Οι Καταραμένοι βασιλείς
Οι Καταραμένοι βασιλείς (γαλλικός τίτλος: Les Rois maudits) είναι σειρά ιστορικών μυθιστορημάτων του Μωρίς Ντρυόν που δημοσιεύθηκε μεταξύ 1955 και 1977. Το λογοτεχνικό έργο περιλαμβάνει συνολικά 7 τόμους, οι έξι εκδόθηκαν από το 1955 έως το 1960 και ο τελευταίος το 1977. Το έργο διασκευάστηκε για την τηλεόραση δύο φορές, το 1972 και το 2005.[1]
 Εικονογραφημένο χειρόγραφο με την οικογένεια του Φιλίππου του Ωραίου | |
| Συγγραφέας | Μωρίς Ντρυόν |
|---|---|
| Τίτλος | Les Rois maudits |
| Γλώσσα | γαλλικά |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | Δεκαετία του 1950 1977 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Χαρακτήρες | Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας και Λουδοβίκος Ι΄ της Γαλλίας |
| δεδομένα () | |
Η σειρά είναι μυθιστορηματική ανάπλαση πραγματικών γεγονότων της ιστορίας της Γαλλίας που διαδραματίζονται τον 14ο αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας των τελευταίων πέντε βασιλιάδων της δυναστείας των Καπετιδών και των δύο πρώτων βασιλιάδων του Οίκου των Βαλουά. Ξεκινά με τον Γάλλο βασιλιά Φίλιππο τον Ωραίο, ήδη σε δύσκολη θέση από τα σκάνδαλα και τις ίντριγκες στη βασιλική αυλή του, να βαρύνει με κατάρα την οικογένειά του μετά την εξόντωση των Ναϊτών Ιπποτών. Η διαδοχή των μοναρχών που ακολουθεί οδήγησε τα βασίλεια της Γαλλίας και της Αγγλίας στον Εκατονταετή Πόλεμο.
Τα γεγονότα που εξιστορούνται διαδραματίζονται σε μια εποχή που οι βασιλιάδες της Γαλλίας προσπαθούν να οικοδομήσουν το κράτος και επιβάλλονται εις βάρος των φεουδαρχών. Οι μεγάλοι άρχοντες συχνά είναι αντίπαλοι του θρόνου στην προσπάθειά τους για εδραίωση και αύξηση της προσωπικής τους περιουσίας.[2]
Ιστορικό πλαίσιο
ΕπεξεργασίαΟ Μωρίς Ντρυόν αφηγείται την ιστορία της γαλλικής μοναρχίας από τον Φίλιππο τον Ωραίο μέχρι τον Εκατονταετή Πόλεμο. Η ιστορία ξεκινά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φιλίππου, καθώς προσπαθεί να συντρίψει την τάξη των Ναϊτών Ιπποτών. Το 1314, μετά από επταετή δίκη, τα σημαντικότερα μέλη του τάγματος καταδικάζονται σε θάνατο στην πυρά ως αιρετικοί. Στον πάσσαλο, ο τελευταίος Μέγας Μάγιστρος των Ναϊτών Ζακ ντε Μολαί καταράστηκε τον βασιλιά και τον Πάπα Κλήμη Ε' να τον ακολουθήσουν στον θάνατο μέσα στον χρόνο, η κατάρα του έπεσε και στους κληρονόμους και απογόνους τους για δεκατρείς γενιές, καθώς και στον Γκιγιώμ ντε Νογκαρέ (αν και ήδη νεκρός στις 11 Απριλίου 1313 στο Παρίσι) που είχε ηγηθεί της έρευνας για τη δίκη των Ναϊτών.
Ο πάπας, ο οποίος είχε αρχίσει τη δίκη υπό την πίεση του βασιλιά, και ο Φίλιππος ο Ωραίος πέθαναν πραγματικά μέσα στη χρονιά. Οι διάδοχοι του θρόνου δεν στάθηκαν πιο τυχεροί καθώς δολοφονήθηκαν ή πέθαναν πρόωρα από ασθένεια χωρίς να έχουν άρρενα κληρονόμο του βασιλείου, μέχρι τον οριστικό αφανισμό τους, έτσι ο Οίκος των Βαλουά διαδέχθηκε τη δυναστεία των Καπετιδών. Η πλοκή επικεντρώνεται στα γεγονότα και τις ίντριγκες της διαδοχής των μοναρχών. Τα επεισόδια ακολουθούν τα γεγονότα μέχρι την κήρυξη του Εκατονταετούς Πολέμου.
Τα μυθιστορήματα
ΕπεξεργασίαΗ Κατάρα του τελευταίου Ναΐτη (1955)
ΕπεξεργασίαΗ δράση του μυθιστορήματος ξεκινά τον Μάρτιο του 1314 και τελειώνει εννέα μήνες αργότερα, τον Νοέμβριο του 1314.
Ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος ο Ωραίος κυβερνά με πυγμή, αλλά περιβάλλεται από σκάνδαλα και ίντριγκες. Η κόρη του Φιλίππου, Ισαβέλλα, βασίλισσα της Αγγλίας, συνωμοτεί με τον φιλόδοξο Ροβέρτο του Αρτουά για να συλλάβουν τις συζύγους των τριών αδελφών της - Μαργαρίτα, Ιωάννα και Λευκή - για μοιχεία. Το κίνητρο του ίδιου του Ροβέρτου είναι να εκδικηθεί τη θεία του Μαώ του Αρτουά, μητέρα της Ιωάννας και της Λευκής, καθώς πιστεύει ότι αυτή του καταπάτησε τη νόμιμη κληρονομιά. Ο μικρότερος αδερφός του Φίλιππου, Κάρολος, κόμης του Βαλουά, αγανακτεί για τη δύναμη και την επιρροή του Γκιγιώμ ντε Νογκαρέ, πρώτου συμβούλου και σφραγιδοφύλακα του βασιλιά, και του Εγκερράνδου του Μαρινί, καγκελάριου του βασιλιά. Όταν η ιδιοτελής εξόντωση των Ναϊτών Ιπποτών από τον Φίλιππο τελειώνει με τον Μέγα Μάγιστρο του Ναϊτών Ζακ ντε Μολαί να καίγεται στην πυρά, ο Μολαί καταριέται τους διώκτες του - τον Πάπα Κλήμη Ε', τον Νογκαρέ και τον βασιλιά - για δεκατρείς γενιές. Η Μαργαρίτα και η Λευκή καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη για τα εγκλήματά τους και οι εραστές τους Νορμανδοί ιππότες Γκωτιέ και Φιλίπ ντ'Ωναί βασανίζονται και εκτελούνται. Η Ιωάννα, αθώα για μοιχεία αλλά συνένοχη στο σκάνδαλο, φυλακίζεται επ' αόριστον. Σαράντα ημέρες μετά την εκτέλεση του Μολαί, ο πάπας πεθαίνει από πυρετό. Λίγο αργότερα, η Μπεατρίς ντ' Ιρσόν κυρία στην ακολουθία της Μαώς κανονίζει τον επώδυνο θάνατο του Νογκαρέ μέσω ενός δηλητηριασμένου κεριού. Ο Φίλιππος φοβάται ότι αιτία είναι η κατάρα του Μολαί. Σύντομα, παθαίνει εγκεφαλική αιμορραγία, καταρρέει κατά τη διάρκεια κυνηγιού και πεθαίνει λίγες μέρες αργότερα.[3]
Η Στραγγαλισμένη βασίλισσα (1955)
ΕπεξεργασίαΗ δράση του μυθιστορήματος ξεκινά τον Νοέμβριο του 1314 και τελειώνει έξι μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1315.
Ο μεγαλύτερος γιος του Φίλιππου στέφθηκε βασιλιάς ως Λουδοβίκος Ι΄ της Γαλλίας, αλλά η μοιχαλίδα σύζυγός του Μαργαρίτα της Βουργουνδίας παραμένει φυλακισμένη στο κάστρο Γκαγιάρ στη Νορμανδία. Επιδιώκοντας να ξαναπαντρευτεί και να αποκτήσει διάδοχο, ο Λουδοβίκος στέλνει τον Ροβέρτο του Αρτουά να αναγκάσει τη Μαργαρίτα να υπογράψει δήλωση, με αντάλλαγμα την ελευθερία της, ότι ο γάμος της με τον Λουδοβίκο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και ότι η κόρη της Ιωάννα Β΄της Ναβάρρας είναι παράνομη. Εκείνη αρνείται και το σχέδιο του Λουδοβίκου να εξασφαλίσει την ακύρωση και να παντρευτεί την όμορφη Κλημεντία του Ανζού εμποδίζεται ακόμη περισσότερο από την αποτυχία του παπικού κονκλάβιου να εκλέξει νέο πάπα. Ο Μαρινί διαπιστώνει ότι οι εχθροί του - με επικεφαλής τον Κάρολο, κόμη του Βαλουά - τον αποκλείουν συστηματικά από τον στενό κύκλο του νέου βασιλιά. Ο αδελφός του Λουδοβίκου, ο Φίλιππος, κόμης του Πουατιέ και ο θείος του Κάρολος του Βαλουά προσπαθούν και οι δύο να ασκήσουν επιρροή στον αναποφάσιστο βασιλιά, ο Φίλιππος για το καλό του βασιλείου και ο Βαλουά για προσωπικό όφελος. Επιθυμώντας την ελευθερία, η Μαργαρίτα αποφασίζει να υπογράψει τη δήλωση, αλλά η «ομολογία» της δεν φτάνει ποτέ στον Ροβέρτο του Αρτουά. Άρρωστη από τον εγκλεισμό της στη φυλακή, με εντολή του Βαλουά στραγγαλίζεται. Αν και οι αρχικές του προσπάθειες να καταστρέψει τον Μαρινί απέτυχαν, ο Βαλουά καταφέρνει - με τη βοήθεια του Λομβαρδού τραπεζίτη Τολομέι - να συγκεντρώσει πολλές κατηγορίες εναντίον του και ο Μαρινί εκτελείται.[4]
Τα δηλητήρια του στέμματος (1956)
ΕπεξεργασίαΗ δράση του μυθιστορήματος ξεκινά την 1η Ιουνίου 1315 και τελειώνει ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Ιουνίου 1316.
Ο Λουδοβίκος, χήρος πια, παντρεύεται την όμορφη Κλημεντία του Ανζού. Η ανακάλυψη μιας νόθας κόρης του βασιλιά που απέκτησε από μια υπηρέτρια, τον αναγκάζει να εξομολογηθεί στη σύζυγό του όλες τις αμαρτίες του και ορκίζεται ότι μετανοεί. Ο Λουδοβίκος έδωσε χάρη, κατόπιν αιτήματος του αδελφού του Φιλίππου, στη σύζυγό του Ιωάννα που ήταν φυλακισμένη για δεκαέξι μήνες. Ωστόσο, αρνείται κατηγορηματικά να συγχωρήσει τη Λευκή, τη σύζυγο του μικρότερου αδελφού του Καρόλου. Ο θείος του Λουδοβίκου Κάρολος, κόμης του Βαλουά, συνεχίζει να ασκεί επιρροή στις βασιλικές υποθέσεις προσπαθώντας να εξασφαλίσει την πίστη της νέας βασίλισσας, ανιψιάς του από τον προηγούμενο γάμο του. Ο ανιψιός του Τολομέι, ο νεαρός τραπεζίτης Γκούτσιο Μπαλιόνι, παντρεύεται κρυφά την αρχόντισσα Μαρία του Κρεσαί. Με την ενθάρρυνση του Ροβέρτου του Αρτουά, οι υποτελείς βαρόνοι της Μαώς του Αρτουά επαναστατούν εναντίον της. Ο βασιλιάς αναγκάζεται να παρέμβει και της αφαιρεί την εξουσία όταν εκείνη αρνείται να δεχθεί τη διαιτησία του. Κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 1316, η βασίλισσα μένει έγκυος. Για τη Μαώ, ένας κληρονόμος ήταν εμπόδιο στις αξιώσεις του γαμπρού της στον θρόνο, έτσι δηλητηριάζει τον βασιλιά με τη βοήθεια της ακολούθου της Μπεατρίς και εκείνος πεθαίνει μετά από ασθένεια - ως αιτία του θανάτου επίσημα αναφέρθηκε η πνευμονία - αφήνοντας πίσω έγκυο τη βασίλισσα και τη βασιλική αυλή σε αναταραχή. Ο Βαλουά και ο Ροβέρτος κατηγόρησαν τη Μαώ για την ασθένεια του βασιλιά, χωρίς να μπορούν να το αποδείξουν.[5]
Ο νόμος της αρσενικής διαδοχής (1957)
ΕπεξεργασίαΗ δράση του μυθιστορήματος ξεκινά τον Ιούνιο του 1316 και τελειώνει έξι μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 1317.
Με τον Λουδοβίκο νεκρό και την Κλημεντία έγκυο, ο θείος του Λουδοβίκου Κάρολος και ο αδελφός του Φίλιππος συνωμοτούν ο ένας εναντίον του άλλου για την αντιβασιλεία. Στη διαμάχη αναμιγνύεται και ο αδερφός της Μαργαρίτας Εύδης Δ΄ της Βουργουνδίας, ο οποίος επιδιώκει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της Ιωάννας, κόρης του Λουδοβίκου και της Μαργαρίτας. Ο Φίλιππος υπερισχύει των αντιπάλων του και αναλαμβάνει την αντιβασιλεία. Εγκλωβίζοντας τους αντιμαχόμενους καρδινάλιους στη Λυών, αναγκάζει το παπικό κονκλάβιο που - αναγκαστικά - εκλέγει τον Ζακ Ντουέζ ως Πάπα Ιωάννη ΚΒ΄. Η Μαρία του Κρεσαί γεννά έναν γιο από τον γάμο με τον Γκούτσιο Μπαλιόνι σε ένα μοναστήρι και μέσα σε λίγες μέρες η Κλημεντία γεννά τον Ιωάννη. Καθώς η Κλημεντία είναι θανάσιμα άρρωστη, ο Ούγος της Μπουβίλ και η έξυπνη σύζυγός του επιστρατεύουν τη Μαρία ως τροφό για τον νεαρό βασιλιά. Η κόμισσα Μαώ αναγνωρίζει το βρέφος Ιωάννη ως το μόνο εμπόδιο μεταξύ του Φιλίππου - είναι παντρεμένος με την κόρη της Ιωάννα - και του γαλλικού θρόνου. Φοβούμενοι τον Μαώ, ο Ούγος και η γυναίκα του αλλάζουν τον Ιωάννη με το παιδί της Μαρίας, τον Τζιανίνο, όταν το βασιλικό μωρό παρουσιάζεται στους βαρόνους από την κόμισσα. Η Μαώ το δηλητηριάζει και το βρέφος πεθαίνει σχεδόν αμέσως. Χωρίς άμεση απόδειξη της ενοχής της και αβέβαιοι για την ανάμειξη του Φιλίππου, οι Μπουβίλ αναγκάζονται να κρατήσουν μυστική την αλλαγή των βρεφών. Με τον θάνατο του βρέφους ο Φίλιππος στέφεται ο νέος βασιλιάς της Γαλλίας, αποκλείοντας από τον θρόνο την ανιψιά του Ιωάννα Β΄της Ναβάρρας με βασικότερο επιχείρημα τον Σαλικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο οι γυναίκες δεν είχαν δικαιώματα διαδοχής στο Γαλλικό στέμμα. Οι Μπουβίλ εξαναγκάζουν τη συντετριμμένη Μαρία να μεγαλώσει τον Ιωάννη ως δικό της παιδί και - για να κρατήσει το μυστικό - να μην ξαναδεί τον άνδρα της.[6]
Η λύκαινα της Γαλλίας (1959)
ΕπεξεργασίαΗ δράση του μυθιστορήματος διαδραματίζεται από τον Αύγουστο του 1323 έως το 1327.
Πέντε χρόνια αργότερα, και ενώ ο Φίλιππος Ε' πέθανε πρόωρα σε ηλικία 29 ετών το 1322, ο Κάρολος Δ', ο τρίτος και μικρότερος αδερφός του Λουδοβίκου Ι΄ και του Φιλίππου Ε΄, είναι πλέον βασιλιάς της Γαλλίας. Η αδερφή του Ισαβέλλα είναι παντρεμένη με τον Άγγλο βασιλιά Εδουάρδο Β΄, του οποίου η εύνοια για τον εραστή του Ούγο Ντεσπένσερ είναι πλέον ανοιχτή. Η μεγάλη οικογένεια Ντεσπένσερ έχει περιθωριοποιήσει την Ισαβέλλα και έχει υποκινήσει εξέγερση μεταξύ των υποτελών βαρόνων του Εδουάρδου.
Όταν ο επαναστάτης βαρόνος Ρότζερ Μόρτιμερ δραπετεύει από τη φυλάκιση στον Πύργο του Λονδίνου και καταφεύγει στη Γαλλία για να συνωμοτήσει εναντίον του Εδουάρδου, η Ισαβέλλα ταξιδεύει κι αυτή στη Γαλλία με το πρόσχημα της διαπραγμάτευσης μιας συνθήκης με τον αδερφό της. Αυτή και ο Μόρτιμερ, από συνωμότες γίνονται και εραστές. Από την πλευρά του, ο Μπουβίλ, γεμάτος ενοχές, εξομολογείται στον Πάπα Ιωάννη σχετικά με τον μικρό βασιλιά Ιωάννη αλλά ο πάπας τον ενθαρρύνει να το κρατήσει μυστικό. Η Μαώ επιδιώκει την εκδίκησή της από την Ισαβέλλα -που τώρα αποκαλείται ευρέως «Λύκαινα της Γαλλίας» - σχεδιάζοντας την απέλασή της από τη Γαλλία και τον βέβαιο θάνατο στα χέρια του Εδουάρδου. Ωστόσο, με τη βοήθεια των δυνάμεων της Ολλανδίας και των διαφωνούντων βαρόνων του Εδουάρδου, ο Μόρτιμερ και η Ισαβέλλα εισβάλλουν στην Αγγλία και καθαιρούν τον Εδουάρδο υπέρ του γιου του και της Ισαβέλλας, Εδουάρδου Γ'. Κόρη και σύζυγος βασιλιάδων, η Ισαβέλλα δεν είναι πρόθυμη να δώσει την εντολή να σκοτώσουν τον σύζυγό της Εδουάρδο, αλλά ο ζηλιάρης και επίμονος Μόρτιμερ την αναγκάζει και οι άνθρωποί του δολοφονούν βάναυσα τον φυλακισμένο και ταπεινωμένο πρώην βασιλιά, μετά τη δίκη και τη σκληρή εκτέλεση του Ούγο Ντεσπένσερ.[7]
Ο Κρίνος και το λιοντάρι (1960)
ΕπεξεργασίαΗ δράση του μυθιστορήματος διαρκεί από το 1328 έως το 1342 και μετά από το 1354 έως το 1361.
Ο Κάρολος Δ' πεθαίνει πρόωρα χωρίς απογόνους και τη δυναστεία των Καπετιδών διαδέχεται η δυναστεία των Βαλουά με πρώτο βασιλιά τον Φίλιππο ΣΤ΄ της Γαλλίας, χάρη σε μεγάλο βαθμό στις μηχανορραφίες του Ροβέρτου του Αρτουά, ο υποψήφιος κληρονόμος Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας γιος της Ισαβέλλας αποκλείστηκε λόγω του Σαλικού νόμου. Εν τω μεταξύ στην Αγγλία, ο νεαρός Εδουάρδος Γ' παντρεύτηκε τη Φιλίππη του Αινώ και η δημοτικότητα του αντιβασιλέα Μόρτιμερ μειώθηκε. Όταν ο Μόρτιμερ ενορχηστρώνει τη δολοφονία του θείου του βασιλιά Εδμόνδου κόμη του Κεντ, ο Εδουάρδος Γ' ανακτά την εξουσία και εκτελεί τον Μόρτιμερ.
Ο Ροβέρτος του Αρτουά εγείρει πάλι τις αξιώσεις του για το Αρτουά και πλαστογραφεί έγγραφα για να αντικαταστήσει αυτά που κατέστρεψε η Μαώ. Ερωτευμένη με τον Ροβέρτο και ενθουσιασμένη από τον κίνδυνο, η Μπεατρίς, η ακόλουθος της Μαώς, δηλητηριάζει την Μαώ και μετά την κόρη και κληρονόμο της Ιωάννα. Όταν η υπόθεση της πλαστογραφίας του αποκαλύπτεται, ο Ροβέρτος αρνείται την πρόταση του Φιλίππου ΣΤ' να εγκαταλείψει το Αρτουά, και εξορίζεται. Φυγάς και παράνομος πλέον, ο Ροβέρτος περνά χρόνια περιπλανώμενος στην Ευρώπη πριν μπει στην αγγλική αυλή και καταφέρει να πείσει τον βασιλιά Εδουάρδο Γ' να προβάλει αξιώσεις στον γαλλικό θρόνο, καθώς η μητέρα του Ισαβέλλα της Γαλλίας (1295-1358) ήταν αδελφή του Καρόλου Δ΄. Ο Ροβέρτος σκοτώνεται στις πρώτες μάχες του Εκατονταετούς πολέμου πολεμώντας στο πλευρό των Άγγλων.
Δώδεκα χρόνια αργότερα, ο Τζιανίνο Μπαλιόνι καλείται στη Ρώμη και αποκαλύπτει ότι είναι στην πραγματικότητα ο Ιωάννης, ο νόμιμος βασιλιάς της Γαλλίας. Ωστόσο, μετά τη δολοφονία ισχυρών προσώπων που τον προστάτευαν, ανατρέπεται η προσπάθειά του για τον θρόνο και τελικά πεθαίνει αιχμάλωτος στη Νάπολη, το τελευταίο άμεσο θύμα της κατάρας που βάραινε τους απογόνους του Φιλίππου του Ωραίου. Ο επίλογος του μυθιστορήματος υποδηλώνει, ωστόσο, ότι η κατάρα συνεχίστηκε και στον Οίκο του Βαλουά και την ίδια τη Γαλλία μέχρι τον θάνατο στην πυρά της Ιωάννας της Λωρραίνης στη Ρουέν έναν αιώνα μετά τα κύρια γεγονότα του μυθιστορήματος.[8]
Όταν ένας βασιλιάς χάνει τη Γαλλία (1977)
ΕπεξεργασίαΣτον έκτο τόμο τελειώνει η ιστορία των Καταραμένων Βασιλιάδων. Στον τελευταίο τόμο της σειράς του, ο Μωρίς Ντρυόν αφηγείται, μέσω του καρδινάλιου Ελί ντε Περιγκόρ, την καταστροφική για τους Γάλλους έναρξη του Εκατονταετούς πολέμου με τη σειρά των ηττών που υπέστησαν οι Γάλλοι, την καταστροφική βασιλεία των δύο πρώτων Βαλουά, του Φιλίππου ΣΤ΄ και του Ιωάννη Β΄, τις αμφιταλαντεύσεις του βασιλιά της Ναβάρρας, τη βασιλεία του Γκαστόν Γ΄ της Φουά κλ.
Αναφέρεται στην ταραγμένη βασιλεία του γιου του Φιλίππου ΣΤ΄ Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας, ο οποίος συνεχίζει τα λάθη του πατέρα του στην αρχή του Εκατονταετούς Πολέμου. Ο Ιωάννης δημιουργεί διχόνοια μεταξύ των βαρόνων του με τη δυσανάλογη εύνοια που δείχνει στον όμορφο Κάρολο δε λα Θέρδα, που τον ονόμασε κοντόσταυλο της Γαλλίας, εύνοια η οποία πυροδοτεί διαμάχη με τον γαμπρό του Κάρολο Β' της Ναβάρρας, διεκδικητή του θρόνου μέσω της μητέρας του Ιωάννας Β΄της Ναβάρρας, μοναχοκόρης του Λουδοβίκου Ι' και της Μαργαρίτας της Βουργουνδίας, που καταλήγει στη δολοφονία του αγαπημένου φίλου του βασιλιά Δε λα Θέρθα από ανθρώπους του Καρόλου Β΄της Ναβάρρας και στην έχθρα των δύο ανδρών.[9]
Ενθαρρυμένος από τον Κάρολο Β΄της Ναβάρρας και εκμεταλλευόμενος την αναταραχή στη Γαλλία, ο Εδουάρδος Γ' ανανέωσε τις αξιώσεις του για τον γαλλικό θρόνο. Ο γιος του, Εδουάρδος ο Μαύρος Πρίγκιπας, οργανώνει εκστρατεία στη Γαλλία. Αντιμετωπίζει τις δυνάμεις του Ιωάννη, οι οποίες ήταν πολύ περισσότερες από τις δικές του, και καταφέρνει να ανατρέψει την ισορροπία δυνάμεων και να νικήσει τους Γάλλους, αιχμαλωτίζοντας τον Ιωάννη Β', τον μικρότερο γιο του Φίλιππο Β' της Βουργουνδίας και αρκετούς μεγάλους άρχοντες στη μάχη του Πουατιέ το 1356.
Αυτός ο τόμος είναι εντελώς διαφορετικός από τους άλλους, κυρίως στο ύφος του, που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο ο καρδινάλιος, με τη μορφή συνομιλιών που έχει κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του. Σε αντίθεση με τους έξι προηγούμενους τόμους, δεν έχει διασκευαστεί σε καμία από τις δύο τηλεοπτικές μεταφορές του έργου, ούτε το 1972, καθώς δεν είχε εκδοθεί ακόμη, ούτε το 2005.
Τηλεοπτικές μεταφορές
Επεξεργασία- Les Rois maudits: τηλεοπτική σειρά, μεταφορά του 1972. [10]
- Les Rois maudits: τηλεοπτική σειρά, μεταφορά του 2005, με γνωστούς ηθοποιούς μεταξύ των οποίων η Ζαν Μορό και ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ.[1]
Τίτλοι
Επεξεργασία- I. Le Roi de fer (1955) - ελλ. τίτλος: Η Κατάρα του τελευταίου Ναΐτη, εκδόσεις: Περίπλους, 2006
- II. La Reine étranglée (1955) - ελλ. τίτλος: Η Στραγγαλισμένη βασίλισσα, εκδόσεις: Περίπλους, 2007
- III. Les Poisons de la couronne (1956) - Τα δηλητήρια του στέμματος
- IV. La Loi des mâles (1957) - Ο νόμος της αρσενικής διαδοχής
- V. La Louve de France (1959) - Η λύκαινα της Γαλλίας
- VI. Le Lis et le Lion (1960) - Ο Κρίνος και το λιοντάρι
- VII. Quand un Roi perd la France (1977) - Όταν ένας βασιλιάς χάνει τη Γαλλία
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 . «imdb.com/Les rois maudits/TV Mini Series/2005».
- ↑ . «babelio.com/livres/Druon-Les-Rois-maudits-Omnibus-Integrale/».
- ↑ . «superprof.fr/ressources/langues/francais/roman-maurice-druon-tome1».
- ↑ . «babelio.com/livres/Druon-Les-Rois-maudits-tome-2--La-Reine-etranglee».
- ↑ . «chapitre.com/BOOK/druon-maurice/les-rois-maudits-t-3-les-poisons-de-la-couronne».
- ↑ . «laprocure.com//druon-maurice-les-rois-maudits-vol-4-la-loi-des-males-roman-historique».
- ↑ . «babelio.com/livres/Druon-Les-Rois-maudits-tome-5--La-Louve-de-France».
- ↑ . «babelio.com/livres/Druon-Les-Rois-maudits-tome-6--Le-Lis-et-le-Lion».
- ↑ Les Grandes Chroniques de France: Chronique des règnes de Jean II et de Charles V, Tome Premier (1350 – 1364), Roland Delachenal, transcr., H. Laurens, ed. (Paris: Librairie Renouard, 1910), I:37-38.
- ↑ . «imdb.com/Les rois maudits/TV Mini Series/1972–1973».