Κέδρος Πλαστήρα Καρδίτσας
Συντεταγμένες: 39°14′33″N 21°43′18″E / 39.24250°N 21.72167°E
Ο Κέδρος παλιότερα, Ζυγογιαννέικα σήμερα, είναι χωριό του νομού Καρδίτσας.[1]
| Κέδρος | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφέρεια | Θεσσαλίας |
| Δήμος | Λίμνης Πλαστήρα, Τοπική Κοινότητα Μπελοκομίτης |
| Δημοτική Ενότητα | Νεβρόπολης Αγράφων |
| Δημοτική Κοινότητα | Μπελοκομίτης |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θεσσαλία |
| Νομός | Καρδίτσας |
| Υψόμετρο | 1.112 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 22 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 431 50 |
| Τηλ. κωδικός | 2441 |
Γεωγραφία - Αξιοθέατα Επεξεργασία
Ο Κέδρος - Ζυγογιανναίικα βρίσκεται δυτικά και προς τα νότια της τεχνητής Λίμνης Πλαστήρα. Είναι κτισμένο στις πλαγιές των Αγράφων, βορειοδυτικά του όρους Καραμανώλη και απέχει 27,5 χλμ. Ν.-ΝΔ. από το Μορφοβούνι (έδρα του δήμου) και 37,5 χλμ. ΝΔ. από την Καρδίτσα. Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά το 1991 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Μπελοκομίτης.[2] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης μαζί με τη Μπελοκομίτη αποτελούν την τοπική κοινότητα Μπελοκομίτης που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Νεβρόπολης Αγράφων του δήμου Λίμνης Πλαστήρα και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 32 κατοίκους.[3]
Στα ανατολικά του χωριού και σε απόσταση περίπου 2 χλμ. βρίσκεται το "Παρατηρητήριο Λίμνης Πλαστήρα" σε υψόμετρο 1.350 μέτρων με θέα τη λίμνη και τα χωριά Τρικάλων και Καρδίτσας. Με καθαρή ατμόσφαιρα η θέα φτάνει μέχρι τον Όλυμπο.[4] Στα νότια είναι το ορειβατικό καταφύγιο "Ελατάκος" σε υψόμετρο 1.450 μέτρων με πανοραμική θέα προς τη Λίμνη Πλαστήρα.[5]
Ιστορικό Επεξεργασία
Τα Ζυγογιανναίικα, ένας σαρακατσάνικος οικισμός, δημιουργήθηκε από τον τσέλιγκα Αλέξη Κ. Ζυγογιάννη, το 1843. Αυτός αγόρασε τα χωράφια στη θέση αυτή που βρίσκεται ο οικισμός – που τότε ονομάζονταν Κέδρος – από τους κατοίκους της Μπελοκομίτης. Εκεί έκτισε ένα σπίτι για τις ανάγκες του τσελιγκάτου του. Αργότερα ο τόπος αυτός χρησιμοποιούνταν ως «ξεκαλοκαιριό» από τις Ζυγογιανναίικες οικογένειες τη χρονική περίοδο από τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου μέχρι τη γιορτή του του Αγίου Δημητρίου. Ήταν η «στάνη» των Ζυγογιανναίων, δηλαδή τα κονάκια τους, ο τόπος διαμονής τους. Μετά το 1960, που σταμάτησε ο νομαδικός τρόπος ζωής των Σαρακατσαναίων, ο οικισμός έγινε παραθεριστική περιοχή για τους σημερινούς Ζυγογιανναίους. Είκοσι σπίτια περίπου συγκροτούν τον οικισμό. Το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής αποτελεί το σημείο αναφοράς των Ζυγογιανναίων, αφού κάθε χρόνο παρευρίσκονται εκεί στις 26 Ιουλίου που λειτουργεί. Αλλά και οι κάτοικοι των γύρω χωριών τιμώντας τη μέρα αυτή έρχονται για να εκκλησιαστούν. Αποδεικνύονται, έτσι, ζωντανές οι σχέσεις των Σαρακατσαναίων με τους ντόπιους, ακόμα και σήμερα. Σε ένα ακόμα σημαντικό γεγονός, το «αντάμωμα», την Κυριακή πριν τον Δεκαπενταύγουστο, συμμετέχει σύσσωμος ο οικισμός.
Πηγές Επεξεργασία
- Αντωνίου Η. Αντώνης «Οι Μπελοκομιώτες των Αγράφων» (Από τα παλιά χρόνια μέχρι σήμερα), Καρδίτα 2011
- Ζυγογιάννης Γ. Νίκος «Η κοινωνική μετεξέλιξη των Σαρακατσαναίων», Φθιωτικά Χρονικά, Λαμία 2004
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Μπελοκομίτη». Δήμος Λίμνης Πλαστήρα. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10611 (σελ. 137 του pdf)
- ↑ «Αξιοθέατα - Λίμνη Πλαστήρα». www.plastiras-lake.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Καταφύγιο Ελατάκος». ΕΟΣ Καρδίτσας. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα χωριό της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |