Κεστούτις
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Κεστούτις, λιθουανικά Kęstutis (π. 1297 - 3 ή 15 Αυγούστου 1382) από τον Οίκο των Γκεντιμινιδών ήταν δούκας τού Τρακάι (1345-82) και μεγάλος δούκας της Λιθουανίας (1381-82) μαζί με τον αδελφό του Αλγκίρντας και τον ανιψιό του Γιογκάιλα.
Κεστούτις | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1297 Senieji Trakai |
Θάνατος | 15 Αυγούστου 1382 Κάστρο της Κρέβα |
Αιτία θανάτου | ασφυξία |
Χώρα πολιτογράφησης | Μεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας |
Θρησκεία | Παγανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ρουθενιανά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μονάρχης αριστοκράτης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Μπιρουτέ[1] |
Τέκνα | Βυτάουτας[2][3][4] Tautvilas Kęstutaitis[4] Ντανούτε της Λιθουανίας Ριμγκαϊλέ της Λιθουανίας Butautas[4] Miklausė Marija Vaidotas[4] Σιγισμούνδος Κεστουτάιτις[5][6] |
Γονείς | Γκεντιμίνας[7][8] και Jewna |
Αδέλφια | Αϊγκούστα Αναστασία της Λιθουανίας Αλντόνα της Λιθουανίας Αλγκίρντας[9][8] Γιαουνούτις Ναριμάντας Μανβύντας Καριγιότας Λιουμπάρτας Elizabeth Giedyminowicz |
Οικογένεια | οίκος των Γκεντιμινιδών |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μεγάλος δούκας της Λιθουανίας (1381–1382) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν γιος τού Γκεντιμίνας μεγάλου δούκα της Λιθουανίας και της Ζέουνα (Jewna) της Λευκορωσίας, που ήταν Ορθόδοξη, κόρης τού Ιβάν πρίγκιπα τού Πολότσκ. Το όνομα Κεστούτις σημαίνει "αυτός που αντιμετωπίζει, παλεύει".
Τον πατέρα του διαδέχθηκε το 1341 ο νεότερος αδελφός του Γιαουνούτις· τότε ο Αλγκίρντας και ο Κεστούτις συνομώτησαν για να τον εκτοπίσουν. Το κατάφεραν και διαίρεσαν τη χώρα: ο Αλγκίρντας έλαβε το ανατολικό μέρος και ο Κεστούτις το δυτικό, ιδρύοντας το δουκάτο τού Τρακάι το 1337. Οrγάνωσε την άμυνα της δυτικής Λιθουανίας και της Σεμιγαλίας εναντίον τού Τευτονικού Τάγματος και έκανε επιδρομές εναντίον του.
Εφήρμοσε στρατιωτικές και διπλωματικές μεθόδους. Για να αποφύγει τις συγκρούσεις με το Τευτονικό Τάγμα, το 1349 άρχισε με τον πάπα συζητήσεις για τον εκχριστιανισμό της Λιθουανίας, με αντάλλαγμα το στέμμα της χώρας για τον ίδιο και τους γιους του. Ο Αλγκίρντας παρέμεινε αμέτοχος, αφιερωμένος στην άμυνα της Ρουθηνίας. Μεσολαβητής τού Κεστούτις και τού πάπα ανέλαβε ο Καζιμίρ Γ΄ της Πολωνίας, ο οποίος όμως επιτέθηκε απροσδόκητα στη Βολυνία το 1349, πράγμα που κατέστρεψε το σχέδιο εκχριστιανισμού. Στον Πολωνο-Λιθουανικό Πόλεμο που ακολούθησε για τη Βολυνία, με τον Κεστούτις συμμάχησε ο Λουδοβίκος Α΄ της Ουγγαρίας το 1351: μεταξύ τους συμφωνήθηκε, ο Κεστούτις να αποδεχθεί το Χριστιανισμό και να βοηθήσει στρατιωτικά την Ουγγαρία, με αντάλλαγμα ένα στέμμα. Η συμφωνία επικυρώθηκε με μία παγανιστική τελετή, για να πείσει ο Κεστούτις τους Λιθουανούς. Αλλά ο Κεστούτις δεν σκόπευε να την υλοποιήσει: διέφυγε καθ' οδόν προς τη Μπούντα.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε τη Μπιρουτέ και είχε τέκνα:
- Βυτάουτας π. 1350-1430, δούκας τού Τράκαι, μεγάλος δούκας της Λιθουανίας.
- Σιγισμούνδος π. 1365-1440, μέγας δούκας της Λιθουανίας.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Бирута» (Ρωσικά) 1891.
- ↑ Andrey Ekzemplyarsky: «Витовт» (Ρωσικά) 1892.
- ↑ «Витовт» (Ρωσικά)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku». (Πολωνικά) d:Q125352562. Βαρσοβία. 1895. σελ. 160.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku». (Πολωνικά) d:Q125352562. Βαρσοβία. 1895. σελ. 161.
- ↑ 7,0 7,1 d:Q26943853: «Кейстут» (Ρωσικά)
- ↑ 8,0 8,1 8,2 «Кейстут» (Ρωσικά)
- ↑ Μικόλα Βασιλένκο: «Ольгерд» (Ρωσικά)