Περιφερειακή οδός του Μινσκ

Το MKAD είναι το όνομα της περιφερειακής οδού που πηγαίνει γύρω από το Μινσκ της Λευκορωσίας. Το όνομα είναι συντομογραφία που σημαίνει Περιφερειακή οδός του Μινσκ (λευκορωσικά: Мінская кальцавая аўтамабільная дарога, ρωσικά: Минская кольцевая автомобильная дорога). Διασχίζει απόσταση 56.2 χλμ. και εκτείνεται στα όρια της πόλης του Μινσκ.

Ιστορία

Πρώιμη ιστορία

Ο δρόμος χτίστηκε μεταξύ του 1956 και του 1963. Στην αρχή ο δρόμος είχε μόνο μία λωρίδα σε κάθε κατεύθυνση και το πλάτος του δρόμου ήταν 7,5 μέτρα. Η ανακατασκευή ξεκίνησε το 1980. Ως αποτέλεσμα, 26.8 χλμ. αποτελούνταν από 4 λωρίδες και τα υπόλοιπα 29.4 χλμ. από δύο λωρίδες.

Πρόσφατες αναπτύξεις και τρέχουσα κατάσταση

Ανακατασκευή του δρόμου στο Κουραπάτι.

Ο περιφερειακός δρόμος του Μινσκ τον Μάιο του 2012

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο δρόμος καθημερινά από 16.000-18.000 αυτοκίνητα και διέθετε ισόπεδες διαβάσεις, φανάριa και στάσεις λεωφορείων. Έτσι, στις 7 Αυγούστου 2001, ο Πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο διέταξε την ανακατασκευή του, με την ολοκλήρωση να πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο του 2002.

Η απόφαση συνέπεσε με διαμάχη καθώς η διαδρομή περνούσε από το Κουραπάτι, βόρεια του Μινσκ, στο οποίο βρισκόταν μαζικός τάφος θυμάτων της Μεγάλης Εκκαθάρισης το 1937-1941. Οι εκτιμήσεις εκείνων που δολοφονήθηκαν εκεί κυμαίνονται σε εκατοντάδες χιλιάδες, αλλά ο χώρος δεν έχει ελεγχθεί σωστά ή έχουν εκταφεί σώματα. Οι διαδηλωτές κατηγόρησαν τον Λουκασένκο, ο οποίος δεν αναγνωρίζει την υπόθεση Κουραπάτι και ποτέ δεν τη αναφέρει δημόσια, σχεδιάζοντας να καταστρέψει τον τόπο και να οικοδομήσει πάνω από τους τάφους των θυμάτων της Μεγάλης Εκκαθάρισης σε μια σκόπιμη προσπάθεια να καλύψει ένα σοβιετικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Το 2001, διαδηλωτές από το Λαϊκό Μέτωπο της Λευκορωσίας, το Ζουμπρ και μικρότερες οργανώσεις, κατέλαβαν τον τόπο και κάθισαν για έναν παγερό χειμώνα σε σκηνές. Παρά τη διεθνή προσοχή, αυτό δεν ήταν αρκετό να σταματήσει την κατασκευή.

Ο ανακατασκευασμένος δρόμος άνοιξε στις 7 Νοεμβρίου 2002. Ο MKAD πλησίαζε στο να μοιάζει με αυτοκινητόδρομο, εξαιτίας της κατάργησης των φαναριών, της απαγόρευσης το αριστερό ρεύμα κατεύθυνσης από το δεξιό και της τοποθέτησης των προβολέων σε όλη τη διαδρομή. Έχει συνολικά έξι λωρίδες, πλάτος 29 μέτρων και χωρητικότητα 85.000 οχημάτων την ημέρα. Ο δρόμος σχεδιάστηκε έτσι ώστε να έχει όριο ταχύτητας 120 χλμ., αν και προς το παρόν το όριο είναι 90 χλμ. Αυτός ο περιορισμός οφείλεται σε συχνά ατυχήματα που αφορούν ανθρώπους που διασχίζουν το δρόμο σε μη ορισμένες τοποθεσίες, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν περισσότερες από 50 διαβάσεις πεζών και φράγματα και στις δύο πλευρές του δρόμου που έχουν σχεδιαστεί για να αποτρέπουν την εισχώρηση πεζών.

Υπάρχουν τρεις σταθμοί βάρους κατά μήκος του δρόμου. Στον δρόμο έχουν εγκατασταθεί συσκευές που μετρούν την κατάσταση της επιφάνειας, το σημείο δρόσου, την ταχύτητα και την κατεύθυνση του ανέμου, την ορατότητα, τη θερμοκρασία του αέρα και άλλες παραμέτρους. Οι πληροφορίες αυτές διαβιβάζονται στο κεντρικό γραφείο, όπου οι υπάλληλοι μπορούν να αποφασίσουν εάν θα εργαστούν στην επιφάνεια του δρόμου για να αποφευχθεί η κατάψυξη. Οι συσκευές μετρούν επίσης την ταχύτητα και τη συχνότητα της οδικής κυκλοφορίας. Υπάρχουν επίσης ηλεκτρονικές πινακίδες με πληροφορίες για τους αυτοκινητιστές.

Η ανακατασκευή απαιτούσε την τοποθέτηση 680 τόνων ασφαλτικού σκυροδέματος, την εγκατάσταση 100 χιλιομέτρων πεζικού φράγματος και 2.4 χιλιομέτρων ηχητικού φράγματος, καθώς και την κατασκευή 24 κόμβων, 30 γεφυρών και οδογέφυρων, 6 διαβάσεων πεζών πάνω από το έδαφος και 16 υπόγειων διαβάσεων πεζών.

Το 2006, ο δρόμος χρησιμοποιούταν από 50.000 οχήματα ημερησίως. Το 93,4% των οχημάτων ήταν αυτοκίνητα και φορτηγά, το 5,8% ήταν φορτηγά και το 0,8% λεωφορεία. Οι πραγματικές ταχύτητες ήταν οι εξής:

• κάτω των 70 χλμ. ανά ώρα: 13.3% των οχημάτων
• ανάμεσα στα 70 και 90 χλμ. ανά ώρα: 53.4%
• πάνω από τα 90 χλμ ανά ώρα: 33.3%

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• (Ρωσικά) Article and map about the highways around Minsk Αρχειοθετήθηκε 2018-07-18 στο Wayback Machine.