Ντάστι Σπρίνγκφιλντ
Η Μέρι Ίζομπελ Κάθριν Μπερναντέτ Ό΄Μπραϊεν ΤΒΑ (αγγλικά: Mary Isobel Catherine Bernadette O'Brien) (16 Απριλίου 1939 – 2 Μαρτίου 1999), γνωστή επαγγελματικά ως Ντάστι Σπρίνγκφιλντ (Dusty Springfield), ήταν Αγγλίδα τραγουδίστρια, της οποίας η καριέρα διήρκεσε πάνω από πέντε δεκαετίες. Με τον ιδιαίτερο ήχο της μεσόφωνης, ήταν μια σημαντική τραγουδίστρια σόουλ, ποπ και δραματικών μπαλάντων, με γαλλικά σανσόν, κάντρι και τζαζ επίσης στο ρεπερτόριό της. Κατά τη διάρκεια της ακμής της στη δεκαετία του 1960, κατατάχθηκε μεταξύ των πιο επιτυχημένων Βρετανών ερμηνευτών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η εικόνα της – που χαρακτηρίζεται από ένα ξανθό φουσκωτό χτένισμα «σφηκοφωλιά» με υπεροξείδιο, βαρύ μακιγιάζ (παχύ μαύρο eye liner και σκιά ματιών) και βραδινά φορέματα, καθώς και στυλιζαρισμένες, χειρονομιακές ερμηνείες – την έκαναν σύμβολο της δεκαετίας του 1960.[8]
| Ντάστι Σπρίνγκφιλντ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Dusty Springfield (Αγγλικά) |
| Ψευδώνυμο | Dusty Springfield |
| Γέννηση | 16 Απριλίου 1939[1][2][3] Λονδίνο |
| Θάνατος | 2 Μαρτίου 1999[1][2][3] Χένλι-ον-Τεμς |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος του μαστού |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Όξφορντσαϊρ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Ιδιότητα | τραγουδιστής, μουσικός, μουσικός ηχογραφήσεων και τηλεοπτικός παρουσιαστής[4] |
| Γονείς | Τζεράρντ Άντονι Τζόσεφ Ο'Μπράιαν[5] και Κέι Ράιλ[5] |
| Αδέλφια | Τομ Σπρίνγκφιλντ[6] |
| Όργανα | φωνή |
| Είδος τέχνης | σόουλ, Ριθμ εντ μπλουζ, ποπ μουσική και Μπλου-άιντ σόουλ |
| Βραβεύσεις | Αξιωματικός του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και Rock and Roll Hall of Fame (1999)[7] |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννημένη στο Γουέστ Χάμστεντ του Λονδίνου, σε μια οικογένεια που απολάμβανε τη μουσική, η Σπρίνγκφιλντ έμαθε να τραγουδά στο σπίτι. Το 1958, εντάχθηκε στην πρώτη της επαγγελματική ομάδα, The Lana Sisters. Δύο χρόνια αργότερα, με τον αδελφό της, Τομ Σπρίνγκφιλντ και τον Τιμ Φέιλντ, η Σπρίνγκφιλντ σχημάτισε το folk-pop φωνητικό τρίο The Springfields. Δύο από τις πέντε κορυφαίες επιτυχίες του 1961–63 στο Ηνωμένο Βασίλειο - «Island of Dreams» και «Say I Won't Be There» - έφτασαν στο Νούμερο 5 στα chart, και τα δύο την άνοιξη του 1963. Το 1962 έκαναν μεγάλη επιτυχία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τη διασκευή τους στο «Silver Threads and Golden Needles».
Η σόλο καριέρα της Σπρίνγκφιλντ ξεκίνησε στα τέλη του 1963, με το ποπ δίσκο «I Only Want to Be with You» — ένα χιτ που έφτασε στο Νο 4 στο ΗΒ και η πρώτη από τις έξι υπερατλαντικές επιτυχίες της στο Top 40 τη δεκαετία του 1960, μαζί με τα «Stay Awhile» (1964), »All I See Is You» (1966), «I'll Try Anything» (1967) και δύο κυκλοφορίες που τώρα θεωρούνται τραγούδια κατατεθέν της: «You Don't Have to Say You Love Me» (1966, ΗΒ Νο 1/ΗΠΑ Νο. 4) και «Son of a Preacher Man» (1968/69, ΗΒ Νο 9/ΗΠΑ Νο 10). Το τελευταίο εμφανίζεται στο ποπ και σόουλ άλμπουμ του 1968 Dusty in Memphis, ένα από τα καθοριστικά έργα της Σπρίνγκφιλντ. Τον Μάρτιο του 2020, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ το πρόσθεσε στο Εθνικό Μητρώο Ηχογράφησης, το οποίο διατηρεί ηχογραφήσεις που θεωρούνται «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντικές».
Μεταξύ 1964 και 1969, η Σπρίνγκφιλντ έκανε μεγάλη επιτυχία στη γενέτειρά της στη Βρετανία, με πολλά σινγκλ που στην Αμερική είτε απέτυχαν να μπουν στο chart είτε δεν κυκλοφόρησαν, μεταξύ των οποίων το «I Just Don't Know What to Do with Myself», «In the Middle of Nowhere», «Some of Your Lovin'», «Goin' Back» και «I Close My Eyes and Count to Ten». Αντίθετα, μπήκε στα charts στις ΗΠΑ (αλλά όχι στο Ηνωμένο Βασίλειο) με επιτυχίες όπως το «Wishin' and Hopin"», «The Look of Love» και «The Windmills of Your Mind».
Από το 1971 έως το 1986, η Σπρίνγκφιλντ απέτυχε να καταγράψει μια επιτυχία από πέντε κυκλοφορίες άλμπουμ (εκτός από μια μικρή εμφάνιση στα chart του 1979 στο Ηνωμένο Βασίλειο), αλλά η συνεργασία της το 1987 με το βρετανικό synthpop δίδυμο Pet Shop Boys, «What Have I Done to Deserve This?», την επανέφερε στην κορυφή των chart, φτάνοντας στο Νο 2 στο UK Singles Chart και στο Billboard Hot 100. Η συνεργασία απέδωσε επίσης δύο επιτυχίες του 1989 στο UK Top 20: «Nothing Has Been Proved» και «In Private». Το 1990, η Σπρίνγκφιλντ μπήκε στο chart με το «Reputation» - την τελευταία από τις 25 κορυφαίες 40 επιτυχίες του Ηνωμένου Βασιλείου στις οποίες συμπεριλήφθηκε.
Τακτική στη βρετανική τηλεόραση, η Σπρίνγκφιλντ παρουσίασε πολλά επεισόδια της μοντέρνας βρετανικής τηλεοπτικής μουσικής σειράς Ready Steady Go! και, μεταξύ 1966 και 69, παρουσίασε τη δική της σειρά στο BBC και στο ITV. Το 1966, η Σπρίνγκφιλντ ήταν στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, συμπεριλαμβανομένης της «Καλύτερης Διεθνούς Τραγουδίστριας» του περιοδικού Melody Maker[9] και ήταν η πρώτη τραγουδίστρια του Ηνωμένου Βασιλείου στην κορυφή της δημοσκόπησης των αναγνωστών του New Musical Express για Τραγουδίστρια. Είναι μέλος τόσο του Rock & Roll Hall of Fame, όσο και του UK Music Hall of Fame. Διεθνείς δημοσκοπήσεις επαίνεσαν την Σπρίνγκφιλντ ως μία από τις καλύτερες τραγουδίστριες όλων των εποχών.
Καριέρα Επεξεργασία
| Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Θάνατος Επεξεργασία
Τον Ιανουάριο του 1994, ενώ ηχογράφησε το προτελευταίο άλμπουμ της, A Very Fine Love, στο Νάσβιλ του Τενεσί, η Σπρίνγκφιλντ άρχισε να αισθάνεται άρρωστη. Όταν επέστρεψε στην Αγγλία λίγους μήνες αργότερα, οι ιατροί της διέγνωσαν καρκίνο του μαστού.[10] Έλαβε μήνες χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας και ο καρκίνος βρέθηκε σε ύφεση. Το 1995, με φαινομενικά καλή υγεία, η Σπρίνγκφιλντ ξεκίνησε την προώθηση του άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά.[11] Στα μέσα του 1996, ο καρκίνος είχε επιστρέψει, και παρά τις έντονες θεραπείες, πέθανε στο Χένλι-ον-Τεμς του Όξφορντσαϊρ,[12] στις 2 Μαρτίου 1999, ένα μήνα πριν από τα 60ά της γενέθλια.[13]
Στην κηδεία της Σπρίνγκφιλντ παρευρέθηκαν εκατοντάδες θαυμαστές και άνθρωποι από τη μουσική βιομηχανία, συμπεριλαμβανομένων των Έλβις Κοστέλο, Lulu και Pet Shop Boys. Ήταν μια καθολική κηδεία, η οποία έγινε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Παρθένου στο Χένλι-ον-Τεμς, όπου η Σπρίνγκφιλντ είχε ζήσει τα τελευταία της χρόνια. Στο νεκροταφείο της εκκλησίας τοποθετήθηκε επιτύμβια στήλη αφιερωμένη στη μνήμη της.[14] Σύμφωνα με τις επιθυμίες της Σπρίνγκφιλντ, αποτεφρώθηκε και μερικές από τις στάχτες της θάφτηκαν στο Χένλι, ενώ οι υπόλοιπες διασκορπίστηκαν από τον αδερφό της, Τομ Σπρίνγκφιλντ, στους Βράχους του Μοχέρ στην Ιρλανδία.
Δισκογραφία Επεξεργασία
- 1964 – A Girl Called Dusty
- 1965 – Ev'rything's Coming Up Dusty
- 1967 – Where Am I Going?
- 1968 – Dusty... Definitely
- 1969 – Dusty in Memphis
- 1970 – A Brand New Me
- 1972 – See All Her Faces
- 1973 – Cameo
- 1978 – It Begins Again
- 1979 – Living Without Your Love
- 1982 – White Heat
- 1990 – Reputation
- 1995 – A Very Fine Love
- 2015 – Faithful, ηχογραφήθηκε το 1971
Φιλμογραφία Επεξεργασία
Η Σπρίνγκφιλντ ήταν παρουσιάστρια πολλών τηλεοπτικών μιούζικαλ σειρών:
| Τηλεόραση | ||
|---|---|---|
| Έτος | Τίτλος | Σημειώσεις |
| 1965 | The Sound of Motown | Ειδικό επεισόδιο του Ready Steady Go![8] |
| 1966–67 | Dusty | Δύο σεζόν, η καθεμία από έξι εβδομαδιαία μέρη[15][16] |
| 1968 | It Must Be Dusty | Εννέα τακτικά εβδομαδιαία επεισόδια και ακολουθούνται από μια χριστουγεννιάτικη ειδική, All Kinds of Music[15] |
| 1969 | Decidedly Dusty | Οκτώ εβδομαδιαία επεισόδια[15] |
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb13899985p. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Dusty-Springfield. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ dusty-springfield.
- ↑ 8,0 8,1 Randall, (2009), p. 51.
- ↑ «Dusty Springfield obituary». The Guardian. 4 Μαρτίου 1999. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2020.
- ↑ «Fans' Farewell to Dusty». BBC News. 12 March 1999. http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/295552.stm. Ανακτήθηκε στις 29 June 2012.
- ↑ DeCurtis, Anthony. "Rock & Roll: Dusty Springfield: 1939–1999." Rolling Stone 15 April 1999: 31–2. ProQuest. Web. 5 October 2015
- ↑ «Obituary: Dusty Springfield». The Independent. 4 March 1999. https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/obituary-dusty-springfield-1078196.html. Ανακτήθηκε στις 1 March 2019.
- ↑ Holden, Stephen (4 March 1999). «Dusty Springfield, 59, Pop Star of the 60's, Dies». The New York Times. https://www.nytimes.com/1999/03/04/arts/dusty-springfield-59-pop-star-of-the-60-s-dies.html. Ανακτήθηκε στις 1 March 2019.
- ↑ Wilson, Scott. Resting Places: The Burial Sites of More Than 14,000 Famous Persons, 3rd ed.: 2 (Kindle Location 44542). McFarland & Company, Inc., Publishers. Kindle Edition.
- ↑ 15,0 15,1 15,2 Bell, Simon. «Dusty Springfield: Dusty Devotedly – Details of Dusty's TV Series' in the 60's». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2012.
- ↑ Saul, Marc. «Dusty». Television Heaven. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουλίου 2012.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Gulla, Bob (2008). «Dusty Springfield». Icons of R&B and Soul: An Encyclopedia of the Artists Who Revolutionized Rhythm. Γουέστπορτ, Κονέκτικατ: Greenwood Icons. ISBN 978-0-313-34044-4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2014.
- Leeson, Edward (1 Μαΐου 2001). Dusty Springfield: A Life in Music. Michigan: Robson Books. ISBN 978-1-86105-343-5.
- O'Brien, Lucy (2000). Dusty: A Biography of Dusty Springfield. Sidgwick & Jackson. ISBN 978-0-330-39343-0.
- Randall, Annie Janeiro (Fall 2005). «Dusty Springfield and the Motown Invasion». Institute for Studies in American Music Newsletter (Conservatory of Music, Brooklyn College, City University of New York (CUNY)) 35. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 June 2012. https://web.archive.org/web/20120625073452/http://depthome.brooklyn.cuny.edu/isam/NewsletF05/RandallF05.htm. Ανακτήθηκε στις 27 June 2012. «Springfield acquired the title 'White Queen of Soul' as a result of her many hit cover versions of songs by African American artists such as the Shirelles, Inez and Charlie Foxx, and Baby Washington»..
- Randall, Annie Janeiro (2009). Dusty! Queen of the Postmods. Νέα Υόρκη: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-532943-8.
- Valentine, Penny· Wickham, Vicki (Αυγούστου 2000). Dancing with Demons: The Authorised Biography of Dusty Springfield. Λονδίνο: Hodder & Stoughton. ISBN 0-340-76673-5.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Ιστότοπος θαυμαστών της Ντάστι Σπρίνγκφιλντ
- Τηλεοπτική βιογραφία της Ντάστι Σπρίνγκφιλντ
- Το Dusty Springfield στο Curlie
- Η κληρονομιά της Ντάστι Σπρίνγκφιλντ, του Bob Stanley για τους Times, 3 Απριλίου 2009
- 7144619 Ντάστι Σπρίνγκφιλντ στο Find a Grave (Αγγλικά)