Ντίνου Μπρατιάνου

Ο Ντίνου Μπρατιάνου (13 Ιανουαρίου 1866 – 20 Μαΐου 1950), γεννημένος ως Κονσταντίν Ι. Κ. Μπρατιάνου, ήταν Ρουμάνος πολιτικός, που ηγήθηκε του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος (PNL) ξεκινώντας το 1934.

Ντίνου Μπρατιάνου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	13  Ιανουαρίου 1866 Ștefăneștii Noi
Θάνατος	1951 Sighet prison
Χώρα πολιτογράφησης	Ρουμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρουμανικά
Σπουδές	Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός μηχανικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα (Ρουμανία)
Οικογένεια
Γονείς	Ιόν Κονσταντίν Μπρατιάνου
Αδέλφια	Vintilă Brătianu Ιόν Μπρατιάνου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας μέλος της Γερουσίας της Ρουμανίας Υπουργός Εσωτερικών (Αύγουστος 1944 – Νοέμβριος 1944, Κυβέρνηση της Ρουμανίας)
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Πρώιμη καριέρα

Γεννημένος στο κτήμα Φλορίκα, στο Στεφανέστι, στην κομητεία Άρτζες, ήταν γιος του μεγάλου Ρουμάνου πολιτικού Ιόν Μπρατιάνου και αδελφός του Ιόν Ι. Κ. Μπρατιάνου και του Βιντίλα Μπρατιάνου . Σπούδασε μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Βουκουρεστίου και στην Εθνική Ανώτατη σχολή Ορυχείων (École des mines) στο Παρίσι .

Αν και εξελέγη για πρώτη φορά στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας το 1895 (και εξελέγη χωρίς διακοπή μεταξύ 1910 και 1938), δεν κατείχε καμία κυβερνητική θέση μέχρι το 1933-1934 (όταν ήταν υπουργός Οικονομικών).

Επί Καρόλου και Αντονέσκου

Μετά τη δολοφονία του πρωθυπουργού Ιόν Γ. Ντούκα από τη Σιδηρά Φρουρά (Δεκέμβριος 1933), έγινε επικεφαλής του PNL. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, άρχισε να εναντιώνεται στο αυταρχικό καθεστώς του βασιλιά Καρόλου Β' της Ρουμανίας και του πρωθυπουργού του Γκεόργκε Ταταρέσκου.

Μετά την παραίτηση του Καρόλου και του φασιστικού καθεστώτος γνωστού ως Εθνικό Κράτος των Λεγεώνων, ο Μπρατιάνου προσέφερε την υποστήριξή του στον δικτάτορα Ιόν Αντονέσκου, δεδομένου ότι η στενή σχέση του τελευταίου με τη ναζιστική Γερμανία είχε βοηθήσει τη Ρουμανία να κερδίσει εδάφη, που είχε χάσει από τη Σοβιετική Ένωση (Βεσσαραβία, Βόρεια Μπουκοβίνα, και την περιοχή Χέρτσα), που λήφθηκαν πίσω από την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι βαριές απώλειες που προκλήθηκαν στα ρουμανικά στρατεύματα και οι επιτυχείς επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού έκαναν τον Μπρατιάνου να ευνοήσει το σχέδιο του βασιλιά Μιχαήλ να ευθυγραμμίσει τη Ρουμανία με τους Συμμάχους.

Μετά το 1945

Μετά το Βασιλικό Πραξικόπημα της 23ης Αυγούστου 1944, ήταν υπουργός χωρίς χαρτοφυλάκιο σε δύο διαδοχικές κυβερνήσεις του Κονσταντίν Σανατέσκου. Ως ηγέτης του PNL, δεν μπόρεσε να επιβραδύνει την άνοδο του Ρουμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην εξουσία, καθώς η έκκληση του κόμματος είχε υποστεί μεγάλα πλήγματα λόγω της συμπάθειας του Μπρατιάνου προς τον Αντονέσκου.

Επεδίωξε να αντιταχθεί στους κομμουνιστές διαμαρτυρόμενος στους Αμερικανούς και Βρετανούς διπλωμάτες από το Βουκουρέστι. Ο Κόρτλαντ Βαν Ρενσελάερ Σούιλερ, ο Αμερικανός στρατηγός, απεικόνισε τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι θα πολεμούσε τους κομμουνιστές: «Γενικά, ο κ. Μπρατιάνου με έχει απογοητεύσει ως πολιτικό ηγέτη», έγραψε ο Σούιλερ το 1945. «Είναι σχεδόν 80 και φαίνεται να σπαταλά την ενέργειά του. Αν και είναι πολύ δυσαρεστημένος για την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων, δεν έχει προσφέρει ένα εποικοδομητικό πρόγραμμα ανάκαμψης, εκτός από μια γενική αντίθεση σε αυτό που αποκαλεί τις υπέρογκες και άδικες απαιτήσεις που θέτει η Ρωσία».

Αρνήθηκε να γίνει μέλος του κομμουνιστικού υπουργικού συμβουλίου, που σχημάτισε ο Πέτρου Γκρόζα στις 6 Μαρτίου 1945. Συνελήφθη και φυλακίστηκε χωρίς δίκη, πέθανε το 1950, πιθανότατα στη φυλακή Σίγκετ.