Κώστας Παπαϊωάννου (ποδοσφαιριστής)

Έλληνας ποδοσφαιριστής

Ο Κώστας Παπαϊωάννου (γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1945) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Προσχώρησε στον Άρη από τον ΠΑΟΔ το 1967 και έπαιξε με μεγάλη επιτυχία τη θέση του αριστερού επιθετικού και ενίοτε του επιτελικού μέσου έως το 1976, όταν και μεταγράφηκε στον Παναιτωλικό, όπου έκλεισε την καριέρα του.[1]

Κώστας Παπαϊωάννου
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΚωνσταντίνος Παπαϊωάννου
Ημερ. γέννησης28 Ιουλίου 1945 (1945-07-28) (78 ετών)
Τόπος γέννησηςΘεσσαλονίκη, Ελλάδα
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
-1967Π.Α.Ο. Διοικητηρίου
1967-1976Άρης Θεσσαλονίκης258(79)
1976-1977Παναιτωλικός27(6)
Σύνολο285(85)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1969-1972Ελλάδα3(0)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Καριέρα Επεξεργασία

Ο Παπαϊωάννου μεταγράφηκε στον Άρη από τον ΠΑΟΔ το καλοκαίρι του 1967 και είναι ένας από τους πρώτους σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου. Αγωνίστηκε σαν αριστερός εξτρέμ και την πρώτη του σεζόν με τους "κίτρινους" πέτυχε συνολικά δεκαεπτά γκολ σε όλες τις διοργανώσεις,[2] σκοράροντας δύο φορές χατ-τρικ σε διάστημα τριών ημερών, στις 17 Μαρτίου 1968 εναντίον του Πανιωνίου για το πρωτάθλημα και τρεις ημέρες αργότερα εναντίον του Μέγα Αλέξανδρου για το κύπελλο.[3][4]

Τον Ιούνιο του 1968, αγωνίστηκε με την εθνική ομάδα Ενόπλων στην Τεχεράνη, η οποία κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο νικώντας την Τουρκία με 4-1, με τον Παπαϊωάννου να πετυχαίνει το τέταρτο τέρμα της ομάδας.[5]

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1968, πέτυχε χατ-τρικ σε ευρωπαϊκό παιχνίδι, εναντίον της Χιμπέρνιαν από τη Μάλτα, όπου οι "κίτρινοι" κέρδισαν με 0-6.[6] Εκείνη την σεζόν, πέτυχε εννέα γκολ στο πρωτάθλημα της Α' εθνικής κατηγορίας, βοηθώντας την ομάδα του να γίνει η πρώτη εκτός Π.Ο.Κ. που θα τερματίσει στην πρώτη τριάδα του ελληνικού πρωταθλήματος.[7]

Την επόμενη χρονιά, ο Παπαϊωάννου υπήρξε θεμέλιος λίθος για την κατάκτηση της τέταρτης θέσης στο ελληνικό πρωτάθλημα, αφού σε τριάντα συμμετοχές πέτυχε εννέα γκολ.[8] Στις 21 Ιουνίου 1970, πέτυχε το νικητήριο γκολ της ομάδας του μέσα στο στάδιο Καραϊσκάκη, στον ημιτελικό του κυπέλλου, το οποίο ο Άρης κατέκτησε κερδίζοντας τον ΠΑΟΚ στον τελικό με 1-0.[9]

Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 12 Μαρτίου 1969 στο Τελ Αβίβ, στον φιλικό αγώνα Ισραήλ-Ελλάδα 3-3 και για τρίτη και τελευταία στον φιλικό αγώνα Ελλάδα-Iταλία 2-1 στις 4 Μαρτίου 1972.[10][11]

Το 1970-71, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, με χειρότερο αυτόν στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, όπου πέτυχε το νικητήριο γκολ της ομάδας του αλλά έπαθε κάταγμα δεξιάς κλείδας.[12] Όταν επανήλθε, ο Μιχάλης Μπαλτατζής τον χρησιμοποίησε στον χώρο του κέντρου. Την επόμενη χρονιά, πέτυχε το νικητήριο γκολ του Άρη στον εκτός έδρας αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό,[13] ενώ σκόραρε επτά γκολ σε 34 αγώνες πρωταθλήματος.[14]

Τις σεζόν 1972-73 και 1973-74, σκόραρε συνολικά δεκαπέντε φορές σε αγώνες πρωταθλήματος, αλλά την πρώτη εκ των δύο η απουσία σημαντικών παικτών της ομάδας λόγω τιμωρίας άφησε τον Άρη ένατο,[15] ενώ τη δεύτερη οι "κίτρινοι" τερμάτισαν για δεύτερη φορά στην ιστορία τους στην πρώτη τριάδα της Α' εθνικής.[16]

Το 1974-75, χαρακτήρισε τη σεζόν του ο τραυματισμός του στις 12 Ιανουαρίου 1975 στο Βόλο, ο οποίος τον άφησε εκτός αγωνιστικών χώρων μέχρι τα τέλη Μαρτίου. Εκείνη τη χρονιά, αγωνίστηκε σε δεκαεννέα αγώνες και πέτυχε πέντε γκολ.[17] Η επόμενη σεζόν θα είναι και η τελευταία του με τον Άρη, με τελευταία του συμμετοχή στις 23 Μαΐου 1976, όπου οι "κίτρινοι" νίκησαν με 6-0 τον Απόλλων Αθηνών, με τον Παπαϊωάννου να πετυχαίνει το τελευταίο του τέρμα με τον Άρη στο 17ο λεπτό.[18]

Έκλεισε την αγωνιστική του καριέρα στον Παναιτωλικό, αγωνιζόμενος 27 παιχνίδια πρωταθλήματος και σκοράροντας έξι φορές.[19]

Στατιστικά με τον Άρη Επεξεργασία

Διοργάνωση Αγώνες Γκολ
Α' Εθνική 226 64
Κύπελλο Ελλάδας 20 12
Ευρωπαϊκοί αγώνες 12 3
Σύνολο 258 79

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Βασίλης [άγνωστο επίθετο], Την καρδιά αν ρωτήσεις ποτέ...Αυτοί που μας έφτασαν ως τα εκατό, αυτοέκδοση, 2014. ISBN 978-960-93-5927-6