Κοκκινομάγουλη χελώνα
Η κοκκινομάγουλη χελώνα (Trachemys Scripta Elegans) είναι ένα υποείδος χελώνας, χερσαίας και υδρόβιας, που ανήκει στην οικογένεια των Εμυδίδων. Συναντάται κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού. Είναι ένα από τα πιο κοινά υποείδη χελώνας σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο εξαιτίας του εμπορίου και των ανθρώπων με την απελευθέρωση του στη φύση. Ζει σε μια μεγάλη ποικιλία υδροβιότοπων όπως λίμνες, ποτάμια και βάλτους. Επίσης η κοκκινομάγουλη χελώνα είναι και πολύ δημοφιλής ως κατοικίδιο. Εκτός από αυτά μην ξεχνάμε ότι ανήκει στον κατάλογο των 100 πιο επεμβατικών ειδών στον κόσμο σύμφωνα με την IUCN (Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης).
| Κοκκινομάγουλη χελώνα | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||||
| Trachemys Scripta Elegans (Wied-Neuwied, 1839) |
Ονομασία Επεξεργασία
Η κοκκινομάγουλη χελώνα έχει πάρει το όνομα της από τη μικρή κόκκινη λωρίδα που έχει γύρω από το κεφάλι της. Το υποείδος αυτό ήταν παλαιότερα γνωστό ως Χελώνα Troost προς τιμήν του αμερικάνου κτηνοτρόφου Gerard Troost . Το όνομα αυτό τώρα είναι επιστημονική ονομασία ενός άλλου υποείδους, της χελώνας Cumberland (Trachemys Scipta Troostii)
Ταξινόμηση Επεξεργασία
H κοκκινομάγουλη χελώνα ανήκει στη σειρά των Χελωνίων όπου στην οποία περιέχονται περίπου 250 είδη χελωνών. Είναι επίσης υποείδος του είδους των Trachemys Scripta. Παλαιότερα βρίσκονταν ταξινομημένη με το όνομα Chrysemys Scripta Elegans .
Το είδος Trachemys Scripta περιέχει τρία υποείδη: Trachemys Scripta Elegans (κοκκινομάγουλη χελώνα), Trachemys Scripta Scipta (Κιτρινομάγουλη Χελώνα), και Trachemys Scripta Τrostii (Χελώνα Cumberland). [1]
Περιγραφή Επεξεργασία
Οι αρσενικές κοκκινομάγουλες χελώνες μπορούν να φτάσουν τα 13-23 εκατοστά, σε μικρότερο μέγεθος από ότι οι θηλυκές, οι οποίες κυμαίνονται στα 20-33 εκατοστά. [2] Η διάρκεια ζωής τους είναι μεταξύ 20 και 30 ετών, χωρίς να αποκλείεται να φτάσουν και τα 40 έτη.[3] Το προσδόκιμο όριο ζωής τους όμως είναι μικρότερο όταν κρατούνται σε αιχμαλωσία.[4] Η ποιότητα του περιβάλλοντος τους επηρεάζει έντονα στην διαβίωση τους και στην ευημερία τους.
Επίσης οι χελώνες αυτές είναι ποικιλόθερμες, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν την ικανότητα να ρυθμίζουν την θερμοκρασία του σώματος τους ανεξάρτητα. Η εξάρτηση τους από το περιβάλλον είναι μεγάλη [5] και για το λόγο αυτό πρέπει να βρίσκονται συχνά στον ήλιο για να μπορούν να ζεσταθούν και να διατηρήσουν τη θερμοκρασία του σώματος τους.
Το κέλυφος της Κοκκινομάγουλης Χελώνας χωρίζεται σε δύο τμήματα: Το ραχιαίο κέλυφος και το κοιλιακό κέλυφος.[5] Το ραχιαίο κέλυφος αποτελείται από τις σπονδυλικές σάλπιγγες, οι οποίες σχηματίζουν ένα κεντρικό, υπερυψωμένο τμήμα. Γύρω από τις σπονδυλικές βρίσκονται οι υπεζωκοτικές σάλπιγγες και στη συνέχεια το περιθωριακό Scutes γύρω από τo κέλυφος το οποίο αποτελείτε από οστέινα κερατινοειδή στοιχεία. Το κέλυφος είναι ωοειδές και πεπλατυσμένο (ειδικά στο αρσενικό) και έχει μια αδύναμη τροπίδα που είναι πιο έντονη σε χελώνες μικρής ηλικίας.[6]
Στην κοκκινομάγουλη χελώνα το καβούκι αλλάζει χρώμα ανάλογα με την ηλικία της χελώνας. Σε νεαρές ή πρόσφατα εκκολαπτόμενες χελώνες είναι πράσινο και με την πάροδο του χρόνου γίνεται ελαφρώς πιο σκούρο καθώς η χελώνα μεγαλώνει, μέχρι να γίνει πολύ σκούρο και στη συνέχεια να πάρει αποχρώσεις ανάμεσα στο καφέ και το λαδί. Το κάτω μέρος της χελώνας είναι πάντα ανοιχτό κίτρινο με σκούρα, ζευγαρωτά, ακανόνιστα σημάδια στο κέντρο. Πέρα από αυτά το κεφάλι, τα πόδια και η ουρά είναι πράσινα με λεπτές, ακανόνιστες, κίτρινες γραμμές. Ολόκληρο κέλυφος καλύπτεται από αυτές τις ακανόνιστες λωρίδες και σημάνσεις που βοηθούν στην χελώνα να καμουφλαριστεί με το περιβάλλον της. Χαρίζοντας της έτσι μια φυσική άμυνα.
Οι χελώνες αυτές έχουν επίσης ένα πλήρες σκελετικό σύστημα, με πεπλατυσμένα πόδια που τους βοηθούν να κολυμπήσουν και και να αμυνθούν μαζεύοντας τα πόδια και το κεφάλι και την ουρά στον εσωτερικό του καβουκιού. Η κόκκινη λωρίδα στα πλάγια του κεφαλιού διακρίνει την κοκκινομάγουλη χελώνα από όλα τα άλλα είδη της Βόρειας Αμερικής και της χαρίζει το όνομα της. Με την πάροδο του χρόνου η λωρίδα μπορεί να χάσει σταδιακά το έντονο χρώμα της.[4]Επίσης η κοκκινομάγουλη χελώνα δεν έχει ορατό εξωτερικό αυτί ή εξωτερικό ακουστικό κανάλι αλλά βασίζεται σε ένα εσωτερικό αυτί που καλύπτεται εξ ολοκλήρου από ένα χονδροειδές τύμπανο. [7]
Τα κυριότερα εσωτερικά όργανα αυτών των ερπετών είναι οι πνεύμονες, η καρδιά, το στομάχι, το ήπαρ, τα έντερα και η ουροδόχος κύστη. Εξίσου η cloaca που διαθέτουν, τους εξυπηρετεί τόσο στις ανάγκες αποβολής όσο και τις αναπαραγωγικές τους λειτουργίες.
Αναπαραγωγικές Διαφορές Επεξεργασία
Το σώμα των Κοκκινομάγουλων χελώνων διαφέρει από φύλο σε φύλο.[8] Στα μικρά χελωνάκια τα οποία δείχνουν πανομοιότυπα από αρσενικό σε θηλυκό, είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσεις το φύλο. Στις ενήλικες όμως χελώνες είναι εύκολο να το καταλάβεις, χάρη στην έντονη διαφορά μεγέθους, διότι το θηλυκό είναι μεγαλύτερο, και του μεγέθους των νυχιών, αφού το αρσενικό έχει μεγαλύτερα νύχια όπου θα του χρειαστούν στην διαδικασία της αναπαραγωγής.[9]
Στη διαδικασία αναπαραγωγής άλλες διαφορές εκτός από τα μεγάλα νύχια που βοηθούν την αρσενική χελώνα να ακινητοποιήσει τη θηλυκή[10], είναι η παχύτερη ουρά του αρσενικού και το πιο επίπεδο καβούκι του θηλυκού έναντι του αρσενικού που είναι πιο κυρτό χωρίς βέβαια αυτό να είναι πάντα απαραίτητο.[11]
Περιβάλλον και τόπος καταγωγής Επεξεργασία
Η κοκκινομάγουλη χελώνα προέρχεται από περιοχές γύρω από τον ποταμό Μισσισσιππή και τον κόλπο του Μεξικού. Επίσης αλλά μέρη όπου προέρχεται είναι οι θερμές περιοχές των Νοτιοανατολικών Ηνωμένων Πολιτειών.
Στη φύση κατοικούν κυρίως σε περιοχές με πηγές ζεστού νερού, όπως λίμνες, βάλτους, ρυάκια και ποτάμια με μικρή πίεση νερού. Ζουν ήρεμες περιοχές νερού όπου μπορούν εύκολα να βγουν από το νερό και να ανέβουν σε βράχους ή κορμούς δέντρων, ώστε να μπορούν να απολαύσουν τον ήλιο. Οι χελώνες αυτές, πόσο μάλλον τα χελωνάκια, έχουν απόλυτη ανάγκη τον ήλιο για τουλάχιστον μια ώρα την ήμερα. Κάνοντας έτσι την ηλιοθεραπεία τους το καθένα ξεχωριστά ή ακόμη και το ένα πάνω στο άλλο. Απαιτούν επίσης άφθονα υδρόβια φυτά, καθώς αυτά είναι τα κύρια τρόφιμα των ενηλίκων χελώνων, παρόλο που είναι γενικός παμφάγα.[12]
Φορές που η χελώνες αυτές εγκαταλείπουν το νερό για μεγάλο σχετικό διάστημα, είναι για την αναζήτηση ενός ασφαλούς μέρους για να περάσουν την Χειμερία νάρκη, μέρη τέτοια μπορεί να είναι σπηλιές, λαγούμια και γενικός μέρη αφιλόξενα στα πουλιά και για να γεννήσουν οι θηλυκές χελώνες την άνοιξη τα αυγά τους.
Δυστυχώς, παρόλα αυτά, εξαιτίας της υψηλής δημοτικότητας των χελωνών αυτών ως κατοικίδιων, το υποείδος αυτό (Elegans) και η κιτρινομάγουλη χελώνα (Trachemys Scripta Scipta) έχουν απελευθερωθεί χωρίς κανένα μέτρο σε ολόκληρο των κόσμο.[13] Η χελώνα θεωρείται ένα από τα χειρότερα χωροκατακτητικά και πιο επεμβατικά είδη του κόσμου.[14] Οι χελώνες αυτές και σε ήμερη και σε άγρια κατάσταση έχουν εξαπλωθεί μέχρι σήμερα στην Αυστραλία, την Ευρώπη σε μεγάλο βαθμό και κυρίως σε περιοχές της Μεσογείου, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Νότια Αφρική, τις Καραϊβικές Νήσους, το Ισραήλ, το Μπαχρέιν και τη νοτιοανατολική Ασία.
Στην Αυστραλία πλέον η διατήρηση αυτού του είδους θεωρώντας το διεισδυτικό είτε από το εμπόριο είτε από το εσωτερικό της χώρας κρίνετε παράνομη. Παρόμοιο πράγμα γίνεται και στην Ευρωπαϊκή Ένωση εμποδίζοντας τους πολίτες μόνο στο να εισάγουν αυτό το είδος από το εμπόριο άλλων χωρών αλλά με άδεια στην διατήρηση τους. Αποτέλεσμα αυτών των μέτρων είναι η συνεχής αρνητική αλληλεπίδραση των χελώνων αυτών και ο έντονος ανταγωνισμός τους χάρη στα υψηλότερα ποσοστά γονιμότητας και ορίων ηλικίας έναντι των υπόλοιπων ειδών.[15]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Win Kirkpatrick, Amanda Page· Marion Massam (Νοεμβρίου 2007). Pond Slider (Trachemys scripta) risk assessments for Australia (PDF). Department of Agriculture and Food, Western Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019.
- ↑ «Tortugas: La Tortuga de Florida». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2007.
- ↑ «Tortuga de orejas rojas». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2007.
- ↑ 4,0 4,1 «Tortuga de Orejas Rojas». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2007.
- ↑ 5,0 5,1 Boylan Sánchez Efrén. «Las Tortugas». Ed. Antártida. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2007.
- ↑ Rodríguez Garrido María del Carmen. «Tortugas en Estanques de jardín». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2007.
- ↑ Jakob Christensen-Dalsgaard, Christian Brandt, Katie L. Willis, Christian Bech Christensen, Darlene Ketten, Peggy Edds-Walton, Richard R. Fay, Peter T. Madsen and Catherine E. Carr (2012). «Specialization for underwater hearing by the tympanic middle ear of the turtle, Trachemys scripta elegans». Proceedings of the Royal Society B 279 (1739): 2816–2824. doi:. PMID 22438494.
- ↑ «Animal Diversity Web: Tachemys scripta». Animaldiversity.ummz.umich.edu. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2010.
- ↑ J Whitfield Gibbons; Jeffery E Lovich (1990). «Sexual Dimorphism in Turtles with Emphasis on the Slider Turtle (Trachemys scripta)». Herpetological Monographs 4: 1–29. doi:. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-11-05. https://web.archive.org/web/20131105184800/http://www.cnah.org/pdf_files/105.pdf.
- ↑ H Mohan-Gibbons· T Norton (2010). «Turtles, tortoises and terrapins». Στο: V V Tynes. Behaviour of Exotic Pets. Blackwell Publishing. ISBN 978 0 8138 0078 3.
- ↑ DP O’Rourke and J Schumacher (2002). «Biology and Diseases of Reptiles». Στο: James G. Fox. Laboratory Animal Medicine. Academic Press. ISBN 978 0 12 263951 7.
- ↑ MobileReference. (2008). Encyclopedia of North American Reptiles and Amphibians. Boston: MobileReference.com. ISBN 9781605014593. 727645629.
- ↑ «BBC News | SCOTLAND | Turtle mania causes welfare headache». news.bbc.co.uk. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2019.
- ↑ Pagad, Shyama; Genovesi, Piero; Carnevali, Lucilla; Scalera, Riccardo; Clout, Mick (2015-06). «IUCN SSC Invasive Species Specialist Group: invasive alien species information management supporting practitioners, policy makers and decision takers». Management of Biological Invasions 6 (2): 127–135. doi:. ISSN 1989-8649. http://dx.doi.org/10.3391/mbi.2015.6.2.03.
- ↑ Zimmerman, Laura M.. Immune Strategy Of A Long-Lived Ectotherm, The Red-Eared Slider Turtle, Trachmys Scripta. Illinois State University. http://dx.doi.org/10.30707/etd2013.zimmerman.l.