Κάρλο Μαρσουπίνι
Ο Κάρλο Μαρσουπίνι (1399-1453), γνωστός και ως Κάρλο Αρετίνο(ς), λατινικά και Carolus Arretinus, ήταν Ιταλός αναγεννησιακός ανθρωπιστής, λόγιος και καγκελάριος της Φλωρεντινικής Δημοκρατίας .
| Κάρλο Μαρσουπίνι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1398 (πιθανώς)[1] Αρέτσο[1] |
| Θάνατος | 24 Απριλίου 1453[2][1] Φλωρεντία[1] |
| Τόπος ταφής | Βασιλική της Σάντα Κρότσε |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας αναγεννησιακός ανθρωπιστής ποιητής[3] φιλόσοφος[4] μεταφραστής[5] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Gregorio Marsuppini[6] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Chancellor of Florence (1444–1453) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στη Γένοβα σε οικογένεια από το Arezzo, αλλά μεγάλωσε και πέθανε στη Φλωρεντία . Ο πατέρας του Γκρεγκόριο ήταν κυβερνήτης της Γένοβας υπό τον Κάρολο ΣΤ' της Γαλλίας . Ο Κάρλο έμαθε καλά ελληνικά, πιθανώς από το Μανουήλ Χρυσολωρά. Συνδέθηκε με την οικογένεια των Mεδίκων και ήταν δάσκαλος του Lorenzo di Giovanni di Medici κατά τη δεκαετία του 1420. [7] Περί το 1433, εξορίστηκε για ένα χρόνο στη Βερόνα μαζί με τον Lorenzo και τον μεγάλο αδελφο του Κοσμά. [8] Ήταν παρών στη Σύνοδο της Φλωρεντίας το 1439 κι άκουσε τις διαλέξεις του Γεώργιου Πλήθωνα Γεμιστού. Το 1444 διαδέχτηκε τον Λεονάρντο Μπρούνι ως καγκελάριος της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας. Μαζί του απεικονίζεται τιμητικά σε μνημείο που σχεδίασε ο γλύπτης Desiderio da Settignano στην εκκλησία Santa Croce της Φλωρεντίας. Μετά το θάνατό του το 1453 τον διαδέχτηκε στην καγκελαρία ο Πότζιο Μπρατσολίνι.
.JPG)
Μετά το θάνατο του πατέρα του Γκρεγκόρι το 1444, ο Κάρλο ανέθεσε στο ζωγράφο Φιλίππο Λίππι ένα μνημείο για να τοποθετηθεί στην εκκλησία της Μονής των Ολυβέτων στο Αρέτσο. Το εικονοστάσι απεικονίζει τη στέψη της Παναγίας, με τον Άγιο Ιωάννη και τον Άγιο Βενέδικτο (που ονομάζεται στέψη Μαρσούππινι, και σώζεται πια στη Ρώμη, στην Πινακοθήκη του Βατικανού .
Ήταν άνθρωπος μεγάλης μόρφωσης, συγγραφέας πεζών αλλά και μερικών ποιημάτων. Μεταξύ των έργων του: ένα κονσολάτιο με αξιοσημείωτη χριστιανική έμπνευση (που έρχεται σε αντίθεση με τη φήμη του για απιστία) που γράφτηκε με αφορμή το θάνατο της Contessina de 'Bardi, για το σύζυγό της και φίλο του Κόζιμο των Μεδίκων και στο γιο της Λορέντσο. Ο Πάπας Νικόλαος Ε' του αναθέτει το 1452 να μεταφράσει την Ιλιάδα του Ομήρου στα Λατινικά, ωστόσο πέθανε πριν τελειώσει.
Δύο γιοι του Μασουρπίνι, ο Κριστόφορο και ο μικρός Κάρλο εμφανίζονται ως χαρακτήρες στο Commentarium στο Convivium Platonis de Amore ("Σχόλιο για το Συμπόσιο του Πλάτωνα ") του Marsilio Ficino . Μεταξύ των μαθητών του Κάρλο ήταν κι ο Giovanni Forteguerri της Pistoia.
Ο Μαρσούπινι στέφθηκε μεταθανάτια στέμμα ποιητής. Η επικήδεια ομιλία προς τιμήν του διαβάστηκε από τον Matteo Palmieri . [9]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Dizionario Biografico degli Italiani». (Ιταλικά) Dizionario Biografico degli Italiani. 1960. carlo-marsuppini. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb14519095g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 www
.treccani .it /enciclopedia /carlo-marsuppini _%28Dizionario-Biografico%29 /. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2023. - ↑ Ο Benedetto Accolti και η Φλωρεντιανή Αναγέννηση . από τον Robert Black. Cambridge University Press (1985). σελίδα 72.
- ↑ Vite di uomini illustri del secolo 15 ; από τον Vespasiano da Bisticci, Angelo Mai, Adolfo Bartoli, σελίδα 440.
- ↑ Burckhardt, Jacob (1878). The Civilization Of The Renaissance in Italy. University of Toronto - Robarts Library: Vienna Phaidon Press. σελ. 106. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Carlo Marsuppini στο Wikimedia Commons