Ουρανός

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ουρανός (αποσαφήνιση).

Ο Ουρανός είναι η ανεμπόδιστη θέα προς τα πάνω από την επιφάνεια της Γης. Περιλαμβάνει την ατμόσφαιρα και το διάστημα. Μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως περιοχή μεταξύ του εδάφους και του διαστήματος, και συνεπώς διαφορετικό από το διάστημα.

Ο νυχτερινός ουρανός τον Ιούλιο από τη Γη

Ο γαλάζιος ουρανός της ημέρας, σύννεφα και η Σελήνη

Στον κλάδο της αστρονομίας, ο ουρανός ονομάζεται επίσης ουράνια σφαίρα. Πρόκειται για μια θεωρητική σφαίρα, ομόκεντρη με τη Γη, πάνω στην οποία ο Ήλιος, η Σελήνη, οι πλανήτες και τα άστρα εμφανίζονται να κινούνται. Η ουράνια σφαίρα διαιρείται συμβατικά σε συγκεκριμένες περιοχές που ονομάζονται αστερισμοί.

Ο ουρανός της ημέρας εμφανίζεται μπλε επειδή τα μόρια του αέρα σκεδάζουν τα μικρότερα μήκη κύματος του ηλιακού φωτός περισσότερο από τα μεγαλύτερα (ερυθρότερο φως).Ο Ήλιος και μερικές φορές η Σελήνη είναι ορατοί στον ημερήσιο ουρανό, εκτός αν καλύπτονται από σύννεφα Ο νυχτερινός ουρανός εμφανίζεται ως μια σκοτεινή επιφάνεια σπαρμένη με αστέρια. Τη νύχτα, η Σελήνη, οι πλανήτες και τα αστέρια είναι ορατά στον ουρανό.

Μερικά από τα φυσικά φαινόμενα που παρατηρούνται στον ουρανό είναι τα σύννεφα, τα ουράνιο τόξο και το σέλας. Οι αστραπές και οι βροχοπτώσεις είναι επίσης ορατά στον ουρανό. Λόγω των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, το ατμοσφαιρική ρύπανση κατά τη διάρκεια της ημέρας και η φωτορύπανση κατά τη διάρκεια της νύχτας παρατηρούνται συχνά πάνω από τις μεγάλες πόλεις.

Θρησκεία

Από τους αρχαιότατους χρόνους ο ουράνιος θόλος θεωρήθηκε «θεϊκή» έδρα και τόπος απαλλαγμένος από κάθε γήινη βεβαρημένη δραστηριότητα ή αμαρτία. Οι αρχαιότατοι ανατολικοί λαοί παραδέχονταν (πίστευαν) την ύπαρξη επτά επάλληλων ουρανών. Η Καινή Διαθήκη (ως και άλλα «ιερά κείμενα») θεωρούν τον ουρανό ως τόπο της «αιώνιας μακαριότητας» όπου μόνο ο Θεός οι Άγγελοι και οι δίκαιες ψυχές διαμένουν. Επικρατεί πάντοτε σε αυτόν μόνο το θέλημα του Θεού, του οποίου η Βασιλεία καλείται «Βασιλεία των Ουρανών», ενώ ο «Σωτήρ» του κόσμου, Ιησούς Χριστός, κατήλθε από τον ουρανό στη Γη, και στον ουρανό αναλήφθηκε μετά την Ανάστασή Του.

Κατά τους Ιουδαίους θεολόγους και τους Αλεξανδρινούς φιλοσόφους στην Ελληνιστική περίοδο ο ουρανός της Αγίας Γραφής ταυτίσθηκε με τον νοητό κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Κατά τον Μεσαίωνα οι περί ουρανού αντιλήψεις εκφράζουν τις ίδιες εβραϊκές και χριστιανικές αντιλήψεις, όπως διατυπώνονται στη Θεία Κωμωδία του Δάντη, από τον οποίο ο Δέκατος ουρανός φέρει το όνομα «Εμπυρείον».

Σήμερα στη θεολογία, ο ουρανός συμβολίζει την ηθική τελείωση του ανθρώπου. Στο άπειρο διάστημα του ουράνιου θόλου οι πιστοί νοούν την «πανταχού παρουσία» του «παντεπόπτη» Θεού και προς Αυτόν στρέφουν την σκέψη τους όταν ατενίζοντας τον ουρανό επικαλούνται τη βοήθεια και την προστασία Του.

Στην ελληνική μυθολογία οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο ουρανός ήταν η προσωποποίηση του θεού Ουρανού