Ρίχαρντ Σούλτσε-Κόσσενς
Ο Ρίχαρντ Σούλτσε-Κόσσενς (γερμανικά: Richard Schulze-Kossens, 2 Οκτωβρίου 1914 - 3 Ιουλίου 1988) ήταν Γερμανός διοικητής των SS κατά τη ναζιστική περίοδο. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπηρέτησε ως υπασπιστής των Waffen-SS τον υπουργό Εξωτερικών Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ, αργότερα διοίκησε τη μεραρχία SS Nibelungen και τέθηκε επικεφαλής στο SS-Junkerschule στο Bad Tölz.
| Ρίχαρντ Σούλτσε-Κόσσενς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Richard Schulze-Kossens (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 2 Οκτωβρίου 1914[1][2] Σπάνταου[3] |
| Θάνατος | 3 Ιουλίου 1988 (73 ετών) Ντύσσελντορφ[4] |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος του πνεύμονα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Σπουδές | SS-Junkerschule Bad Tölz[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός[6] διπλωμάτης[6] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα |
| Ποινική κατάσταση | |
| Κατηγορίες εγκλήματος | έγκλημα πολέμου |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Obersturmbannführer και Ούντερστουρμφυρερ/Waffen-SS και SS-Verfügungstruppe |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Καριέρα στα SS και πόλεμος Επεξεργασία
Ο Ρίχαρντ Σούλτσε γεννήθηκε στο Σπάνταου του Βερολίνου. Ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο το 1934, ο 20χρονος Σούλτσε εντάχθηκε στα Allgemeine SS και τοποθετήθηκε στο 6ο SS-Standarte στο Βερολίνο. Τον Νοέμβριο του 1934, υπηρέτησε στην 1η Μεραρχία Πάντσερ SS «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ» (LSSAH). Μεταξύ 1935 και 1937 παρακολούθησε διάφορα εκπαιδευτικά μαθήματα αξιωματικών στο SS-Junkerschule στο Bad Tölz, στο Jüterbog και στο Νταχάου. Το 1937, του ανατέθηκε ξανά το 3ο SS-Totenkopf-Standarte Θουριγγίας, όπου υπηρέτησε ως βοηθός του Τέοντορ Άικε.
Απεικονίζεται να στέκεται με τους Βιατσεσλάβ Μόλοτοφ, Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ, Ιωσήφ Στάλιν και τον Σοβιετικό Αρχηγό Προσωπικού Σαπόσνικοβ (Shaposnikov) στην υπογραφή του Συμφώνου μη Επίθεσης της 23ης Αυγούστου 1939. Αργότερα εργάστηκε ως αναπληρωτής στα Κεντρικά Γραφεία των SS για τον Άουγκουστ Χάισμαϊερ και τον υπουργό Εξωτερικών Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ.[7]
Τον Φεβρουάριο του 1940 ο Σούλτσε μετατέθηκε στην 1η Μεραρχία Πάντσερ SS «Leibstandarte Adolf Hitler» και τον Απρίλιο του ανατέθηκε η διοίκηση του 2ου λόχου. Αφού τραυματίστηκε τον Ιούνιο του 1940 κατά τη διάρκεια της δυτικής εκστρατείας, επανήλθε στο προσωπικό του Ρίμπεντροπ μέχρι τον Αύγουστο του 1940 όταν και επέστρεψε στο μέτωπο. Το 1941 συμμετείχε στη βαλκανική εκστρατεία και στη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση. Αφού τραυματίστηκε (ως τακτικός αξιωματικός) τον Οκτώβριο του 1941 εντάχθηκε στο προσωπικό του Αδόλφου Χίτλερ,[8] στο οποίο παρέμεινε κάτω από διάφορες βαθμίδες έως τον Δεκέμβριο του 1944. Η κύρια κατοικία του αυτά τα χρόνια ήταν η έδρα του Χίτλερ στην Ανατολική Πρωσία, το λεγόμενο λημέρι του Λύκου. Στη διάρκεια αυτών των ετών, ως εκπρόσωπος των SS, συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις ενημερώσεις στα κεντρικά γραφεία του Φύρερ στο λημέρι του Λύκου από τον Αύγουστο του 1942 και λάμβανε διαταγές από τον Χίτλερ που αφορούσαν τα Waffen-SS, προκειμένου να τις διαβιβάσει στον Χίμλερ.
Στις 20 Ιουλίου 1944 ήταν ένας από τους δεκατέσσερις παρόντες στην απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ από τον Κλάους φον Στάουφενμπεργκ στο λημέρι του λύκου. Στα τέλη του καλοκαιριού του 1944 ο Σούλτσε προήχθη σε Obersturmbannführer και διορίστηκε επικεφαλής στο SS Junkerschule στο Bad Tölz της Βαυαρίας,[9] κέντρο εκπαίδευσης για τη μελλοντική «ελίτ του Φύρερ» των SS και σε αυτή τη θέση παρέμεινε από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο του 1945.
Αφού είχε ήδη ηγηθεί του 2ου τάγματος του 25ου SS Συντάγματος Πάντσερ Γρεναδιέρων της 12ης SS Πάντσερ Μεραρχίας «νεολαίας του Χίτλερ» στην επίθεση των Αρδεννών από τον Δεκέμβριο του 1944 έως τον Ιανουάριο του 1945, διορίστηκε διοικητής της SS Μεραρχίας γρεναδιέρων «Nibelungen» τον Μάρτιο του 1945, την οποία ηγήθηκε μέχρι τον Μάρτιο και ήταν η τελευταία μονάδα SS που δημιουργήθηκε πριν το τέλος του πολέμου.
Μετέπειτα ζωή Επεξεργασία
Μετά τον πόλεμο, ο Σούλτσε πέρασε τρία χρόνια σε 13 αμερικανικά στρατόπεδα. Μετά την απελευθέρωσή του, εργάστηκε ως πωλητής και συνέγραψε αρκετά βιβλία.[7] Το 1948 εμφανίστηκε ως μάρτυρας στη δίκη εναντίον του γραμματέα του υπουργού Εξωτερικών Ρίμπεντροπ, Ερνστ φον Βάιτσζέκερ.[10] Το 1951 μαζί με τον Όττο Κουμμ, τον Φέλιξ Στάινερ και τον Πάουλ Χάουσερ ίδρυσαν τη κοινότητα αμοιβαίας βοήθειας των βετεράνων στρατιωτών των Waffen-SS (HIAG). Ο Σούλτσε επέμεινε πως τα Waffen SS δεν είχαν καμία σχέση με τις φρικαλεότητες του πολέμου. Ωστόσο, αρνήθηκε να συμμετάσχει σε συνεντεύξεις επί του θέματος, πιστεύοντας ότι μια τέτοια απόπειρα θα έδινε τη λανθασμένη εντύπωση ότι προσπαθούσε να καλύψει κάτι.[11]
Εξακολούθησε μαζί με άλλους βετεράνους να έχει ευνοϊκή άποψη για τον Χίτλερ μετά το τέλος του πολέμου.[12] Τελικά πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα στις 3 Ιουλίου 1988 στο Ντύσσελντορφ.[7] Πάνω από 100 πρώην μέλη των SS παρακολούθησαν την κηδεία του, με πολλά να φέρουν τα διακριτικά μιας ένωσης βετεράνων των SS, και το φέρετρο του ήταν καλυμμένο με αφιερώματα από πρώην μονάδες των SS. Οι Όττο Γκύνσε και Βέρνερ Γκρότμανν ήταν παρόντες στη κηδεία.[7]
Ο Σούλτσε-Κόσσενς ως μάρτυρας στην έρευνα για το Ολοκαύτωμα Επεξεργασία
Ο Σούλτσε είχε δοκιμαστεί σε διάφορες περιπτώσεις ως πηγή της διατριβής ότι το Ολοκαύτωμα ήταν στην πραγματικότητα ένα «έργο του Χίμλερ» για το οποίο ο Χίτλερ δεν γνώριζε τίποτα. Ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ, ο πιο εξέχων υποστηρικτής αυτού του ισχυρισμού, επισημαίνει σε πολλά από τα βιβλία του ότι ο Σούλτσε παρακολούθησε όλες τις συναντήσεις του Χίτλερ με τον Χίμλερ από το 1942 έως το 1944 και ισχυρίστηκε ότι ποτέ δεν συζήτησαν για τη δολοφονία των Εβραίων.[13]
Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Έβανς αντιτάσσεται στην άποψη του Ίρβινγκ για τον Σούλτσε γράφοντας:
«Ο Ρίχαρντ Σούλτσε Κόσσενς μου είπε ότι δεν γνώριζε ότι ο Ίρβινγκ είχε ισχυριστεί στο βιβλίο του ότι ο Χίτλερ δεν γνώριζε τίποτα για την εξόντωση των Εβραίων. Τελικά παραδέχτηκε ρητά, ανεξάρτητα από το αν μίλησε με τον Χίμλερ για αυτό ή όχι, ότι ο Χίτλερ ήξερε για της μεγάλης κλίμακας εξόντωση των Εβραίων.»[14]
Οικογένεια Επεξεργασία
Ο Σούλτσε είχε έναν μικρότερο αδελφό, τον Χανς Γκέοργκ Σούλτσε (γεννημένο στις 11 Σεπτεμβρίου 1917 στο Βερολίνο - 27 Ιουλίου 1941 κοντά στο Wlashin), ο οποίος υπηρέτησε ως SS-Obersturmführer στη 1η SS Μεραρχία Πάντσερ «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ» και σκοτώθηκε στη Ρωσία.
Μετά τον πόλεμο νυμφεύτηκε και άλλαξε το επίθετό του σε Σούλτσε-Κόσσενς.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6dz18hm. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
- ↑ 6,0 6,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2015.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Ap (1988-07-11). «Richard Schulze-Kossens, Hitler Adjutant (Published 1988)» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1988/07/11/obituaries/richard-schulze-kossens-hitler-adjutant.html. Ανακτήθηκε στις 2020-11-14.
- ↑ Hoffmann, Peter (2000) [1979]. Hitler's Personal Security: Protecting the Führer 1921-1945
- ↑ O'Donnell, James P. (2001) [1978]. The Bunker.
- ↑ Reinhard Spitzy: So haben wir das Reich verspielt, 1987, S. 500.
- ↑ Terry Dolgsworthy: A Sociological and Criminological Approach to Understanding Evil. A Case-study of Waffen-SS-Actions on the Eastern Front During World War 2 1941-45.
- ↑ Harris, Robert (2010). Selling Hitler: The Story of the Hitler Diaries. Random House. pp. 69–71.
- ↑ «Real History and Hitler's Private Staff». www.fpp.co.uk. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ https://www.hdot.org/evans/