Μίμης Τσικίνας
Ο Δημήτριος Τσικίνας ή Μίμης Τσικίνας (Θεσσαλονίκη, 24 Νοεμβρίου 1917 – 26 Ιουλίου 1992) ήταν παίκτης, προπονητής της καλαθόσφαιρισης και διεθνής διαιτητής (FIBA), διευθυντής της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, μέλος του ΣΕΓΑΣ και αθλητικός παράγοντας της Θεσσαλονίκης.
Μίμης (Δημήτριος) Τσικίνας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | Θεσσαλονίκη 24 Νοεμβρίου 1917 Θεσσαλονίκη |
Θάνατος | Θεσσαλονίκη 26 Ιουλίου 1992
(75 ετών) |
Αιτία θανάτου | καρδιακή προσβολή |
Εθνικότητα | Ελληνική |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | Παίκτης, προπονητής της καλαθόσφαιρας (basket ball) και διεθνής διαιτητής (FIBA), διευθυντής της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, μέλος του ΣΕΓΑΣ και αθλητικός παράγοντας της Θεσσαλονίκης |
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1917 στη Θεσσαλονίκη. Η καταγωγή της οικογενείας του ήταν από την Ελάτα της Χίου. Γονείς του ο Ιωάννης Τσικίνας και η Κλεονίκη Ψυχοπούλου, κόρη εξαγωγέα ξηρών καρπών από τη Σμύρνη. Το αρχικό, άγνωστο επίθετο της οικογένειας αντικαταστάθηκε από το Τσικίνας όταν η οικογένεια εγκατέλειψε τη Χίο, ύστερα από την καταστροφή της από τους Οθωμανούς το 1822 και εγκαταστάθηκε προσωρινά στις πλαγιές του όρους Τσικίνα στην Τήνο.[1] Ο Μίμης, δεύτερος γιος της οικογένειας, είχε πάρει το όνομα Δημήτριος από τον παππού του, δραστήριο έμπορο της Κωνσταντινουπόλεως και ιδρυτικό μέλος της Χιακής Αδελφότητας Κωνσταντινουπόλεως.[2] Ο Μίμης φοίτησε στην Ιωαννείδιο Σχολή Θεσσαλονίκης, στο Α΄ Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης την παραμονή της κηρύξεως του Ελληνοϊταλικού Πολέμου ενώ ήταν μέλος της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων Θεσσαλονίκης (ΧΑΝΘ) από την ηλικία των εννέα ετών.
Η κλίση του στον αθλητισμό εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των νομικών του σπουδών και διετέλεσε υπεύθυνος των προγραμμάτων φυσικής αγωγής του του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Γερμανική κατοχή και Μέση Ανατολή
ΕπεξεργασίαΌταν άρχισε η γερμανική κατοχή της Ελλάδας ο Μίμης, τον Σεπτέμβριο του 1942, με μία ομάδα [7] ατόμων ξεκίνησε από τη Μονή του Αγίου Στεφάνου, κατέβηκε στο χωριό Βροντάδος και πέρασε με καΐκι στον Τσεσμέ (Cesme) και μετά από δίμηνο ταξίδι μέσω Αφιόν Καραχισάρ, Αλεξανδρέττας, Δαμασκού, Χάϊφα, Τελ Αβίβ έφθασε στο Κάιρο της Αιγύπτου.[3] και κατατάχθηκε στον Βασιλικό Ελληνικό Στρατό της Μέσης Ανατολής (ΒΕΣΜΑ). Γρήγορα εξελίχθηκε από απλός οπλίτης σε λοχία και υπηρέτησε ως υπαξιωματικός στην 2η Ταξιαρχία με διοικητή τον συνταγματάρχη Αλκιβιάδη Μπουρδάρα
Τον Ιούλιο του 1943 η 2η Ταξιαρχία πήρε μέρος στο αντιβασιλικό κίνημα και διατάχθηκε η διάλυσή της. Το μεγαλύτερο τμήμα του προσωπικού της μετακινήθηκε στο λιμάνι του Πορτ Σάιντ και με το εμπορικό σκάφος Μανίλα μεταφέρθηκε στο λιμάνι της Μασάουα Ερυθραίας και από εκεί, μέσω Ασμάρα, στο στρατόπεδο Ντεκαρεμέ (Dek' emhare). Τον Δεκέμβριο του 1945 μέσω Χαρτούμ και Τομπρούκ. επαναπατρίζεται στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα με πλοίο του πολεμικού ναυτικού.
Σπουδές στις ΗΠΑ
ΕπεξεργασίαΌταν το 1946 επαναλειτούργησε η ΧΑΝ Θεσσαλονίκης ο Μίμης εντάχθηκε στην ομάδα του μπάσκετ, στη θέση του πλεϊμέικερ, που διατήρησε μέχρι το 1948.
Το 1947 συμμετείχε στη πρώτη πεντάδα της ομάδας της Μικτής Θεσσαλονίκης που κέρδισε το Πρωτάθλημα Πόλεων 1947 παίζοντας δίπλα σε ιστορικά ονόματα του ελληνικού μπάσκετ όπως ο Μιχάλης Τζίκας, ο Τάκης Νικολαΐδης, ο Τάκης Ταλιαδώρος, ο Φαίδων Ματθαίου, ο Γιώργος Οικονόμου κ.ά.[4]
Η προσφορά του ως παίκτη του μπάσκετ εκτιμήθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΧΑΝΘ και το 1948 τον προσέλαβε ως τμηματάρχη φυσικής αγωγής και παράλληλα του ανέθεσε την προπόνηση των ομάδων μπάσκετ της ΧΑΝΘ.
Στις 15 Αυγούστου 1950 νυμφεύθηκε την Ευθυμία (Λούλα) Φλασκίδου και από τον γάμο αυτόν γεννήθηκαν τρία παιδιά, ο Ιωάννης, ο Κωνσταντίνος και η Βασιλεία.
Η πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας τον βοήθησε όταν τον Μάιο του 1951 στάλθηκε από τη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για μετεκπαίδευση σε αθλητικά και παιδαγωγικά θέματα. Παρέμεινε επί μία διετία και παρακολούθησε πρωτοποριακά για την εποχή του σεμινάρια και μαθήματα όπως Swimming Leader Εxaminer (Springfield College-Massachussets), Παιδική Ψυχολογία και προβλήματα (Lawrence City), και Προπονητική Καλαθοσφαίρισης (Springfield College-Massachussets) με καθηγητή τον θρυλικό, για την εποχή του, Έβερετ Ντην (Εverett Dean), μέλος του Naismith Memorial Hall of Fame.
Το 1952 επέστρεψε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Θεσσαλονίκη και ανέλαβε καθήκοντα υποδιευθυντή της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, με άμεση εποπτεία στα τμήματα νέων – ανδρών καθώς και του παιδικού τμήματος και του τμήματος φυσικής αγωγής και τα καθήκοντα του προπονητού της ομάδας μπάσκετ της μικτής Θεσσαλονίκης από το 1955 έως το 1963. Τον ίδιο χρόνο (1952) η Διεθνής Ομοσπονδία Καλοθοσφαίρησης (FIBA) τον χρίζει ένα εκ των πρώτων Έλληνα διεθνή διαιτητή μπάσκετ.
Η προσφορά του στο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης
ΕπεξεργασίαΟι προχωρημένες γνώσεις τεχνικής και τακτικής στο μπάσκετ, που είχε αποκτήσει με τη μετεκπαίδευσή του στις ΗΠΑ καθώς και η εφαρμογή σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων τον καθιέρωσαν στα καθήκοντα του προπονητή και κόουτς της ομάδας μπάσκετ της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης από το 1948 έως και το 1971.[5]
Αυτές τις μεθόδους και τεχνικές δίδαξε σε σειρά αθλητών που σφράγισαν με τη μετέπειτα πορεία τους την ιστορία του μπάσκετ στην Ελλάδα, όπως οι Πεταλίδης, Νικολαΐδης, Τζίκας, Ταλιαδώρος, Ροδόπουλος, Τσάβας, Τρόντζος, Μπουσβάρος, Γιαταγατζίδης, Ζωηρός, Γιαννουζάκος, Βούγιας, Ανανιάδης, κ.ά.
Το 1954 συμμετείχε στην προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης του μπάσκετ και της διαιτησίας του από τον ΣΕΓΑΣ και έτσι δημιουργήθηκε ο Σύνδεσμος Διαιτητών Καλαθόσφαιρας Θεσσαλονίκης με τη συμμετοχή και των Σ. Μαυροσκούφη, Χρ.Χρύση, Β. Τσιμόπουλου, Δ.Φουρουντζόπουλου, Αγ. Κυνηγόπουλου, Αν. Πεταλίδη και Ηρ. Κλάγκα.[6] Διετέλεσε Διευθυντής της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης από το 1969 έως και το 1982 και διευθυντής της κατασκήνωσης της ΧΑΝ στον Άγιο Γιάννη Πηλίου για 30 συνεχή χρόνια, από το 1952 μέχρι και το 1982, όπου ακούραστα εφάρμοσε νέα παιδαγωγικά συστήματα και συστηματοποίησε τη διδασκαλία των μαθημάτων κολύμβησης και ναυαγοσωστικής στους κατασκηνωτές.
Μετά τη συνταξιοδότησή του από τη ΧΑΝ Θεσσαλονίκης δεν έπαυσε να ασχολείται με τα αθλητικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης και διετέλεσε Πρόεδρος του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Θεσσαλονίκης, και ιδρυτικό μέλος στις επιτροπές ΣΕΓΑΣ Θεσσαλονίκης στην Ομοσπονδία Πάλης, Άρσης Βαρών και Κολύμβησης.
Απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη στις 26 Ιουλίου 1992.
Αναγνώριση του έργου του
Επεξεργασία
Το 1985 βραβεύτηκε από τον Σύνδεσμο Προπονητών Καλαθόσφαιρας για την πολυετή προσφορά του στο άθλημα
Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Θεσσαλονίκης το 1992, ύστερα από πρόταση του δημοτικού συμβούλου Δημητρίου Σαλπιστή την οποία αποδέχθηκε ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος, αποφάσισε να τιμήσει τον Μίμη Τσικίνα και να δώσει το όνομά του σε ένα από τα δημοτικά γήπεδα μπάσκετ του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, στη συνεδρίασή του την 21 Νοεμβρίου 2011, (πρακτικό ΔΣ υπ΄ αριθμόν 466/2011) αποφάσισε και προέβη στην ονοματοδοσία του νέου κλειστού αθλητικού κέντρου της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης σε Αθλητικό Κέντρο ΧΑΝΘ – Μίμης Τσικίνας.
Στις 3 Απριλίου 2011 η Ελληνική Ομοσπονδία Υποβρύχιας Δραστηριότητας και Αθλητικής Αλιείας, η Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, ο Ναυτικός Όμιλος Ελλάδας και ο Σχολικός Σύμβουλος Φυσικής Αγωγής Β' Αθήνας τον τίμησαν για την εξαίρετη προσφορά του στη διάδοση της ναυαγοσωστικής στην Ελλάδα [7]. Στις 7 Δεκεμβρίου 2013 η ΧΑΝθ υλοποίησε την απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της και έδωσε το όνομα του Μίμη Τσικίνα στο νέο αθλητικό κέντρο της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης μέσα στο οποίο λειτουργεί το πρώτο Μουσείο Μπάσκετ της Ελλάδας. Τα ΕΛΤΑ επ΄ ευκαιρία του γεγονότος κυκλοφόρησαν σχετικό γραμματόσημο τον Δεκέμβριο του 2013.
Πηγές
Επεξεργασία- Λεύκωμα ΧΑΝΘ, 1921-1996, 75 χρόνια αγάπης και κοινωνικής προσφοράς, Θεσσαλονίκη 1997, εκδ. Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης
- Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης,Ιστορικό - αθλητικό λεύκωμα ΧΑΝθ 1921 - 2006, Θεσσαλονίκη 2006, ISBN 960-88595-7-3
- Εφημερίδα Θεσσαλονίκη, φύλλα της 6/2/1985, 22/8/1992
- Εφημερίδα Αγγελιοφόρος, φύλλα της 4/3/2005, 17/4/2005
- Εφημερίδα Σπορ του Βορρά, φύλλο της 1/6/1997
- Περιοδικό ΧΑΝΘ Σήμερα, τεύχος 4ο, 1992
- Εφημερίδα The Evening Gazette, Worcester Mass., φύλλο 29/5/1951
- Εφημερίδα The Lowell Sun, φύλλο 10/12/1951
- Αθλητικό περιοδικό ΣΚΟΡ, τεύχος 2ο, 1996
- Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης,Ιστιοπλοϊκός Όμιλος Θεσσαλονίκης - 75 χρόνια, Θεσσαλονίκη 2007
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Δημήτριος Βικέλας, Λουκής Λάρας, εκδ. Το Βήμα, σελ 58, ISBN 978-960-469-122-7
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2007.
- ↑ Γιάννης Μακριδάκης, Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι όλοι Χιώτες πρόσφυγες και στρατιώτες στη Μέση Ανατολή, Αφηγήσεις 1941-1946, Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Δεύτερη έκδοση, Σεπτέμβριος 2010
- ↑ http://www.basketforum.gr/forum/index.php?s=41f4f2169f7b5a9e221d1bec2016a113&showtopic=1452&st=15&p=238150&#entry238150[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2012.
- ↑ http://www.sdkth.gr/new/index.php?option=com_content&task=view&id=1&Itemid=10,
- ↑ http://www.tripodis.gr/Eggrafa/SINEDRIASEMINARIA/13/136.doc[νεκρός σύνδεσμος]