Μικροκλεισούρα Γρεβενών

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 40°08′51.83″N 21°32′48.76″E / 40.1477306°N 21.5468778°E / 40.1477306; 21.5468778 Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Μικροκλεισούρα (αποσαφήνιση)

Μικροκλεισούρα
Μικροκλεισούρα is located in Greece
Μικροκλεισούρα
Μικροκλεισούρα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΔυτική Μακεδονία
Περιφερειακή ΕνότηταΓρεβενών
ΔήμοςΓρεβενών
Δημοτική ΕνότηταΒεντζίου
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΜακεδονία
ΝομόςΓρεβενών
Υψόμετρο940
Πληθυσμός
Μόνιμος24
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΣαδοβίτσα
Ταχ. κώδικας511 00
Τηλ. κωδικός24620

Η Μικροκλεισούρα είναι ορεινό χωριό της περιφερειακής ενότητας Γρεβενών σε υψόμετρο 570 μέτρα[1].

Γεωγραφικά - ιστορικά στοιχεία

Επεξεργασία

Η Μικροκλεισούρα βρίσκεται προς τα βορειοανατολικά του νομού και τα όρια με το νομό Κοζάνης, σε απόσταση 18,5 χλμ. ΒΑ. από τα Γρεβενά. Το χωριό είναι κτισμένο δίπλα και ανατολικά του Αλιάκμονα, στις βόρειες πλαγιές του όρους Παπαγάρος[2]. Σύμφωνα με την "Επετηρίς του εν Κων/πολει Ηπειρωτικού Φιλεκπαιδευτικού του εν Κωνσταντινουπόλει" του έτους 1873-1874 το χωριό αναφέρεται με το παλιό του όνομα Σατοβίτσα να είναι ακατοίκητο. Μετά την απελευθέρωση το Μάιο του 1925 κατοικήθηκε από πρόσφυγες της περιφέρειας Εβτζή (από την ίδια περιφέρεια ανήκουν οι πρόσφυγες Δαφνερού, Κέντρου, Παλιοκνίδης)[3]. Ως Σαδοβίτσα αναφέρεται το 1927 στο ΦΕΚ 206Α - 28/09/1927 να μετονομάζεται σε Μικροκλεισούρα και να ανήκει στο νομό Κοζάνης. Το 1964 με το ΦΕΚ 185Α - 30/10/1964 αποσπάται στο νομό Γρεβενών[4]. Μαζί με την Κνίδη, την Ιτέα, το Πιστικό και τον Πόρο αποτελούν τη τοπική κοινότητα Κνίδης που ανήκει στη δημοτική ενότητα Βεντζίου του Δήμου Γρεβενών και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 63 κατοίκους[5].

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 161, τομ. 22. 
  2. «:: pezoporia.gr ::». www.pezoporia.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 
  3. «Φωτογραφικό αφιέρωμα στην Μικροκλεισούρα Γρεβενών». PameGrevena.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 
  4. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2019. 
  5. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10549 (σελ. 75 του pdf)