Καλλικράτεια Ανατολικής Θράκης

Η Καλλικράτεια (σήμερα Mimarsinan) ήταν ελληνική κωμόπολη κτισμένη επί του αριστερού κέρατος του κόλπου των Αθύρων της Προποντίδας, και απείχε περίπου 32 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη. Εκκλησιαστικά υπαγόταν στην Μητρόπολη Μετρών και Αθύρων και διοικητικά στην νομαρχία Κωνσταντινουπόλεως.

Με την Ανταλλαγή πληθυσμών το 1923 (Συνθήκη της Λωζάνης) οι κάτοικοι της Καλλικράτειας ακολούθησαν την μοίρα του Ελληνισμού της Ανατολικής Θράκης και έγιναν πρόσφυγες στην μητροπολιτική Ελλάδα δημιουργώντας νέο οικισμό, τη Νέα Καλλικράτεια, στη Χαλκιδική.

Κατά την παράδοση ιδρύθηκε από τον Λακεδαιμόνιο στρατηγό Καλλικρατίδη τον 3ο αιώνα π.Χ. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους λέγεται ότι οι αυτοκράτορες προτιμούσαν την Καλλικράτεια ως τόπο κυνηγιού.

Κατά τα μέσα του 10ου αιώνα, εκεί πέθανε η πολιούχος της κωμοπόλεως Οσία Παρασκευή η Επιβατινή (η Νέα).

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Δράκος, Ευστράτιος. Τα Θρακικά : ήτοι διάλεξις περί των εκκλησιαστικών επαρχιών Σηλυβρίας, Γάνου και Χώρας, Μετρών και Αθύρων, Μυριοφύτου και Περιστάσεως, Καλλιπόλεως και Μαδύτου. Αθήνησι, 1892.
  • Μήλλας, Ακύλας. Προποντίδα: μια θάλασσα της Ρωμιοσύνης. Αθήνα, 1992.
  • Καλλικράτεια: από την Προποντίδα στη Χαλκιδική. Λαογραφικό Λεύκωμα, Δήμος Νέας Καλλικράτειας, 2000.