Καρλ Γκέμπχαρντ
Ο Καρλ Φραντς Γκέμπχαρντ (γερμανικά: Karl Franz Gebhardt, 23 Νοεμβρίου 1897 - 2 Ιουνίου 1948) ήταν Γερμανός ιατρός και εγκληματίας πολέμου κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπηρέτησε ως Ιατρικός Υπεύθυνος του Σανατορίου Χοχενλύχεν (Hohenlychen), χειρουργός στα Waffen-SS, επικεφαλής χειρουργός στο Προσωπικό του Ράιχ και προσωπικός γιατρός του Χάινριχ Χίμλερ.[9]
Ο Γκέμπχαρντ ήταν ο κύριος συντονιστής μιας σειράς χειρουργικών πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν σε τρόφιμους των στρατοπέδων συγκέντρωσης στο Ράβενσμπρικ και στο Άουσβιτς.
Κατά τη διάρκεια των επακόλουθων δικών της Νυρεμβέργης, ο Γκέμπχαρντ δικάστηκε στη δίκη των Ιατρών (American Military Tribunal No. I). Καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και καταδικάστηκε σε θάνατο στις 20 Αυγούστου 1947. Απαγχονίστηκε στις 2 Ιουνίου 1948, στη φυλακή Λάντσμπεργκ στη Βαυαρία.[10][11]
Καριέρα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο Επεξεργασία
Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1897 στην άνω Βαυαρία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας.
Στα φοιτητικά του χρόνια ο Γκέμπχαρντ υπήρξε υποστηρικτής του εθνικού αντεπαναστατικού κινήματος και ήταν ενεργός, μεταξύ άλλων, στο Εθελοντικό Σώμα «η Ανωτάτη Συμμαχία». Σπούδασε ιατρική στο Μόναχο ξεκινώντας από το 1919. Το 1924, μετά από δύο χρόνια ως μη αμειβόμενος βοηθός γιατρός, έλαβε θέση ως ασκούμενος στην Χειρουργική Κλινική του Πανεπιστημίου του Μονάχου.[12] Εκπαιδεύτηκε υπό την εποπτεία του Φερντινάντ Ζάουερμπρουχ και αργότερα υπό τον Έριχ Λέξερ (Erich Lexer).
Ο Γκέμπχαρντ είχε μια διακεκριμένη καριέρα πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, συμβάλλοντας πολύ στην ανάπτυξη του τομέα της αθλητικής ιατρικής. Έγραψε άρθρα για τη φυσική ιατρική και την αποκατάσταση, εκδίδοντας και ένα σχετικό βιβλίο και διέδωσε τις ιδέες του στη Γερμανία και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη.[13]
Η ναζιστική σταδιοδρομία του Γκέμπχαρντ ξεκίνησε με την ένταξή του στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP) την 1η Μαΐου 1933. Το 1935, μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου διορίστηκε αναπληρωτής καθηγητής. Εκείνη τη χρονιά, εντάχθηκε στα Schutzstaffel (SS) και διορίστηκε γιατρός στο Σανατόριο Hohenlychen στο Ούκερμαρκ (Uckermark), το οποίο μετατράπηκε από σανατόριο για τη φυματίωση σε ορθοπεδική κλινική. Εκεί ξεκίνησε την πρώτη κλινική αθλητικής ιατρικής στη Γερμανία και ανέπτυξε προγράμματα για ακρωτηριασμένα άτομα και άλλα άτομα με ειδικές ανάγκες. Διορίστηκε επίσης στο Deutsche Hochschule für Leibesübungen (Γερμανικό Κολλέγιο Φυσικής Αγωγής) το 1935, όπου έγινε ο πρώτος καθηγητής αθλητικής ιατρικής στο Βερολίνο.
Το 1936 διακρίθηκε στη θέση του ως επικεφαλής του Ιατρικού Τμήματος του Akademie für Sport und Leibeserziehung (Ακαδημία Άσκησης και Φυσικής Κατάρτισης) ως ανώτερος ιατρός των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1936. Το Σανατόριο Hohenlychen έγινε το αθλητικό σανατόριο για το Τρίτο Ράιχ και λειτούργησε ως το κεντρικό νοσοκομείο για τους αθλητές. Το 1937 έγινε επικεφαλής του ορθοπεδικού χειρουργείου στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και το επόμενο έτος διορίστηκε ως προσωπικός γιατρός του Χάινριχ Χίμλερ.[14]
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος Επεξεργασία
Ο Γκέμπχαρντ υπηρέτησε ως επικεφαλής χειρουργός του προσωπικού του Ράιχ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και υπό την καθοδήγησή του, το Σανατόριο Hohenlychen έγινε στρατιωτικό νοσοκομείο για τα Waffen-SS.
Στις 27 Μαΐου 1942, ο Χίμλερ διέταξε τον Γκέμπχαρντ να μεταφερθεί στην Πράγα για να εξετάσει τον Ράινχαρντ Χάιντριχ, ο οποίος είχε τραυματιστεί από χειροβομβίδα κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Ανθρωποειδών νωρίτερα εκείνη την ημέρα. Ο Χάιντριχ ήταν ο SS- Obergruppenführer, επικεφαλής της αστυνομίας, και ο ενεργός προστάτης του Ράιχ του προτεκτοράτου της Βοημίας και της Μοραβίας. Όταν ο Χάιντριχ εμφάνισε πυρετό μετά από χειρουργική επέμβαση για τις εκτεταμένες πληγές του, ο Τέοντορ Μορέλ, προσωπικός ιατρός του Χίτλερ, πρότεινε στον Γκέμπχαρντ να θεραπεύσει τον Χάιντριχ με σουλφοναμίδη (ένα πρώιμο αντιβιοτικό), αλλά εκείνος αρνήθηκε τη συμβουλή του, αναμένοντας ότι ο Χάιντριχ θα ανακάμψει χωρίς αντιβιοτική θεραπεία. Τελικά πέθανε από σήψη στις 4 Ιουνίου 1942, οκτώ ημέρες μετά την επίθεση.[15] Η άρνηση του Γκέμπχαρντ να συνταγογραφήσει σουλφοναμίδη συνέβαλε στο θάνατο του Χάιντριχ και είχε πολλές ατυχείς συνέπειες για τους κρατουμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, στους οποίους αργότερα εκτέλεσε ιατρικά πειράματα.[16]
Στις αρχές του 1944, ο Γκέμπχαρντ ανέλαβε να θεραπεύσει το πρησμένο γόνατο του Άλμπερτ Σπέερ. Παραλίγο να τον σκοτώσει αλλά τελικά αντικαταστάθηκε από έναν άλλο γιατρό, τον Δρα Φρίντριχ Κοχ, ο οποίος παρενέβη για λογαριασμό του Σπέερ. Ο Γκέμπχαρντ τελικά προήχθη στην τάξη του Gruppenführer στα Allgemeine SS και του Generalleutnant στα Waffen-SS.
Μέχρι τις 22 Απριλίου 1945, μια ημέρα πριν ο Κόκκινος Στρατός εισέλθει στα περίχωρα του Βερολίνου, ο Γιόζεφ Γκαίμπελς έφερε τη σύζυγό του και τα παιδιά του στο Vorbunker (καταφύγιο) για να μείνουν. Ο Χίτλερ και το έμπιστο προσωπικό του βρίσκονταν στο καταφύγιό του (Führerbunker) για να κατευθύνουν την τελική άμυνα του Βερολίνου. Ο Γκέμπχαρντ, ως αρχηγός του Γερμανικού Ερυθρού Σταυρού, πλησίασε τον Γκαίμπελς για να πάρει τα παιδιά έξω από την πόλη μαζί του, αλλά ο Γκαίμπελς παρενέβη και τον έδιωξε.[17]
Ιατρικά πειράματα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Γκέμπχαρντ πραγματοποίησε ιατρικά και χειρουργικά πειράματα σε κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Ράβενσμπρικ (που ήταν κοντά στο Σανατόριο Hohenlychen) και στο Άουσβιτς. Στο Ράβενσμπρικ ο διοικητής του στρατοπέδου Φριτς Ζούρεν (Fritz Suhren) αρχικά εναντιωνόταν στη ιδέα διεξαγωγής των πειραμάτων, διότι φοβόταν μελλοντικά νομικά προβλήματα, αλλά η ηγεσία των SS υποστήριξε τον Γκέμπχαρντ και έτσι αναγκάστηκε να συνεργαστεί.[18]
Προκειμένου να απαλλάξει τον Γκέμπχαρντ από την αποτυχία του να συνταγογραφήσει σουλφοναμίδη για τον Χάιντριχ, ο Χίμλερ του πρότεινε να πραγματοποιήσει πειράματα αποδεικνύοντας ότι η σουλφοναμίδη ήταν άχρηστη στη θεραπεία της γάγγραινας και της σήψης. Έτσι, πραγματοποίησε μια σειρά πειραμάτων σε κρατουμένους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ, σπάζοντας τα πόδια κρατουμένων και μολύνοντας τους με διάφορους οργανισμούς, προκειμένου να αποδείξει την περιττότητα των ναρκωτικών στη θεραπεία της γάγγραινας. Προσπάθησε επίσης να μεταμοσχεύσει τα άκρα από τα θύματα των στρατοπέδων σε τραυματίες Γερμανούς στρατιώτες από το ρωσικό μέτωπο.[19]
Δίκη και Εκτέλεση Επεξεργασία
Κατά τη διάρκεια των μεταγενέστερων δικών της Νυρεμβέργης, ο Γκέμπχαρντ εμφανίστηκε ως κατηγορούμενος στη Δίκη των Ιατρών (9 Δεκεμβρίου 1946 - 20 Αυγούστου 1947), μαζί με 22 άλλους γιατρούς. Κρίθηκε ένοχος για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και καταδικάστηκε σε θάνατο στις 20 Αυγούστου 1947. Απαγχονίστηκε στις 2 Ιουνίου 1948, στη φυλακή Λάντσμπεργκ στη Βαυαρία. Είναι θαμμένος σε οικογενειακό τάφο στο Όστφριντχοφ στο Μόναχο.[20]
Δύο από τους βοηθούς του δικάστηκαν επίσης και καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη:
- Ο Φριτς Φίσερ εργάστηκε στο νοσοκομείο του στρατοπέδου συγκέντρωσης Ράβενσμπρικ ως χειρουργός βοηθός και συμμετείχε στα χειρουργικά πειράματα που πραγματοποιήθηκαν στους κρατούμενους. Καταδικάστηκε αρχικά σε ισόβια κάθειρξη, αλλά η ποινή του μειώθηκε σε 15 χρόνια το 1951 και αφέθηκε ελεύθερος τον Μάρτιο του 1954.[21] Στη συνέχεια ανέκτησε την ιατρική του άδεια και συνέχισε την καριέρα του στη χημική εταιρεία Boehringer Ingelheim, όπου παρέμεινε απασχολημένος. μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Πέθανε το 2003 σε ηλικία 90 ετών.
- Η Χέρτα Ομπερχόιζερ , η οποία ήταν μία από τους βοηθούς του Γκέμπχαρντ, ήταν η μόνη γυναίκα κατηγορούμενη στη δίκη των ιατρών, όπου καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκισης. Απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1952 και έγινε οικογενειακός γιατρός στο Στόκζε της Γερμανίας. Ωστόσο έχασε τη θέση της το 1956 όταν μια επιζήσασα του Ράβενσμπρικ την αναγνώρισε και η ιατρική της άδεια ανακλήθηκε το 1958. Πέθανε στις 24 Ιανουαρίου του 1978 στην ηλικία των 66.[22]
Παράσημα Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
- ↑ CONOR.SI. 219448163.
- ↑ «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0184891. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
- ↑ nuremberg
.law .harvard .edu /documents /1864-affidavit-concerning-karl-gebhardts?q=Karl+Gebhardt+ #p .1. - ↑ Dörner, K, ed. (2001). The Nuremberg Medical Trial 1946/47:guide to the microfiche edition. Munich: K.G. Saur Verlag GmbH. p. 91. ISBN 3598321546.
- ↑ Dörner, K, ed. (2001). The Nuremberg Medical Trial 1946/47:guide to the microfiche edition. Munich: K.G. Saur Verlag GmbH. p. 91. ISBN 3598321546.
- ↑ Guide to the Microfiche Edition. [Place of publication not identified]. ISBN 978-3-11-095007-6. 894510037.
- ↑ Chirurgische krankengymnastik (book review)". British Journal of Surgery. 20 (80): 708. 1933. doi:10.1002/bjs.1800208042. Archived from the original on 2014-05-02.
- ↑ Gebhardt, K (1931). Chirurgische krankengymnastik (in German). Leipzig: Johann Ambrosius Barth. σελ. 1–42.
- ↑ Silver, JR (2011). "Karl Gebhardt (1897–1948): a lost man" (PDF). Journal of the Royal College of Physicians of Edinburgh. 41 (4): 366–71. doi:10.4997/JRCPE.2011.417. PMID 22184577.
- ↑ Williams, Max (2001–2003). Reinhard Heydrich : the biography. Church Stretton, England: Ulrich. σελ. 165. ISBN 978-0-9537577-5-6. 61773725.
- ↑ Time Inc. (1947-02-24). "Human laboratory animals". Life. New York City: Time Inc. 22 (8): 81–4. Retrieved 2012-06-10.
- ↑ Le Tissier, Tony (1999). Race for the Reichstag : the 1945 Battle for Berlin. London: F. Cass. σελ. 62. ISBN 0-7146-4929-5. 40645228.
- ↑ Heberer, Patricia· Matthäus, Jürgen (2008). Atrocities on trial : historical perspectives on the politics of prosecuting war crimes. Lincoln: University of Nebraska Press. σελ. 136. ISBN 978-0-8032-1084-4. 170058022.
- ↑ Time Inc. (1947-02-24). "Human laboratory animals". Life. New York City: Time Inc. 22 (8): 81–4. Retrieved 2012-06-10.
- ↑ REFRESHER. «Nacistický doktor Karl Gebhardt: Lámal ženám kosti, aby očistil vlastní jméno». refresher.cz (στα Τσεχικά). Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «Affidavit of Fritz Ernst Fischer, 21 November 1945». phdn.org. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ «World War 2 - Herta Oberheuser». www.auschwitz.dk. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2020.