Οίκος των Μεδίκων
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Οι Μέδικοι (ιταλ.: Medici) ήταν μια πολύ πλούσια οικογένεια της Φλωρεντίας, που από το 15ο ως τον 18ο αιώνα κυριάρχησε στην οικονομική, πολιτική αλλά και καλλιτεχνική ζωή της πόλης, παίζοντας έτσι ένα καθοριστικό ρόλο στην ιταλική και ευρωπαϊκή ιστορία.
| Οίκος των Μεδίκων Casa de' Medici | |
|---|---|
 | |
| Χώρα | Δημοκρατία της Φλωρεντίας Δουκάτο της Φλωρεντίας Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης Παπικά Κράτη Δουκάτο του Ουρμπίνο |
| Τίτλοι | |
| Ιδρυτής | Τζαμπουόνο των Μεδίκων |
| Τελευταίος ηγεμόνας | Ιωάννης Γάστων των Μεδίκων |
| Ίδρυση | 1230 |
| Διάλυση | 1743 |
Η επικράτησή τους ξεκίνησε με τον Κόζιμο τον Πρεσβύτερο (1389-1464), τον πλουσιότερο άνθρωπο της πόλης, που πέτυχε να εξορίσει τους αντιπάλους του.
Από το 1469 ως το 1492, κεφαλή της οικογένειας ήταν ο Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής (1449-1492), τραπεζίτης, πολιτικός, ποιητής και μαικήνας πολλών καλλιτεχνών (όπως ο Μιχαήλ Άγγελος) και επιστημόνων. Το 1494, οι Μέδικοι διώχθηκαν από την Φλωρεντία ύστερα από εξέγερση που προκλήθηκε από τη διαφθορά τους και τα φλογερά κηρύγματα του Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα. Το 1512 ωστόσο επέστρεψαν στην πόλη, ενώ ο Τζοβάνι ντι Λορέντσο ντε'Μέντιτσι έγινε πάπας με το όνομα Λέων Ι΄ το 1513. Τα μέλη της οικογένειας κυβέρνησαν τελικά τη χώρα ως μεγάλοι δούκες της Τοσκάνης. Αξιοσημείωτο μέλος της οικογένειας ήταν και η Αικατερίνη των Μεδίκων (1519-1589), η οποία στέφθηκε βασίλισσα της Γαλλίας (1547 - 1559) μετά τον γάμο της με τον βασιλιά της Γαλλίας Ερρίκο Β΄. Επίσης η Μαρία των Μεδίκων σύζυγος του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας.
ΙστορίαΕπεξεργασία
Η οικογένεια των Μεδίκων έχει τις ρίζες της στην περιοχή Μουτζέλο, βόρεια της Φλωρεντίας, και αναφέρονται για πρώτη φορές σε ένα έγγραφο του 1230.[1][2] Η προέλευση του ονόματος είναι αβέβαιη, αν και η λέξη «medici» είναι ο πληθυντικός του «medico», που στα ιταλικά σημαίνει «γιατρός».[3] Η έναρξη της δυναστείας χρονολογείται στο 1397, όταν ιδρύθηκε στη Φλωρεντία η Τράπεζα των Μεδίκων.
Άνοδος στην εξουσίαΕπεξεργασία
Για το μεγαλύτερο μέρος του 13ου αιώνα, το κορυφαίο τραπεζικό κέντρο στην Ιταλία ήταν η Σιένα. Όμως το 1298, μία από τις κορυφαίες τραπεζικές οικογένειες της Ευρώπης, οι Μπονσινιόροι, χρεοκόπησε και η πόλη της Σιένας έδωσε τη θέση της ως μεγαλύτερου τραπεζικού κέντρου της Ιταλίας στη Φλωρεντία.[4] Μέχρι τα τέλη του 14ου αιώνα, ο Οίκος των Αλμπίτσι είχε αναδειχθεί ως ηγετική οικογένεια της Φλωρεντίας. Το 1293 θεσπίστηκαν τα Διατάγματα της Δικαιοσύνης, που ουσιαστικά εξελίχθηκαν σε ένα είδος Συντάγματος της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας για όλη την περίοδο της Ιταλικής Αναγέννησης.[5] Πολυάριθμα πολυτελή παλάτια της πόλης περιστοιχίστηκαν από αρχοντικές κατοικίες, που χτίστηκαν από την ευημερούσα εμπορική τάξη της.[6]
Οι κύριοι ανταγωνιστές της οικογένειας Αλμπίτσι ήταν οι Μεδίκοι, πρώτα υπό τον Τζοβάνι ντι Μπίτσι, αργότερα υπό τον γιο του Κοσμά και τον δισέγγονό του Λαυρέντιο. Οι Μεδίκοι κατάφεραν να καταστήσουν την τράπεζά τους ως τον μεγαλύτερο τραπεζικό οίκο της Ευρώπης, ενώ ανέπτυξαν μια σειρά άλλες επιχειρήσεις στη Φλωρεντία και αλλού. Το 1433, οι Αλμπίτσι κατάφεραν να εξορίσουν τον Κοσμά.[7] Το επόμενο έτος, εντούτοις, εκλέχτηκε μια φιλικά προσκείμενη στους Μεδίκους Σινιορία (αστική κυβέρνηση), υπό την ηγεσία του Πιέρο Σοντερίνι, του Όντο Αλτοβίτι και του Λούκα Πίτι, και ο Κοσμάς επέστρεψε στην πόλη. Οι Μεδίκοι έπειτα έγιναν η κύρια οικογένεια της πόλης, μια θέση που θα κρατούσαν για τους επόμενους τρεις αιώνες. Η Φλωρεντία διατήρησε το δημοκρατικό της πολίτευμα μέχρι το 1537, έτος που σηματοδοτεί το παραδοσιακό τέλος της Υψηλής Αναγέννησης στη Φλωρεντία, αλλά τα όργανα της δημοκρατικής κυβέρνησης παρέμειναν σταθερά υπό τον έλεγχο των Μεδίκων και των συμμάχων τους, με μόνη εξαίρεση το χρονικό διάστημα 1494 - 1512. Ο Κοσμάς και ο Λαυρέντιος σπάνια κατείχαν επίσημες θέσεις, αλλά ήταν οι αδιαφιλονίκητοι ηγέτες της πόλης.
Η οικογένεια των Μεδίκων συνδέθηκε με πολλές άλλες ηγετικές οικογένειες της εποχής, μέσω επιγαμιών, συνεργασιών ή συμβολαίων, και απέκτησε κεντρική θέση στο κοινωνικό δίκτυο. Μερικά παραδείγματα αυτών των οικογενειών περιλαμβάνουν τους Μπάρντι, Αλτοβίτι, Ριντόλφι και Τορναμπουόνι. Πολλοί μάλιστα έχουν προτείνει ως αιτία για την άνοδο της οικογένειας των Μεδίκων, τις σχέσεις που ανέπτυξαν αυτοί με τις άλλες ηγετικές οικογένειες.[8]
Μέλη της οικογένειας ασχολήθηκαν επιτυχώς στις αρχές του 14ου αιώνα με το εμπόριο μαλλιού, ειδικά με τη Γαλλία και την Ισπανία. Παρά την παρουσία ορισμένων Μεδίκων στις κυβερνητικές αρχές της πόλης, αυτοί εξακολουθούσαν να είναι πολύ λιγότεροι σε σχέση με μέλη άλλων ηγετικών οικογενειών, όπως οι Αλμπίτσι και οι Στρότσι. Ο Σαλβέστρος των Μεδίκων, εκπρόσωπος της συντεχνίας των κατασκευαστών μαλλιού κατά τη διάρκεια της Στάσης των Τσόμπι του 1378-82, και ο Αντώνιος των Μεδίκων εξορίστηκαν από τη Φλωρεντία αμφότεροι.[9] Η συμμετοχή μελών της οικογένειας σε μια συνωμοσία το 1400, προκάλεσε τον αποκλεισμό όλων των κλάδων της, με εξαίρεση δύο, από τη φλωρεντίνη πολιτική για είκοσι έτη.
15ος-16ος αιώναςΕπεξεργασία
Ο Ιωάννης ντι Μπίτσι των Μεδίκων (1360-1429), γιος του Αβεράρδου των Μεδίκων (1320-1363), αύξησε τον πλούτο της οικογένειας με τη δημιουργία της Τράπεζας των Μεδίκων, ενώ ο ίδιος έγινε ένας από τους πλουσιότερους άνδρες στην πόλη της Φλωρεντίας. Αν και δεν κατέλαβε ποτέ κάποιο πολιτικό αξίωμα, η οικογένειά του κέρδισε ισχυρή λαϊκή στήριξη, λόγω της υποστήριξης που παρείχε ο Ιωάννης στην εισαγωγή ενός αναλογικού συστήματος φορολογίας. Ο γιος του Ιωάννη, ο Κοσμάς ο Πρεσβύτερος, που έλαβε το προσωνύμιο «Pater Patriae» (Πατέρας της Πατρίδας), ανέλαβε το 1434 ως «Μεγάλος Άρχοντας» την ηγεσία της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας.[10]
Τρεις διαδοχικές γενιές των Μεδίκων - Κοσμά, Πέτρου και Λαυρεντίου - κυβέρνησε τη Φλωρεντία κατά το μεγαλύτερο μέρος του 15ου αιώνα. Κατάφεραν να κυριαρχήσουν στην αντιπροσωπευτική κυβέρνηση της Φλωρεντίας χωρίς να φτάσουν στο σημείο να την καταργήσουν.[11] Αυτά τα τρία μέλη της οικογένειας των Μεδίκων είχαν μεγάλες δεξιότητες ως προς τη διαχείριση της «ανήσυχης και ανεξάρτητης πόλης», όπως ήταν η Φλωρεντία. Όταν ο Λαυρέντιος πέθανε το 1492, ο γιος του Πέτρος αποδείχθηκε ανίκανος να ανταποκριθεί με επιτυχία στις συνέπειες που προκλήθηκαν από τη γαλλική εισβολή στην Ιταλία το 1494 και, μέσα σε δύο χρόνια, τόσο ο ίδιος όσο και οι υποστηρικτές του εξαναγκάστηκαν σε εξορία και αντικαταστάθηκαν από μια δημοκρατική κυβέρνηση.[11]
Ο Πέτρος των Μεδίκων (1416-1469), γιος του Κοσμά, έμεινε στην εξουσία μόνο για πέντε χρόνια (1464-1469). Πήρε το προσωνύμιο «Ποδάγρας», λόγω της ουρικής αρθρίτιδας που τον ταλαιπωρούσε. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, ο Πέτρος έδειξε μικρό ενδιαφέρον για τις τέχνες. Λόγω της ασθένειάς του, έμεινε κατά το μεγαλύτερο μέρος της ηγεμονίας του κλινήρης και, ως εκ τούτου, έκανε λίγα για την ανάπτυξη της εξουσίας των Μεδίκων στη Φλωρεντία. Για το λόγο αυτό, η κυριαρχία των Μεδίκων παρέμεινε στάσιμη μέχρι την επόμενη γενιά, όταν ανέλαβε ο γιος του Πέτρου, ο Λαυρέντιος.[12]
Ο Λαυρέντιος των Μεδίκων (1449-1492), ο επονομαζόμενος «Μεγαλοπρεπής», ήταν ικανός στην ηγεσία και διακυβέρνηση της πόλης, όμως παραμέλησε την οικογενειακή τραπεζική επιχείρηση, κάτι που οδήγησε στην τελική καταστροφή της. Για να εξασφαλίσει τη συνέχιση της επιτυχίας της οικογένειάς του, ο Λαυρέντιος σχεδίασε τις μελλοντικές καριέρες που θα ακολουθούσαν τα παιδιά του. Έχρισε ως διάδοχό του στην πολιτική ηγεσία τον ισχυρογνώμων Πέτρο Β΄. Ο γιος του Ιωάννης (μελλοντικός Πάπας Λέων Ι΄) τοποθετήθηκε στους κόλπους της Εκκλησίας από νεαρή ηλικία.[13] Τέλος, η κόρη του Μαγδαληνή παντρεύτηκε έναν γιο του Πάπα Ιννοκέντιου Η΄, τον Φραγκίσκο Κύβο, εδραιώνοντας έτσι μια συμμαχία μεταξύ των Μεδίκων και των ρωμαϊκών κλάδων των οικογενειών Κύβο και Αλτοβίτι.[14]
Η συνωμοσία των Πάτσι, το 1478, ήταν μια προσπάθεια να καθαιρεθεί η οικογένεια των Μεδίκων, μέσω της δολοφονίας του Λαυρεντίου και του μικρότερου αδελφού του Ιουλιανού, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας της Ανάστασης. Η απόπειρα δολοφονίας είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του Ιουλιανού και τον τραυματισμό του Λαυρεντίου. Η συνωμοσία περιελάμβανε τις οικογένειες των Πάτσι και των Σαλβιάτι, δύο αντίπαλες τραπεζικές οικογένειες που επεδίωκαν να τερματίσουν την επιρροή των Μεδίκων, καθώς και τον Αρχιεπίσκοπο της Πίζας, αλλά ακόμη και τον Πάπα Σίξτο Δ΄. Οι συνωμότες προσέγγισαν τον Σίξτο Δ΄ με την ελπίδα να αποκτήσουν την έγκρισή του, καθώς εκείνος και οι Μεδίκοι είχαν μια μακρά αντιπαλότητα, όμως ο Πάπας δεν έδωσε καμία επίσημη κύρωση στο σχέδιό τους. Παρά την άρνηση της επίσημης έγκρισής του, ο Πάπας επέτρεψε εντούτοις τη διεξαγωγή της συνωμοσίας χωρίς να παρέμβει, ενώ μετά τη αποτυχία της δολοφονίας του Λαυρεντίου έδωσε άφεση αμαρτιών στους εγκληματίες. Μετά από αυτό, ο Λαυρέντιος υιοθέτησε τον νόθο γιο του αδελφού του Ιουλίου (1478-1535), τον μελλοντικό Πάπα Κλήμη Ζ΄. Ο γιος του Λαυρεντίου, Πέτρος Β΄ ανέλαβε την πολιτική ηγεσία της Φλωρεντίας μετά το θάνατο του πατέρα του. Ο Πέτρος αργότερα θεωρήθηκε υπεύθυνος για την απέλαση των Μεδίκων από τη Φλωρεντία το διάστημα 1494 - 1512.[15]
Οι Μέδικοι επωφελήθηκαν επιπλέον από την ανακάλυψη τεράστιων κοιτασμάτων στυπτηρίας στην Τόλφα το 1461. Η στυπτηρία ήταν απαραίτητη για τη βαφή ορισμένων υφασμάτων και χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στη Φλωρεντία, όπου η κλωστοϋφαντουργία ήταν η κύρια βιομηχανία της. Πριν από τους Μεδίκους, οι Οθωμανοί ήταν οι μόνοι εξαγωγείς στυπτηρίας, με αποτέλεσμα η Ευρώπη να αγοράζει από αυτούς τεράστιες ποσότητες, μέχρι την ανακάλυψη στην Τόλφα. Ο Πάπας Πίος Β΄ χορήγησε στην οικογένεια των Μεδίκων το μονοπώλιο της εξόρυξης εκεί, καθιστώντας τους ως τους κύριους πρωτογενείς παραγωγούς στυπτηρίας στην Ευρώπη.[16]
Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, οι Μέδικοι ανέπτυξαν ένα μεγάλο θηριοτροφείο στο Βατικανό που περιελάμβανε ανθρώπινο ζωολογικό κήπο. Τον 16ο αιώνα, ο καρδινάλιος Ιππόλυτος των Μεδίκων είχε μια συλλογή ανθρώπων διαφορετικών φυλών καθώς και εξωτικών ζώων. Αναφέρεται ότι είχε έναν θίασο των λεγόμενων Savages, που μιλούσαν πάνω από είκοσι γλώσσες που περιελάμβανε Μαυριτανούς, Τάταρους, Ινδούς, Τούρκους και Αφρικανούς.[17][18]
Γενεαλογία ΜεδίκωνΕπεξεργασία
| ΟΙΚΟΣ ΤΩΝ ΜΕΔΙΚΩΝ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Αβεράρντο | Κιαρίσιμο | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Αβεράρντο γκονφαλονιέρε | Φιλίππο | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Σαλβέστρο κιαρίσιμο | Τζοβένκο ΚΛΑΔΟΣ ΟΤΑΪΑΝΟ | Αλαμάνο | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Αβεράρντο | Τζουλιάνο | Σαλβέστρο Γκονφαλονέρε | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Τζοβάνι ντι Μπίτσι τραπεζίτης | Αντόνιο | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κόζιμο κυβερνήτης της Φλωρεντίας | Λαυρέντιος ο πρεσβύτερος τραπεζίτης ΚΛΑΔΟΣ ΤΟΣΚΑΝΗΣ | Μπερναντέτο | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Πέτρος Α΄ ο Ποδάγρας κυβερνήτης της Φλωρεντίας | Τζοβάνι τραπεζίτης | (νόθος) Κάρλο ιερέας | Πιερφραντσέσκο ο πρεσβύτερος τραπεζίτης σύζ. Λαουντόμια Ατσαγιόλι | Λαυρέντιος | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Λαυρέντιος Α΄ ο Μεγαλοπρεπής κυβερνήτης της Φλωρεντίας | Τζουλιάνο Α΄ συγκυβερνήτης της Φλωρεντίας | Λαυρέντιος ο νεότερος ιλ Ποπολάνο, τραπεζίτης | Τζοβάνι ιλ Ποπολάνο | Οτταβιάνο σύζ. Φραντσέσκα Σαλβιάτι | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Πέτρος Β΄ ο Άτυχος κυβερνήτης της Φλωρεντίας | Τζοβάνι πάπας Λέων Ι΄ | Τζουλιάνο Β΄ κυβερνήτης της Φλωρεντίας, δούκας του Νεμούρ | Λουκρητία σύζ. Ιάκοπο Σαλβιάτι | (νόθος) Τζούλιο πάπας Κλήμης Ζ΄ | Πιερφραντσέσκο ο νεότερος τραπεζίτης | Τζοβάνι νταλε Μπάντε Νέρε σύζ. Μαρία Σαλβιάτι | Αλέξανδρος πάπας Λέων ΙΑ΄ | Μπερναντέτο κύριος του Οτταβιάνο σύζ. Τζούλια Μεδίκων | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Λαυρέντιος Β΄ κυβερνήτης της Φλωρεντίας, δούκας του Ουρμπίνο | (νόθος) Ιππόλυτος κυβερνήτης της Φλωρεντίας | Φραντσέσκα Σαλβιάτι σύζ.Οτταβιάνο των Μεδίκων | Μαρία Σαλβιάτι σύζ. Τζοβάνι νταλε Μπάντε Νέρε των Μεδίκων | Λορεντσίνο | Κόζιμο Α΄ μέγας δούκας της Τοσκάνης | Αλέξανδρος κύριος του Οταϊάνο | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Αλέξανδρος δούκας της Φλωρεντίας | Αικατερίνη σύζ.Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας | Φραγκίσκος Α΄ μέγας δούκας της Τοσκάνης | Τζοβάνι καρδινάλιος | Γκαρτσία | Φερδινάνδος Α΄ μέγας δούκας της Τοσκάνης | δον Τζοβάνι στρατιωτικός | Πέτρος | Οτταβιάνο πρίγκιπας του Οταϊάνο | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (νόθος) Ιούλιος | Μαργαρίτα των Βαλουά | Ερρίκος Δ΄ των Βουρβόνων βασ. της Γαλλίας | Μαρία των Μεδίκων | Κόζιμο Β΄ μέγας δούκας της Τοσκάνης | Κάρλο καρδινάλιος | Τζουτζέπε πρίγκιπας του Οταϊάνο | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Κόζιμο ιππότης | Λουδοβίκος ΙΓ΄ των Βουρβόνων βασ. της Γαλλίας | Φερδινάνδος Β΄ μέγας δούκας της Τοσκάνης | Τζανκάρλο καρδινάλιος | Ματτίας κυβερνήτης της Σιένα | Φραγκίσκος στρατιωτικός | Λεοπόλδος καρδινάλιος | Οτταβιάνο πρίγκιπας του Οταϊάνο | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Φίλιππος Α΄ των Βουρβόνων δούκας της Ορλεάνης | Κόζιμο Γ΄ μέγας δούκας της Τοσκάνης | Φραγκίσκος-Μαρία δούκας του Ρόβερε & Μοντεφέλτρο | Τζουτζέπε πρίγκιπας του Οταϊάνο | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ελισάβετ-Καρλότα των Βουρβόνων | Φερδινάνδος διάδοχος | Τζαν-Γκαστόνε μέγας δούκας της Τοσκάνης | Μικέλε πρίγκιπας του Οταϊάνο | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Φραγκίσκος Γ΄ δούκας της Λωρραίνης, Β΄ μεγάλος δούκας της Τοσκάνης | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας των Μεδίκων από το 1360 ως το 1743Επεξεργασία
Περιλαμβάνει του κυριότερους εκπροσώπους της οικογένειας. Έχουν αφαιρεθεί από τη λίστα παιδιά που πέθαναν ενώ ήταν ακόμη βρέφη, κάποια από τα νόθα παιδιά, και οι απόγονοι των παντρεμένων γυναικών, εκτός μικρών εξαιρέσεων.
Τζοβάνι ντι Μπίτσι (1360-1429) γιος του Αβεράρντο (ο επονομαζόμενος Μπίτσι), παντρεύτηκε την Πικάρντα Μπουέρι │ ├─Κόζιμο ο Πρεσβύτερος (1389-1464), Άρχοντας της Φλωρεντίας, παντρεύτηκε την Κοντεσίνα ντε' Μπάρντι │ │Κλάδος της οικογένειας από το Καφατζόλο │ │ │ ├─Πέτρος των Μεδίκων, ο Ποδάγρας (1416-1469), Άρχοντας της Φλωρεντίας, παντρεύτηκε τη Λουκρητία Τορναμπουόνι │ │ │ │ │ ├─Μαρία των Μεδίκων(1445 περ.-1472) παντρεύτηκε τον Λεονέτο των Ρόσι │ │ │ │ │ │ │ └─Λουίτζι ντε Ρόσι (πεθ.1519), Καρδινάλιος │ │ │ │ │ ├─Μπιάνκα των Μεδίκων (1445-1488), παντρεύτηκε τον Γκουλιέλμο Πάτσι │ │ │ │ │ ├─Νανίνα των Μεδίκων (1448-1493), παντρεύτηκε τον Μπερνάρντο Ρουτσελάι │ │ │ │ │ ├─Λαυρέντιος ο Μεγαλοπρεπής (1449-1492), Άρχοντας της Φλωρεντίας, παντρεύτηκε την Κλαρίσε Ορσίνι │ │ │ │ │ │ │ ├─Λουκρητία των Μεδίκων (1470-1550), παντρεύτηκε τον Ιάκοπο Σαλβιάτι │ │ │ │ │ │ │ │ │ ├─Μαρία Σαλβιάτι (1499-1543), παντρεύτηκε τον Τζοβάννι νταλλε Μπάντε Νέρε (--> δες παρακάτω) │ │ │ │ │ │ │ │ │ └─Φραντσέσκα Σαλβιάτι, παντρεύτηκε τον Οτταβιάνο των Μεδίκων (κλάδος της οικογένειας από το Οτταβιάνο της Νάπολης) │ │ │ │ │ │ │ │ │ └─Πάπας Λέων ΙΑ΄ (Αλεσσάντρο ντι Οτταβιάνο ντε’ Μέντιτσι) (1535-1605) │ │ │ │ │ │ │ ├─Πέτρος των Μεδίκων, ο Άτυχος (1472-1503), Άρχοντας της Φλωρεντίας, παντρεύτηκε την Αλφονσίνα Ορσίνι │ │ │ │ │ │ │ │ │ ├─Λαυρέντιος των Μεδίκων, δούκας του Ουρμπίνο (1492-1519) παντρεύτηκε την Madeleine de la Tour d'Auvergne │ │ │ │ │ │ │ │ │ │ │ ├;─Αλέξανδρος των Μεδίκων, Δούκας της Φλωρεντίας, νόθο παιδί, αμφίβολη γενεαλογία (-->δες παρακάτω) │ │ │ │ │ │ │ │ │ │ │ └─Αικατερίνη των Μεδίκων (1519-1589), Βασίλισσα της Γαλλίας, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Β΄ της Γαλλίας │ │ │ │ │ │ │ │ │ └─Κλαρίσε των Μεδίκων (1493-1528), παντρεύτηκε τον Φιλίππο Στρότσι │ │ │ │ │ │ │ ├─Μανταλένα των Μεδίκων (1473-1528) παντρεύτηκε τον Φραντσεσκέτο Τσίμπο │ │ │ │ │ │ │ ├─Πάπας Λέων Ι΄ (Τζοβάννι ντι Λορέντσο ντε’ Μέντιτσι, 1475-1521) │ │ │ │ │ │ │ ├─Λουίζα των Μεδίκων (1477-1488) │ │ │ │ │ │ │ ├─Κοντεσίνα των Μεδίκων (1478-1515), παντρεύτηκε τον Πιέτρο Ριντόλφι │ │ │ │ │ │ │ └─Τζουλιάνο δούκας του Νεμούρ (1479-1516) παντρεύτηκε την Φιλιμπέρτα ντι Σαβόια │ │ │ │ │ │ │ └─Ιππόλυτος των Μεδίκων (1511-1535), νόθο παιδί, καρδινάλιος │ │ │ │ │ │ │ └─Ασντρουμπάλε των Μεδίκων (πεθ. 1565), νόθο παιδί, με την Τζούλια Γκονζάγκα │ │ │ │ │ ├─Τζουλιάνο των Μεδίκων (1453-1478) εραστής της Σιμονέτα Βεσπούτσι │ │ │ │ │ │ │ └─Πάπας Κλήμης Ζ΄ (Τζoύλιο ντι Τζουλιάνο ντε’ Μέντιτσι) (1478-1534) │ │ │ │ │ │ │ └;─Αλέξανδρος των Μεδίκων, Δούκας της Φλωρεντίας, γνωστός και ως ο Μελαχρινός, (1511-1537) │ │ │ │ νόθος γιος της Σιμονέτα απ'το Κολεβέκιο αμφίβολης γενεαλογίας, πρώτος Δούκας της Φλωρεντίας, σύζυγος της │ │ │ │ Μαργαρίτας της Αυστρίας │ │ │ │ │ │ │ ├─Ιούλιος των Μεδίκων (περ. 1533-1600), παντρεύτηκε την Αντζέλικα Μαλασπίνα │ │ │ │ │ │ │ │ │ ├─Κατερίνα του Ιούλιου των Μεδίκων (πεθ. 1634), βενεδικτίνη μοναχή │ │ │ │ │ │ │ │ │ ├─Κόζιμο του Ιουλίου των Μεδίκων, παντρεύτηκε τη Λουκρητία Γκαετάνι │ │ │ │ │ │ │ │ │ │ │ └─Αντζέλικα των Μεδίκων (1608-1636) παντρεύτηκε τον Δον Πιέτρο Άλτεμπς │ │ │ │ │ │ │ │ │ └─Τζουλιάνο των Μεδίκων (πεθ. 1568), παντρεύτηκε Λίβια Σπινόλα │ │ │ │ │ │ │ ├─Τζούλια των Μεδίκων (1535-1588 περ.), νόθο παιδί αργότερα νομιμοποιημένο, │ │ │ │ παντρεύτηκε τον Δον Φραντσέσκο Καντέλμο κι αργότερα τον Μπερναντέτο των Μεδίκων (Παρακλάδι των Μεδίκων απ'το Οτταϊάνο) │ │ │ │ │ │ │ └─Πόρτσια των Μεδίκων (1538-1565), νόθο παιδί αργότερα νομιμοποιημένο, μοναχή κι αργότερα ηγουμένη │ │ │ │ │ └─Τζοβάνι του Πιέρο των Μεδίκων (νόθο παιδί) │ │ │ ├─Τζοβάνι του Κόζιμο των Μεδίκων (1421-1463), παντρεύτηκε τη Τζινέβρα των Αλεσάντρι │ │ │ └─Κάρλο του Κόζιμο των Μεδίκων (1428/30-1492) │ └─Λαυρέντιος ο πρεσβύτερος (1395-1464), παντρεύτηκε την Τζινέβρα Καβαλκάντι │Κλάδος των Ποπολάρων │ ├─Φρεντσέσκο του Λαυρέντιου των Μεδίκων (πεθ. 1440 περίπου), παντρεύτηκε τη Μαρία Γκουαλτιερότι, χωρίς απογόνους │ └─Πιερφραντσέσκο των Μεδίκων ο πρεσβύτερος (1430-1476), παντρεύτηκε την Λαουντομία Ατσαγιόλι │ ├─Λαυρέντιος ο Ποπολάρος (1463-1503) παντρεύτηκε τη Semiramide Appiano d’Aragona │ │ │ ├─Πιερφραντσέσκο των Μεδίκων (1487-1525) παντρεύτηκε τη Μαρία Σοντερίνι │ │ │ │ │ ├─Λαουντομία των Μεδίκων (πεθ. 1559) παντρεύτηκε τον Αλαμάνο Σαλβιάτι και αργότερα τον Πιέρο Στρότσι │ │ │ │ │ ├─Λορεντσίνο των Μεδίκων (1514-1548) │ │ │ │ │ │ │ └─Λορεντσίνα των Μεδίκων, παντρεύτηκε τον Τζούλιο Κολόνα]] │ │ │ │ │ ├─Τζουλιάνο των Μεδίκων (περ. 1520-1588) │ │ │ │ │ └─Μανταλένα των Μεδίκων (;-1583) παντρεύτηκε τον Ρομπέρτο Στρότσι │ │ │ ├─Αβεράρντο των Μεδίκων (1488-1495) │ │ │ ├─Λαουντομία των Μεδίκων, παντρεύτηκε τον Φραντσέσκο Σαλβιάτι │ │ │ ├─Τζινέβρα των Μεδίκων, παντρεύτηκε τον Τζοβάνι Άλμπιτσι │ │ │ └─Βινσέντσο των Μεδίκων │ └─Τζοβάνι των Μεδίκων ο Ποπολάρος (1467-1498) παντρεύτηκε την Κατερίνα Σφόρτσα │ └─Τζοβάνι νταλε Μπάντε Νέρε (1498-1526), παντρεύτηκε την Μαρία Σαλβιάτι │Όντας η Μαρία Σαλβιάτι κόρη της Λουκρητίας των Μεδίκων, με το γιο τους Κόζιμο ενώθηκαν τα │ δύο παρακλάδια της οικογένειας │ └─Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων (1519-1574), Μέγας Δούκας της Τοσκάνης, παντρεύτηκε την Ελεονώρα του Τολέδο │ ├─Μπία των Μεδίκων (1537–1542) │ ├─Μαρία των Μεδίκων (1540–1557) │ ├─Φραγκίσκος Α΄ των Μεδίκων (1541-1587), Μέγας Δούκας της Τοσκάνης, παντρεύτηκε την Ιωάννα της Αυστρίας │ │ και μετά τη Μπιάνκα Καπέλο │ │ │ ├─Ελεονώρα των Μεδίκων (1567-1611), παντρεύτηκε τον Βινσέντσο Α΄ Γκονζάγκα │ │ │ ├─Άννα των Μεδίκων (1569-1584) │ │ │ ├─Λουκρητία των Μεδίκων (1572-1574) │ │ │ ├─Μαρία των Μεδίκων (1573-1642), Βασίλισσα της Γαλλίας, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Δ΄ της Γαλλίας │ │ │ ├─Φίλιππος των Μεδίκων (1577-1582) │ │ │ └─Δον Αντόνιο των Μεδίκων (1576-1621), παντρεύτηκε την Αρτεμισία Τότσι │ ├─Ισαβέλλα των Μεδίκων (1542-1576) │ ├─Τζοβάνι των Μεδίκων (1543-1562), Καρδινάλιος │ ├─Λουκρητία των Μεδίκων (1545-1562), σύζυγος του Αλφόνσο Β΄ ντ'Έστε │ ├─Πιέτρο (Πιεντρίκο) των Μεδίκων (1546–1547) │ ├─Γκάρτσια των Μεδίκων (1547–1562) │ ├─Πιέτρο των Μεδίκων (1554-1604) παντρεύτηκε την Leonora Álvarez de Toledo και τη Beatriz de Menezes │ │ │ └─Κόζιμο των Μεδίκων (1573-1576) │ ├─Δον Τζοβάννι των Μεδίκων (1567-1621), παντρεύτηκε τη Λίβια Βερνάτσα │ │ │ ├─Τζανφραντσέσκο Μαρία των Μεδίκων (1619-1689) │ │ │ └─Τζοβάνα Μαρία Μανταλένα των Μεδίκων (1621) πέθανε νήπιο │ ├─Βιργινία των Μεδίκων (1568-1615), σύζυγος του Καίσαρα ντ'Έστε │ └─Φερδινάνδος Α΄ των Μεδίκων (1549-1609), Καρδινάλιος, Μέγας Δούκας της Τοσκάνης, παντρεύτηκε την Χριστίνα της Λορραίνης │ ├─Ελεονόρα των Μεδίκων (1591-1617) │ ├─Κατερίνα του Φερδινάνδου των Μεδίκων (1593-1629), παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο Γκοντζάγκα δούκα της Μάντουα │ ├─Φραντσέσκο του Φερδινάνδου των Μεδίκων (1594-1614) │ ├─Κάρλο των Μεδίκων (1596-1666), Καρδινάλιος │ ├─Φιλιππίνο των Μεδίκων (1598-1602) │ ├─Δον Λορέντσο των Μεδίκων (1599-1648) │ ├─Μαρία Μανταλένα των Μεδίκων (1600-1633) │ ├─Κλάουντια των Μεδίκων (1604-1648), σύζυγος του Φεντερίκο Ουμπάλντο Α΄ ντέλλα Ρόβερε και │ αργότερα του Αρχιδούκα Λεοπόλδο Ε΄ της Αυστρίας │ └─Κόζιμο Β΄ των Μεδίκων (1590-1621), Μέγας Δούκας της Τοσκάνης, παντρεύτηκε τη Μαρία Μανταλένα της Αυστρίας │ ├─Μαρία Χριστίνα των Μεδίκων (1609-1632) │ ├─Τζοβάνι Κάρλο των Μεδίκων (1611-1663), Καρδινάλιος │ ├─Μαργαρίτα των Μεδίκων (1612-1679), παντρεύτηκε τον Οντοάρντο Α΄ Φαρνέζε │ ├─Ματτίας των Μεδίκων (1613-1667) │ ├─Φραντσέσκο του Κόζιμο των Μεδίκων (1614-1634) │ ├─Άννα των Μεδίκων (1616-1676), σύζυγος του Αρχιδούκα Φερδινάνδος Κάρλο της Αυστρίας │ ├─Λεοπόλδος των Μεδίκων (1617-1675), Καρδινάλιος │ └─Φερδινάνδος Β΄ των Μεδίκων (1610-1670), Μέγας Δούκας της Τοσκάνης, παντρεύτηκε την Βιττόρια ντέλλα Ρόβερε │ ├─Φραντσέσκο Μαρία των Μεδίκων (1660-1711) │ └─Κόζιμο Γ΄ των Μεδίκων (1642-1723), Μέγας Δούκας της Τοσκάνης, παντρεύτηκε τη Μαργαρίτα Λουίζα της Ορλεάνης │ ├─Πρίγκηπας Φερδινάνδος των Μεδίκων (1663-1713), παντρεύτηκε την Βιολάντε Βεατρίκη της Βαυαρίας │ ├─Τζαν Γκαστόνε των Μεδίκων (1671-1737), Μέγας Δούκας της Τοσκάνης, παντρεύτηκε την │ Άννα Μαρία Λουίζα Φραντσέσκα │ └─Άννα Μαρία Λουίζα των Μεδίκων (1667-1743), Πριγκήπισσα στο Παλατινάτο και τελευταία του οίκου των Μεδίκων
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Malaguzzi, Silvia (24 Φεβρουαρίου 2004). Botticelli. Ediz. Inglese. Giunti Editore. ISBN 9788809036772 – μέσω Google Books.
- ↑ The Medieval World – Europe 1100–1350 by Friedrich Heer, 1998 Germany
- ↑ The name in Italian is pronounced with the stress on the first syllable /ˈmɛ .di.tʃi/ and not on the second vowel.How to say: Medici, BBC News Magazine Monitor—MED-uh-chee in American English.
- ↑ Strathern, p 18
- ↑ Kenneth Bartlett, The Italian Renaissance, Chapter 7, p.37, Volume II, 2005.
- ↑ «History of Florence». Aboutflorence.com. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Crum, Roger J. Severing the Neck of Pride: Donatello's "Judith and Holofernes" and the Recollection of Albizzi Shame in Medicean Florence . Artibus et Historiae, Volume 22, Edit 44, 2001. pp. 23–29.
- ↑ Padgett, John F.; Ansell, Christopher K. (May 1993). «Robust Action and the Rise of the Medici, 1400–1434». The American Journal of Sociology 98 (6): 1259–1319. doi:. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-03-03. https://web.archive.org/web/20200303131647/https://pdfs.semanticscholar.org/3d48/8cf5644f42b3c321d4c3c4e02881956c4f57.pdf. Ανακτήθηκε στις 2020-08-04. This has led to much more analysis.
- ↑ Machiavelli, Niccolò (1906). The Florentine history written by Niccolò Machiavelli, Volume 1. σελ. 221..
- ↑ Bradley, Richard (executive producer) (2003). The Medici: Godfathers of the Renaissance (Part I) (DVD). PBS Home Video.
- ↑ 11,0 11,1 The Prince Niccolò Machiavelli. A Norton Critical Edition. Translated and edited by Rober M. Adams. New York. W.W. Norton and Company, 1977. p. viii (Historical Introduction).
- ↑ Ulwencreutz, Lars (30 Νοεμβρίου 2013). Ulwencreutz's The Royal Families in Europe V. ISBN 9781304581358. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ 15th century Italy.
- ↑ Hibbard, pp. 177, 202, 162.
- ↑ Halvorson, Michael (29 Αυγούστου 2014). The Renaissance: All That Matters (στα Αγγλικά). Hodder & Stoughton. ISBN 9781444192964.
- ↑ Hibbert, The House of Medici: Its Rise and Fall, 153.
- ↑ Mangubat, L. (2017). The True Story of the Mindanaoan Slave Whose Skin Was Displayed at Oxford. Esquire Publications.
- ↑ Mullan, Bob and Marvin Garry, Zoo culture: The book about watching people watch animals, University of Illinois Press, Urbana, Illinois, Second edition, 1998, p.98. ISBN 0-252-06762-2
Προτεινόμενη ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία
- Colonel G.F. Young, The Medici
- Marcello Vannucci, Le grandi famiglie di Firenze, Newton Compton Editori, Roma 2006
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- The Medici Archive Project (en)
- Ο οίκος των Μεδίκων κατά τον 13ο και 14ο αιώνα (it)
- Το Γενεαλογικό δέντρο των Μεδίκων (de)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ιστορικό θέμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |