Πανεπιστήμιο της Λιέγης
Συντεταγμένες: 50°38′26.99″N 5°34′28.99″E / 50.6408306°N 5.5747194°E
Το Πανεπιστήμιο της Λιέγης (γαλλ. Université de Liège), συντομογραφικά ULiège, είναι μείζον δημόσιο πανεπιστήμιο στο Βέλγιο με έδρα την πόλη Λιέγη της Βαλλωνίας. Η επίσημη γλώσσα του είναι η γαλλική. Περισσότεροι από δύο χιλιάδες άνθρωποι στο ίδρυμα, καθηγητές, ερευνητές και τεχνικοί, ασχολούνται με την επιστημονική έρευνα κάθε είδους, τόσο βασική όσο και εφαρμοσμένη. Οι φοιτητές και φοιτήτριές του το 2018 ήταν 24.522, εκ των οποίων οι 4.600 από ξένες χώρες, ενώ το σύνολο των μισθοδοτούμενων ήταν 4.300. Είναι μέλος της Ενώσεως Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων.
| Πανεπιστήμιο της Λιέγης | |
|---|---|
| Université de Liège | |
 | |
 | |
 | |
| Είδος | δημόσιο πανεπιστήμιο και εκδότης ανοικτής πρόσβασης[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 50°38′27″N 5°34′29″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Λιέγη[2] |
| Χώρα | Βέλγιο[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1817 |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία Επεξεργασία
Το Πανεπιστήμιο της Λιέγης ιδρύθηκε το 1817 από τον Γουλιέλμο Α΄, τότε βασιλιά του Ηνωμένου Βασιλείου των Κάτω Χωρών, και από τον Υπουργό Παιδείας του, Άντον Ράινχαρντ Φαλκ. Η ίδρυσή του ήταν απότοκος μιας μακράς πνευματικής παραδόσεως στην πόλη, που χρονολογείται από τις απαρχές της Επισκοπής-πριγκιπάτου της Λιέγης. Από τον 11ο αιώνα η επιρροή του πριγκιπάτου προσέλκυσε σπουδαστές και εξέχοντες λογίους και φιλοσόφους, όπως τον Πετράρχη, προκειμένου να μελετήσουν στις βιβλιοθήκες του. Η φήμη των μεσαιωνικών σχολών του έδωσε στην πόλη τη φήμη και τον χαρακτηρισμό «μια νέα Αθήνα».[3]
Η Λιέγη υποδείχθηκε ως η έδρα μιας νέας Ακαδημίας σε ένα διάταγμα του Μεγάλου Ναπολέοντα, με ημερομηνία 17 Μαρτίου 1808 και θέμα την οργάνωση ενός «αυτοκρατορικού πανεπιστημίου». Αυτή η Ακαδημία θα ήταν ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα αποτελούμενο από δύο Σχολές (Τεχνών και Φυσικών Επιστημών), το πρώτο της Λιέγης. Τελικώς όμως η Λιέγη χρωστά το πανεπιστήμιό της στον Γουλιέλμο Α΄, ο οποίος έλαβε υπόψη του τη βαθιά παράδοση ανώτερων σπουδών της πόλεως όταν απεφάσισε να ιδρύσει ένα νέο πανεπιστήμιο στη Βαλλωνία.
Σήμερα, εγκατεστημένο κατά μεγάλο μέρος στο νοτιότερο διαμέρισμα Σαρτ Τιλμάν της Λιέγης, 10 περίπου χιλιόμετρα από το κέντρο, το Πανεπιστήμιο ανήκει στη γαλλόφωνη κοινότητα του Βελγίου. Το 2009 το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο του Ζανμπλού (Faculté universitaire des sciences agronomiques de Gembloux, FUSAGx), ενσωματώθηκε στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης, όπου φέρει την ονομασία «Gembloux Agro-Bio Tech».
Χρονολόγιο Επεξεργασία
- 1817: ίδρυση του Πανεπιστημίου
- 1838: άνοιγμα της Σχολής Εξορύξεων της Λιέγης
- 1881: εισαγωγή της πρώτης γυναίκας για φοίτηση στο Πανεπιστήμιο
- 1882: έναρξη της κατασκευής των υποδομών των εξής ινστιτούτων:
- 1882: Ινστιτούτο Αστροφυσικής και Αστεροσκοπείο Κουάντ
- 1883: Ινστιτούτο Φαρμακευτικής, Βοτανικό Ινστιτούτο, Ινστιτούτο Μοντεφιόρ Ηλεκτρολογίας-Μηχανικής
- 1885: Ινστιτούτο Ανατομικής «Αύγουστος Σβεν»
- 1888: Ινστιτούτα Φυσιολογίας, Ζωολογίας και Χημείας
- 1955: ίδρυση του Πανεπιστημίου της Ελιζαμπετβίλ στο Βελγικό Κονγκό (το σημερινό Πανεπιστήμιο του Λουμπουμπάσι) από το Πανεπιστήμιο της Λιέγης
- 1967: αρχή της διαδικασίας μεταφοράς από το κέντρο της Λιέγης στην Πανεπιστημιόπολη στο Σαρτ Τιλμάν
- 1969: το Κτηνιατρικό Πανεπιστήμιο Κούρεχεμ των Βρυξελλών προσαρτάται διοικητικώς στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης
- 1989: το Πανεπιστήμιο περνά στην ιδιοκτησία της Γαλλόφωνης Κοινότητας του Βελγίου.
- 1991: οι υποδομές του πρώην Κτηνιατρικού Πανεπιστημίου Κούρεχεμ μεταφέρονται από τις Βρυξέλλες στο Σαρτ Τιλμάν
- 2004: το Fondation universitaire luxembourgeoise ενσωματώνεται στο Πανεπιστήμιο, δημιουργώντας το Τμήμα Περιβαλλοντικών Επιστημών και Διαχειρίσεως Περιβάλλοντος
- 2009: το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο του Ζανμπλού (Faculté universitaire des sciences agronomiques de Gembloux, FUSAGx), ενσωματώνεται στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης, ως ανεξάρτητη σχολή με την ονομασία «Gembloux Agro-Bio Tech»
- 2010: με τη συγχώνευση του Institut supérieur d'architecture Saint-Luc de Liège (ISA Saint-Luc Liège) και του Institut supérieur d'architecture Lambert Lombard (ISAI LL), δημιουργείται μια νέα σχολή του Πανεπιστημίου της Λιέγης: η Σχολή Αρχιτεκτονικής
- 2015: το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών (ISHS) μετατρέπεται σε ανεξάρτητη σχολή, τη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών (FaSS)
Οργάνωση Επεξεργασία
Το Πανεπιστήμιο έχει τις εξής 11 Σχολές:
- Σχολή Φιλοσοφίας και γραμμάτων
- Σχολή Νομικής, Πολιτικής επιστήμης και Εγκληματολογίας (περιλαμβάνει τη Μεταπτυχιακή Σχολή Εγκληματολογίας «Jean Constant»
- Σχολή Κοινωνικής Επιστήμης
- Σχολή Φυσικών Επιστημών
- Σχολή Εφαρμοσμένων Επιστημών
- Ιατρική Σχολή
- Κτηνιατρική Σχολή
- Η Gembloux Agro-Bio Tech (βλ. προηγούμενα), η Σχολή Γεωπονικών Επιστημών και Βιολογικής Μηχανικής
- Σχολή Ψυχολογίας, Λογοθεραπείας και Παιδαγωγικών Επιστημών
- Σχολή Αρχιτεκτονικής
- Σχολή Μάνατζμεντ «HEC Liège»
Επιπροσθέτως, το Πανεπιστήμιο της Λιέγης έχει στην ιδιοκτησία του:
- Ερευνητικό Σταθμό στο φυσικό καταφύγιο των Hautes Fagnes στο Βέλγιο από το 1924
- Τον ωκεανογραφικό σταθμό STARESO στο Καλβί της Κορσικής
- Το Αστεροσκοπείο της Σφινξ και μετεωρολογικό σταθμό σε υψόμετρο 3.571 μέτρα στην Ελβετία (από το 1950)
- Τα τηλεσκόπια του προγράμματος TRAPPIST, στη Χιλή και το Μαρόκο (από το 2010)
Επιφανείς απόφοιτοι Επεξεργασία
- Ωγκύστ Κερκόφς, γλωσσολόγος και κρυπτογράφος
- Ζαν-Μαρί Κλινκενμπέργκ, γλωσσολόγος και σημειολόγος
- Αλμπέρ Κλωντ, Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής του 1974
- Λάμπρος Κουλουμπαρίτσης, φιλόσοφος
- Ζοζέφ Λεμπώ, πολιτικός, δύο φορές πρωθυπουργός του Βελγίου
- Μαρσέλ Νικολέ, φυσικός, μετεωρολόγος και αστρονόμος
- Ζαν-Μπατίστ Νοτόν, πολιτικός και διπλωμάτης, πρωθυπουργός του Βελγίου
- Μαρσέλ Ντετιέν, ιστορικός και ελληνιστής
- Ζακ Ντρεζ, οικονομολόγος
- Ζοζέφ Πλατώ, φυσικομαθηματικός
- Ζωρζ Πουλέ, κριτικός της λογοτεχνίας
- Ζαν Ρεΰ, ο δεύτερος στην ιστορία Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
- Λεόν Ροζενφέλντ, φυσικός
- Φιλίπ-Σαρλ Σμερλίν, πρωτοπόρος της παλαιοντολογίας
- Αρούν Ταζιέφ, ηφαιστειολόγος
- Αντρέ Ανρί Κονστάν φαν Ασσέλ, ποιητής
Επιφανείς καθηγητές Επεξεργασία
- Εζέν Σαρλ Καταλάν, μαθηματικός
- Λωράν-Γκυγιώμ ντε Κονίνκ, παλαιοντολόγος και χημικός
- Γκοντεφρουά Κουρτ, ιστορικός
- Εμίλ Λουί Βικτόρ ντε Λαβελέ, οικονομολόγος
- Πωλ Λεντού, αστροφυσικός
- Ζενόν Μπακ, ραδιοβιολόγος
- Μαρί Ντελκούρ, κλασική φιλόλογος-ελληνίστρια (η πρώτη γυναίκα διδάξασα στο ίδρυμα, υπήρξε και απόφοιτός του)
- Λουί Ντερουά, ελληνιστής και γλωσσολόγος
- Ζορζ Ντοσέν, αρχαιολόγος και ιστορικός της τέχνης
- Τέοντορ Σβαν, ιατρός και φυσιολόγος (υπήρξε και απόφοιτος)
- Πολιντόρ Σβινγκς, αστροφυσικός (υπήρξε και απόφοιτος)
- Εντουάρ φαν Μπενεντέν, εμβρυολόγος και κυτταρολόγος
- Πωλ Φουρμαριέ, γεωλόγος
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Directory of Open Access Journals.
- ↑ grid.4861.b.
- ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2016.