Το λίπωμα είναι καλοήθης όγκος που αποτελείται από λιπώδη ιστό.[1] Γενικά είναι μαλακά στην αφή, κινητά και ανώδυνα.[1] Συνήθως εμφανίζονται ακριβώς κάτω από το δέρμα, αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι πιο βαθιά.[1] Τα περισσότερα έχουν μέγεθος κάτω από 5 εκατοστά.[2] Οι συνήθεις εντοπίσεις περιλαμβάνουν το άνω μέρος της πλάτης, τους ώμους και την κοιλιά.[3] Είναι πιθανό να υπάρχουν περισσότερα από ένα λιπώματα.[4]

Λίπωμα
Λίπωμα στο άνω άκρο
Ειδικότηταδερματολογία και γενική χειρουργική
Ταξινόμηση
ICD-10D17 (ILDS D17.910)
ICD-9214
ICD-OM8850/0
DiseasesDB7493
MedlinePlus003279
eMedicinemed/2720 derm/242
MeSHD008067

Η αιτία είναι γενικά ασαφής.[1] Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το οικογενειακό ιστορικό, την παχυσαρκία και την έλλειψη άσκησης.[1][4] Η διάγνωση βασίζεται συνήθως σε φυσική εξέταση.[1] Περιστασιακά χρησιμοποιείται ιατρική απεικόνιση ή βιοψία ιστού για την επιβεβαίωση της διάγνωσης.[1]

Η αντιμετώπιση γίνεται συνήθως με παρατήρηση ή χειρουργική αφαίρεση.[1] Σπάνια, η κατάσταση μπορεί να υποτροπιάσει μετά την αφαίρεση, αλλά αυτό μπορεί γενικά να αντιμετωπιστεί με επαναλαμβανόμενη χειρουργική επέμβαση.[1] Δεν συνδέονται γενικά με μελλοντικό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.[1]

Τα λιπώματα εμφανίζονται περίπου σε 2 στα 100 άτομα.[2] Τα λιπώματα εμφανίζονται συνήθως σε ενήλικες μεταξύ 40 και 60 ετών.[1] Τα αρσενικά προσβάλλονται συχνότερα από τα θηλυκά.[1] Είναι ο πιο κοινός μη καρκινικός όγκος των μαλακών μορίων.[5] Η πρώτη χρήση του όρου «λίπωμα» για να περιγράψει αυτούς τους όγκους ήταν το 1709. [6]

Οι πολλοί υποτύποι λιπωμάτων περιλαμβάνουν:[7]:624–5

  • Τα αδενολιπώματα είναι λιπώματα που σχετίζονται με εκκρινείς ιδρωτοποιούς αδένες.[8]:627
  • Τα αγγειολιπολειομυώματα είναι επίκτητοι, μοναχικοί, ασυμπτωματικοί όζοι των άκρων, που χαρακτηρίζονται ιστολογικά από καλά περιγεγραμμένους υποδόριους όγκους που αποτελούνται από λεία μυϊκά κύτταρα, αιμοφόρα αγγεία, συνδετικό ιστό και λίπος.[7]:627
  • Τα αγγειολιπώματα είναι επώδυνα υποδόρια οζίδια που έχουν όλα τα άλλα χαρακτηριστικά ενός τυπικού λιπώματος.[7]:624[9]
  • Λιπώματα στη γωνία γέφυρας-παρεγκεφαλίδας και στον έσω ακουστικό πόρο.[10]
  • Τα χονδροειδή λιπώματα είναι βαθιοί, συμπαγείς, κίτρινοι όγκοι που εμφανίζονται χαρακτηριστικά στα πόδια των γυναικών.[7]:625
  • Το λίπωμα του μεσολόβιου είναι μια σπάνια συγγενής πάθηση του εγκεφάλου που μπορεί να εμφανίσει ή όχι συμπτώματα.[11] Αυτό συμβαίνει στο μεσολόβιο, το οποίο είναι μια ευρεία, επίπεδη δέσμη νευρικών ινών κάτω από τον φλοιό του ανθρώπινου εγκεφάλου.
  • Τα Hibernomas είναι λιπώματα από καφέ λίπος.
  • Τα ενδοδερμικά ατρακτοκυτταρικά λιπώματα διαφέρουν ως προς το ότι προσβάλλουν συχνότερα τις γυναίκες και έχουν ευρεία κατανομή, εμφανιζόμενα με σχετικά ίση συχνότητα στο κεφάλι και τον λαιμό, τον κορμό και τα άνω και κάτω άκρα.[7]:625[9]
 
Ινολίπωμα: Μεγάλες ποσότητες ινώδους ιστού.
  • Το ινολίπωμα είναι ένα λίπωμα με εστιακές περιοχές μεγάλων ποσοτήτων ινώδους ιστού. Το σκληρωτικό λίπωμα είναι μια κυρίως ινώδης βλάβη με εστιακές περιοχές λίπους.[12]
    • Τα νευρικά ινολιπώματα είναι υπεραναπτύξεις ινολιπώδους ιστού κατά μήκος μίας νευρικής οδού, που συχνά οδηγεί σε συμπίεση των νεύρων.[7]:625
  • Τα πλειομορφικά λιπώματα, όπως τα ατρακτοκυτταρικά λιπώματα, εμφανίζονται ως επί το πλείστον στην πλάτη και το λαιμό των ηλικιωμένων ανδρών και χαρακτηρίζονται από γιγάντια κύτταρα οιωνεί άνθη με επικαλυπτόμενους πυρήνες.[7]:625
  • Τα ατρακτοκυτταρικά λιπώματα είναι ασυμπτωματικοί, βραδέως αναπτυσσόμενοι, υποδόριοι όγκοι που έχουν προτίμηση στο οπίσθιο τμήμα της πλάτης, του λαιμού και των ώμων των ηλικιωμένων ανδρών.[7]:625
  • Τα επιφανειακά υποδόρια λιπώματα, ο πιο κοινός τύπος λιπώματος, βρίσκονται ακριβώς κάτω από την επιφάνεια του δέρματος.[13] Τα περισσότερα εμφανίζονται στον κορμό, τον μηρό και τον πήχη, αν και μπορεί να βρεθούν οπουδήποτε στο σώμα όπου βρίσκεται το λίπος.[14]

Η τάση για ανάπτυξη λιπώματος δεν είναι απαραίτητα κληρονομική, αν και κληρονομικές παθήσεις όπως η οικογενής πολλαπλή λιπομάτωση μπορεί να περιλαμβάνουν ανάπτυξη λιπώματος.[15][16] Γενετικές μελέτες σε ποντίκια έδειξαν συσχέτιση μεταξύ του γονιδίου HMG IC (που προηγουμένως είχε αναγνωριστεί ως γονίδιο που σχετίζεται με την παχυσαρκία) και της ανάπτυξης λιπώματος. Αυτές οι μελέτες υποστηρίζουν προηγούμενα επιδημιολογικά δεδομένα σε ανθρώπους που δείχνουν συσχέτιση μεταξύ HMG IC και μεσεγχυματικών όγκων.[17]

Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου μικροτραυματισμοί φέρεται να προκάλεσαν την ανάπτυξη ενός λιπώματος, το λεγόμενο «μετατραυματικό λίπωμα».[18] Ωστόσο, η σχέση μεταξύ τραύματος και ανάπτυξης λιπωμάτων είναι αμφιλεγόμενη.[19]

Άλλες καταστάσεις

Επεξεργασία

Η λιπομάτωση πιστεύεται ότι είναι μια κληρονομική πάθηση κατά την οποία υπάρχουν πολλαπλά λιπώματα στο σώμα. 

Η επώδυνη λιπομάτωση (νόσος Ντέρκουμ) είναι μια σπάνια πάθηση που περιλαμβάνει πολλαπλά επώδυνα λιπώματα, οίδημα και κόπωση. Οι πρώτες μελέτες ανέφεραν επικράτηση σε παχύσαρκες μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Ωστόσο, η τρέχουσα βιβλιογραφία καταδεικνύει ότι η νόσος του δέρματος του δέρματος είναι παρούσα σε περισσότερες γυναίκες από ό,τι σε άνδρες όλων των σωματικών τύπων. Η μέση ηλικία διάγνωσης είναι τα 35 έτη.[20]

Η καλοήθης συμμετρική λιπωμάτωση (νόσος Μάντελουνγκ) είναι μια άλλη πάθηση που περιλαμβάνει τη λιπομάτωση. Εμφανίζεται σχεδόν πάντα σε μεσήλικες άνδρες μετά από πολλά χρόνια αλκοολισμού, αλλά μπορεί επίσης να προσβληθούν και μη αλκοολικοί άνδρες και γυναίκες.[21]

Διάγνωση

Επεξεργασία

Η φυσική εξέταση είναι συνήθως ο ευκολότερος τρόπος για τη διάγνωση των λιπωμάτων. Σπάνια, μπορεί να απαιτηθεί βιοψία ιστού ή απεικόνιση. Η μέθοδος απεικόνισης εκλογής είναι η μαγνητική τομογραφία (MRI) επειδή έχει μπορεί να το διακρίνει καλύτερα από το λιποσάρκωμα καθώς και χαρτογραφεί την περιβάλλουσα ανατομία.[22]

Θεραπευτική αγωγή

Επεξεργασία

Συνήθως, η θεραπεία των λιπωμάτων δεν είναι απαραίτητη, εκτός εάν γίνουν επώδυνα ή περιορίζουν την κίνηση. Συνήθως αφαιρούνται για αισθητικούς λόγους εάν μεγαλώσουν πολύ ή για ιστολογική εξέταση για να εξακριβωθεί ότι δεν είναι ένας πιο επικίνδυνος τύπος όγκου όπως το λιποσάρκωμα.[13]

Τα λιπώματα συνήθως αφαιρούνται με απλή εκτομή.[27] Η αφαίρεση μπορεί συχνά να γίνει με τοπική αναισθησία και διαρκεί λιγότερο από 30 λεπτά. Η αφαίρεση θεραπεύει τη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων, με περίπου 1-2% των λιπωμάτων να υποτροπιάζουν μετά την εκτομή.[28] Η λιποαναρρόφηση είναι μια άλλη επιλογή εάν το λίπωμα είναι μαλακό και έχει λίγο συνδετικό ιστό. Η λιποαναρρόφηση συνήθως οδηγεί σε λιγότερες ουλές. Ωστόσο, με μεγάλα λιπώματα, μπορεί να αποτύχει να αφαιρέσει ολόκληρο τον όγκο, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε εκ νέου ανάπτυξη.[29]

Νέες μέθοδοι υπό ανάπτυξη υποτίθεται ότι αφαιρούν τα λιπώματα χωρίς ουλές. Η μία είναι η αφαίρεση με ένεση ουσιών που προκαλούν λιπόλυση, όπως τα στεροειδή ή η φωσφατιδυλοχολίνη.[27][30] Άλλες πιθανές μέθοδοι που βασίζονται στη θέρμανση εστιασμένη στον ιστό περιλαμβάνουν τον καυτηριασμό, την ηλεκτροχειρουργική και το αρμονικό νυστέρι.[31]

Πρόγνωση

Επεξεργασία

Τα λιπώματα σπάνια είναι απειλητικά για τη ζωή και τα κοινά υποδόρια λιπώματα δεν αποτελούν σοβαρή κατάσταση. Τα λιπώματα που αναπτύσσονται στα εσωτερικά όργανα μπορεί να είναι πιο επικίνδυνα. για παράδειγμα, τα λιπώματα στη γαστρεντερική οδό μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία, έλκος και επώδυνες αποφράξεις (τα λεγόμενα «κακοήθη λόγω θέσης», παρά το γεγονός ότι είναι ιστολογικά μια καλοήθης ανάπτυξη).[32][33] Η κακοήθης μετατροπή των λιπωμάτων σε λιποσαρκώματα είναι πολύ σπάνια και τα περισσότερα λιποσαρκώματα δεν παράγονται από προϋπάρχουσες καλοήθεις βλάβες.[28] Μερικές περιπτώσεις κακοήθους μετασχηματισμού έχουν περιγραφεί για λιπώματα οστών και νεφρών,[34][35] αλλά είναι πιθανό αυτές οι λίγες περιπτώσεις που αναφέρθηκαν να ήταν καλά διαφοροποιημένα λιποσαρκώματα στα οποία τα κακοήθη χαρακτηριστικά διέλαθαν της προσοχής όταν εξετάστηκε για πρώτη φορά ο όγκος.[36] Τα βαθιά λιπώματα έχουν μεγαλύτερη τάση να υποτροπιάζουν από τα επιφανειακά λιπώματα γιατί η πλήρης χειρουργική αφαίρεση των εν τω βάθει λιπωμάτων δεν είναι πάντα δυνατή.[36][37]

Η παρουσία πολλαπλών λιπωμάτων, λιπομάτωση, συναντάται συχνότερα στους άνδρες. Ορισμένα επιφανειακά λιπώματα μπορεί να επεκταθούν σε βαθιά περιτονία και μπορεί να περιπλέξουν την εκτομή. Το λιποσάρκωμα εντοπίζεται στο 1% των λιπωμάτων και είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί σε βλάβες στα κάτω άκρα, στους ώμους και στις οπισθοπεριτοναϊκές περιοχές. Άλλοι παράγοντες κινδύνου για λιποσάρκωμα περιλαμβάνουν το μεγάλο μέγεθος (>5 cm), σχετίζεται με ασβεστοποίηση, ταχεία ανάπτυξη και/ή εισβολή σε κοντινές δομές ή μέσω περιτονίας σε μυϊκό ιστό.[38]

Επιδημιολογία

Επεξεργασία

Περίπου το 2% του γενικού πληθυσμού έχει λίπωμα.[2] Αυτοί οι όγκοι μπορούν να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά είναι πιο συνηθισμένοι στη μέση ηλικία, συχνά εμφανίζονται σε άτομα από 40 έως 60 ετών.[27] Τα δερματικά λιπώματα είναι σπάνια στα παιδιά, αλλά αυτοί οι όγκοι μπορεί να εμφανιστούν ως μέρος της κληρονομικής νόσου σύνδρομο Μπανναγιάν-Ζονάνα.[39][40]

Τα λιπώματα είναι συνήθως σχετικά μικρά με διαμέτρους περίπου 1-3 cm,[41] αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να αναπτυχθούν επί αρκετά χρόνια σε «γιγάντια λιπώματα» που έχουν διάμετρο 10–20 εκατοστά και βάρος έως 4–5 κιλά.[42][43]

Τα λιπώματα εμφανίζονται σε πολλά ζώα, αλλά είναι πιο κοινά σε ηλικιωμένους σκύλους, ιδιαίτερα στα μεγαλύτερα λαμπραντόρ ριτρίβερ, ντόμπερμαν και τα μίνι σνάουτσερ.[44] Τα υπέρβαρα θηλυκά σκυλιά είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στην ανάπτυξη αυτών των όγκων και τα περισσότερα ηλικιωμένα ή υπέρβαρα σκυλιά έχουν τουλάχιστον ένα λίπωμα.[45] Στους σκύλους, τα λιπώματα εμφανίζονται συνήθως στον κορμό ή στα άνω άκρα.[44] Βρίσκονται επίσης σπανιότερα σε βοοειδή και άλογα, και σπάνια σε γάτες και χοίρους.[45][46] Ωστόσο, ένα μισχωτό λίπωμα μπορεί να προκαλέσει παγίδευση και στρέψη του εντέρου στα άλογα, προκαλώντας νέκρωση, κολικούς και πιθανώς θάνατο. Το έντερο συστρέφεται γύρω από το μίσχο του λιπώματος και χάνει την παροχή αίματος.[47]


Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 «Lipoma-OrthoInfo – AAOS». orthoinfo.aaos.org. Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2017. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Kransdorf, Mark J.· Murphey, Mark D. (2006). Imaging of Soft Tissue Tumors (στα Αγγλικά). Lippincott Williams & Wilkins. σελ. 81. ISBN 978-0-7817-4771-4. 
  3. Lindberg, Matthew R. (2015). Diagnostic Pathology: Soft Tissue Tumors E-Book (στα Αγγλικά). Elsevier Health Sciences. σελ. 44. ISBN 978-0-323-40041-1. 
  4. 4,0 4,1 Fletcher, Christopher D. M.· Unni, K. Krishnan (2002). Pathology and Genetics of Tumours of Soft Tissue and Bone (στα Αγγλικά). IARC. σελ. 20. ISBN 9789283224136. 
  5. «Benign fatty tumors: classification, clinical course, imaging appearance, and treatment». Skeletal Radiol. 35 (10): 719–33. October 2006. doi:10.1007/s00256-006-0189-y. PMID 16927086. https://archive.org/details/sim_skeletal-radiology_2006-10_35_10/page/719. 
  6. Olson, James Stuart (1989). The History of Cancer: An Annotated Bibliography (στα Αγγλικά). ABC-CLIO. σελ. 15. ISBN 978-0-313-25889-3. 
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 James, William D.· Berger, Timothy G. (2005). Andrews' Diseases of the Skin: Clinical Dermatology (10th έκδοση). London: Elsevier. ISBN 978-0-7216-2921-6. 
  8. James, William D.· Berger, Timothy G. (2011). Andrews' Diseases of the Skin: Clinical Dermatology (11th έκδοση). London: Elsevier. ISBN 978-1-4377-0314-6. 
  9. 9,0 9,1 Rapini, Ronald P.· Bolognia, Jean L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. σελ. 1838. ISBN 978-1-4160-2999-1. 
  10. «Left cerebellopontine angle lipoma with mild brainstem compression in a 13-year-old female». Otology & Neurotology 34 (5): e34–e35. 2013. doi:10.1097/mao.0b013e3182814d6e. PMID 23507992. 
  11. Wallace D (December 1976). «Lipoma of the corpus callosum». J Neurol Neurosurg Psychiatry 39 (12): 1179–85. doi:10.1136/jnnp.39.12.1179. PMID 1011028. PMC 492562. https://archive.org/details/sim_journal-of-neurology-neurosurgery-and-psychiatry_1976-12_39_12/page/1179. 
  12. «Lipoma Variant: Fibrolipoma». Stanford University School of Medicine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2020. 
  13. 13,0 13,1 Lipomas στο eMedicine
  14. «Lipoma». The Lecturio Medical Concept Library. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2021. 
  15. «Familial multiple lipomatosis. Report of a case and a review of the literature». J. Am. Acad. Dermatol. 15 (2 Pt 1): 275–9. August 1986. doi:10.1016/S0190-9622(86)70166-7. PMID 3745530. 
  16. Toy BR (October 2003). «Familial multiple lipomatosis». Dermatol. Online J. 9 (4): 9. doi:10.5070/D37088D8PK. PMID 14594582. http://dermatology.cdlib.org/94/NYU/Jan2002/2.html. 
  17. «Transgenic mice expressing a truncated form of the high mobility group I-C protein develop adiposity and an abnormally high prevalence of lipomas». J Biol Chem 275 (19): 14394–400. May 2000. doi:10.1074/jbc.M000564200. PMID 10747931. 
  18. «Posttraumatic lipomas: where do they really come from?». Plast. Reconstr. Surg. 101 (3): 699–705. March 1998. doi:10.1097/00006534-199803000-00017. PMID 9500386. 
  19. «Posttraumatic lipoma: fact or fiction?». Skinmed 6 (6): 266–70. 2007. doi:10.1111/j.1540-9740.2007.06361.x. PMID 17975353. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-02-15. https://archive.today/20090215143117/http://www.lejacq.com/articleDetail.cfm?pid=SKINmed_6;6:266. 
  20. Karen Louise Herbst, Ph.D., M.D. (2012). Dercum's Disease White Paper. http://www.lipomadoc.org/uploads/5/0/4/8/5048532/dd_white_paper.pdf. 
  21. Rapini, Ronald P.· Bolognia, Jean L. (2007). Dermatology: 2-Volume Set. St. Louis: Mosby. ISBN 978-1-4160-2999-1. 
  22. Rohit Sharma· Frank Gaillard· και άλλοι. «Lipoma». Radiopaedia. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2018. 
  23. 23,0 23,1 Chernev, Ivan; Tingey, Spencer (2013). «Thenar Intramuscular Lipoma: A Case Report». Journal of Medical Cases 4 (10): 676–678. doi:10.4021/jmc1474w. 
  24. 24,0 24,1 Content originally copied from: Mak, Chee-Wai· Tzeng, Wen-Sheng (2012). «Sonography of the Scrotum». Sonography. doi:10.5772/27586. ISBN 978-953-307-947-9.  from Kerry Thoirs (3 Φεβρουαρίου 2012). Sonography. doi:10.5772/27586. ISBN 978-953-307-947-9. , Published: February 3, 2012, under the CC-BY-3.0 license.
  25. Kim, Hei Sung (30 March 2016). «Lipoma on the antitragus of the ear». Journal of Clinical Research in Dermatology 3 (2): 01–02. doi:10.15226/2378-1726/3/2/00121. 
  26. Kuyama, Kayo; Fifita, Sisilia Fusi; Komiya, Masamichi; Sun, Yan; Akimoto, Yoshiaki; Yamamoto, Hirotsugu (2009). «Rare Lipomatous Tumors with Osseous and/or Chondroid Differentiation in the Oral Cavity Report of Two Cases and Review of the Literature». International Journal of Dentistry 2009: 1–6. doi:10.1155/2009/143460. ISSN 1687-8728. PMID 20309407. 
  27. 27,0 27,1 27,2 Salam GA (March 2002). «Lipoma excision». Am Fam Physician 65 (5): 901–4. PMID 11898962. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-05-11. https://web.archive.org/web/20080511190508/http://www.aafp.org/afp/20020301/901.html. Ανακτήθηκε στις 2006-08-31. 
  28. 28,0 28,1 «Diagnosis and management of lipomatous tumors». J Surg Oncol 97 (4): 298–313. March 2008. doi:10.1002/jso.20975. PMID 18286473. 
  29. «The use of suction-assisted surgical extraction of moderate and large lipomas: long-term follow-up». Aesthetic Plast Surg 26 (2): 114–7. 2002. doi:10.1007/s00266-002-1492-1. PMID 12016495. 
  30. «Lipolysis of lipomas in patients with familial multiple lipomatosis: an ultrasonography-controlled trial». J Cutan Med Surg 10 (4): 155–9. 2006. doi:10.2310/7750.2006.00040. PMID 17234112. 
  31. Boyer, M (2015). «A review of techniques and procedures for lipoma treatment». Clinics in Dermatology. doi:10.11138/cderm/2015.3.4.105. 
  32. Thompson WM (1 April 2005). «Imaging and findings of lipomas of the gastrointestinal tract». AJR Am J Roentgenol 184 (4): 1163–71. doi:10.2214/ajr.184.4.01841163. PMID 15788588. 
  33. «Gastrointestinal lipomas: a radiologic and pathologic review». AJR Am J Roentgenol 155 (6): 1205–10. 1 December 1990. doi:10.2214/ajr.155.6.2122666. PMID 2122666. 
  34. Milgram JW (1990). «Malignant transformation in bone lipomas». Skeletal Radiol. 19 (5): 347–52. doi:10.1007/BF00193088. PMID 2165632. https://archive.org/details/sim_skeletal-radiology_1990-07_19_5/page/347. 
  35. «Malignant transformation of angiomyolipoma». J. Urol. 147 (5): 1356–8. May 1992. doi:10.1016/S0022-5347(17)37564-X. PMID 1569683. 
  36. 36,0 36,1 Goldblum, John R.· Weiss, Sharon W. (2008). Enzinger and Weiss's soft tissue tumors (5th έκδοση). Mosby Elsevier. ISBN 978-0-323-04628-2. 
  37. Fletcher, C.D.M., Unni, K.K., Mertens, F. (2002). Pathology and Genetics of Tumours of Soft Tissue and Bone. World Health Organization Classification of Tumours. 4. Lyon: IARC Press. ISBN 978-92-832-2413-6. 
  38. E.J. Mayeaux Jr. (2009). The Essential Guide to Primary Care Procedures, p.386, Wolters Kluwer Health. (ISBN 978-0-7817-7390-4).
  39. «Cutaneous lipoma in children: 5 cases with Bannayan-Riley-Ruvalcaba syndrome». J. Pediatr. Surg. 41 (9): 1601–3. September 2006. doi:10.1016/j.jpedsurg.2006.05.013. PMID 16952599. 
  40. «Bannayan-Zonana syndrome: a rare autosomal dominant syndrome with multiple lipomas and hemangiomas: a case report and review of literature». Surg Neurol 50 (2): 164–8. August 1998. doi:10.1016/S0090-3019(98)00039-1. PMID 9701122. 
  41. Lipoma—topic overview at webmd.com
  42. «Gigantic lipomas». Plast. Reconstr. Surg. 94 (2): 369–71. August 1994. doi:10.1097/00006534-199408000-00025. PMID 8041830. 
  43. «Giant lipomas: a series of 12 consecutive cases and a giant liposarcoma of the thigh». Dermatol Surg 30 (3): 463–7. March 2004. doi:10.1111/j.1524-4725.2004.30022.x. PMID 15008886. 
  44. 44,0 44,1 Adipose Tissue Tumors Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. The Merck Veterinary Manual, (9th ed.)
  45. 45,0 45,1 Lipoma Virginia Polytechnic Institute and State University
  46. Lipomas (Fatty Tumors) Αρχειοθετήθηκε 2008-05-18 στο Wayback Machine. Veterinary Q & A
  47. The Merck Veterinary Manual (9th έκδοση). Merial. 2005. ISBN 978-0-911910-50-6.