Ποιμενοχώρι Αχαΐας
Συντεταγμένες: 38°05′25″N 21°37′42″E / 38.09028°N 21.62833°E
| Ποιμενοχώρι | |
|---|---|
 | |
  Ποιμενοχώρι | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Δυτικής Αχαΐας |
| Δημοτική ενότητα | Ωλενίας |
| Γεωγραφία και στατιστική | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή ενότητα | Αχαΐας |
| Υψόμετρο | 80 |
| Πληθυσμός | 47 (2011) |
| Άλλα | |
| Παλαιά ονομασία | Μπουντουραίικα |
Το Ποιμενοχώρι, γνωστότερο κυρίως με την προηγούμενη ονομασία του Μπουντουραίικα, είναι μικρό χωριό του Νομού Αχαΐας, και σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης από 1/1/2011 ανήκει στο Δήμο Δυτικής Αχαΐας. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του Σχεδίου Καποδίστριας, ανήκε στον πρώην Δήμο Ωλενίας ως τμήμα του δημοτικού διαμερίσματος της πρώην κοινότητας Αγίου Νικολάου Κράλη[1]. Πολύ κοντά του είναι η ΒΙ.ΠΕ. Πάτρας. Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Κάτω Μαζαράκι και Καλαμάκι (Χαρμπιλαίικα) του πρώην Δήμου Ωλενίας, ενώ κοντά του βρίσκονται και τα μικρά χωριά Αυγεραίικα και Κουνελαίικα.
Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 80 μέτρων[2].
ΙστορίαΕπεξεργασία
Η ονομασία του οικισμού πρόκειται για ανθρωπωνυμικό και πήρε το όνομά του από το επίθετο της οικογένειας Μπουντούρη, που κατοικεί στην περιοχή.
Οι πρώτοι οικιστές του χωριού προέρχονται από τη Σάπια Βρύση, χωριό που είχε εγκαταλειφθεί ήδη πριν το 1920, ερχόμενοι αρχικά με τα κοπάδια τους τους θερινούς μήνες, γεγονός που οδήγησε σταδιακά στη δημιουργία μόνιμου οικισμού[3].
Με το ΦΕΚ της 16/10/1940 τα Μπουντουραίικα αναγνωρίζονται ως οικισμός και προσαρτώνται στην τότε κοινότητα Κραλίου[1]. Με το ΦΕΚ 11Α της 24/01/1957 τα Μπουντουραίικα μετονομάζονται σε Ποιμενοχώρι[1][4].
Δημογραφικά στοιχείαΕπεξεργασία
Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές[5][6] είναι η εξής:
| 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 30[7] | 32[7] | 66[7] | 42[7][8][2] | 43[7] | 39[7][9] | 44[7] | 53[7][10] | 47[11] |
Λοιπά στοιχείαΕπεξεργασία
Κύρια δραστηριότητα των κατοίκων του είναι η κτηνοτροφία και η γεωργία (κυρίως οι αμπελοκαλλιέργειες).
Παραπομπές και υποσημειώσειςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Ποιμενοχωρίου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 02/11/2017.
- ↑ 2,0 2,1 Τριανταφύλλου 1995, λήμμα Μπουντουραίικα.
- ↑ Λουλούδης 2010, σελ. 299.
- ↑ Πανδέκτης: Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας - Μπουντουραίικα-Ποιμενοχώριον, pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε: 05/05/2011.
- ↑ Ψηφιακή βιβλιοθήκη της Ε.Σ.Υ.Ε./ΕΛ.ΣΤΑΤ.. dlib.statistics.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
- ↑ Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές στην Τ.Α. - Δημοσιεύματα απογραφών. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 24/10/2017.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 Λουλούδης 2010, σελ. 298.
- ↑ Επειδή η απογραφή εκτυπώνεται τόσο στα ελληνικά όσο και στα γαλλικά, όλοι οι οικισμοί έχουν δίπλα τους και το όνομά τους στο λατινικό αλφάβητο. Τα Μπουντουραίικα εδώ αναφέρονται ως Piménokhori (Boudouréica).
- ↑ Αναφέρονται ξανά ως Piménokhori (Boudouréica).
- ↑ Μόνιμος πληθυσμός: 52 κάτοικοι. Βλ. Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001
- ↑ ΕΛ.ΣΤΑΤ. - Μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2011
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012).
- Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία
- Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010.
- Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Β', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Μπουντουραίικα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Ποιμενοχωρίου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 02/11/2017.
- Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Αγίου Νικολάου Κράλη Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 29/10/2017.
- Ποιμενοχώρι/Μπουντουραίικα. wikimapia.org