Βικιπαίδεια

Οικονομία της Ιαπωνίας

οικονομία χώρας

Η οικονομία της Ιαπωνίας είναι μια ιδιαίτερα αναπτυγμένη οικονομία της ελεύθερης αγοράς.[1] Έχει το τρίτο μεγαλύτερο ονομαστικό ΑΕΠ του κόσμου και το τέταρτο μεγαλύτερο ΑΕΠ του κόσμου όσον αφορά την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης.[2][3] Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ανεπτυγμένη οικονομία του κόσμου.[4] Η Ιαπωνία είναι μέλος της Ομάδας των 7 και της Ομάδας των 20. Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το 2016 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ισοτιμία αγοραστικής δύναμης ήταν 38.937 δολάρια.[5] Λόγω μιας πτωτικής συναλλαγματικής ισοτιμίας, το ΑΕΠ της Ιαπωνίας όπως μετράται σε δολάρια μεταβάλλεται αισθητά. Υπολογίζοντας αυτές τις διακυμάνσεις σύμφωνα με την μέθοδο Άτλας, το εκτιμώμενο κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ιαπωνίας ανέρχεται σε 38.490 δολάρια. Οι προβλέψεις για την ιαπωνική οικονομία εκπονούνται με βάση τη Τριμηνιαία έρευνα του επιχειρηματικού κλίματος Τανκάν, την οποία διεξάγει η Τράπεζα της Ιαπωνίας.[6] Ο δείκτης Nikkei 225 παρουσιάζει μια μηνιαία έκθεση των κορυφαίων επικερδών μετοχών στο Japan Exchange Group, το χρηματιστήριο με τη τρίτη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση αγοράς στον κόσμο.[7][8] Το 2018, η Ιαπωνία ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος εισαγωγέας και ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας του κόσμου.[9] Έχει το δεύτερο μεγαλύτερο απόθεμα σε ξένο συνάλλαγμα στο κόσμο ύψους 1.3 τρισεκατομμυρίων. Κατατάσσεται 29η στον Δείκτη Ευκολίας του Επιχειρείν και 5η στην Παγκόσμια Έκθεση για την Ανταγωνιστικότητα.[10] Κατέχει την πρώτη θέση στον κόσμο στο Δείκτη Οικονομικής Πολυπλοκότητας.[11] Η Ιαπωνία έχει τη τρίτη μεγαλύτερη καταναλωτική αγορά.[12]

Άποψη του Σιντζούκου, περιοχής του Τόκιου, πρωτεύουσας και οικονομικού κέντρου της Ιαπωνίας.

Η Ιαπωνία έχει τη τρίτη μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στον κόσμο.[13] Έχει τη μεγαλύτερη βιομηχανία ηλεκτρονικών εξοπλισμών στον κόσμο και μια από τις πιο καινοτόμες οικονομίες σε όλο το κόσμο με μερικά από τα καλύτερα μέτρα καταχώρησης πατεντών στο κόσμο. Αντιμετωπίζει αυξανόμενο ανταγωνισμό από δύο ταχέως αναπτυσσόμενες γειτονικές χώρες, την Κίνα και τη Νότια Κορέα.[14] Η βιομηχανική παραγωγή στην Ιαπωνία επικεντρώνεται κυρίως σε αγαθά υψηλής τεχνολογίας και υψηλού κόστους (π.χ. οπτικά όργανα, υβριδικά οχήματα, και ρομποτική). Εκτός από τη περιοχή του Καντό,[15][16][17][18] στην περιοχή Κανσάι εδρεύουν μερικούς από τους κορυφαίους βιομηχανικούς ομίλους και κατασκευαστικά κέντρα για την οικονομία της χώρας.[19] Το μέγεθος και η βιομηχανική δομή των πόλεων στην Ιαπωνία διατηρεί αυστηρά την κανονικότητά του παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός των πόλεων αλλάζει ανάλογα με την περίοδο της ημέρας.[20] Η Ιαπωνία είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής του κόσμου.[21][22][23] Γενικά η Ιαπωνία έχει κάθε χρόνο και ένα σημαντικό καθαρό διεθνές επενδυτικό πλεόνασμα. Το 2010, η Ιαπωνία κατείχε το 13.7% των παγκόσμιων ιδιωτικών χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων (το τρίτο μεγαλύτερο ποσοστό στον κόσμο) με αξία περίπου 15.3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.[24] Το 2017 51 επιχειρήσεις του καταλόγου Fortune Global 500 εδρεύουν στην Ιαπωνία,[25] ενώ το 2013 ο αριθμός αυτών των επιχειρήσεων ήταν 62.[26] Η χώρα έχει τον τρίτο μεγαλύτερο συνολικό πλούτο του κόσμου.[27]

Η κατάρρευση της φούσκας των τιμών των ακινήτων στην Ιαπωνία το 1991 οδήγησε σε μια περίοδο οικονομικής στασιμότητας, η οποία είναι γνωστή ως "χαμένη δεκαετία". Τελευταία αυτή η χρονική περίοδος αυξάνεται στα "χαμένα 20 χρόνια." Από το 1995 έως το 2007, το ΑΕΠ της Ιαπωνίας μειώθηκε από τα 5.33 τρις δολάρια στα 4.36 τρις δολάρια σε ονομαστικούς όρους.[28] Η Ιαπωνία σήμερα έχει την υψηλότερη αναλογία δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών (ακολουθούμενη από την Ελλάδα),[29][30] με το εθνικό της χρέος να ισούται με το 236% του ΑΕΠ το 2017.[31] Αυτό το χρέος ανήκει κατά κύριο λόγο σε Ιάπωνες πολίτες.[32] Η Ιαπωνική οικονομία αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις λόγω ενός γηρασκόμενου και μειούμενου πληθυσμού, ο οποίος κορυφώθηκε στα 128 εκατομμύρια άτομα και μειώθηκε στα 125.9 εκατομμύρια το 2020.[33] Σύμφωνα με τις προβλέψεις, ο πληθυσμός θα συνεχίσει να μειώνεται και μέχρι το τέλος 21ου αιώνα μπορεί να πέσει κάτω από 100 εκατομμύρια άτομα.[34][35]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Lechevalier, Sébastien (2014). The Great Transformation of Japanese Capitalism. Routledge. σελ. 204. ISBN 9781317974963. 
  2. ↑ «World Economic Outlook Database, April 2016 – Report for Selected Countries and Subjects». International Monetary Fund (IMF). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2015. 
  3. ↑ Kyung Lah (14 February 2011). «Japan: Economy slips to Third in world». CNN. http://edition.cnn.com/2011/BUSINESS/02/13/japan.economy.third/index.html. 
  4. ↑ «Country statistical profile: Japan». OECD iLibrary. 28 February 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-03-04. https://web.archive.org/web/20130304192606/http://www.oecd-ilibrary.org/economics/country-statistical-profile-japan_20752288-table-jpn. Ανακτήθηκε στις 19 June 2013. 
  5. ↑ Japan: 2017 Article IV Consultation : Press Release ; Staff Report ; and Statement by the Executive Director for Japan. International Monetary Fund. Asia and Pacific Department. Washington, D.C.: International Monetary Fund. 2017. ISBN 9781484313497. 
  6. ↑ «TANKAN ：日本銀行 Bank of Japan». Bank of Japan. Boj.or.jp. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2013. 
  7. ↑ «Monthly Reports - World Federation of Exchanges». WFE. 
  8. ↑ «Nikkei Indexes». indexes.nikkei.co.jp. 
  9. ↑ «World Trade Statistical Review 2019» (PDF). World Trade Organization. σελ. 100. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2019. 
  10. ↑ «The Global Competitiveness Report 2018». Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2018. 
  11. ↑ «OEC - Economic Complexity Ranking of Countries (2013-2017)». oec.world (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2020. 
  12. ↑ «Household final consumption expenditure (current US$) | Data». data.worldbank.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2018. 
  13. ↑ «2013 Production Statistics – First 6 Months». OICA. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2013. 
  14. ↑ Morris, Ben (12 April 2012). «What does the future hold for Japan's electronics firms?». BBC News. https://www.bbc.co.uk/news/business-17688322. Ανακτήθηκε στις 16 October 2013. 
  15. ↑ Iwadare, Yoshihiko (1 Απριλίου 2004). «Strengthening the Competitiveness of Local Industries: The Case of an Industrial Cluster Formed by Three Tokai Prefecters» (PDF). Nomura Research Institute. σελ. 16. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2014. 
  16. ↑ Kodama, Toshihiro (1 Ιουλίου 2002). «Case study of regional university-industry partnership in practice». Institute for International Studies and Training. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2014. 
  17. ↑ Mori, Junichiro· Kajikawa, Yuya· Sakata, Ichiro (2010). «Evaluating the Impacts of Regional Cluster Policies using Network Analysis» (PDF). International Association for Management of Technology. σελ. 9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2014. 
  18. ↑ Schlunze, Rolf D. «Location and Role of Foreign Firms in Regional Innovation Systems in Japan» (PDF). Ritsumeikan University. σελ. 25. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2014. 
  19. ↑ «Profile of Osaka/Kansai» (PDF). Japan External Trade Organization Osaka. σελ. 10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2014. 
  20. ↑ Mori, Tomoya (2017). «Evolution of the Size and Industrial Structure of Cities in Japan between 1980 and 2010: Constant Churning and Persistent Regularity». Asian Development Review 34 (2): 86–113. doi:10.1162/adev_a_00096. 
  21. ↑ «Japan, savings superpower of the world». The Japan Times. 2 September 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 August 2020. https://web.archive.org/web/20200807140043/https://www.japantimes.co.jp/opinion/2018/09/02/commentary/japan-commentary/japan-savings-superpower-world/. Ανακτήθηκε στις 12 September 2020. 
  22. ↑ Chandler, Marc (19 August 2011). «The yen is a safe haven as Japan is the world's largest creditor». Credit Writedowns. http://www.creditwritedowns.com/2011/08/japan-safe-haven.html. Ανακτήθηκε στις 19 June 2013. 
  23. ↑ Obe, Mitsuru (28 May 2013). «Japan World's Largest Creditor Nation for 22nd Straight Year». The Wall Street Journal. https://blogs.wsj.com/japanrealtime/2013/05/28/japan-worlds-largest-creditor-nation-for-22nd-straight-year/. Ανακτήθηκε στις 14 October 2013. 
  24. ↑ «Allianz Global Wealth Report 2015» (PDF). Allianz. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2016. 
  25. ↑ «Global 500 (updated)». Fortune. 
  26. ↑ «Global 500 2013». Fortune. https://money.cnn.com/magazines/fortune/global500/2013/full_list/. 
  27. ↑ «Global wealth report». Credit Suisse (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2020. 
  28. ↑ «Japanese GDP, nominal». 
  29. ↑ Sanati, Cyrus. «Japan's latest economic stimulus exposes its dirty debt secret». Fortune. 
  30. ↑ Matthews, Chris (26 February 2016). «Forget Greece, Japan is the world's real economic time bomb». Fortune. http://fortune.com/2015/02/26/japan-economic-time-bomb/. 
  31. ↑ Oh, Sunny. «Here's a lesson from Japan about the threat of a U.S. debt crisis». MarketWatch. 
  32. ↑ «When Will Japan's Debt Crisis Implode?». 
  33. ↑ «Japan Population». World Bank. 2019. https://data.worldbank.org/indicator/SP.POP.TOTL?locations=JP. Ανακτήθηκε στις 12 July 2019. 
  34. ↑ «World Population Prospects 2019». United Nations Department of Economic and Social Affairs. 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2018. 
  35. ↑ «Tokyo gets more crowded as Japan hollows out 2019». The Straits Times. 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οικονομία_της_Ιαπωνίας&oldid=10437611"