Μαχμούτ Πασάς Δράμαλης
Ο Μαχμούτ Αλή Πασάς Δράμαλης (1770 - 26 Οκτωβρίου 1822) ήταν Οθωμανός Αλβανικής καταγωγής αρχιστράτηγος, επικεφαλής μεγάλης τουρκικής στρατιάς που στάλθηκε το 1822 στην Πελοπόννησο προκειμένου να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση. Τελικά η εκστρατεία του απέτυχε και ο στρατός του υπέστη μεγάλη πανωλεθρία στη Μάχη των Δερβενακίων.
| Μαχμούτ Πασάς Δράμαλης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1770 (περίπου) Δράμα |
| Θάνατος | 26 Οκτωβρίου 1822 Κόρινθος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στρατιωτική δράση
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε το 1770 στη Δράμα, γεγονός στο οποίο όφειλε την προσωνυμία του Δράμαλης. Συμμετείχε σε πολλές εκστρατείες στα Βαλκάνια, όπου και διακρίθηκε για τις στρατιωτικές του ικανότητες. Το 1808 διαδέχτηκε τον πατέρα του Χαλίλ Μεχμέτ στην τοπαρχία της Δράμας. Το 1820 διορίστηκε διοικητής της Λάρισας. Τον ίδιο χρόνο συμμετείχε μαζί με τον Χουρσίτ Πασά στην εκστρατεία εναντίον του Αλή Πασά των Ιωαννίνων. Τον επόμενο χρόνο αντιμετώπισε με επιτυχία τις εξεγέρσεις των Ελλήνων στα Άγραφα και το Πήλιο. Μετά τον θάνατο του Αλή Πασά, ανακηρύχτηκε «Μόρα βαλεσή», δηλαδή διοικητής του Μωριά (Πελοποννήσου), αντικαθιστώντας τον Χουρσίτ Πασά που είχε πέσει στη δυσμένεια του Σουλτάνου. Με αυτή του την ιδιότητα το καλοκαίρι του 1822 ξεκίνησε την εκστρατεία του στην Πελοπόννησο[1].
Η εκστρατεία στην Πελοπόννησο
ΕπεξεργασίαΟ Δράμαλης επικεφαλής μιας στρατιάς 30.000 περίπου ανδρών έφτασε την 1η Ιουλίου του 1822 στη Θήβα και την πυρπόλησε. Στη συνέχεια καταλαμβάνει διαδοχικά την Αττική, την Κόρινθο και στις 12 Ιουλίου φτάνει στο Άργος. Εκεί συναντά την πεισματική αντίσταση 700 Ελλήνων υπό τον Δημήτριο Υψηλάντη, που βρίσκονται κλεισμένοι στην ακρόπολη του Άργους. Όσο οι Τούρκοι πολιορκούσαν την ακρόπολη, με διαταγή του Κολοκοτρώνη καίγονται τα σπαρτά της πεδιάδας του Άργους και μολύνονται οι πηγές με φλόμο[2], προκειμένου να λιμοκτονήσει ο τουρκικός στρατός[3]. Όταν οι τροφές εξαντλούνται, ο Δράμαλης αποφασίζει να επιστρέψει στην Κόρινθο περνώντας από τα Δερβενάκια. Στις 26 Ιουλίου οι Τούρκοι επιχειρούν να περάσουν από τα στενά των Δερβενακίων, αλλά κατατροπώνονται από τους Έλληνες που έχουν καταλάβει τους γύρω λόφους και οπισθοχωρούν. Δύο μέρες αργότερα επιχείρησαν να διαφύγουν από τα στενά του Αγιονορίου, αλλά και εκεί υπέστησαν πανωλεθρία. Ο ίδιος ο Δράμαλης κατάφερε τελικά να φτάσει στην Κόρινθο, αλλά η εκστρατεία στην Πελοπόννησο ήταν καταστροφική. Από τους 30.000 περίπου άνδρες που συμμετείχαν στην εκστρατεία, έφτασαν στην Κόρινθο μόνο 6.000. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ο Δράμαλης πέθανε στην Κόρινθο, σύμφωνά με το μύθο, από τη λύπη του για τη μεγάλη καταστροφή του στρατού του, σε ηλικία 52 ετών. Στην πραγματικότητα όμως, ο θάνατός του φαίνεται μάλλον να προκλήθηκε από τον τύφο που εκείνη την περίοδο μάστιζε το στράτευμά του[4].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Γερβίνος 1864, σελ. 343.
- ↑ «Ο "ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΦΑΚΕΛΛΟΣ" ΤΟΥ Θ. ΚΟΛΟΤΡΩΝΗ». ΟΔΟΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ. 4 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2024.
- ↑ Γερβίνος 1864, σελ. 355-356.
- ↑ Φωτάκος 1858, σελ. 246.
Πηγές
Επεξεργασία- Γ. Γερβίνου, Ιστορία της Επαναστάσεως και Αναγεννήσεως της Ελλάδος, Αθήνα 1864, Τόμος Α΄.
- Μεγάλη Στρατιωτικὴ καὶ Ναυτικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία. Tόμος Τρίτος: Δαβατηνός–Ἰωσήφ. Ἀθήναι: Ἔκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικῆς καὶ Ναυτικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας. 1929, σσ. 163-164. OCLC 31255024.
- Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη.
- Χρυσανθόπουλος Φώτιος (Φωτάκος), Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, 1858.