Μπένι Χιλ (σειρά)
Το Μπένι Χιλ (αγγλικά: The Benny Hill Show) είναι μια βρετανική κωμική τηλεοπτική εκπομπή με πρωταγωνιστή τον Μπένι Χιλ που προβλήθηκε σε διάφορες μορφές μεταξύ 15 Ιανουαρίου 1955 και 1 Μαΐου 1989 σε περισσότερες από 140 χώρες. Η εκπομπή αποτελούνταν κυρίως από σκετς με χονδροειδές χιούμορ, μιμήσεις και παρωδίες.
Στο αποκορύφωμά του, το Μπένι Χιλ ήταν ένα από τα προγράμματα με τις περισσότερες προβολές στο Ηνωμένο Βασίλειο, με το κοινό να αγγίζει περισσότερους από 21 εκατομμύρια θεατές το 1971. [1] Το 1972, ο Χιλ έλαβε ένα τηλεοπτικό βραβείο BAFTA στην κατηγορία καλύτερου συγγραφέα και ήταν υποψήφιος για το BAFTA Καλύτερης Ψυχαγωγικής Ερμηνείας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η εκδοχή της σειράς που προβλήθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο Thames Television κέρδισε δημοτικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου και προβλήθηκε μέχρι το 1990. Το 1980 και το 1981 η σειρά έλαβε υποψηφιότητες για το βραβείο Έμμυ. Το 1984 ο Χιλ έλαβε το βραβείο Rose d'Or.
Το δίκτυο Thames ακύρωσε την παραγωγή της παράστασης το 1989 λόγω της μείωσης της τηλεθέασης και του υψηλού κόστους παραγωγής που ανερχόταν στις 450.000 λίρες [2] ανά επεισόδιο. Σε δημοσκόπηση του 2015 στο Ηνωμένο Βασίλειο, το θεματικό τραγούδι της σειράς ψηφίστηκε νούμερο 1 στην ειδική εκπομπή του ITV The Sound of ITV – The Nation's Favorite Theme Tune. [2]
Εκδοχές Επεξεργασία
Το Μπένι Χιλ παρουσιάζει τον Μπένι Χιλ σε διάφορα σύντομα κωμικά σκετς και εξωφρενικές μουσικές παραστάσεις από καλλιτέχνες της εποχής. Ο Χιλ εμφανίζεται με πολλά διαφορετικά κοστούμια και απεικονίζει μια τεράστια ποικιλία χαρακτήρων. Το χονδροειδές χιούμος, το μπουρλέσκ και τα διφορούμενα αστεία είναι τα χαρακτηριστικά του. Οι κριτικοί κατηγόρησαν την εκπομπή για σεξισμό και αντικειμενοποίηση των γυναικών, αλλά ο Χιλ υποστήριξε ότι οι γυναικείοι ρόλοι διατηρούσαν την αξιοπρέπειά τους ενώ οι άντρες που τις κυνηγούσαν απεικονίζονταν ως μπαμπούνοι.
Το σόου χρησιμοποιεί συχνά οπτικά εφέ για να δημιουργήσει αυτό που ο Χιλ ονόμαζε «ζωντανά κινούμενα σχέδια», χρησιμοποιώντας κωμικές τεχνικές όπως η μίμηση και η παρωδία. Η εκπομπή συνήθως κλείνει με μια σκηνή καταδίωξης σε γρήγορη κίνηση, που περιλαμβάνει τον Χιλ και συχνά μια πλειάδα ημίγυμνων γυναικών (συνήθως με τον Χιλ να είναι οκυνηγημένος, λόγω ανόητων προβλημάτων που έχει προκαλέσει ο ίδιος), συνοδευόμενη από το ορχηστρικό κομμάτι "Yakety Sax". Ο Χιλ επίσης συνέθετε και ερμήνευε τραγούδια, ενώ συχνά διασκέδαζε το κοινό του με μακροσκελείς ρίμες, τις οποίες απήγγειλε ή τραγούδησε.
Ο Χιλ χρησιμοποίησε επίσης την τηλεοπτική κάμερα για να δημιουργήσει κωμικές ψευδαισθήσεις. Για παράδειγμα, σε μια φάρσα μυστηρίου με τίτλο "Έγκλημα στο Όρεγκον Εξπρές" του 1976 (παρωδία της ταινίας Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές), ο Χιλ χρησιμοποίησε μοντάζ, γωνίες κάμερας και μιμήσεις για να απεικονίσει ένα τηλεοπτικό "μυστήριο" σε στιλ Κουίν Μάρτιν, με τον Χιλ στους ρόλους των Αμερικανών τηλεοπτικών ντετέκτιβ της δεκαετίας του 1970 Ironside, McCloud, Κότζακ και Κάνον, συν τον Ηρακλή Πουαρό.
Κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής του καριέρας, ο Χιλ ερμήνευσε μιμήσεις ή παρωδίες διασημοτήτων των ΗΠΑ όπως οι WC Fields, Όρσον Γουέλς (με το ψευδώνυμο "Όρσον Μπάγκι"), Κενι Ρότζερς, Μάρλον Μπράντο, Ρέιμοντ Μπερ και φανταστικοί χαρακτήρες που κυμαίνονται από το The Six Million Dollar Man και το Οι χαμογελαστοί ντετέκτιβς to Ομάδα Α (παρωδία ως "Ομάδα Β") και της σειράς Αστυνομικίνες. Υποδύθηκε επίσης διεθνείς διασημότητες όπως η Νάνα Μούσχουρη και η Μίριαμ Μακέμπα καθώς και Βρετανούς σταρ όπως η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, ο Μάικλ Κέιν (στον ρόλο του στο Άλφι, ο σατράπης), οι παρουσιαστές ειδήσεων Reginald Bosanquet, Alan Whicker και Cliff Michelmore, οι οικοδεσπότες της μουσικών εκπομπών Jimmy Savile και Tony Μπλάκμπερν, ο μουσικός Ρότζερ Γουίτακερ, ο πρώην παραγωγός δίσκων της δεκαετίας του 1960 Τόνι Χατς, οι πολιτικές προσωπικότητες λόρδος Μπούθμπι και Ντένις Χίλι και ο Ιρλανδός κωμικός Ντέιβ Άλεν. Σε μια παρωδία του Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; έπαιξε τόσο τον Ρίτσαρντ Μπάρτον όσο και την Ελίζαμπεθ Τέιλορ.
Ρόλοι Επεξεργασία
Ο Χιλ δημιούργησε μακροχρόνιους φανταστικούς χαρακτήρες, όπως ο Φρεντ Σκατλ, αλλά συχνά επίσης μιμούνταν άλλες τηλεοπτικές προσωπικότητες της εποχής, συνήθως τροποποιώντας τα ονόματά τους για πλάκα.
Διανομή Επεξεργασία
Το κύριο καστ περιλάμβανε τους Henry McGee, Jon Jon Keefe, Ken Sedd, Nicholas Parsons, Bob Todd και Jackie Wright.
Το γυναικείο φωνητικό συγκρότημα The Ladybirds, με τη Μέγκι Στρέντερ, ήταν συχνά καλεσμένο στην εκπομπή ως τραγουδίστριες στην εκπομπή και περιστασιακά τραγουδούσαν δικά τους νούμερα.
Επαναλήψεις Επεξεργασία
Το Μπένι Χιλ προβαλλόταν σε ωριαία επεισόδια, δύο φορές κάθε βράδυ από το BBC America από τον Οκτώβριο του 2004 έως τον Απρίλιο του 2007. Εκδοχές της μισής ώρας εμφανίστηκαν επίσης στο ITV.
Από τον Ιούλιο του 2014, η εκπομπή μεταδίδεται από το 7Two της Αυστραλίας. Η εκπομπή μεταδόθηκε επίσης στην Ινδία από το UTV, μεταγλωττισμένη σε διάφορες ινδικές γλώσσες.
Από το 2017, η εκπομπή προβάλλεται από το Μακεδονία TV (M.tv) στην Ελλάδα.
Αυτήν τη στιγμή η εκπομπή είναι επίσης διαθέσιμη στο YouTube από το κανάλι English Comedy από τις 29 Μαρτίου 2020.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Features | Britain's Most Watched TV | 1970s». British Film Institute (BFI). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 «The Sound of ITV: The Nation's Favourite Theme Tunes Episode 1». itv.com. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Μπένι Χιλ στην IMDb
- «Benny Hill Songbook». True North, Strong and Free (TNSF). 24 Ιουλίου 1998.
- Benny's Place με τη Louise English & Hill's Angels