Κιθ Μουν
Ο Κιθ Τζoν Μουν (Keith John Moon, 23 Αυγούστου 1946 - 7 Σεπτεμβρίου 1978) ήταν Βρετανός μουσικός, γνωστότερος ως ο ντράμερ του βρετανικού συγκροτήματος The Who.[5] Είναι, επίσης, γνωστός για τον μοναδικό τρόπο που έπαιζε ντραμς, καθώς και για την εκκεντρικότητά του. Στο γνωστό περιοδικό Rolling Stone, ψηφίστηκε ως ο δεύτερος καλύτερος ντράμερ όλων των εποχών.[6] Το παίξιμό του συνεχίζει να επαινείται από διάφορους κριτικούς.
| Κιθ Μουν | |
|---|---|
 Ο Μουν το 1975 | |
Πληροφορίες | |
| Όνομα γέννησης | Κιθ Τζoν Μουν |
| Ψευδώνυμο | Moon the Loon |
| Γέννηση | 23 Αυγούστου 1946[1][2][3] Central Middlesex Hospital |
| Θάνατος | 7 Σεπτεμβρίου 1978[1][3][4] Μέιφερ |
| Eίδος | ροκ, χαρντ ροκ |
| Ιδιότητες | μουσικός, παραγωγός, στιχουργός, ηθοποιός |
| Μουσικά όργανα | τύμπανα, κρουστά, φωνητικά |
| Παρουσία | 1962–1978 |
| Συμμετοχές | The Who, Plastic Ono Band, Jeff Beck Group |
| wikidata (π) | |
Εντάχθηκε στους The Who, σε ηλικία 17 ετών. Ο Μουν, εκτός από τη συνεργασία του με τους The Who, συνεργάστηκε και με τα μελλοντικά μέλη των Led Zeppelin, επάνω σε διάφορα έργα. Επίσης, κυκλοφόρησε σόλο άλμπουμ το 1975. Σε ηλικία 32 ετών, πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών.[5]
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠαιδική ηλικία
ΕπεξεργασίαΟ Μουν γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1946 στο Λονδίνο, από τον μηχανικό Άλφρεντ Μουν και την καθαρίστρια Καθλίν Μουν. Έδειξε ενδιαφέρον για την μουσική σε νεαρή ηλικία και ήταν μέτριος μαθητής. Στα 14 του χρόνια η μητέρα του του δώρισε το πρώτο του σετ τυμπάνων και δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στους The Escorts.[7] Στα τέλη του 1962, έγινε μέλος των Beachcombers και το 1964 σχημάτισε τους The Who μαζί με τον Πιτ Τάουνσεντ, τον Ρότζερ Ντάλτρι και τον Τζον Εντουίστλ.
The Who
ΕπεξεργασίαΤο συγκρότημα γνώρισε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο με το σινγκλ «I Can't Explain», ενώ πρώτη του μεγάλη επιτυχία στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ήταν το κομμάτι «I Can See for Miles», που ανέβηκε στο Top-10 του Billboard.
Στις πρώιμες εμφανίσεις των The Who, το συγκρότημα παρουσίαζε ένα άγριο ύφος καταστρέφοντας τα όργανα τους επί σκηνής κατά το τέλος της συναυλίας. Ο Μουν εκτός από τα τύμπανα, αναλάμβανε και τον ρόλο του τραγουδιστή σε κάποιες περιπτώσεις, αν και τα υπόλοιπα μελή του συγκροτήματος του απαγόρευσαν να ηχογραφεί τα φωνητικά στους στούντιο δίσκους τους.[8]
Ο Μουν διακρίθηκε για το ξεχωριστό στυλ παιξίματος του και ανέδειξε τα τύμπανα σε ένα ηγετικό όργανο στον ήχο του συγκροτήματος. Το παρωνύμιο του ήταν "Moon the Loon" λόγω του ότι έκανε συνεχώς φάρσες, όπως το να γεμίσει το σετ τυμπάνων του με νερό και να βάλει μέσα χρυσόψαρα. Σε μία εμφάνιση του συγκροτήματος στην τηλεοπτική εκπομπή "Smothers Brothers Comedy Hour", έβαλε εκρηκτικά στο σετ του, τα οποία εξερράγησαν στο τέλος του τραγουδιού "My Generation".[9]
Άλλες ηχογραφήσεις
Επεξεργασία
Το 1975, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Two Sides of the Moon", ηχογραφημένο σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, οι οποίες έγιναν γνωστές για τεράστιες ποσότητες αλκοόλ που παραγγέλνονταν. Ο ήχος του δίσκου αποτελεί μία μίξη του ροκ εντ ρολ της δεκαετίας του '50 και του χαρντ ροκ της δεκαετίας του '70.[10]
Παράλληλα με τους Who, ο Μουν συμμετείχε στο "Magical Mystery Tour" των Beatles, το "Truth" του Τζεφ Μπεκ, τα προσωπικά άλμπουμ του Τζον Εντουίστλ, το "Some Time in New York City" του Τζον Λένον, το "Hands of Jack the Ripper" του Screaming Lord Sutch, κ.ά..
Θάνατος
ΕπεξεργασίαΟ Μουν ήταν διάσημος για τον ακραίο τρόπο ζωής του, κάτι που τον οδήγησε στον θάνατο σε ηλικία 32 ετών. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1978, μετά από ένα πάρτι του Πολ και της Λίντα Μακάρτνεϊ, ο ντράμερ επέστρεψε στο σπίτι του με την φίλη του Ανέτ Γουόλτερ-Λαξ. Βρέθηκε νεκρός το ίδιο βράδυ λόγω υπερβολικής δόσης κλομεθειαζόλης, ένα φάρμακο που του είχε χορηγηθεί για να αποφεύγει το αλκοόλ.[11]
Στιλ παιξίματος
ΕπεξεργασίαΟ Μουν ήταν γνωστός για τον πολύ ενεργητικό και πομπώδη τρόπο που έπαιζε ντραμς. Δάσκαλός του στα πρώτα του βήματα στα ντραμς ήταν ο Κάρλο Λιτλ[12], ένας από τους πιο θορυβώδεις ντράμερς της Αγγλίας, και ίνδαλμά του ο τζαζ ντράμερ Τζιν Κρούπα, γνωστός για το επιδεικτικό στιλ του, το οποίο ο Μουν ενστερνίστηκε.
Ήταν ο πρώτος ντράμερ μαζί με τον Τζίντζερ Μπέϊκερ των Cream που χρησιμοποίησε και δεύτερη κάσα στο σετ τυμπάνων του,[13] ενώ ταυτόχρονα πρόσθεσε επιπλέον τομς, καθώς επίσης και συμφωνικά τύμπανα και γκονγκ. Στις ζωντανές εμφανίσεις του επίσης σπάνια χρησιμοποιούσε στο drumset του hi-hat.
Το παίξιμο του Μουν χαρακτηριζόταν από την έντονη παρουσία ανορθόδοξων γυρισμάτων κατά τη διάρκεια των τραγουδιών, τα οποία γίνονταν σε ανύποπτους χρόνους, από το ρυθμικό χτύπημα της κάσας, και την σπάνια χρήση hi-hat, αλλά την κατά κόρον χρήση crash και ride πιατινιών για την παραγωγή λευκού θορύβου. Πολύ σπάνια θα έπαιζε την ίδια φράση δύο φορές μέσα σε ένα κομμάτι. Επίσης σε αντίθεση με τον κανόνα που θέλει τον ντράμερ να παίζει σφιχτοδεμένα με τον μπασίστα, ο Μουν έπαιζε τονίζοντας τις φράσεις του τραγουδιστή και της κιθάρας. Το χαώδες αυτό στιλ έγινε πιο πειθαρχημένο με την έλευση των συνθεσάιζερ από τον δίσκο Who's Next και εφεξής, χωρίς όμως να χάνει την ταυτότητά του. Τα άλμπουμ Who's Next και Quadrophenia θεωρούνται τα καλύτερα δείγματα δουλειάς του.[14]
Σε αντίθεση με άλλους μεγάλους ντράμερ της εποχής του ο Κιθ Μουν απέφευγε τα σόλο τυμπάνων στις ζωντανές εμφανίσεις των The Who.
Δισκογραφία
Επεξεργασία
Με τους The WhoΕπεξεργασία
Προσωπικές κυκλοφορίεςΕπεξεργασία
|
Άλλες κυκλοφορίεςΕπεξεργασία
|
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14051868t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6d5530d. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 73418. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 Biography.com Keith Moon Biography Αρχειοθετήθηκε 2014-10-19 στο Wayback Machine. - Ανακτήθηκε 11.11.2014
- ↑ «Rolling Stone Readers Pick Best Drummers of All Time». Rolling Stone. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2014.
- ↑ «Keith Moon - Drum Lessons». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ Top 10 Keith Moon Who Songs | Ultimate Classic Rock
- ↑ «4 Legendary Pranks Pulled Off by Celebrities | Cracked.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ Two Sides of the Moon - Keith Moon | Songs, Reviews, Credits, Awards - AllMusic
- ↑ «Keith Moon - This Day in Music.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2014.
- ↑ «Carlo Little». Telegraph.co.uk. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «DRUM!Magazine». www.drummagazine.com. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Fletcher, Tony (1998). Dear Boy: The Life of Keith Moon. Omnibus Press. ISBN 978-1-84449-807-9.