Βικιπαίδεια

Πινάρ Σελέκ

Τούρκισσα συγγραφέας και κοινωνιολόγος

Η Πινάρ Σελέκ (τουρκικά: Pınar Selek, γεννημένη στις 8 Οκτωβρίου 1971 στην Κωνσταντινούπολη) είναι Τούρκισσα κοινωνιολόγος, αντιμιλιταριστική ακτιβίστρια, φεμινίστρια και συγγραφέας, η οποία ζει εξόριστη στη Γαλλία, όπου και έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα το 2017.

Πινάρ Σελέκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Pınar Selek (Τουρκικά)
Γέννηση8  Οκτωβρίου 1971
Κωνσταντινούπολη[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΤουρκία
Γαλλία (από 2017)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςτουρκικά[2]
ΣπουδέςΛύκειο Νοτρ-Νταμ ντε Σιόν[3]
Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
κοινωνιολόγος
ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων
συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας
Περίοδος ακμής2004
Ιστότοπος
pinarselek.fr
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Κόρη του Αλπ Σελέκ, δικηγόρου ο οποίος πέρασε τεσσεράμισι χρόνια φυλακισμένος έπειτα από το Πραξικόπημα του Σεπτεμβρίου του 1980[4][5], και της Αϊλά Σελέκ, φαρμακοποιού, η Πινάρ Σελέκ αποτελεί, παράλληλα, εγγονή του Χακί Σελέκ, εκ των ιδρυτών του Εργατικού Κόμματος της Τουρκίας. Απόφοιτος του Λυκείου Νοτρ-Νταμ ντε Σιόν στην Κωνσταντινούπολη, διατελεί, σήμερα, υποψήφια διδάκτορας πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου[6].

Γνωστή για τα κείμενά της σχετικά με τις καταπιεζόμενες πληθυσμιακές ομάδες της Τουρκίας[5], τάσσεται υπέρ μίας κοινωνιολογικής φύσεως προσέγγισης του ζητήματος[7], η οποία δεν θα έγκειται στην εξωτερική παρατήρηση, αλλά σε μία μακράς χρονικής διάρκειας δια ζώσης μελέτης[8]. Ως αποτέλεσμα, η πτυχιακή εργασία της για το δίπλωμα εμπεριστατωμένων σπουδών της την οποία υποστήριξε το 1997 αφορούσε την Οδό Ουλκέρ στην Κωνσταντινούπολη[7]. Έχοντας μοιραστεί την καθημερινότητα των παιδιών του δρόμου προκειμένου να τα κατανοήσει καλύτερα, ορισμένα εκ των οποίων ήταν παιδιά ιερόδουλων, νεαροί ομοφυλόφιλοι, επικέντρωσε την έρευνά της στα τρανς άτομα η πρόσβαση των οποίων στον συγκεκριμένο δρόμο δεν επιτρεπόταν[9].

Έπειτα από τη συγκεκριμένη ερευνητική εργασία, ξεκίνησε μία έρευνα προφορικής ιστορίας με αντικείμενο την κουρδική πολιτική διασπορά στο Κουρδιστάν, στη Γερμανία και στη Γαλλία[7]. Στις 11 Ιουλίου 1998, η τουρκική αστυνομία προχώρησε στη σύλληψή της, απαιτώντας να της καταθέσει τα ονόματα των συνεντευξιαζόμενων[10]. Αρνήθηκε να καταθέσει τα συγκεκριμένα ονόματα, παρά το γεγονός πως υπέστη βασανισμούς[7]. Στη συνέχεια, ξεκίνησε μία εκ των σημαντικότερων δικαστικών υποθέσεων οι οποίες και καταδεικνύουν την καταστολή την οποία δέχονται διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί, φοιτητές, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι στην Τουρκία[11][5].

Η υπό εξέλιξη διδακτορική διατριβή της έχει ως αντικείμενο τα κοινωνικά κινήματα στην Τουρκία[5]. Έχει δημοσιεύσει αριθμό κοινωνιολογικής φύσεως πονημάτων στην Τουρκία, ορισμένα εκ των οποίων έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά. Διατελεί, από το 2016, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Νις-Σοφιά-Αντιπολίς[12][13]. Παράλληλα, είναι συγγραφέας, ενώ έχει εκδώσει αριθμό δοκιμίων και μυθιστορημάτων, καθώς και ένα παιδικό διήγημα. Το δοκίμιό της υπό τον τίτλο Parce qu'ils sont Arméniens (2015) συνδυάζει με πρωτότυπο τρόπο πνευματική αυτοβιογραφία, κοινωνική και ιστορική μαρτυρία, καθώς και κριτική ματιά. Το 2001, η Πινάρ Σελέκ συνίδρυσε την οργάνωση Amargi, η οποία αγωνίζεται ενάντια στη βία κατά των γυναικών.

Τον Σεπτέμβριο του 2017, έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα[14][15]

Υπόθεση Πινάρ Σελέκ Επεξεργασία

 
Η Πινάρ Σελέκ (στο μέσον), κατά τη διάρκεια συνεντεύξεως τύπου, στο Στρασβούργο, στις 25 Ιανουαρίου 2013. Αριστερά της, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Γκύντερ Βάλραφ.
 
Οι Πινάρ Σελέκ και Γκύντερ Βάλραφ, κατά τη διάρκεια συνεντεύξεως τύπου, στο Στρασβούργο, στις 25 Ιανουαρίου 2013.

Στις 9 Ιουλίου 1998, έκρηξη σημειώθηκε στο Παζάρι των Μπαχαρικών στην Κωνσταντινούπολη με απολογισμό 7 νεκρών και, περίπου, εκατό τραυματιών[7]. Αρκετοί εμπειρογνώμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα πως αίτιο της έκρηξης ήταν διαρροή φυσικού αερίου[16]. Ενόσω, την ίδια περίοδο, η Πινάρ Σελέκ βρισκόταν υπό καθεστώς κράτησης, οι αστυνομικές αρχές προσκόμισαν παραποιημένα αποδεικτικά στοιχεία τα οποία καταδείκνυαν πως η συγκεκριμένη έκρηξη οφειλόταν σε βόμβα η οποία είχε τοποθετηθεί από υποστηρικτές του PKK[17]. Η αστυνομία κατηγόρησε την Πινάρ Σελέκ για συνέργεια στην πραγματοποίηση της συγκεκριμένης φερόμενης ως τρομοκρατικής επίθεσης[16]. Το 2000, εν αναμονή της έκδοσης σχετικής δικαστικής απόφασης, η Πινάρ Σελέκ αφέθηκε ελεύθερη για πρώτη φορά[5].

Έπειτα από την απελευθέρωσή της, το 2001, η Πινάρ Σελέκ προχώρησε στην ίδρυση, από κοινού με άλλες φεμινίστριες ακτιβίστριες, την οργάνωση Amargi, η οποία τάσσεται, μεταξύ άλλων, κατά της βίας εις βάρος των γυναικών[5]. Το 2006, κατά τη διάρκεια μίας πρώτης δίκης, ένας εκ των ψευδομαρτύρων οι οποίοι παρέστησαν για τις ανάγκες της συγκεκριμένης πολιτικού χαρακτήρα δίκης ανακάλεσε τους ισχυρισμούς του, ενώ, παράλληλα, ομολόγησε πως η κατάθεσή του πραγματοποιήθηκε έπειτα από προηγούμενο βασανισμό του. Η Πινάρ Σελέκ, αρχικώς, αθωώθηκε, ωστόσο, η εισαγγελία άσκησε έφεση[16]. Το 2008, αθωώθηκε εκ νέου, ωστόσο, νέα έφεση η οποία ασκήθηκε, αυτή την φορά, από το Ακυρωτικό Δικαστήριο την υποχρέωσε σε φυγή από την Τουρκία[18]. Στις 6 Δεκεμβρίου 2008, δημοσίευσε ερευνητική μελέτη υπό τον τίτλο Sürüne Sürüne erkek olmak, η οποία έχει ως αντικείμενο την δόμηση της αρρενωπότητας μέσω της στρατιωτικής θητείας στην Τουρκία[5]. Ούσα υπότροφος του PEN Club, η Πινάρ Σελέκ μετέβη στη Γερμανία[7], κατόπιν σχετικής προτροπής του πατέρα της[5].

Παρά το γεγονός πως αθωώθηκε εκ νέου, για τρίτη φορά, το 2011, η εισαγγελία άσκησε εκ νέου έφεση. Στις 24 Ιανουαρίου 2013, το 12ο Ποινικό Δικαστήριο Κωνσταντινουπόλεως αναίρεσε την προηγούμενη απόφασή του, καταδικάζοντας την Πινάρ σε ισόβια κάθειρξη ως κατηγορούμενη για τρομοκρατία, παρά το γεγονός πως κανένα νέο αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο δεν είχε προσκομιστεί[19]. Καθώς οι δικηγόροι της Πινάρ Σελέκ άσκησαν εκ νέου έφεση, η συγκεκριμένη δικαστική διαδικασία, μεταξύ των πλέον μακροχρόνιων στη δικαστική ιστορία της Τουρκίας, εξακολουθεί και βρίσκεται υπό εξέλιξη, ενώ είναι πιθανό να καταλήξει σε νέα δίκη ενώπιον του 9ου Ακυρωτικού Δικαστηρίου[20]. Εν αναμονή νέων σχετικών δικαστικών αποφάσεων, η Πινάρ Σελέκ εξακολουθεί να ζει και να εργάζεται στο Στρασβούργο, όπου και συνεχίζει και εργάζεται επί της διδακτορικής διατριβής της στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου με αντικείμενο τα κινήματα χειραφέτησης στην Τουρκία[7].

Χρονολόγιο των γεγονότων Επεξεργασία

  • 1998: Σύλληψη της Πινάρ Σελέκ. Άρνηση καταθέσεως στην αστυνομία της ταυτότητας Κούρδων ακτιβιστών οι οποίοι αποτελούσαν αντικείμενο κοινωνιολογικής ερευνητικής εργασίας της.
  • 2000: Αποφυλάκιση.
  • 2006: Δίκη. Αθώωση της Πινάρ Σελέκ.
  • 2008: Δεύτερη αθώωση. Άσκηση εκ νέου έφεσης από το Τουρκικό Ακυρωτικό Δικαστήριο. Φυγή της Πινάρ Σελέκ από την Τουρκία με προορισμό το Βερολίνο, ούσα υπότροφος του γερμανικού παραρτήματος του PEN Club. Παραμονή για χρονικό διάστημα δύο ετών στη γερμανική πρωτεύουσα, προ της μετακόμισής της στο Στρασβούργο.
  • 2011: Τρίτη αθώωση. Άσκηση εκ νέου έφεσης από το Τουρκικό Ακυρωτικό Δικαστήριο.
  • 24 Ιανουαρίου 2013: Καταδίκη της Πινάρ Σελέκ σε ισόβια κάθειρξη από το δικαστήριο του Τσαγλαγιάν, στην Κωνσταντινούπολη[21].
  • Τον Οκτώβριο του 2013, η Πινάρ Σελέκ λαμβάνει τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα της Εκόλ Νορμάλ της Λιόν, παράλληλα με τον Αλγερινό συγγραφέα Μπουαλέμ Σανσάλ και τον Μαροκινό καθηγητή σύγχρονης ιστορίας Τζαμά Μπαϊντά[22].
  • 11 Ιουνίου 2014: Ακύρωση από το Τουρκικό Ακυρωτικό Δικαστήριο της καταδίκης σε ισόβια κάθειρξη του 2013. Η υπόθεση οδηγείται σε νέα δίκη[23].
  • 24 Ιανουαρίου 2017: Καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη για «τρομοκρατία» από το 12ο Ποινικό Δικαστήριο Κωνσταντινουπόλεως[24].

Εργογραφία στη γαλλική γλώσσα Επεξεργασία

  • (Γαλλικά) «Travailler avec ceux qui sont en marge». Socio-Logos (5). Απρίλιος 2010. 
  • (Γαλλικά) Loin de chez moi mais jusqu'où ?. La petite IXe. Ντονμαρί-Ντοντιγί: Éditions iXe. 2012. σελ. 56. ISBN 979-10-90062-11-5. 
  • (Γαλλικά) La Maison du Bosphore. Παρίσι: Éditions Liana Levi. 2013. σελ. 400. ISBN 978-2867466694. 
  • (Γαλλικά) Devenir homme en rampant [Sürüne Sürüne erkek olmak]. Παρίσι: L'Harmattan. 2014 [2008]. σελ. 218. ISBN 9782343024417. 
  • (Γαλλικά) Parce qu'ils sont Arméniens. Παρίσι: Éditions Liana Levi. 2015. σελ. 96. ISBN 978-2867467646. 
  • (Γαλλικά) Selek, Pinar· Reboulet, Elvire (2017). Verte et les oiseaux. Μτφρ. Lavoisier, Lucie. Σαιντ-Ζαλ: Éditions des Lisières. σελ. 64. ISBN 979-1096274031. 

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 17  Δεκεμβρίου 2014.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb161968220. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2019.
  4. ↑ (Γαλλικά) AFP (3 Φεβρουαρίου 2012). «Pınar Selek, sociologue turque harcelée, exilée, mais toujours engagée». lepoint.fr. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2013. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 (Γαλλικά) Bonzon, Ariane (19 Νοεμβρίου 2012). «Sevil Sevimli, Pinar Selek, deux femmes face à la justice turque». slate.fr. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  6. ↑ (Γερμανικά) «Pinar Selek». www.pen-deutschland.de. PEN-Zentrum Deutschland. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 (Γαλλικά) Oberlé, Thierry (24 Ιανουαρίου 2014). «Pinar Selek ou l'exil d'une sociologue turque». Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  8. ↑ (Γαλλικά) Selek, Pinar (2010). «Travailler avec ceux qui sont en marge ?». Socio-Logos (5). doi:https://doi.org/10.4000/socio-logos.2505. https://journals.openedition.org/socio-logos/2505. Ανακτήθηκε στις 2020-11-15. 
  9. ↑ (Γαλλικά) Selek, Pinar (17 Μαΐου 2006). «Plaidoirie de Pinar Selek à la 12ème Cour d'Assises d'Istanbul en date du 17 mai 2006» (PDF). Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. Je pensais que les sociologues, tout comme les médecins, devaient être capables de guérir les blessures de la société. Après avoir achevé mes recherches sur la manière dont les transsexuels avaient été expulsés d’Ulker Street et avoir validé ma thèse, je ne pouvais tout simplement pas abandonner les personnes dont j’avais partagé les problèmes, sous prétexte d’avoir obtenu ce que je désirais. Et donc je ne les ai pas abandonnées. J’ai participé à un atelier avec les personnes que j’avais rencontrées au cours de diverses enquêtes et qui avaient toutes subi une forme ou une autre d’exclusion et d’isolement. Nous l’avions appelé « l’Atelier des Artistes de Rue ». 
  10. ↑ (Γαλλικά) Laurens, Sylvain· Neyrat, Frédéric, επιμ. (2010). Enquêter : de quel droit ? Menaces sur l'enquête en sciences sociales. Μπελκόμπ-αν-Μπωζ: Editions du Croquant. ISBN 978-2914968805. Pinar Selek, « Je ne voulais pas leur donner les noms, c'est une question d'éthique » 
  11. ↑ (Γαλλικά) «Pinar Selek : "je veux faire de mon procès une tribune"». L’Humanité. 24 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  12. ↑ (Γαλλικά) Beckelynck, Anne-Camille (28 Ιανουαρίου 2016). «Perpétuité requise contre Pinar Selek après quatre acquittements». Dernières Nouvelles d'Alsace. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  13. ↑ (Γαλλικά) «Équipe d'enseignement du département de sciences politiques de l'UNICE». UNICE. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2017. 
  14. ↑ (Γαλλικά) France, Pierre (26 Σεπτεμβρίου 2017). «Pinar Selek devient citoyenne française». rue89strasbourg.com. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  15. ↑ (Γαλλικά) Leclerc, Grégory (2 Οκτωβρίου 2017). «Pinar Selek, réfugiée politique turque obtient la nationalité française :"la France a gagné une citoyenne engagée"». Nice-Matin. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 (Γαλλικά) Marchand, Laure (8 Φεβρουαρίου 2011). «La justice turque s'acharne contre Pinar Selek». Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  17. ↑ (Γαλλικά) Marchand, Laure (11 Δεκεμβρίου 2012). «Pinar Selek dans les mâchoires du système judiciaire turc». Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  18. ↑ (Γαλλικά) «Procès en appel de Pinar Selek : la cour de cassation d'Ankara renvoie son jugement au 11 juin». france3-regions.francetvinfo.fr. 30 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2020. 
  19. ↑ «Ισόβια κάθειρξη για τρομοκρατία στην Πινάρ Σελέκ». News 24/7. 24 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  20. ↑ Πάντζου, Χριστίνα (8 Δεκεμβρίου 2014). «Καφκική δίκη διαρκείας». efsyn.gr. Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  21. ↑ (Γαλλικά) Arte Reportage (24 Ιανουαρίου 2013). «Pinar Selek : « Je ne suis pas seule »». arte.tv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2013. 
  22. ↑ (Γαλλικά) «Pinar Selek docteur Honoris Causa de l'École normale supérieure de Lyon». dnf.fr. 2 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  23. ↑ (Γαλλικά) AFP (11 Ιουνίου 2014). «Turquie : la condamnation à la prison à vie de Pinar Selek annulée». france3.fr. France 3 Grand Est. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2020. 
  24. ↑ (Γαλλικά) «Pinar Selek condamnée à perpétuité». istanbul.blog.lemonde.fr. 25 Ιανουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2017. 

Πηγές Επεξεργασία

  • (Γαλλικά) Gamblin, Guillaume (2019). L'Insolente. Dialogues avec Pinar Selek. Sorcières. Παρίσι: Cambourakis. σελ. 224. ISBN 978-2366243949. 

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πινάρ_Σελέκ&oldid=10122607"