Ο Νικολά Ρενιέ (Nicolas Régnier 15911667), αναφερόμενος επίσης ως Niccolò Renieri, Niccolo Renieri, Niccolò Renieri, Nicolaas Regnier, Nicolaas Renier, Nicolas Renier, Nicolas Renieri και σπανιότερα Nicolò Mabuseo, ήταν ζωγράφος από τη γαλλόφωνη περιοχή της Φλάνδρας, το Αινώ (Hainaut) καθώς και συλλέκτης έργων τέχνης, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στην Ιταλία κατά την περίοδο του μπαρόκ.

Νικολά Ρενιέ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Nicolas Régnier (Γαλλικά)
Γέννηση1588 (περίπου)[1] ή 1590[2]
Μωμπέζ
Θάνατος20  Νοεμβρίου 1667[3][4][5]
Βενετία
Χώρα πολιτογράφησηςΚομητεία της Φλάνδρας[6]
Ιδιότηταζωγράφος[7][8] και έμπορος[9]
ΤέκναClorinda Renieri[10], Lucretia Régnier, Angelica Regnier και Anna Regnier
ΚίνημαΜπαρόκ ζωγραφική
Είδος τέχνηςέργο θρησκευτικής θεματολογίας
Καλλιτεχνικά ρεύματαΜπαρόκ ζωγραφική
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Ρενιέ γεννήθηκε στη Μωμπέζ και αρχικά μαθήτευσε στην Αμβέρσα με Δάσκαλο τον Άμπραχαμ Γιάνσσενς, ζωγράφο σύγχρονο του Καραβάτζο στη Ρώμη. Δεν είναι σαφές αν ο Ρενιέ έφθασε στη Ρώμη το 1615 ή κατά την περίοδο 162-1625. Πιθανόταατα συνάντησε τον Μπαρτολομέο Μανφρέντι, ο Γιοάχιμ φον Σάντραρτ τον αναφέρει ως οπαδό του. Ο Ρενιέ εργάστηκε ως επίσημος καλλιτέχνης του μαρκησίου Βιντσέντσο Τζουστινιάνι, εξέχοντα πάτρονα του Καραβάτζο. Στη Ρώμη ο Ρενιέ ήταν στενά συνδεδεμένος με τον Σιμόν Βουέ. Το 1626 ο Ρενιέ μετοίκησε στη Βενετία, όπου, εκτός από τη ζωγραφική, ασχολήθηκε με το εμπόριο πινάκων και αρχαιοτήτων. Εκεί έγινε στενός φίλος με τον Γκουίντο Κανιάτσι (Guido Cagnacci).

Ο Ρενιέ απεβίωσε στη Βενετία το 1667.

Έργα του Νικολά Ρενιέ σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο Καλών Τεχνών Βουδαπέστης, την Κρατική Πινακοθήκη Στουτγκάρδης, το Εθνικό Μουσείο της Σερβίας και το Ίδρυμα Τεχνών του Ντιτρόιτ.[11]

Φωτοθήκη

Επεξεργασία


Παραπομπές

Επεξεργασία

Δείτε επίσης

Επεξεργασία