Καρδεδέου

Το Καρδεδέου είναι ένας δήμος της Καταλωνίας που βρίσκεται στην κομητεία του Vallés Oriental, στην επαρχία της Βαρκελώνης στην Ισπανία. Βρίσκεται σε απόσταση 37 χιλιομέτρων από τη Βαρκελώνη και 7 χιλιομέτρων από το Γκρανολιές, την πρωτεύουσα της κομητείας. Σύμφωνα με τα δεδομένα του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής της Ισπανίας, η πόλη το 2011 είχε 17.241 κατοίκους και εκτεινόταν σε 12,89 τετρ. χιλιόμετρα, έχοντας, συνεπώς, πυκνότητα πληθυσμού 1.337,55 κατοίκων/τετρ. χιλιόμετρο. Το Καρδεδέου έχει ένα βιομηχανικό πλέγμα αποτελούμενο κυρίως από μικρές και μικρομεσαίες εταιρίες. Εκτός από τη βιομηχανία, άλλες οικονομικές δραστηριότητες της περιοχής περιλαμβάνουν την καλλιέργεια φυτών κήπου και δημητριακών.

Καρδεδέου
Σημαία Έμβλημα
41°38′26″N 2°21′34″E
Χώρα	Ισπανία
Αυτόνομη κοινότητα	Καταλονία
Δήμαρχος	Josep Quesada
Yψόμετρο	193
Πληθυσμός	19.023
Ταχ. κώδικας	08440
Πιν. κυκλοφορίας	B
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα σχετικά με την πόλη
δεδομένα ()

Γεωγραφία

Ο δήμος, με έκταση 12,89 χμ2, βρίσκεται σε πεδιάδα κοντά την οροσειρά Montseny. Διασχίζεται από το ποτάμι Vallforners, γνωστότερο ως Canoves, παραπόταμο του Mogent που, ταυτόχρονα, είναι παραπόταμος του Besos. Το υψηλότερο σημείο του δήμου βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα, κοντά στο μοναστήρι Sant Hilari (305μ), ενώ το χαμηλότερο σημείο βρίσκεται νότια, στην κοιλάδα του ποταμού Mogent (155μ). Το μέσο υψόμετρο του δήμου είναι 193μ από τη στάθμη της θάλασσας. Το μέγιστο μήκος μεταξύ των ορίων του δήμου είναι 6,3χμ από βορά προς νότο και 3,7χμ από ανοτολή προς δύση.

Η δημοτική περιφέρεια ορίζεται στα βόρεια από το Canoves i Samalus και από το Sant Pere de Vilamajor, γνωστότερο ως Τρύπια Πέτρα (Pedra Foradada). Στα ανατολικά, από το Sant Antoni de Vilamajor μέχρι τη γειτονιά του Sant Julia d'Alfou. Στα νότια, από το Llinars del Valles. Στα νοτιοδυτικά, από το La Roca del Valles (γειτονιές των Santa Agnes de Malanyanes, Bell-lloc και Manso de Vilalba). Στα βοεριοδυτικά, από το Franqueses del Valles μέχρι τις γειτονιές του Marata i Corro d'Amunt.

Θέα του Μοντσεν από το Καρδεδέου.

Σε απόσταση 9χμ από την πρωτεύουσα της κομητείας, Γκρανολιές, και 38χμ από τη Βαρκελώνη, το Καρδεδέου είναι μια πόλη εύκολα προσβάσιμη χάρη στο μεγάλο αριθμό οδών επικοινωνίας, όπως ο αυτοκινητόδρομος AP-7 (έξοδος 12, Cardedeu i Llinars del Valles), και των τοπικών οδών από Canoves, Dosrius και La Roca del Valles. Από την πόλη επίσης περνά η σιδηροδρομική γραμμή του δρομολογίου Βαρκελώνη-Portbou, με ανταποκρίσεις από το Rodalies κάθε δέκα λεπτά το πρωί και κάθε μισή ώρα την υπόλοιπη ημέρα.

Το περιβάλλον τοπίο, αν και σήμερα αποτελεί τόπο έντονης αστικοποίησης, διατηρεί ακόμη τα τυπικά χαρακτηριστικά της πεδιάδας του Valles. Η ζώνη Rial, στα ανατολικά του ποταμού, κυριαρχείται από εκτάσεις δημητριακών και άλλων γεωργικών εκμεταλλεύσεων. Ανατολικά, το έδαφος, με αργιλικά χαρακτηριστικά, είναι πιο υψωμένο και το τοπίο κυριαρχείται από ήπιες πεδιάδες και μικρούς λόφους που συνθέτουν ένα μωσαϊκό από καλλιέργιες και μικρά μεσογειακά δάση. Στο νότο, όπου κυριαρχεί ένα πυκνά αστικό τοπίο, βρίσκεται η νότια βιομηχανική ζώνη, το πάρκο της Serreta, η κοιλάδα του ποταμού Mogent και ο αυτοκινητόδρομος AP-7.

Κλίμα

Κλιματικό γράφημα του Καρδεδέου.

Observatorio de Pere Comas

1953-2003	Ιαν	Φεβ	Μαρ	Απρ	Μάι	Ιουν	Ιουλ	Αυγ	Σεπ	Οκτ	Νοε	Δεκ	Σύνολο
Μέγιστη Θερμοκρασία (ºC)	18,6	19,7	24,9	26,3	30,1	33,8	36,0	34,8	30,6	25,6	20,9	18,0	26,6
Ελάχιστη Θερμοκρασία (ºC)	-2,3	-2,0	0,8	2,2	6,8	10,3	14,3	14,3	9,5	5,6	0,8	-1,6	4,9
Μέση Θερμοκρασία (ºC)	6,9	8,2	10,4	12,6	16,4	20,3	23,4	23,3	20,1	15,6	10,3	7,5	14,6
Στάθμη βροχοπτώσεων (mm)	47	42,1	53,7	56,1	62,9	54	30,5	59,5	83,1	87	62,8	60,3	699

Δημογραφία

Εξέλιξη του πληθυσμού του Καρδεδέου από το 1900.

Ο πληθυσμός του Καρδεδέου αυξήθηκε δραματικά τη δεκεατία του 1960, καταλήγοντας σε πενταπλασιασμό του. Η βελτίωση των μεταφορικών υποδομών και των επικοινωνιών με τη Βαρκελώνη επέτρεψε σε πολύ κόσμο που εργαζόταν στη Βαρκελώνη να κατοικεί μόνιμα στο Καρδεδέου.

Πολιτική

Αποτελέσματα δημοτικών εκλογών του Καρδεδέου

Οι δημοτικές εκλογές της 27ης Μαΐου του 2007 έδωσαν ισχυρή πλειοψηφία στο κόμα CiU με 7 δημοτικούς συμβούλους. Το γεγονός αυτό μαζί με την είσοδο των ανεξάρτητων υποψηφίων στο δημοτικό συμβούλιο συνετέλεσε στην απώλεια της απόλυτης πλειοψηφίας από τον τρικοματικό συνασπισμό (PSOE+ERC+ICV) που κυβερνούσε στο Καρδεδέου μέχρι εκείνη στη στιγμή. Μετά από κάποιες έντονες μέρες διαπραγματεύσεων, το CiU και το ERC ήρθαν σε συμφωνία για τη διακυβέρνηση της πόλης του Καρδεδέου κατά τη διάρκεια της τρέχουσας θητείας. Τη θέση του δημάρχου αναλαμβάνει για ένα χρόνο ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Αριστεράς, Joan Masferrer i Sala, και για τα επόμενα 3 χρόνια η επικεφαλής του ψηφοδελτίου του CiU, Calamanda Vila i Borralleras.

Ιστορικό δημοτικών εκλογών στο Καρδεδέου για την περίοδο 1979-2011.

Λίστα των δημάρχων για την περίοδο 1979-2007

Θητεία	Όνομα δημάρχου	Πολιτικό κόμα
1979-1983	Ramon Comas i Duran	CiU
1983-1987	Ramon Comas i Duran	CiU
1987-1991	Ramon Comas i Duran	CiU
1991-1995	Ramon Comas i Duran	CiU
1995-1999	Cristina Viader Anfrons	PSOE
1999-2003	Cristina Viader Anfrons	PSOE
2003-2005	Joaquim Om i Tubau	ERC
2005-2007	Montserrat Cots Àlvarez	PSOE
2007-2008	Joan Masferrer i Sala	ERC

Προέλευση του Τοπωνυμίου

Η προέλευση του ονόματος του Καρδεδέου είναι συγκεχυμένη και έχουν διατυπωθεί αρκετά διαφορετικές εκδοχές. Η πλέον αποδεκτή εκδοχή είναι αυτή του Francesc de Borja Moll, ο οποίος υποστηρίζει ότι το τοπωνύμιο του Καρδεδέου (Cardedeu) προκύπτει από τις λέξεις Car (quer) de Déu, που σημαίνει «γκρεμός της πηγής». Μια άλλη δημοφιλής εκδοχή ανήκει στον Balari Jovany, ο οποίος διατείνεται πως το όνομα προέρχεται από το τη λέξη quercitulum (ένα είδος μικρού δένδρου που μοιάζει με καστανιά). Το μπέρδεμα για την προέλευση του ονόματος έχει αποτυπωθεί ακόμα και στην ασπίδα του δήμου (το δημοτικό σύμβολο) το οποίο αποτελείται από τρία γαϊδουράγκαθα - «κάρδος» (είδος φυτού της οικογένειας compositae) σε χρυσό χρώμα, δημιουργώντας έτσι περισσότερη σύγχυση για την προέλευση.

Ιστορία

Η περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στο Καρδεδέου και τη θάλασσα υπήρξε και συνεχίζει να αποτελεί το βασικό φυσικό πέρασμα από την ευρωπαϊκή ήπειρο προς την ιβηρική χερσόνησο. Αποτελούμενη από εύφορα εδάφη, με ήπιο κλίμα και σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα, η περιοχή αυτή κατοικείται από αμνημονεύτων χρόνων. Τα παλαιότερα ερείπια που διατηρούνται σήμερα είναι τα μεγαλιθικά απομεινάρια στο Pla de Pins Rosers. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, από το κέντρο του Vallès περνούσε η Αυγούστεια οδός, όπως και διάφορες άλλες δευτερεύουσες οδοί. Μάλιστα, συναντούμε εκεί ένα μεγάλο αριθμό ρωμαϊκών ερειπίων, τα οποία διατηρούν εντυπωσιακά τον χαρακτήρα τους. Σήμερα στο Καρδεδέου, βρίσκονται πολλές αγροικίες και καλλιεργήσιμες εκτάσεις μέσα στις οποίες υπάρχουν ακόμη απομεινάρια εκείνης της περιόδου, όπως για παράδειγμα στις περιοχές Ca l’Alzina ο el Pla del Rifanyés.

Μεσαιωνική προέλευση

Το Καρδεδέου είναι μια πόλη με μεσαιωνική προέλευση, καθώς η πρώτη γραπτή αναφορά που μας είναι γνωστή χρονολογείται από το έτος 941, όταν εμφανίστηκε το όνομα Carotitulo, ενώ η παροικία Santa Maria έχει καταγραφεί ότι από το 1012 αποτελούσε αντικείμενο βασιλικής δικαιοδοσίας, μαζί με τις παροικίες Santa Susanna, Sant Pere de Vilamajor και Sant Julià del Fou. Εκείνη την εποχή, η πόλη είχε χαρακτήρα διάσπαρτων αγροτικών οικισμών μαζί με εμβόλιμες καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Το έτος 1264 ο βασιλιάς Jaume I παραχώρησε στο Καρεδέδου το προνόμιο της επίλυσης των εγκληματικών και αστικών υποθέσεων, εκτός από τις ανθρωποκτονίες και τις εφέσεις. Αργότερα, στις 12 Μαΐου 1273 στη Χερόνα, ο βασιλιάς υπέγραψε την χάρτα της πόλης του Cardedol, παραχωρώντας το δικαίωμα στην πόλη για την κατασκευή ενός τείχους, τη διοργάνωση εμπορικών εορτών κάθε Τετάρτη καθώς και μια εμπορική έκθεση για το Santa Creu τον Σεπτέμβριο, απαλλάσσοντας ταυτόχρονα τον πληθυσμό από την καταβολή συγκεκριμένων φόρων. Επίσης, αποφάσισε ότι το βασιλικό μονοπάτι που οδηγεί από τη Βαρκελώνη στη Γαλλία περνά από την περιοχή αναθέτοντας στις οικογένειες Montells και Lledó τη δημιουργία των αναγκαίων σταβλικών εγκαταστάσεων. Με αυτό τον τρόπο, το Καρδεδέου απέκτησε οριστικά αστικό χαρακτήρα.

Το 1279 ο βασιλιάς Pedro III της Αραγονίας πέρασε δύο μέρες στην περιοχή, χρόνος κατά τον οποίο άλλαξε η μέρα της εβδομαδιαίας αγοράς από Δευτέρα σε Τρίτη.

Το έτος 1328, το Vilamajor παραδόθηκε στον Alfons III ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του προς το στέμμα. Μετά από πολλά χρόνια ταραχών, οι τέσσερις παροικίες επέστρεψαν σε βασιλικά χέρια, αλλά το 1381 ο μελλοντικός βασιλιάς Joan I έδωσε την δικαιοδοσία του Vilamajor στον Bernat IV de Cabrera, ώστε να ρυθμιστούν τα χρέη του στέμματος.

Τρία χρόνια μετά, μια συμφωνία μεταξύ αντιπροσώπων του Vilamajor και δημοτικών συμβούλων της πόλης της Βαρκελώνης κατέληξε στην ονομασία των παροικιών του Vilamajor ως «οδός και τμήμα της Πόλης της Βαρκελώνης» (carrer i braç de la Ciutat de Barcelona), επιστρέφοντας την στη βασιλική κηδεμονία και κατοχυρώνοντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της ως ονοματισμένης πόλης.

15ος-18ος αιώνας

Το 1599 ο βασιλιάς Felipe III της Ισπανίας αποφάσισε το διοικητικό διαχωρισμό του Καρδεδέου από το Vilamajor. Από αυτή τη χρονική στιγμή τα δύο χωριά έχουν διαφορετικούς δημάρχους και αποτελούν ξεχωριστές κοινότητες.

Κατα τη διάρκεια αυτής της περιόδου ξεχωρίζει επίσης ο σεισμός της 25ης Μαΐου του 1448, με επίκεντρο ανάμεσα στο Καρδεδέου και το Llinars, ο οποίος άφησε πίσω του περισσότερους από εκατό νεκρούς και πολλά κατεστραμμένα κτίρια, ανάμεσά τους και το καμπαναριό. Άλλα ξεχωριστά γεγονότα είναι η κατάκτηση του χωριού από το στρατό της Καστίλλης εξαιτίας της Καταλανικής εξέγερσης του 1640 και οι σφοδρές ξηρασίες του 1776 και του 1777.

Δια μέσου τέτοιων δοκιμασιών, το χωριό, τοποθετημένο σε στρατηγικό σημείο για τις επικοινωνίες ανάμεσα στη Βαρκελώνη τη Χερόνα και τη Γαλλία, αναπτύχθηκε με αργούς ρυθμούς, με αποτέλεσμα το 1787 να έχει φτάσει τους 1.085 κατοίκους.

19ος αιώνας

Ο 19ος αιώνας αποτέλεσε ένα μείγμα βίαιων γεγονότων και εκσυγχρονισμού. Κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ισπανικής Ανεξαρτησίας (1804-1815) πυρπολήθηκαν διάφορες περιοχές, όπως τα Can Bas και Can Font de la Perera μεταξύ άλλων. Στις 16 Δεκεμβρίου 1808, κοντά στον ποταμό Fou, μεταξύ του Καρδεδέου και του Llinars del Vallès, πραγματοποιήθηκε μάχη μεταξύ Ισπανών και Γαλλων, που ολοκληρώθηκε με θρίαμβο του γαλλικού στρατού, υπό τον στρατηγό Saint-Cyr. Στη συνέχεια, τα στρατεύματα μπήκαν στο Καρδεδέου και, χωρίς να συναντήσουν αντίσταση, έφτασαν στη Βαρκελώνη. Μια αναπαράσταση της μάχης απεικονίζεται στη γκραβούρα του Jean Charles Langlois με τίτλο «Η μάχη του Καρδεδέου» (La bataille de Cardedeu), η οποία βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.

Χάρη στην άφιξη του σιδηροδρόμου (1860) και της κατασκευής του δρόμου από το Caldes στο Sant Celoni (1864), το Καρδεδέου γνώρισε ομαλή ανάπτυξη και άρχισε να γίνεται μία σύγχρονη πόλη. Αυτή η πρόοδος διεκόπη από τα θλιβερά γεγονότα του 1873, όταν τα καρλικά στρατεύματα εισέβαλαν στο Καρδεδέου και κατέστρεψαν το δημοτικό αρχείο και το δημαρχείο (28 Μαΐου), καθώς και την εκκλησία και τον σιδηροδρομικό σταθμό (6 Νοεμβρίου). Την ημέρα εκείνη, μερικοί αποκλεισμένοι φιλελεύθεροι βρήκαν καταφύγιο στο καμπαναριό της εκκλησίας και παρόλο που παραδόθηκαν με την υπόσχεση για το σεβασμό της ζωής τους, τουφεκίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Λίστα ιστορικών γεγονότων

• 941 – Πρώτη γραπτή αναφορά στο μέρος, με το όνομα Carritulo

• 1012 – Πρώτη γραπτή αναφορά στην παροικία της Santa Maria de Cardedeu.

• 1127 – Αναφορά στη φάρμα Sant Hilari.

• 1264 – Ο βασιλιάς Jaume I δίνει στο Cardedeu το μονοπάτι του Περπινιάν.

• 1279 – Ο βασιλιάς Pere II μένει δύο νύχτες στο Καρδεδέου και αλλάζει τη μέρα της αγοράς από Δευτέρα σε Τρίτη.

• 1328 – Ο Alfons III δίνει τη διοίκηση του Vilamajor στον Berenguer de Sentmenat για τις υπηρεσίες του προς το στέμμα.

• 1345 – Εξέγερση των κατοίκων των τεσσάρων παροικιών εναντίον του Jaufred de Sentmenat, ο οποίος δολοφονείται στη φάρμα του Can Terrades del Rieral.

• 1381 – Ο Joan δίνει την ιδιοκτησία των παροικιών Vilamajor, Cardedeu, el Fou και Santa Susanna στον Bernat IV de Cabrera.

Αρχιτεκτονική κληρονομιά

Μερική άποψη της πλατείας Σαν Ζουάν και του δημαρχείου του Καρδεδέου.

Ο Ρωμαϊκός ναός του Sant Corneli.

Μερικά από τα μνημεία του Καρδεδέου είναι η εκκλησία του (La Creu del Terme), χτισμένη τον 4ο αιώνα, το καμπαναριό του Sant Corneli, ο πύργος Lligé, όπου στεγάζεται το δημαρχείο, το νεκροταφείο, όπου βρίσκει κανείς δείγματα του μοντερνισμού, το αρχειακό μουσείο Tomàs-Balvey, ο πύργος Granés Espinach (1891) και το θέατρο Esbarjo......

Ξεχωρίζει όμως το μεγαλιθικό μνημείο του Pins Rosers το οποίο βρισκόταν δίπλα στο αρχαίο βασιλικό πέρασμα. Τώρα είναι μέρος της διακόσμησης των κήπων μιας εταιρίας. Το μνημείο σχηματίζει έναν περίεργο κύκλο και μέσα του βρίσκεται το κυρίως μνημείο. Είναι κατασκευασμένο από εννέα μονόλιθους που αρχικά ήταν τοποθετημένη κατακόρυφα. Στο βιβλίο Costumari Català («καταλανικές παραδόσεις») του Joan Amades μπορεί κανείς να βρει ένα θρύλο που σχετίζεται με την προέλευση του μνημείου αυτού, σύμφωνα με τον οποίο οι πέτρες προέρχονται από ένα αρχαίοι πανδοχείο, όπου κάθε νύχτα δολοφονούνταν πελάτες με μία γκιλοτίνα. Ένας νεαρός και μια υπηρέτρια κατάφεραν να αποδράσουν ζωντανοί και να διηγηθούν στους άρχοντες αυτό που συνέβαινε κι έτσι το μέρος καταστράφηκε.

Άλλα στοιχεία ενδιαφέροντος

Στη γαστρονομική πλευρά του Καρδεδέου ξεχωρίζει το borrego, ένα παραδοσιακό τοπικό γλυκό το οποίο παρασκευάζεται από το 18ο αιώνα. Στον αθλητισμό ξεχωρίζει η τοπική ομάδα χειροσφαίρισης, που συμμετείχε αρκετές χρονιες σε εθνικές κατηγορίες και όπου ανδρώθηκε αθλητικά ο Jaume Fort, ο οποίος διετέλεσε για πολλά χρόνια αρχηγός της εθνικής ομάδας χειροσφαίρισης της Ισπανίας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Δημαρχία του Καρδεδέου (στα Καταλανικά)
• Πληροφορίες της περιοχής της Καταλωνίας (στα Καταλανικά)
• Πληροφορίες από το Ινστιτούτο Στατιστικής της Καταλωνίας (στα Καταλανικά)
• L'Esquellot, (Πολυτιστικός σύλλογος Καρδεδέου) (στα Καταλανικά)
• Ένωση νέων Καρδεδέου (στα Καταλανικά)
• Λίστα και ζωή των δημάρχων του Καρδεδέου από το 1895 έως σήμερα (στα Καταλανικά)