Κώστας Μπαντουβάς

Έλληνας πολιτικός

Ο Κωνσταντίνος Ι. Μπαντουβάς (1934) είναι Έλληνας πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής και υπουργός. Υπήρξε συνεργάτης του Σοφοκλή Βενιζέλου, του Νικήτα Βενιζέλου και του Ανδρέα Παπανδρέου.

Κώστας Μπαντουβάς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1934
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΈνωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις, Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου και Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών της Ελλάδας
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών)
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Ηρακλείου)

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Η οικογένεια Μπαντουβά πρωταγωνίστησε στην επανάσταση του 1821, σε όλες τις Κρητικές εξεγέρσεις, στο Μακεδονικό αγώνα και στην αντίσταση κατά των Γερμανών.[1] Ο Κώστας Μπαντουβάς γεννήθηκε το 1934 στη Μεγάλη Βρύση Ηρακλείου. Επειδή ο πατέρας του Ιωάννης Μπαντουβάς (1904-1982) ήταν από τους ηγέτες της Κρητικής αντίστασης, το 1941 ο ναζιστής Σούμπερτ συνέλαβε τον επτάχρονο Κώστα Μπαντουβά και τον οδήγησε στο σημείο εκτελέσεων στην Αυγενική Ηρακλείου για να εκβιάσει τον πατέρα του.[2]

Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1958, σε ηλικία 24 ετών, έγινε ιδιαίτερος γραμματέας του Σοφοκλή Βενιζέλου.[3] Τότε γνωρίστηκε και με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Επίσης διετέλεσε διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου της Λέσχης Φιλελευθέρων Αθηνών.[4]

Μετά την επιβολή της χούντας, αρχικά δραπέτευσε από την Ελλάδα, αλλά επέστρεψε κρυφά μαζί με τον εφοπλιστή και εγγονό του Ελευθερίου Βενιζέλου Νικήτα Βενιζέλο, προετοιμάζοντας ένοπλη εξέγερση στην Κρήτη και εφοδιάζοντας με όπλα τους τοπικούς αντιστασιακούς (τα όπλα είχε αγοράσει ο Νικήτας Βενιζέλος από τον Καντάφι), αλλά οι κινήσεις τους προδόθηκαν στις χουντικές υπηρεσίες και αναγκάστηκαν να διαφύγουν και πάλι στο εξωτερικό.[5] Ήταν, επίσης, από τους πρωτεργάτες του εγχειρήματος της κατάληψης των αντιτορπιλικών Aετός και Iέραξ στο Σαν Pαφαέλ της Γαλλίας με στόχο την ανατροπή της χούντας.[6]

Μεταπολιτευτικά αρχικά συντάχθηκε με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις (μετέπειτα Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου) όπως οι περισσότεροι κεντρώοι. Το 1980, αποχώρησε από την ΕΔΗΚ και προσχώρησε στο Κόμμα Φιλελευθέρων του Νικήτα Βενιζέλου, όπου ανέλαβε Γενικός Γραμματέας. Μετά την προσχώρηση του Παύλου Βαρδινογιάννη στο Κόμμα των Φιλελευθέρων, το 1983, αποχώρησε και τελικά προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, λόγω της παλαιάς γνωριμίας του με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Διετέλεσε για πολλά χρόνια βουλευτής Ηρακλείου, ενώ διετέλεσε και Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, από το 1986 μέχρι το 1988.

Κοινοβουλευτική θητεία Επεξεργασία

Διετέλεσε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής για θέματα της Oρθοδοξίας, ενώ υπήρξε μέλος και της εξεταστικής επιτροπής για το Φάκελο της Kύπρου (1986 - 1988).[7]

Κυβερνητικές θέσεις Επεξεργασία

  • Οκτώβριος 1983 - Ιούνιος 1985: ειδικός σύμβουλος στο Πολιτικό Γραφείο του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου
  • Οκτώβριος 1986 - Ιούνιος 1988: υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών

Παραπομπές Επεξεργασία