Περιφέρεια Κοστανάι
Συντεταγμένες: 53°12′N 63°38′E / 53.200°N 63.633°E
Η περιφέρεια Κοστανάι ( καζακικά: Қостанай облысы ; ρωσικά: Костанайская область ) είναι μια περιφέρεια στο βόρειο Καζακστάν με την πρωτεύουσα το Κοστανάι. Ο πληθυσμός της περιφέρειας είναι περίπου 870.000 κάτοικοι, εκ των οποίων οι 223.600 ζουν στο Κοστανάι. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη είναι το Ρούντνι, με 120.000 κατοίκους περίπου.
| Περιφέρεια Κοστανάι | |
|---|---|
| Καζακικά: Қостанай облысы | |
| Ρώσικα: Костанайская область | |
| Περιφέρεια | |
 Θυρεός | |
 Η θέση της περιφέρειας Κοστανάι στο Καζακστάν | |
| Χώρα | Καζακστάν |
| Πρωτεύουσα | Κοστανάι |
| Ακίμ | Κουμάρ Ακσακάλοφ |
| Έκταση | 196.001 km² |
| Πληθυσμός | 833.643[1] (2021) |
| Κωδικός KATO | 390000000 |
| Ταχ. κωδ. | 110000 |
| Τηλ. κωδ. | 7142 |
| Ζώνη ώρας | UTC+06:00 |
.jpg)
Όπως και οι υπόλοιπες περιφέρειες του Βόρειου Καζακστάν, χαρακτηρίζεται από πεδινά εδάφη και μια μεγάλη ρωσική μειονότητα, η οποία αποτελεί την πλειονότητα του πληθυσμού εδώ, αν και μαζί με τους Ουκρανούς, τους Γερμανούς και άλλες ευρωπαϊκής καταγωγής εθνότητες που είναι εκρωσισμένες σε μεγάλο βαθμό το Κοστανάι είναι γλωσσικά μια περιφέρεια με ρωσική πλειοψηφία.
Γεωγραφία
ΕπεξεργασίαΗ επαρχία Κοστανάι συνορεύει με τα εξής ρωσικά ομοσπονδιακά υποκείμενα: περιφέρεια Αρινμπούρκ, περιφέρεια Τσελιάμπινσκ και περιφέρεια Κουργκάν. Βρίσκεται κοντά στα Ουράλια Όρη. Επίσης, συνορεύει με τις περιφέρειες Ακτόμπε (στα νοτιοδυτικά), Καραγκάντα (στα νότια), Ακμόλα (στα νοτιοανατολικά), και Βόρειο Καζακστάν (στα βορειοανατολικά). Ο ποταμός Τομπόλ, παραπόταμος του Ιρτύς, πηγάζει από την επαρχία και οδεύει για τη Ρωσία. Η έκταση της περιφέρειας είναι 196.000 τ.χλμ. και είναι η έκτη μεγαλύτερη περιφέρεια του Καζακστάν. Στο βόρειο τμήμα της επαρχίας μπορεί κανείς να βρει σιτάρι και πευκοδάση. Το νότιο τμήμα κυριαρχείται από θάμνους και λιβάδια.
Πηγές πρώτων υλών
ΕπεξεργασίαΗ περιφέρεια Κοστανάι είναι πλούσια σε ορυκτά, ειδικά στα σιδηρομεταλλεύματα. Η επαρχία διαθέτει επίσης κοιτάσματα λιγνίτη, αμιάντου, πηλού, ασβεστόλιθου, βωξίτη, χρυσού, αργύρου και νικελίου.
Πληθυσμός
ΕπεξεργασίαΔημογραφική επισκόπηση
Επεξεργασία
Το 2020 η περιφέρεια είχε πληθυσμό 868.579 κατοίκων.[2] Οι Καζάκοι αποτελούσαν το 41.18% του πληθυσμού και οι Ρώσοι το 40.71% εκείνο το έτος.[3] Οι Ουκρανοί αποτελούσαν το 8.08%, οι Γερμανοί το 3.10%, οι Τάταροι το 1.82% και το 5.11% αποτελούνταν από άλλες εθνότητες.
Οι Ρώσοι και οι Καζάκοι αποτελούν μια σχεδόν ίση μερίδα του πληθυσμού. Σημαντικό μερίδιο του πληθυσμού αποτελείται από Ουκρανούς, Γερμανούς, Τατάρους και άλλες ευρωπαϊκές και σοβιετικές μειονότητες που μετανάστευσαν στην περιφέρεια, όπως και σε άλλες περιοχές της χώρας. Στην περιφέρεια ζουν πολλοί Ρώσοι και Σλάβοι, αποτέλεσμα της εσωτερικής μετανάστευσης επί Σοβιετικής Ένωσης και του μαζικού εποικισμού που έλαβε χώρα επί τσαρικής εποχής. Η εγγύτητα με τη Ρωσία είναι άλλος ένας λόγος που υπάρχει μεγάλη ρωσική μειονότητα, αλλά και το γεγονός ότι κατακτήθηκε νωρίτερα από άλλες περιοχές της Κεντρικής Ασίας.
Οι Γερμανοί αποτελούν σημαντική μειονότητα, όντας απόγονοι Γερμανών του Βόλγα που απελάθηκαν τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 1941 στη Σιβηρία και το Καζακστάν για να μην συνεργαστούν με τους Γερμανούς εισβολείς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Από τη δεκαετία του 1960 υπήρχε μια ελαφριά μεταναστευτική τάση των Ευρωπαίων προς τη Ρωσία και άλλες δημοκρατίες, σε αντίθεση με τη γρήγορη άνοδο που υπήρχε νωρίτερα.
Από τη δεκαετία του 1990 βλέπουμε μεγάλη αύξηση των μεριδίων των Καζάκων, σε βαθμό που το 2020 ξεπέρασαν τους Ρώσους αριθμητικά, λόγω των υψηλών επιπέδων μετανάστευσης Ρώσων και Ευρωπαίων προς τη Ρωσία, τη Γερμανία, το Ισραήλ και άλλες χώρες. Αιτία της γρήγορης καθόδου του πληθυσμού των Ρώσων τη δεκαετία του 1990 ήταν η αντιληπτή έλλειψη οικονομικών ευκαιριών λόγω μιας ευνοϊκότερης στάσης για τους Καζάκους (εκπαιδευτική πολιτική, περισσότερο μερίδιο καζάκων υποψηφίων στις εκλογές, αναβάθμιση της καζακικής γλώσσας, αλλαγές που δημιουργούσαν την αντίληψη της περιθωριοποίησης των Ρώσων).
Άλλες κύριες αιτίες μείωσης του πληθυσμού των Ρώσων είναι και η χαμηλότερη γεννητικότητα που υπάρχει στους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς, αλλά και η μεγαλύτερη θνησιμότητα λόγω μεγαλύτερης διάμεσης ηλικίας. Αυτές είναι οι κύριες αιτίες που οι Ρώσοι συνεχίζουν να μειώνονται αν και το μερίδιο τους παραμένει σταθερό με μια ελαφριά κάθοδο τα τελευταία χρόνια. Κύριες αιτίες της σχετικής σταθεροποίησης είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι Ρώσοι και άλλοι που ήθελαν να φύγουν από τη χώρα ή είχαν τους πόρους για αυτό το έχουν κάνει, επειδή το μεγαλύτερο μερίδιο του ρωσικού/ευρωπαϊκού πληθυσμού ζούσε τουλάχιστον για δύο γενιές εκεί (μειώνοντας τα κίνητρα φυγής από το Καζακστάν) αλλά και η εγγύτητα στη Ρωσία.
Τέλος, ο πληθυσμός της περιφέρειας μειώνεται ακόμη και σήμερα, όπως και σε άλλες όμορες καζακικές περιφέρειες, όχι μόνο λόγω της χαμηλότερης γεννητικότητας, υψηλότερης θνησιμότητας και κατά κάποιο βαθμό της μετανάστεσης Ρώσων και Ευρωπαίων, αλλά και των Καζάκων, αν και οι δεύτεροι μεταναστεύουν σε πλουσιότερες περιοχές στη χώρα (και κατά ένα βαθμό στο εξωτερικό). Για σύγκριση, ο καζακικός πληθυσμός στην περιφέρεια έχει αυξηθεί κατά περίπου 30% από το 1989 μέχρι σήμερα (2021), όταν ο καζακικός πληθυσμός στη χώρα έχει σχεδόν διπλασιαστεί.
Σήμερα, καθώς οι περισσότεροι Ουκρανοί, Γερμανοί, Τάταροι, Λευκορώσοι (και άλλες μειονότητες) χρησιμοποιούν κυρίως τα ρωσικά ως μητρική γλώσσα, επειδή οι περισσότεροι Καζάκοι ξέρουν καλά ρωσικά (συνεπίσημη γλώσσα στη χώρα), και λόγω της εγγύτητας με τη Ρωσία, τα ρωσικά παραμένουν η κύρια μητρική και δεύτερη γλώσσα του πληθυσμού της περιφέρειας.
Εθνολογικές ομάδες
Επεξεργασία| Εθνική ομάδα | Απογραφή του 1989 [4] | Απογραφή του 1999 [5] | Απογραφή του 2009 [6] | Στοιχεία του 2019 | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | Αριθμός | % | |
| Ρώσοι | 535.100 | 43.72 % | 430.242 | 42.27 % | 380.599 | 42.98 % | 357.587 | 40.97% |
| Καζάχοι | 279.787 | 22.86 % | 314.801 | 30.93 % | 328.936 | 37.14 % | 355.746 | 40.76% |
| Ουκρανοί | 178.140 | 14.56 % | 130.449 | 12.82 % | 84.815 | 9.56 % | 71.778 | 8.22% |
| Γερμανοί | 110.440 | 9.02 % | 57.410 | 5.64 % | 27.959 | 3.16 % | 27.168 | 3.11% |
| Τάταροι | 27.812 | 2.27 % | 20.070 | 1.97 % | 17.038 | 1.92 % | 15.965 | 1.83% |
| Λευκορώσοι | 35.404 | 2.89 % | 25.018 | 2.46 % | 15.171 | 1.71 % | 12.832 | 1.47% |
| Αζέροι | 4.570 | 0.37 % | 3.619 | 0.36 % | 3.405 | 0.38 % | 3.985 | 0.46% |
| Κορεάτες | 4.085 | 0.33 % | 4.160 | 0,41 % | 3.847 | 0.43 % | 3.923 | 0.45% |
| Μπασκίρ | 10.178 | 0,83 % | 5.435 | 0,53 % | 3.981 | 0.45 % | 3.764 | 0.43% |
| Μολδαβοί | 4.807 | 0.39 % | 3.302 | 0.32 % | 2.467 | 0.28 % | 2.344 | 0.27% |
| Άλλες εθνότητες | 33.521 | 2.74 % | 23.223 | 2.28 % | 17.352 | 1.96 % | 17.703 | 2.03% |
| Σύνολο | 1.223.844 | 1.017.729 | 885.570 | 872.795 | ||||
Ιστορική πληθυσμιακή μεταβολή
Επεξεργασία
|
|
|
|
¹: Στοιχεία των απογραφών
Πολιτική και διοίκηση
ΕπεξεργασίαΔιοικητική δομή
ΕπεξεργασίαΗ περιοχή χωρίζεται σε 20 επαρχίες. Οι πόλεις Αρκαλίκ, Λισακόφσκ, Κοστανάι και Ρούντνι αποτελούν ξεχωριστές επαρχίες. Το Τομπίλ και η Σιτικάρα έχουν καθεστώς πόλης.
| Όνομα επαρχίας | Έκταση τ.χλμ. | Αριθμός κατοίκων | Διοικητική έδρα |
|---|---|---|---|
| Αλτυνσαρίν | 5.400 | 13.498 | Ομπαγκάν |
| Αμανγκελντί | 27.800 | 16.182 | Αμανγκελντί |
| Αρκαλίκ (πόλη) | 15,587 | 40.369 | Αρκαλίκ |
| Εουλιεκέλ | 11,700 | 41.293 | Εουλιεκέλ |
| Μπεϊμπέτ Μαϊλίν | 7.600 | 24.251 | Εγιέτ |
| Ντενίσοφ | 6.800 | 17.939 | Ντενίσοβκα |
| Φιοντόροφ | 7.200 | 25.060 | Φιοντόροφκα |
| Λισακόφσκ (πόλη) | 200 | 40.239 | Λισακόφσκ |
| Μενγκντικάρα | 6.600 | 26.534 | Μπορόφσκοϊ |
| Ναουιρσίμ | 18.300 | 10.354 | Καραμενγκντί |
| Καμιστί | 12.000 | 11.957 | Καμιστί |
| Καραμπαλίκ | 6.900 | 27.041 | Καραμπαλίκ |
| Καρασσού | 12.800 | 24.668 | Καρασσού |
| Κοστανάι (πόλη) | 240 | 248.267 | Κοστανάι |
| Κοστανάι | 7.500 | 71.226 | Τομπίλ |
| Ρούντνι (πόλη) | 100 | 129.745 | Ρούντνι |
| Σαρικέλ | 6.116 | 19.869 | Σαρικέλ |
| Ζανγκελντί | 37.600 | 11.969 | Τοργκάι |
| Σιτικάρα | 7,300 | 47.672 | Σιτίκαρα |
| Ουσινκέλ | 7.200 | 20.416 | Ουσινκέλ |
| Κατάσταση: 1. Ιανουάριος 2020 | |||
Κατάλογος κυβερνητών
ΕπεξεργασίαΑκολουθεί ο κατάλογος των κυβερνητών (καζακικά: Әкім, Εκίμ) της περιφέρειας Κοστανάι από το 1992 μέχρι σήμερα:
| Όνομα κυβερνήτη | Αρχή θητείας | Τέλος θητείας |
|---|---|---|
| Κενσεμπέκ Ουκίν | 1992 | 1993 |
| Μπαλτάς Τουρσιμπάγιεφ | 1993 | 1995 |
| Τοκταρμπάι Κανταμπάγιεφ | 1995 | Αύγουστος 1998 |
| Εμιρσάκ Σεκέγιεφ | Αύγουστος 1998 | Μάρτιος 2004 |
| Σεργκέι Κουλάγκιν | Μάρτιος 2004 | 20 Ιανουαρίου 2012 |
| Νουραλί Σεντουακάσοφ | 20 Ιανουαρίου 2012 | 11 Σεπτεμβρίου 2015 |
| Αρχιμέντ Μουχαμπέτοφ | 11 Σεπτεμβρίου 2015 | τρέχων κάτοχος |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Қазақстан Республикасының халқы. 2021 жылғы Қазақстан Республикасы халқының ұлттық санағының қорытындылары [Πληθυσμός της Δημοκρατίας του Καζαχστάν. Αποτελέσματα της εθνικής απογραφής του 2021 της Δημοκρατίας του Καζαχαστάν. 1ος Τόμος] (στα Καζακικά). Αστανά: Υπηρεσία Στρατηγικού Σχεδιασμού και Μεταρρυθμίσεων της Δημοκρατίας του Καζαχστάν. 2023. σελ. 128.
- ↑ «Численность населения Республики Казахстан по отдельным этносам на начало 2020 года». Stat.kz. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Численность населения Республики Казахстан по отдельным этносам на начало 2020 года». Stat.kz. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2020.
- ↑ pop-stat.mashke.org: Ethnic composition: 1989 census (data for regions), abgerufen am 24. Juni 2017 (russisch).
- ↑ pop-stat.mashke.org: Ethnic composition: 1999 census (data for regions), abgerufen am 24. Juni 2017 (russisch).
- ↑ pop-stat.mashke.org: Ethnic composition: 2009 census, abgerufen am 24. Juni 2017 (russisch).