Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας

Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας
	Αφίσα της ταινίας.
Σκηνοθεσία	Νίκος Παναγιωτόπουλος
Σενάριο	Νίκος Παναγιωτόπουλος
Ιστορία	Αλμπέρτ Κοσερί
Βασισμένο σε	Les Fainéants dans la vallée fertile (μυθιστόρημα)
Πρωταγωνιστές	Όλγα Καρλάτου; Βασίλης Διαμαντόπουλος; Δημήτρης Πουλικάκος; Νικήτας Τσακίρογλου; Γιώργος Διαλεγμένος
Μουσική	Γκούσταβ Μάλερ συμφωνία αρ 1 «Titan»
Φωτογραφία	Ανδρέας Μπέλλης
Μοντάζ	Γιώργος Τριανταφύλλου
Σκηνογραφία	Διονύσης Φωτόπουλος (και ενδυματολόγος)
Εταιρεία παραγωγής	Alix Film Production
Πρώτη προβολή	Οκτώβριος 1978 (ΗΠΑ)
Διάρκεια	108΄
Προέλευση	Ελλάδα
Γλώσσα	Ελληνικά
	δεδομένα (π • σ • ε )

Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας είναι μια ελληνική ταινία του 1978 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Πρωταγωνιστούν οι Όλγα Καρλάτου, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Δημήτρης Πουλικάκος, Νικήτας Τσακίρογλου και Γιώργος Διαλεγμένος.^[1]

Πλοκή

Ένας πατέρας και οι τρεις γιοι του κληρονομούν ένα αρχοντικό σπίτι μαζί με την υπηρέτρια. Απομακρύνονται από τα εγκόσμια για τα επόμενα επτά χρόνια και ενεργοποιούνται μόνο για να φάνε και να έρθουν σε ερωτική επαφή με την υπηρέτρια. Ο μόνος που αντιδρά είναι ο μικρότερος γιος, και αυτός όμως δεν φαίνεται να έχει τη δύναμη να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση.

Διανομή

Ηθοποιός	Ρόλος
Βασίλης Διαμαντόπουλος	πατέρας
Δημήτρης Πουλικάκος	Νίκος
Νικήτας Τσακίρογλου	Γιάννης
Γιώργος Διαλεγμένος	Σάκης
Όλγα Καρλάτου	υπηρέτρια
Ήβη Μαυρίδη	Μαίρη
Κώστας Σφήκας	κύριος με σκύλο

Παραγωγή

Το σενάριο βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Αλμπέρ Κοσερί «Les Fainéants dans la vallée fertile» («Oι τεμπέληδες στην εύφορη κοιλάδα», εκδόσεις Χατζηνικολή). ^[2]

Η ταινία έλαβε το δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Λοκάρνο καθώς και το δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ του Σικάγο^[3].

Γράφει η Μαρία Κατσουνάκη στην εφημερίδα Η Καθημερινή:

Τι σημαίνει αυτή η ιστορία, αυτοί οι άνθρωποι; Οι κριτικές του 1978 μιλούσαν για την αποχαύνωση και παρακμή της αστικής τάξης. O ίδιος ο σκηνοθέτης δήλωνε τότε ότι πρόκειται για μια πολιτική ταινία, με θέμα την οκνηρία και τη χαλαρότητα που έχει διαβρώσει όλες τις κοινωνικές βαθμίδες. H αλληγορική διάσταση της ταινίας ίσως έχει υποχωρήσει με τον χρόνο μπροστά σε μια πιο ανάλαφρη και χιουμοριστική ανάγνωση. Παραμένει η ευρηματικότητα του σεναρίου και η στέρεα δομημένη ατμόσφαιρα που κυκλώνει τον θεατή. ^[4]