Απογραφές Πληθυσμού
← 1920 1928 → 1940

Η ελληνική απογραφή του 1928 ήταν η εικοστή δεύτερη επίσημη απογραφή του ελληνικού κράτους. Διενεργήθηκε μεταξύ 15 και 16 Μαΐου 1928. Ήταν από τις πληρέστερες απογραφές του ελληνικού κράτους, μαζί με αυτή του 1920, αφού περιλάμβανε ερωτήματα για το φύλο, την ηλικία, τη θρησκεία, τη γλώσσα και την επαγγελματική κατάσταση των απογραφομένων. Κύριο μέλημα της απογραφής ήταν η καταμέτρηση των προσφύγων που είχαν καταφύγει σε ελληνικό έδαφος μετά την Συνθήκη της Λωζάννης, που πρόβλεπε την υποχρεωτική ανταλλαγή των Ελλήνων χριστιανών της Τουρκίας και των Μουσουλμάνων κατοίκων της Ελλάδας. Στην απογραφή αυτή χρησιμοποιήθηκαν ατομικά απογραφικά δελτία.

Ο συνολικός πραγματικός πληθυσμός της χώρας ανήλθε στους 6.204.684 κατοίκους. Η συνολική επιφάνεια κατά την απογραφή ήταν 129.281 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μειωμένη σε σχέση με την προηγούμενη απογραφή, λόγω των απολεσθέντων εδαφών (Ανατολική Θράκη, Ίμβρος, Τένεδος) μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης. Επομένως, η πυκνότητα ήταν 47,9 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ο αριθμός των προσφύγων ήταν 1.221.849, τουτέστιν 19,7 του συνολικού πληθυσμού. Ο αστικός πληθυσμός αυξήθηκε επίσης κατακόρυφα· 31,1% του πληθυσμού ζούσε σε αστικές περιοχές, 14,5 σε ημιαστικές και 54,4 σε αγροτικές περιοχές.

Εδαφική κατάσταση Επεξεργασία

Κατά την απογραφή το ελληνικό κράτος έχει φτάσει περίπου τις σημερινές του διαστάσεις. Συγκεκριμένα συμπεριλαμβάνει την Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα, τα Νησιά του Αιγαίου, τα Νησιά του Ιονίου, την Κρήτη, τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη. Ωστόσο, από τα νησιά του Αιγαίου εξαιρούνται τα υπό ιταλική κατοχή Δωδεκάνησα καθώς και οι παραχωρημένες στην Τουρκία νήσοι Ίμβρος και Τένεδος. Στα εδάφη που έχασε η Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή συμπεριλαμβάνεται και η Ανατολική Θράκη. Τέλος, κατά την απογραφή η Ελλάδα διαιρείτο σε 38 νομούς, 141 επαρχίες, 53 δήμους και 4.990 κοινότητες, με συνολικό αριθμό πόλεων και χωριών 10.952, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του 1912.

Πληθυσμός κατά γεωγραφικά διαμερίσματα Επεξεργασία

Όλη η Μακεδονία, πλην των Νομών Δράμας και Σερρών, αποτελεί τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Οι Νομοί αυτοί μαζί με τη Δυτική Θράκη αποτελούν τη Γενική διοίκηση Θράκης με έδρα την Κομοτηνή. Η Ήπειρος αποτελεί τη Γενική Διοίκηση Ηπείρου με έδρα τα Ιωάννινα και η Κρήτη τη Γενική Διοίκηση Κρήτης με έδρα τα Χανιά.

Α/Α Διαμέρισμα Πληθυσμός
1 Στερεάς Ελλάδος και Ευβοίας 1.601.396
2 Θεσσαλίας 493.213
3 Ιονίων Νήσων 213.157
4 Κυκλάδων Νήσων 129.702
5 Πελοποννήσου 1.044.773
6 Μακεδονίας 1.411.769
7 Ηπείρου 312.634
8 Νήσων Αιγαίου 307.734
9 Κρήτης 386.427
10 Δυτικής Θράκης 303.876
Σύνολον 6.204.684

Πληθυσμός κατά χώρα γέννησης Επεξεργασία

Ο παρακάτω πίνακας απεικονίζει τις κυριότερες χώρες (ή περιοχές), όπου είχαν απογραφόμενοι. Απεικονίζεται επίσης ο αριθμός των προσφύγων μετά την Συνθήκη της Λωζάννης (Μικρά Ασία, Θράκη, Πόντος, Κωνσταντινούπολη) αλλά και μετά τη Συνθήκη του Νεϊγύ σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες της Βουλγαρίας μετεγκαθίσταντο στην Ελλάδα και Βούλγαροι της Ελλάδας στη Βουλγαρία.

Διαμέρισμα Πληθυσμός
Μικρά Ασία 560.556
Ανατολική Θράκη 216.753
Πόντος 159.945
Βουλγαρία 52.840
Κωνσταντινούπολη 49.625
Καύκασος 33.690
Γιουγκοσλαβία 15.024
Αλβανία 14.771
Ρωσία 12.643
Δωδεκάνησα 11.377
Ηνωμένες Πολιτείες 6.036
Αίγυπτος 5.192
Ιταλία 4.178
Ρουμανία 3.902
Αγγλία 2.321
Γαλλία 2.248
Κύπρος 1.931
Γερμανία 1.710

Πληθυσμός κατά θρήσκευμα Επεξεργασία

Τα άτομα που δήλωσαν ορθόδοξοι ανέρχονται σύμφωνα με την απογραφή σε 5.961.529. Οι καθολικοί ήταν 35.182, ενώ οι Διαμαρτυρόμενοι 9.003. Οι καθολικοί είναι συγκεντρωμένοι στις Κυκλάδες, όπου αποτελούν το 8% του πληθυσμού και στα Ιόνια Νησιά, όπου αποτελούν το 2% του πληθυσμού. Στην επαρχία Τήνου αποτελούσαν το 33% του πληθυσμού. Οι Εβραίοι ήταν κατά την απογραφή 72.791 και η πλειοψηφία αυτών κατοικούσε στη Μακεδονία (60.484). Συγκεκριμένα το 10% του πληθυσμού του Νομού Θεσσαλονίκης είναι Εβραίοι, ενώ το ποσοστό αυτό ανήλθε σε 2% στους Νομούς Καβάλας και Κέρκυρας.

Όσον αφορά στους Μουσουλμάνους, αυτοί ανέρχονται σε 126.017 δηλαδή περίπου το 2% του συνολικού πληθυσμού. Οι πληθυσμοί αυτοί αποτελούν κυρίως τους Μουσουλμάνους της Θράκης (102.621) και τους αλβανικής καταγωγής μουσουλμάνους της Ηπείρου (19.244), οι οποίοι εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή των πληθυσμών. Στο Νομό Ροδόπης (σημερινοί Νομοί Ξάνθης και Ροδόπης) αποτελούν το 50% του πληθυσμού, στον Έβρο το 10%, ενώ στους Νομούς Ιωαννίνων και Πρέβεζας της Ηπείρου αποτελούν το 8% και το 7% αντίστοιχα.

Πληθυσμός κατά γλώσσα Επεξεργασία

Από τους 6.204.684 κατοίκους, 5.759.523 δήλωσαν ως μητρική γλώσσα την ελληνική. Την τουρκική δήλωσαν 191.254· 93.793 τη δήλωσαν στη Δυτική Θράκη, δηλαδή το 91,3% του μουσουλμανικού πληθυσμού και το 30,9 του συνολικού πληθυσμού της Θράκης. Οι υπόλοιποι ομιλητές της τουρκικής είναι διεσπαρμένοι σε όλη τη χώρα και πρόκειται για τουρκόφωνους χριστιανούς πρόσφυγες. 63.200 κάτοικοι δήλωσαν ως μητρική γλώσσα τη «μακεδονοσλαβική», δηλαδή τις σλαβικές διαλέκτους της Βόρειας Ελλάδας, ενώ 33.634 την «ισπανική», εννοώντας τη Λαντίνο, τη διάλεκτο των Σεφαρδιτών Εβραίων. Ακολουθούν η αρμενική με 33.634, καθώς, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, μαζί με τους Έλληνες, κατέφυγε στην Ελλάδα και ένας αριθμός Αρμενίων· έπειτα η «κουτσοβλαχική» με 19.703, η «αλβανική» (αρβανίτικα) με 18.773, η βουλγαρική με 16.775, η αθιγγανική με 4.998, η ρωσική με 3.295, η ιταλική με 3.199 και η αγγλική 2.098.

Το ποσοστό των κατοίκων με μητρική γλώσσα την ελληνική είναι υψηλό (μεγαλύτερο του 90%) σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα, εκτός της Δυτικής Θράκης, όπου το 60% έχει μητρική γλώσσα την ελληνική, και της Μακεδονίας (83%). Μεταξύ των ξενόγλωσσων, στη Στερεά Ελλάδα, στη Θεσσαλία και στη Δυτική Θράκη περισσότεροι είναι οι τουρκόφωνοι, στις Κυκλάδες, στην Πελοπόννησο, στα Νησιά του Αιγαίου και στην Κρήτη οι ομιλητές της αρμενικής. Στα Ιόνια Νησιά η πολυπληθέστερη γλωσσική ομάδα μετά τους ελληνόφωνους είναι οι ομιλητές της ιταλικής, στη Μακεδονία οι ομιλητές των σλαβικών διαλέκτων και στην Ήπειρο οι αλβανόφωνοι.

Πηγές Επεξεργασία