Κερπινή Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°04′51″N 22°06′28″E / 38.08083°N 22.10778°E
Η Κερπινή είναι ορεινό χωριό του Νομού Αχαΐας. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.080 μέτρων στις πλαγιές του όρους Προφήτης Ηλίας και είναι ένα από τα ορεινότερα χωριά της Αχαΐας. Ανήκει στον Δήμο Καλαβρύτων και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 173 κατοίκους[1]. Η Κερπινή βρίσκεται 10 χλμ. βόρεια των Καλαβρύτων και γειτονεύει με το χωριό Ρωγοί.
| Κερπινή | |
|---|---|
  Κερπινή | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Καλαβρύτων |
| Δημοτική Ενότητα | Καλαβρύτων |
| Γεωγραφία και στατιστική | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Νομός | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 1.080 |
| Πληθυσμός | 173 (2011) |
ΙστορίαΕπεξεργασία
ΟνομασίαΕπεξεργασία
Πιστεύεται ότι πήρε το όνομά της κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους από τον Ούγο Α΄ ντε Σαρπινύ (Hugues Ier de Lille ou de Chairpigny), βαρώνο της Βοστίτσας.
ΖαΐμηδεςΕπεξεργασία
Από την Κερπινή κατάγεται η οικογένεια των Ζαΐμηδων που πολλά μέλη της διαδραμάτησαν σημαντικό ρόλο στη σύγχρονή ελληνική ιστορία[2]. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων που δημοσιεύτηκαν το 1906 από τον ιστοριοδίφη Γ. Παπανδρέου[3], στην οικία των Ζαΐμηδων φυλασσόταν επιμελώς σημαία για την οποία ο Π.Ν. Ζαΐμης υποστήριζε ότι ευλογήθηκε στην Αγία Λαύρα από τον Π. Πατρών Γερμανό τον Μάρτιο του 1821. Μέχρι το 1876 η σημαία φυλασσόταν στο δημαρχείο και φερόταν κάθε χρόνο στην Αγία Λαύρα για τον πανηγυρισμό της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου, σε πομπή εφίππων και πεζών και τυμπάνων με επικεφαλής τον δήμαρχο Κερπινής. Το 1876 ο σημαιοφόρος, για λόγους πολιτικών αντιδικιών, δεν επέστρεψε τη σημαία στο δημαρχείο αλλά την παρέδωσε στον Ιω. Ν. Ζαΐμη. Το 1895 η σημαία μεταφέρθηκε με πομπή στην Πάτρα μετά από αίτημα του εκεί Καλαβρυτινού Συλλόγου. Η σημαία περιγράφεται ως φτιαγμένη από μετάξι και χρυσό, φέρει απεικόνιση της Ανάστασης του Σωτήρος και τους Αγίους Γεώργιο και Δημήτριο. Κατά διήγηση εντοπίων που καταγράφει ο Γ. Παπανδρέου (την οποία ο ίδιος δεν θεωρεί απόλυτα ακριβή) η σημαία εστάλη από τους Φιλικούς της Κωνσταντινούπολης στον Ασημ. Ζαΐμη, ευλογήθηκε εις την Αγ. Λαύρα όπου την έφεραν οι Ν. Φραγκάκος, Γ. Λεχουρίτης και Στ. Σαρδελιάνος, και χρησίμευσε ως πολεμική σημαία των Πετμεζαίων και άλλων κατά την άλωση των Καλαβρύτων. Μετά χρησιμοποιήθηκε στην Πάτρα, την Αρκαδία και το Μεσολόγγι από τον Αν. Ζαΐμη το 1822. Το 1823 αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους μετά από κάποια μάχη και επωλήθη σε Εβραίους. Αυτοί τη μεταπώλησαν στη Ζάκυνθο όπου την αναγνώρισε και την αγόρασε ο έμπορος Σωτήριος Μέγαρης Κερπινιώτης ο οποίος και τη δώρισε στο Δήμο Κερπινής όπου παρέμεινε μετά την Επανάσταση[4].
Δείτε επίσηςΕπεξεργασία
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
- ↑ «Δήμος Πατρέων - Οικογένεια Ζαΐμη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2009.
- ↑ Ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε γυμνασιάρχης, ιστοριοδίφης ειδικευόμενος στην ιστορία της Αχαΐας, Ηλείας και Αρκαδίας.
- ↑ Γεώργιος Παπανδρέου, Καλαβρυτινή Επετηρίς, ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας, Εκδότης Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος, Εν Αθήναις 1906, σελ. 252-254
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
- Γεώργιος Παπανδρέου, Καλαβρυτινή επετηρίς: ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας, Εκδότης Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρος, Εν Αθήναις 1906.
ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία
- Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.