Μήτσος Μυράτ
Ο Μήτσος Μυράτ (Σμύρνη, 26 Δεκεμβρίου 1878 - Αθήνα, 3 Ιανουαρίου 1964) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους της γενιάς του.[2]
| Μήτσος Μυράτ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μήτσος Μυράτ (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 26 Δεκεμβρίου 1878 Σμύρνη, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 3 Ιανουαρίου 1964 (85 ετών) Αθήνα, Ελλάδα |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Ιδιότητα | ηθοποιός[1] |
| Σύζυγος | Χρυσούλα Κοτοπούλη Μυράτ (έως 1964) και Κυβέλη (1903–1906) |
| Τέκνα | Μιράντα Μυράτ, Δημήτρης Μυράτ και Αλέξανδρος Μυράτ |
| Είδος τέχνης | ηθοποιός |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη Σμύρνη και ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας.[3] Σε μικρή ηλικία αποφάσισε να ακολουθήσει την υποκριτική παρά τις αντιρρήσεις των συγγενών του.[4] Κατόπιν μετέβη για σπουδές της δραματικής τέχνης στο Παρίσι.[3]
Όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ εξήγγειλε την απόφασή του για δημιουργία της Βασιλικής Θεατρικής Σχολής, ο Μυράτ εγκατέλειψε τη Γαλλική πρωτεύουσα και έγινε δεκτός μεταξύ των πρώτων μαθητών της νεοσυσταθείσας σχολής, η οποία όμως διαλύθηκε σύντομα. Ενώ ο Μυράτ ήταν έτοιμος να επιστρέψει στη Σμύρνη, λήφθηκε η απόφαση περί ιδρύσεως της Νέας Σκηνής από τον Χρηστομάνο.[3]
Στον νέο αυτό θεατρικό οργανισμό ο Μυράτ εργάστηκε μέχρι της διαλύσεώς του. Στη συνέχεια συνεργάστηκε επί 26 χρόνια με την πρωταγωνίστρια της Νεοελληνικής Σκηνής, Μαρίκα Κοτοπούλη.
Ο Μήτσος Μυράτ υπήρξε μία από τις κύριες μορφές του Νεοελληνικού Θεάτρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα αποδίδοντας με εξαιρετική επιτυχία ρόλους του διεθνούς δραματολογίου.[5] Ενσάρκωσε επί σκηνής το Συρανό ντε Μπερζεράκ στο ομώνυμο έργο του Εντμόν Ροστάν,[6] τον Τέσμαν στο «Εντα Γκάμπλερ»,[7] τον Κόμη Αλμαβίβα στους Γάμους του Φίγκαρο κλπ.[8]
Παντρεύτηκε την σημαντική ερμηνεύτρια του Θεάτρου Κυβέλη με την οποία απέκτησε τον Αλέξανδρο Μυράτ 1905, μετέπειτα αρχιτέκτονα, και μια κόρη, τη Μιράντα 1906, μετέπειτα ηθοποιό. Το 1908 μετά τη διάλυση του γάμου του παντρεύεται ξανά, αυτή τη φορά τη Χρυσούλα Κοτοπούλη (αδελφή της Μαρίκας), με την οποία απέκτησε τον Δημήτρη και τη Ρίτα Μυράτ.[9][10]
Υπήρξε ο πρώτος ενεργός Έλληνας ηθοποιός που κυκλοφόρησε αυτοβιογραφία:[11] έργα του αυτού του είδους είναι τα βιβλία του «Η ζωή μου» (Πυρσός, 1928 / Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2016) και «Ο Μυράτ κι εγώ» (εκδ. 1950).
Πέθανε στην Αθήνα το 1964.[12]
Παραστασιογραφία Επεξεργασία
Κατάλογος βασικών πληροφοριών θεατρικών παραστάσεων, στις οποίες ο Μ. Μυράτ συμμετείχε ως ηθοποιός.
| σεζόν | παράσταση | ρόλος | θίασος | θέατρο | σκηνοθέτης |
|---|---|---|---|---|---|
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1935/1936 | Αυτοκράτωρ Μιχαήλ | Πρωτοβεστιάριος Γεώργιος | Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας | Κτήριο Τσίλερ | Δημήτρης Ροντήρης |
| Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1937/1938 | Ο πρίγκηπας του Χόμπουργκ | Ίλαρχος φον ντερ Γκολτς | Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας | Κτήριο Τσίλερ | Δημήτρης Ροντήρης |
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2018.
- ↑ «Το ποιοτικό άλμα». ΤΑ ΝΕΑ. 14 Απριλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Λαμπρινή, Κουζέλη (21 Ιανουαρίου 2017). «Μήτσος Μυράτ: «Εκανα τη ζωή μου τέχνη»». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ Δημητριάδης, Αντρέας & Δολαψάκης, Δημήτρης & Μυράτ, Μήτσος, Η ζώη μου - Ο Μήτσος Μυράτ και η εργαλειοθήκη της υστεροφημίας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2016, 403.
- ↑ Πράτσικας, Γ. (1964). Επικαιρότητες: Δύο φίλοι. ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, 1964(878), 187-188.
- ↑ «Ο Συρανό στο Παλλάς». ΤΟ ΒΗΜΑ. 12 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Τριπλή παρουσία Ιψεν». ΤΟ ΒΗΜΑ. 24 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
- ↑ «Αρχείο του Εθνικού Θεάτρου - Πρόσωπα». www.nt-archive.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2023.
- ↑ Δημητριάδης, Αντρέας & Δολαψάκης, Δημήτρης & Μυράτ, Μήτσος, 396-397.
- ↑ «Μια μεγαλη θεατρικη οικογενεια – Kyveli Institute». kyveli.eu. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ Δημητριάδης, Αντρέας & Δολαψάκης, Δημήτρης & Μυράτ, Μήτσος, 394.
- ↑ Δημητριάδης, Αντρέας & Δολαψάκης, Δημήτρης & Μυράτ, Μήτσος, 394.