Βικιπαίδεια

Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι

Αμερικανική ταινία τρόμου (1974)

Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (Πρωτότυπος τίτλος: The Texas Chain Saw Massacre) είναι αμερικανική ταινία τρόμου του 1974 σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Τομπ Χούπερ και σενάριο των Χούπερ και Κιμ Χένκελ βασισμένο σε μια ιστορία τους. Πρωταγωνιστούν οι Μέριλιν Μπερνς, Πολ Α. Πάρτεν, Έντγουιν Νιλ, Τζιμ Σάιντοου και Γκούναρ Χάνσεν.

Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι
(The Texas Chain Saw Massacre)
Η αυθεντική κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΤόμπι Χούπερ
ΠαραγωγήΚιμ Χένκελ και Τόμπι Χούπερ
ΣενάριοΤόμπι Χούπερ και Κιμ Χένκελ
ΠρωταγωνιστέςMarilyn Burns, Ένγουϊν Νιλ, Gunnar Hansen, Paul A. Partain, Jim Siedow, Allen Danziger, William Vail, Leo Abraham Figueroa, John Dugan, Τζον Λαρροκέτ και Τζον Χένρι Φολκ
ΜουσικήΤόμπι Χούπερ
ΦωτογραφίαDaniel Pearl
ΔιανομήBryanston Distributing Company
Πρώτη προβολή1 Οκτωβρίου 1974 (1974-10-01) (Τέξας)
Κυκλοφορία 11 Οκτωβρίου 1974 (1974-10-11)
15 Οκτωβρίου 1974 (1974-10-15)
Διάρκεια83 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός80,000–140,000 δολάρια[1][2]
Ακαθάριστα έσοδα30.9 εκατομμύρια δολάρια[3]
ΈπεταιThe Texas Chainsaw Massacre 2
δεδομένα (π • σ • ε )

Η υπόθεση αναφέρεται σε μια ομάδα φίλων που πέφτουν θύματα μιας οικογένειας κανιβάλων ενώ πηγαίνουν να επισκεφτούν ένα παλιό σπίτι. Η ταινία διαφημίστηκε ως βασισμένη σε αληθινά γεγονότα για να προσελκύσει ένα ευρύτερο κοινό και να λειτουργήσει ως σχόλιο για το πολιτικό κλίμα της εποχής. Αν και ο χαρακτήρας του Λέδερφεϊς και κάποιες λεπτομέρειες της ιστορίας εμπνεύστηκαν από τα εγκλήματα του δολοφόνου Εντ Τζέιν, η πλοκή του είναι σε μεγάλο βαθμό φανταστική.

Ο Χούπερ παρήγαγε την ταινία με λιγότερα από 140.000 δολάρια (700.000 προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό)[2] και χρησιμοποίησε ένα καστ σχετικά άγνωστων ηθοποιών που προερχόταν κυρίως από το κέντρο του Τέξας, όπου γυρίστηκε η ταινία. Ο περιορισμένος προϋπολογισμός ανάγκασε τον Χούπερ να κινηματογραφεί πολλές ώρες επτά ημέρες την εβδομάδα, ώστε να μπορεί να τελειώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα και να μειώσει το κόστος ενοικίασης εξοπλισμού. Λόγω του βίαιου περιεχομένου της ταινίας, ο Χούπερ δυσκολεύτηκε να βρει διανομέα, αλλά τελικά συμφώνησε με τον Λουί Περάνο της Bryanston Distributing Company. Ο Χούπερ αναγκάστηκε να περιορίσει τις βίαιες σκηνές με την ελπίδα να εξασφαλίσει μια θετική βαθμολογία, αλλά η Ένωση Κινηματογράφου της Αμερικής (MPAA) την αξιολόγησε αρνητικά. Η ταινία αντιμετώπισε παρόμοιες δυσκολίες διεθνώς.

"Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι" απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες και πολλές αίθουσες σταμάτησαν την προβολή της ταινίας ως απάντηση σε καταγγελίες για τη βία της. Αν και αρχικά είχε μικτή υποδοχή από τους κριτικούς, ήταν εξαιρετικά κερδοφόρα, με εισπράξεις πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια στο εγχώριο box office, ισοδύναμο με περίπου 150,8 εκατομμύρια δολάρια το 2019, πουλώντας πάνω από 16,5 εκατομμύρια εισιτήρια το 1974. Έκτοτε έχει αποκτήσει φήμη ως μια από τις καλύτερες και με τη μεγαλύτερη επιρροή ταινίες τρόμου. Της αποδίδεται επίσης η δημιουργία πολλών στοιχείων που είναι κοινά στο είδος σλάσερ, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ηλεκτρικών εργαλείων ως όπλων δολοφονίας, του χαρακτηρισμού του δολοφόνου ως μεγάλης, ογκώδους, απρόσωπης φιγούρας και της δολοφονίας των θυμάτων. Η επιτυχία της οδήγησε σε ένα φραντσάιζ από σίκουελ, πρίκουελ, ριμέικ, κόμικς και βιντεοπαιχνίδια που συνέχισε την ιστορία του Λέδερφεϊς και της οικογένειάς του.

Πλοκή Επεξεργασία

Η Σάλι Χάρντεστι, ο παραπληγικός αδελφός της Φράνκλιν, και οι φίλοι τους, Τζέρι, Κερκ και Παμ επισκέπτονται τον τάφο του παππού των Χάρντεστι για να ερευνήσουν αναφορές για βανδαλισμούς και λεηλασίες τάφων. Στη συνέχεια, αποφασίζουν να επισκεφτούν το παλιό σπίτι της οικογένειας Χάρντεστι. Στην πορεία, παίρνουν έναν άγνωστο με ωτοστόπ, ο οποίος μιλά για την οικογένειά του που δούλευε στο παλιό σφαγείο. Αργότερα η παρέα των νέων σταματάνε ένα βενζινάδικο για να ξαναγεμίσουν το όχημά τους, αλλά ο ιδιοκτήτης τους λέει ότι οι αντλίες είναι άδειες. Συνεχίζουν προς το σπίτι των Χάρντεστι, σκοπεύοντας να επιστρέψουν στο βενζινάδικο μετά την παράδοση καυσίμων σε αυτό από τον προμηθευτή του.

Καθώς φτάνουν στο σπίτι, ο Φράνκλιν λέει στον Κερκ και την Παμ για μια τοπική λίμνη για κολύμπι και το ζευγάρι πηγαίνει να τη βρει. Σκοντάφτουν σε ένα κοντινό σπίτι όπου ο Κερκ φωνάζει για βενζίνη, μπαίνοντας από την ξεκλείδωτη πόρτα, ενώ η Παμ περιμένει έξω. Τότε κάνει την εμφάνιση του ξαφνικά, ένας μεγαλόσωμος άνδρας που φοράει μια μάσκα από ανθρώπινο δέρμα και σκοτώνει τον Κερκ με ένα σφυρί. Η Παμ μπαίνει αμέσως στο σπίτι μετά και σε ένα δωμάτιο γεμάτο με έπιπλα από ανθρώπινα οστά. Προσπαθεί να τραπεί σε φυγή, αλλά ο Λέδερφεις την πιάνει και την καρφώνει σε έναν γάντζο, βάζοντας την να παρακολουθεί καθώς εκείνος τεμαχίζει τον Κερκ με ένα αλυσοπρίονο. Ο Τζέρι βγαίνει για να αναζητήσει την Παμ και τον Κερκ και όταν βλέπει το σπίτι βρίσκει την Παμ, ακόμα ζωντανή, μέσα σε μια κατάψυξη. Πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Λέδερφεϊς τον σκοτώνει.

Με το σκοτάδι να πέφτει, η Σάλι και ο Φράνκλιν ξεκινούν να βρουν τους φίλους τους. Καθώς πλησιάζουν στο γειτονικό σπίτι και φωνάζουν, ο Λέδερφεϊς πετάγεται από το σκοτάδι και σκοτώνει τον Φράνκλιν με το αλυσοπρίονο. Η Σάλι προσπαθώντας να ξεφύγει από τον Λέδερφεϊς πηδά από ένα παράθυρο του δεύτερου ορόφου και φεύγει προς το βενζινάδικο. Ο ιδιοκτήτης την ηρεμεί προσφέροντας να την βοηθήσει, αλλά στη συνέχεια τη δένει, τη φιμώνει και την αναγκάζει να μπει στο φορτηγό του. Την ξαναγυρνά στο σπίτι και συναντά τον ωτοστόπ,που τώρα αποκαλύπτεται ως αδερφός του Λέδερφεϊς.

Οι δύο άντρες βασανίζουν τη δεμένη και φιμωμένη Σάλι και στη συνέχεια κατεβάζουν ένα από τα πτώματα από τον επάνω όροφο, που αποκαλύπτεται ότι είναι του παππού τους. Καθώς διαπιστώνουν ότι είναι ακόμη ζωντανός αποφασίζουν ότι είναι ο καλύτερος δολοφόνος στο παλιό σφαγείο για να σκοτώσει τη Σάλι. Ο παππούς προσπαθεί να τη χτυπήσει με ένα σφυρί, αλλά είναι πολύ αδύναμος. Στην μάχη που ακολουθεί, η Σάλι απελευθερώνεται, πηδάει από ένα παράθυρο και φεύγει στο δρόμο. Ο Λέδερφεϊς και ο αδερφός του την κυνηγούν, αλλά ο τελευταίος πέφτει πάνω και σκοτώνεται από διερχόμενο φορτηγό. Ο Λέδερφεϊς επιτίθεται στο φορτηγό με το αλυσοπρίονο του και, όταν ο οδηγός σταματά για να τον βοηθήσει, χτυπά τον Λέδερφεις με ένα μεταλλικό κλειδί, με αποτέλεσμα το αλυσοπρίονο να του κόψει το πόδι. Ο οδηγός τρέπεται σε φυγή και η Σάλι δραπετεύει στο πίσω μέρος ενός διερχόμενου φορτηγού καθώς ο Λέδερφεϊς πετά το αλυσοπρίονο του στον αέρα με θυμό, έχοντας ηττηθεί.

Διανομή ρόλων Επεξεργασία

  • Μέριλιν Μπερνς ως Σάλι
  • Πολ Α. Πάρτεν ως Φράνκλιν
  • Γουιλιαμ Βέιλ ως Κερκ
  • Άλεν Ντένζιγκερ ως Τζέρι
  • Τέρι ΜάκΜιν ως Παμ
  • Γκούναρ Χάνσεν ως Λέδερφεϊς
  • Έντγουιν Νιλ ως άνδρας του οτοστόπ
  • Τζιμ Σάιντοου ως μάγειρας
  • Τζον Ντάγκαν ως παππούς
  • Τζον Λαροκέ ως αφηγητής

Παραγωγή Επεξεργασία

Ανάπτυξη Επεξεργασία

Η ιδέα για τον "σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι" προέκυψε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ενώ ο Τομπ Χούπερ εργαζόταν ως βοηθός σκηνοθέτη στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν και ως κάμεραμαν σε ντοκιμαντέρ. [4] Είχε ήδη αναπτύξει μια ιστορία που αφορούσε τα στοιχεία της απομόνωσης, το δάσος και το σκοτάδι.[5] Η έμπνευση του βασίστηκε σε στοιχεία της υπόθεσης για τον δολοφόνο Εντ Τζέιν, ο οποίος διέπραξε τα εγκλήματά του στη δεκαετία του 1950 στο Ουισκόνσιν.[6] Ο Τζέιν ενέπνευσε και άλλες ταινίες τρόμου όπως το Ψυχώ (1960) και η Σιωπή των Αμνών (1991). [7][8][9][10] Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, ο Χούπερ χρησιμοποίησε τους διάφορους τίτλους εργασίας αλλά κατέληξε σε αυτόν.[11][12]

Σίγουρα μελέτησα τον Τζέιν ... αλλά παρατήρησα επίσης μια υπόθεση δολοφονίας στο Χιούστον εκείνη την εποχή, έναν κατά συρροήν δολοφόνο που θυμάμαι πιθανώς με το όνομα Έλμερ Γουέιν. Ήταν ένας νεαρός άνδρας που στρατολογούσε θύματα για έναν ηλικιωμένο ομοφυλόφιλο. Είδα κάποια είδηση ​​όπου ο Έλμερ Γουέιν...ανέφερε πως: "Έκανα αυτά τα εγκλήματα και θα σηκωθώ και θα τα αναλάβω σαν άντρας". Λοιπόν, αυτό μου φάνηκε ενδιαφέρον, ότι είχε αυτή τη συμβατική ηθική σε εκείνο το σημείο. Ήθελε να γίνει γνωστό ότι, τώρα που τον έπιασαν, θα έκανε το σωστό. Άρα αυτού του είδους η ηθική σχιζοφρένεια είναι κάτι που προσπάθησα να ενσωματώσω στους χαρακτήρες.

— Κιμ Χένκελ[13][14]

Ο Χούπερ ανέφερε πως οι αλλαγές στο πολιτιστικό και πολιτικό τοπίο υπήρξαν κεντρικές επιρροές στην ταινία. Η σκόπιμη παραπληροφόρησή του, ότι η «ταινία που πρόκειται να δείτε είναι αληθινή», ήταν μια απάντηση στο «είπε ψέματα η κυβέρνηση για πράγματα που συνέβαιναν σε όλο τον κόσμο», όπως το Γουότεργκεϊτ, η πετρελαϊκή κρίση του 1973 και οι σφαγές και οι θηριωδίες στον πόλεμο του Βιετνάμ». Η «έλλειψη συναισθηματισμού και η βαρβαρότητα των πραγμάτων» που παρατήρησε ο Χούπερ παρακολουθώντας τις τοπικές ειδήσεις, των οποίων η γραφική κάλυψη αποτελούσε την επιτομή «δείχνοντας νεκρούς σε όλο το δρόμο», οδήγησε στην πεποίθησή του ότι «ο άνθρωπος ήταν εδώ το πραγματικό τέρας, απλά φορούσε ένα διαφορετικό πρόσωπο, έτσι έβαλα μια πραγματική μάσκα στο τέρας στην ταινία μου».[8] Η ιδέα να χρησιμοποιήσει ένα αλυσοπρίονο ως όπλο εγκλήματος προήλθε στον Χούπερ ενώ βρισκόταν στο τμήμα υλικών ενός πολυσύχναστου καταστήματος και σκεφτόταν πώς να περάσει γρήγορα μέσα από το πλήθος.[9]

Ο Χούπερ και ο Κιμ Χένκελ συνέγραψαν το σενάριο και δημιούργησαν την εταιρία Vortex, Inc.[15] με τον Χένκελ ως πρόεδρο και τον Χούπερ ως αντιπρόεδρο. [16] Ζήτησαν από τον Μπιλ Πάρσλεϊ φίλο του Χούπερ, να τους παράσχει χρηματοδότηση. Ο Πάρσλεϊ δημιούργησε μια εταιρεία με το όνομα MAB, Inc. μέσω της οποίας επένδυσε 60.000 δολάρια στην παραγωγή. Σε αντάλλαγμα, θα έπαιρνε το 50% των κερδών της ταινίας.[17] Ο διευθυντής παραγωγής Ρον Μπόζμαν ανέφερε στο μεγαλύτερο μέρος των ηθοποιών και του συνεργείου ότι θα έπρεπε να αναβάλει μέρος των μισθών τους μέχρι να πουληθεί η ταινία σε έναν διανομέα. Η Vortex έκανε την ιδέα πιο ελκυστική, απονέμοντας τους ένα μερίδιο από τα πιθανά κέρδη της, που κυμαίνονται από 0,25 έως 6%, παρόμοιο με τους τόκους στεγαστικών δανείων. Το καστ και το συνεργείο δεν ενημερώθηκαν ότι η Vortex κατείχε μόνο το 50%, πράγμα που σήμαινε ότι οι τόκοι τους άξιζαν το ήμισυ της υποτιθέμενης αξίας.[16][18]

Επιλογή ηθοποιών Επεξεργασία

Πολλά από τα μέλη του καστ εκείνη την εποχή ήταν σχετικά άγνωστοι ηθοποιοί—Τεξανοί που είχαν παίξει ρόλους σε διαφημίσεις, τηλεόραση και θεατρικές παραστάσεις, καθώς και ηθοποιοί που ο Χούπερ γνώριζε προσωπικά, όπως ο Άλεν Ντάντζιγκερ και ο Τζιμ Σίντοου.[19][20][21] Η συμμετοχή στην ταινία έδωσε ώθηση στην καριέρα τους σε μερικούς από αυτούς στη βιομηχανία του κινηματογράφου. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Σάλι δόθηκε στη Μέριλιν Μπερνς, η οποία είχε εμφανιστεί προηγουμένως στο θεάτρο και είχε υπηρετήσει στο συμβούλιο της επιτροπής κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας ενώ σπούδαζε εκεί.[20] Η Τέρι Μακμίν ήταν μαθητής που συνεργάστηκε με τοπικές θεατρικές εταιρείες, συμπεριλαμβανομένου του Θεατρικού Κέντρου Ντάλας.[20] Ο Χάνκελ κάλεσε την Μάκμιν να πάρει μέρος στην οντισιόν αφού εντόπισε την ταινία που είχε παίξει.[22] Ο Ισλανδοαμερικανός ηθοποιός Γκούναρ Χάνσεν επιλέχθηκε για τον ρόλο του Λέδερφεϊς.[23] Θεώρησε ότι ο Λέδερφεϊς ήταν διανοητικά καθυστερημένος και δεν είχε μάθει ποτέ να μιλάει σωστά. Για να ερευνήσει τον χαρακτήρα του κατά την προετοιμασία του ρόλου του, ο Χάνσεν επισκέφτηκε ένα σχολείο ειδικής αγωγής και παρακολούθησε πώς κινούνταν και μιλούσαν οι μαθητές.[9][24] Ο Τζον Λαροκέ ανέλαβε την αφήγηση στους τίτλους έναρξης.[25]

Γυρίσματα Επεξεργασία

 
Η αγροικία που χρησιμοποιήθηκε για τον "σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι" μεταφέρθηκε από τη La Frontera στο Κίνγκσλαντ του Τέξας και ανακαινίστηκε αργότερα ως εστιατόριο.[26]

Η κύρια τοποθεσία των γυρισμάτων ήταν μια αγροικία των αρχών του 1900 που βρισκόταν στην Κουίκ Χιλλ Ρόουντ κοντά στο Ράουντ Ροκ στο Τέξας, όπου βρίσκεται τώρα η συνοικία La Frontera. [26] Ο μικρός προϋπολογισμός και οι ανησυχίες για τις ενοικιάσεις εξοπλισμού υψηλού κόστους σήμαιναν ότι το κινηματογραφικό συνεργείο θα γύριζε επτά ημέρες την εβδομάδα, έως και 16 ώρες την ημέρα. Το περιβάλλον ήταν υγρό [18][27] και το καστ και το συνεργείο βρήκε δύσκολες συνθήκες, με θερμοκρασίες που κορυφώθηκαν στους 43°C στις 26 Ιουλίου.[28] Ο Χάνσεν θυμήθηκε αργότερα, "Επικρατούσαν υψηλές θερμοκρασίες κάθε μέρα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Δεν μου έπλυναν το κοστούμι γιατί ανησυχούσαν μήπως χάσουν τα ρούχα ή ότι θα άλλαζαν χρώμα. Δεν είχαν αρκετά χρήματα για ένα δεύτερο κοστούμι. Φορούσα λοιπόν αυτή τη [μάσκα] 12 με 16 ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, για ένα μήνα».[29]

"Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι" γυρίστηκε κυρίως χρησιμοποιώντας μια κάμερα Eclair 16 χιλιοστών [11][30] με φιλμ χαμηλής ταχύτητας που απαιτούσε τέσσερις φορές περισσότερο φως από τις σύγχρονες ψηφιακές κάμερες. [31] Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων έγινε στην αγροικία, η οποία ήταν γεμάτη με έπιπλα κατασκευασμένα από κόκαλα ζώων και ένα υλικό λατέξ που χρησιμοποιήθηκε ως ταπετσαρία για να δώσει την όψη του ανθρώπινου δέρματος. [32] Το σπίτι δεν ψύχθηκε και υπήρχε ελάχιστος αερισμός. Το συνεργείο κάλυψε τους τοίχους του με σταγόνες αίματος ζώων που πήραν από ένα τοπικό σφαγείο. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Ρόμπερτ Μπερνς έψαχνε στην ύπαιθρο και μάζευε τα υπολείμματα βοοειδών και άλλων ζώων σε διάφορα στάδια αποσύνθεσης, τα οποία σκόρπισε τα πατώματα του σπιτιού.[32]

Τα ειδικά εφέ ήταν απλά και περιορισμένα από τον προϋπολογισμό.[33] Το αίμα στην οθόνη ήταν πραγματικό σε ορισμένες περιπτώσεις,[34] όπως η σκηνή στην οποία ο Λέδερεφεϊς ταΐζει τον "Παππού". Το κοστούμι του Μπερνς ήταν τόσο ποτισμένο με αίμα που ήταν «σχεδόν συμπαγές» την τελευταία μέρα των γυρισμάτων.[20] Η σκηνή στην οποία ο Λέδερεφεϊς σκοτώνει τον Κερκ με αλυσοπρίονο ανησύχησε τον ηθοποιό Γουίλιαμ Βέιλ. Αφού είπε στον Βέιλ να μείνει ακίνητος για να μην πεθάνει πραγματικά, ο Χάνσεν έφερε το αλυσοπρίονο που ήταν σε λειτουργία σε απόσταση 8 εκατοστών από το πρόσωπο του Βέιλ.[30] Ένα πραγματικό σφυρί χρησιμοποιήθηκε για την κορυφαία σκηνή στο τέλος, με ορισμένες λήψεις να διαθέτουν μακέτα. Ωστόσο, ο ηθοποιός που έπαιζε τον παππού στόχευε στο πάτωμα και όχι στο κεφάλι του θύματός του.[35] Ωστόσο, οι λήψεις ήταν κάπως επικίνδυνες, με τον Χούπερ να σημειώνει ότι όλα τα μέλη του καστ είχαν τραυματιστεί σε κάποιο βαθμό. Δήλωσε ότι «όλοι με μισούσαν μέχρι το τέλος της παραγωγής» και ότι «απλώς χρειάστηκαν χρόνια για να το ξεπεράσουν». [35][36]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ David, Colker (August 8, 2014). «Marilyn Burns dies at 65; starred in 'Texas Chain Saw Massacre'». Los Angeles Times. https://latimes.com/local/obituaries/la-me-marilyn-burns-20140807-story.html. Ανακτήθηκε στις July 18, 2018. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «The Texas Chain Saw Massacre (1974)». The Numbers. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2018. 
  3. ↑ «The Texas Chainsaw Massacre (1974)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2017. 
  4. ↑ Allon 2002, p. 246
  5. ↑ Baumgarten, Marjorie (October 27, 2000). «Tobe Hooper Remembers The Texas Chainsaw Massacre». The Austin Chronicle (Austin, Texas: Austin Chronicle Corp.). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 5, 2011. https://web.archive.org/web/20110605111113/http://www.austinchronicle.com/screens/2000-10-27/79177/. Ανακτήθηκε στις June 10, 2010. 
  6. ↑ Summers, Chris (2003). «BBC Crime Case Closed – Ed Gein». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2009. 
  7. ↑ Allon 2002, p. 248
  8. ↑ 8,0 8,1 Bowen 2004, p. 17
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Gregory, David (Director and Writer) (2000). Texas Chainsaw Massacre: The Shocking Truth (Documentary). Blue Underground. 
  10. ↑ Smith, Joseph W. (2009). The Psycho File: A Comprehensive Guide to Hitchcock's classic shocker. McFarland & Company. σελ. 12. ISBN 978-0-7864-4487-8. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Hooper, Tobe (Director) (2008). The Texas Chain Saw Massacre [DVD commentary] (DVD). Dark Sky Films. Συμβαίνει στα 00:01:00–00:01:22. 
  12. ↑ «The Man Hollywood Trusts». Texas Monthly (Austin, Texas: Genesis Park, LP) 17 (9): 185. September 1989. ISSN 0148-7736. https://archive.org/details/sim_texas-monthly_1989-09_17_9/page/185. 
  13. ↑ Bloom 2004, p. 2
  14. ↑ Henkel, Kim (Writer) (2008). Kim Henkel Interview (DVD). Dark Sky Films. Συμβαίνει στα 00:01:16–00:03:19. 
  15. ↑ Armstrong, Kent Byron (2003). Slasher Films: An International Filmography, 1960 through 2001. McFarland & Company. σελ. 316. ISBN 978-0-7864-1462-8. 
  16. ↑ 16,0 16,1 Farley, Ellen; Knoedelseder, William Jr. (October 1986). «The Chainsaw Massacres». Cinefantastique (New York City: Fourth Castle Micromedia) 16 (4/5): 28–44. 
  17. ↑ Bloom 2004, p. 3
  18. ↑ 18,0 18,1 Hansen, Gunnar (May 1985). «A Date with Leatherface». Texas Monthly (Austin, Texas: Genesis Park, LP) 13 (5): 163–4, 206. ISSN 0148-7736. https://archive.org/details/sim_texas-monthly_1985-05_13_5/page/163. 
  19. ↑ Wood, Robin (1986). «5: The American Nightmare». Hollywood from Vietnam to Reagan. Columbia University Press. σελ. 80. ISBN 978-0-231-05777-6. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 Jaworzyn 2004, pp. 8–33
  21. ↑ Macor 2010, pp. 24–25
  22. ↑ «Teri McMinn Talks Meathooks, Chainsaws, and Massacres». Dread Central. 24 Ιουνίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2011. 
  23. ↑ West, Richard (March 1974). «Scariest Movie Ever?». Texas Monthly (Austin, Texas: Genesis Park, LP) 2 (3): 9. ISSN 0148-7736. https://archive.org/details/sim_texas-monthly_1974-03_2_3/page/9. 
  24. ↑ Jaworzyn 2004, p. 30
  25. ↑ Rabin, Nathan (8 Ιουνίου 2008). «John Larroquette». The A.V. Club. Chicago, Illinois: Onion, Inc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2012. 
  26. ↑ 26,0 26,1 Pack, MM (2003-10-23). «The Killing Fields: A culinary history of 'The Texas Chainsaw Massacre' farmhouse». The Austin Chronicle. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-29. https://web.archive.org/web/20110629192458/http://www.austinchronicle.com/food/2003-10-31/184100/. Ανακτήθηκε στις 2011-02-02. 
  27. ↑ Staff (2004-06-10). «The calm, peaceful life of Leatherface». CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2004-06-11. https://web.archive.org/web/20040611042642/http://www.cnn.com/2004/SHOWBIZ/Movies/06/10/film.leatherface.ap/index.html. Ανακτήθηκε στις 2009-07-26. 
  28. ↑ Hansen, Gunnar (Actor) (2008). The Texas Chain Saw Massacre audio commentary (DVD). Second Sight Films. Συμβαίνει στα 0:04:20. it was 110 degrees or whatever in the sun 
  29. ↑ Jaworzyn 2004, p. 63
  30. ↑ 30,0 30,1 Haines 2003, pp. 114–115
  31. ↑ Kraus, Daniel (Οκτωβρίου 1999). «Bone of My Bone, Flesh of My Flesh». Gadfly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2008. 
  32. ↑ 32,0 32,1 Triplett, Gene (6 Οκτωβρίου 2006). «First 'Chain Saw' madman remains fond of grisly role». NewsOk/The Oklahoman. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2008. 
  33. ↑ Freeland 2002, p. 241
  34. ↑ Hansen, Gunnar (Actor) (2008). The Texas Chain Saw Massacre audio commentary (DVD). Second Sight Films. Συμβαίνει στα 1:08:17. we couldn't get the blood out of the tube onto the knife edge and so after the fourth or fifth take... I turned away from everybody... and just cut her 
  35. ↑ 35,0 35,1 Smith, Nigel M (2014-03-14). «SXSW: Tobe Hooper On Why Audiences Get 'Texas Chain Saw Massacre' Better Now Than When It Was First Released». IndieWire. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-09-04. https://web.archive.org/web/20170904012702/https://indiewire.com/2014/03/sxsw-tobe-hooper-on-why-audiences-get-texas-chain-saw-massacre-better-now-than-when-it-was-first-released-28993/. Ανακτήθηκε στις 2017-09-03. 
  36. ↑ Gayne, Zach (18 Μαρτίου 2014). «SXSW 2014 Interview: THE TEXAS CHAIN SAW MASSACRE Director Tobe Hooper Talks His Legacy of Unspeakable Horror». Screen Anarchy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • Williams, Tony (December 1977). «American Cinema in the '70s: The Texas Chainsaw Massacre». Movie (25): 12–16. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ο_σχιζοφρενής_δολοφόνος_με_το_πριόνι&oldid=10380270"