Μάχη του Στύλο

Η μάχη του Στύλο έλαβε χώρα μεταξύ 13 και 14 Ιουλίου του 982 κοντά στον Κρότωνα της Καλαβρίας μεταξύ του Αυτοκράτορα Όθωνα των Γερμανών, των Λομβαρδών της Ιταλίας και των συμμάχων τους, όπως του Εμίρη Αμπού Αλ Κασίμ.

Οι Άραβες είχαν θεωρήσει ιερό τον πόλεμο εναντίον των Γερμανών, αν και δεν τους αφορούσε άμεσα, διότι κλήθηκαν να συμμετάσχουν μετά από παρότρυνση των ιταλικών πόλεων για να αποκρούσουν τους Γερμανούς εισβολείς. Στην τακτική υποχώρηση των Γερμανών στην πόλη Ροσάνο της Καλαβρίας, οι Άραβες πληροφορήθηκαν την οπισθοχώρηση των Γερμανών από τον στόλο τους και ότι ο Αυτοκράτορας των Γερμανών σε αυτήν την πόλη είχε αφήσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τις αποσκευές του και γενικά τον βασιλικό του θησαυρό. Βλέποντας ο Αμπού αλ-Κασίμ ότι ο Αυτοκράτορας των Γερμανών ενδιαφερόταν να επεκτείνει την κυριαρχία του στην σημερινή Ιταλία, αντέδρασε και αποφάσισε να δώσει οριστική μάχη στην πόλη Κροτόνε.

Μετά από μία βίαιη σύγκρουση, το γερμανικό βαρύ ιππικό κατέστρεψε το κέντρο των Αράβων και πίεζε προς τα άκρα της αραβικής παράταξης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ο εμίρης σκοτώνεται, χωρίς αυτό να το αντιληφθεί το σύνολο των συμμαχητών του, και η μάχη συνεχίζεται κανονικά.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιμπν Αλ Αθίρ, οι απώλειες των Γερμανών στο πεδίο της μάχης ανέρχονταν σε 4.000, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι: Λάντολφ Δ' του Μπενεβέντο, Ερρίκος Α', επίσκοπος του Άουγκσμπουργκ, Günther, Βαρώνος των Merseburg, κι ο ηγούμενος της Μονής της Φούλντα. Παρ' όλες τις παραπάνω απώλειες, οι δυνάμεις του Αλ Κασίμ επικρατούν των αντίστοιχων γερμανικών δυνάμεων κατά κράτος.

Μετά την μάχη, οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την περιοχή για την βόρεια Ιταλία και ο Γερμανός Αυτοκράτορας έστειλε τον ανιψιό του, Όθωνα Α', Δούκα της Σουαβίας και Βαυαρίας, για να ενημερώσει τους Γερμανούς ευγενείς. Ωστόσο, δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, γιατί καθ΄ οδόν πέθανε. Νέα της μάχης και της καταστροφής του Γερμανικού Στρατού έφτασαν μέχρι τις βρετανικές ακτές. Οι Άραβες, μετά την νίκη τους, δεν εκμεταλλεύθηκαν όπως έπρεπε το γεγονός για να επεκταθούν στην Ιταλία και συν τω χρόνω περιορίσθηκαν στη Σικελία, την οποία κατόπιν πίεσης των Σαρακηνών αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν.

Πηγές

Reuter Timothy, Germany in the Early Middle Ages 800–1056, New York, Longman, 1991.