπηρετούσαν στο στράτευμα. Έτσι, απομακρύνθηκε από τη δημοσιότητα, ενώ κανένα επίσημο πορτραίτο του δεν δημοσιεύθηκε μετά το 1913.

Το 1916, καθώς οι κρίσεις του γίνονταν όλο και πιο συχνές και σοβαρές, εστάλη στο Γουντ Φαρμ του Σάντριγχαμ, με την Μπιλ να συνεχίζει να έχει την επίβλεψή του. Η γιαγιά του Αλεξάνδρα είχε φτιάξει έναν κήπο στην Οικία Σάντριγχαμ ειδικά για τον εγγονό της, προκειμένου να βρίσκει εκεί ενδιαφέρον. Η Αλεξάνδρα είχε γράψει ότι ο Ιωάννης «ήταν περήφανος για το σπίτι του, ωστόσο λαχταρούσε να έχει συντροφιά».

Ο Ιωάννης πέρασε την ημέρα των Χριστουγέννων του 1918 μαζί με την οικογένειά του στην Οικία Σάντριγχαμ, αλλά οδηγήθηκε πίσω στο Γουντ Φαρμ τη νύχτα της ίδιας ημέρας. Στις 18 Ιανουαρίου 1919, μετά από μια σοβαρή επιληπτική κρίση, πέθανε στον ύπνο του, σε ηλικία 13 ετών. Η μητέρα του, Μαρία, έγραψε στο ημερολόγιό της ότι η είδηση ήταν «ένας μεγάλος κλονισμός, όμως για την ανήσυχη ψυχή του φτωχού μικρού παιδιού, ο θάνατος έφθασε ως μεγάλη ανακούφιση». Η κηδεία του έγινε στις 21 Ιανουαρίου στην Εκκλησία της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής του Σάντριγχαμ και τελέστηκε από τον ιερέα που τον είχε βαπτίσει, τον Τζον Νηλ Ντάλτον.

Παραπομπές

Πηγές

• For My Grandchildren. Λονδίνο: Evans. 1966. OCLC 781603821. 
• Bing, Edward J. (1937). The Letters of Tsar Nicholas and Empress Marie. Λονδίνο: Nicholson and Watson. 
• Edwards, Anne (1986). Matriarch: Queen Mary and the House of Windsor. New York: Quill. ISBN 0-688-06272-5. 
• Eilers, Marlene A. (1987). Queen Victoria's Descendants. Baltimore: Genealogical Publishing Company. ISBN 0-8063-1202-5. 
• Judd, Denis (2012). George VI. Λονδίνο: I.B. Tauris. ISBN 978-1-78076-071-1. 
• Lamont-Brown, Raymond (2003). Royal Poxes & Potions. Λονδίνο: Sutton Publishing. ISBN 978-0-750-93184-7. 
• Panton, Kenneth J. (2011). Historical Dictionary of the British Monarchy. Plymouth: Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-5779-7. 
• Poliakoff, Stephen (2003). The Lost Prince. Λονδίνο: Methuen Publishing. ISBN 0-413-77307-8. 
• Pope-Hennessy, James (1959). Queen Mary, 1867–1953. Λονδίνο: G. Allen and Unwin. OCLC 1027299. 
• Rees, Nigel (2002). Mark My Words. New York: Barnes & Noble. ISBN 0-7607-3532-8. 
• Reynolds, K.D. (2004). «John, Prince (1905–1919)». Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/76928. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2013. 
• Tizley, Paul (director) (2008). Prince John: The Windsors' Tragic Secret (Documentary). Λονδίνο: Channel 4. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2013. 
• Weir, Alison (2008). Britain's Royal Families. Λονδίνο: Vintage Books. ISBN 978-0-099-53973-5. 
• Whitney, Catherine (2009). The Women of Windsor. Λονδίνο: HarperCollins. ISBN 978-0-06-076584-2. 
• Van der Kiste, John (1991). George V's Children. Λονδίνο: A. Sutton. ISBN 0-86299-816-6. 
• Zeepvat, Charlotte (Φεβρουάριος 2003). «Reflections on 'The Lost Prince'». Royalty Digest XII (141): 1–5. ISSN 1653-5219. 
• Ziegler, Philip (1991). King Edward VIII: The Official Biography. Λονδίνο: Collins. ISBN 0-00-215741-1. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Lichfield, John· Valley, Paul (11 Φεβρουαρίου 1998). «Royal Albums: Revealed: the Lost Prince of the House of Windsor». The Independent. independent.co.uk. 
• «John Charles Francis Windsor». findagrave.com.