Κωνσταντίνος Καλλίας

Ο Κωνσταντίνος Καλλίας (Χαλκίδα, 9 Ιουλίου 1901 - Αθήνα, 7 Απριλίου 2004) ήταν Έλληνας πολιτικός, νομικός και δικηγόρος. Ήταν γιος του δικηγόρου Μιχαήλ Καλλία και της Ελένης Πλάτση και αδερφός του Γεώργιου Καλλία. Παντρεύτηκε την Χρυσούλα Καλλία (1909-1983), η οποία ήταν πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων. Διετέλεσε υπουργός, βουλευτής και ευρωβουλευτής.

Κωνσταντίνος Καλλίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	9  Ιουλίου 1901 Χαλκίδα
Θάνατος	7 Απριλίου 2004 (102 ετών) Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Νέα Δημοκρατία
Συγγενείς	Ελένη Καλλία (ανιψιά)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας Υπουργός Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων της Ελλάδας Υπουργός Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας της Ελλάδας Έλληνας υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας‎ μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ευβοίας) Ευρωβουλευτής (1981–1984, Ελλάδα) αναπληρωματικό μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (Ιουλίου 1955 – Οκτώβριος 1955) εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1956–1957) εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1957–1958) εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1962–1964) εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1964–1967)
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικα

Νομικά

Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το Συνταγματικό και το Κοινοβουλευτικό Δίκαιο και την Πολιτική Επιστήμη ― αργότερα και με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Συγγραφέας και συνδικαλιστής

Ήταν μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», της Δημοκρατικής Νεολαίας και διευθύνων σύμβουλος του Συνεταιρισμού Αμπελοκτημόνων Χαλκίδας και του Εθνικού Ωδείου.

Κάθοδος στην πολιτική

Στις 15 Δεκεμβρίου 1935 υπήρξε συνιδρυτής του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος μαζί με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Το 1946 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Εύβοιας. Την περίοδο 1946-1951, διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και αναπληρωτής του αρχηγού του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Το 1949, έγινε μέλος της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αργότερα συμμετείχε στη Διεθνή Κοινοβουλευτική Διάσκεψη του Λονδίνου. Ήταν Υπουργός Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας (1952) στην κυβέρνηση Παπάγου και Υπουργός Δικαιοσύνης (1958). Το διάστημα 1975-1976 διετέλεσε αντιπρόεδρος, αναπληρωτής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στη ΝΔ. Τον Οκτώβριο του 1981, εξελέγη ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ. Το 1982 εξελέγη πρώτος αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Τιμές

Την 1η Νοεμβρίου του 1995, ακριβώς 50 χρόνια από τότε που ανέλαβε για πρώτη φορά αξίωμα υπουργού, τιμήθηκε από τον πρόεδρο της Βουλής, Απόστολο Κακλαμάνη, με το αργυρό μετάλλιο της 150ετίας του πολιτεύματος της χώρας. Τον Ιούλιο του 1997, του απονεμήθηκε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας το παράσημο «Μεγαλόσταυρος Τάγματος Φοίνικος». Τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών και του απονεμήθηκαν επτά μεγαλόσταυροι. Συνέγραψε πολλά βιβλία και άρθρα.

Θάνατος

Πέθανε το 2004, και έχοντας μπει στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, ως ο γηραιότερος συγγραφέας που εξέδωσε την αυτοβιογραφία του. Κηδεύτηκε στις 13 Απριλίου 2004 από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών χωρίς απογόνους.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Βιογραφικό servitoros.gr
• Κωνσταντίνου Καλλία στοχασμοί... (Νυχτερινός Επισκέπτης) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)